www.wimjongman.nl
HET HYBRIDE TIJDPERK (DEEL 27): Geprofeteerde Bevrijder van buitengewone bekwaamheid zal komen van Boven?
21 april 2022 - door SkyWatch Editor
Deel 1 - Deel 2 - Deel 3 - Deel 4 - Deel 5 - Deel 6 - Deel 7 - Deel 8 - Deel 9 - Deel 10 - Deel 11
Deel 12 - Deel 13 - Deel 14 - Deel 15 - Deel 16 - Deel 17 - Deel 18 - Deel 19 - Deel 20 - Deel 21
Deel 22 - Deel 23 - Deel 24 - Deel 25 - Deel 26 - Deel 27 - Deel 28 - Deel 29 - Deel 30 - Deel 31
Deel 32 - Deel 33 - Deel 34 - Deel 35 - Deel 36 - Deel 37 - Deel 38 - Deel 39 - Deel 40 - Deel 41
Een van de diepste verlangens die op de een of andere manier in bijna alle religies wordt aangetroffen, is dat er een profetische verlosser met buitengewone bekwaamheid uit de hoge zal komen, vaak van een buitengewone oorsprong, of als resultaat van een combinatie van de twee. In het Hindoeïsme staat zo'n figuur bekend als een avatar, vaak van de god Vishnu, zoals Krishna. In het boeddhisme wordt een overeenkomstige figuur met als doel verlichting in de wereld te brengen, een Bodhistatva genoemd. In de Islam wachten bepaalde sekten op de komst van de Madhi of de Laatste Imam om de versie van de eindtijd in te luiden van die bepaalde vorm van theïsme.
Dit idee van de gezalfde heeft ongetwijfeld zijn meest volledige uitdrukking gevonden in de vorm van de Messias, die nog steeds door vrome Joden wordt verwacht, maar waarvan de Christenen geloven dat hij zijn eerste en meest metafysisch diepgaande werk op aarde reeds heeft voltooid door de dood, begrafenis en verrijzenis van de Heer Jezus Christus, die beloofde spoedig terug te keren om de hele geschiedenis tot een hoogtepunt te brengen. Wat de genoemde criteria betreft, zou men kunnen zeggen dat Jezus uit de Hoogte is gekomen, omdat christenen die orthodox geachte geloofsuitingen aanhangen, geloven dat Hij een lid is van de drie-enige Godheid, samen met God de Vader en God de Heilige Geest. De leer van de Drie-eenheid vindt haar rechtvaardiging in een aantal bijbelpassages. In Johannes 10:30 zegt Jezus: "Ik en mijn Vader zijn één." De Heilige Geest wordt verondersteld deel uit te maken van dit meest verbijsterende ontologische raadsel op grond van Mattheüs 28:19, waarvan de doopformule "in de naam van de Vader, en van de Zoon, en van de Heilige Geest" is afgeleid. Van de oorsprong of conceptie van Jezus kan worden gezegd dat zij buiten het gewone is, omdat Jesaja 7:14 voorspelde dat een maagd zwanger zou worden, en deze belofte werd vervuld in Lucas 1:26-39, toen de engel Gabriël aan Maria verscheen om aan te kondigen dat zij was uitgekozen om dit heilige doel te vervullen.
Evenzo zijn de aanhangers van de zogenaamde grote godsdiensten niet de enigen die erop aandringen dat de omstandigheden zo nijpend zijn dat een messianistische figuur moet ingrijpen om de wereld te herstellen en weer enigszins normaal te laten worden. Dit is ook een thema dat veel voorkomt in de annalen van de speculatieve literatuur, zoals science fiction. Interessant genoeg zijn er zelfs parallellen met een aantal bijbelse verhalen die waarschuwen voor de vernietiging die het gevolg zal zijn wanneer in deze figuren vertrouwen wordt gesteld terwijl zij in werkelijkheid niet zijn wie zij beweren te zijn.
Men zou kunnen stellen dat het tijdperk van gekostumeerde avonturiers die krachten en bekwaamheden bezitten die dat van sterfelijke mensen ver te boven gaan (om de uitdrukking te lenen van de klassieke televisieserie waarin het personage voorkomt) begon met het debuut van Superman in de pagina's van Action Comics in juni 1938. Afkomstig van de planeet Krypton, raasde dit personage naar de aarde, gestuurd door zijn vader na de vernietiging van zijn thuiswereld. In vele versies van het verhaal, dat in de loop der jaren talloze malen is naverteld, wordt de baby in het ruimteschip gevonden nadat het voertuig is neergestort in een veld in Kansas door het nuchtere, all-American echtpaar Jonathan en Martha Kent, vlak nadat zij een gebed voor een kind hadden opgezegd nadat zij hadden vernomen dat zij zelf geen biologisch kind konden krijgen. Hoewel hij er oppervlakkig menselijk uitziet, kan Superman door zijn buitenaardse fysiologie energie van de gele zon van de aarde absorberen om een aantal krachten te ontwikkelen, zoals superkracht, warmtezicht, ongevoeligheid voor kogels en vliegen (waarschijnlijk de eigenschap die het meest tot de verbeelding spreekt van jong en oud).
Hoewel veel Superman-verhalen gaan over typische stripverhaalescapades, zoals vechten tegen een aantal slechteriken (waarvan velen ook superkrachten hebben), proberen zich te vermommen als Clark Kent, zodat hij een beetje van een normaal leven kan genieten, en de daaruit voortvloeiende komedie waarin het meisje van zijn dromen lange tijd verliefd op hem is als Superman, maar buiten hun werkrelatie bij de Daily Planet geen aandacht krijgt als Clark Kent, blijft de saga een weerklank vinden bij het publiek over de hele wereld, terwijl een aantal bijna even populaire personages uit die tijd, zoals de Phantom of de Shadow, voor het grootste deel zijn vergeten door iedereen behalve de meest hardcore fans. Men kan ervan uitgaan dat iets van de zogenaamde Man van Morgen daarom moet raken aan een aantal thema's of symbolen die diep ingeworteld zijn in de menselijke ziel.
In The Gospel According to the World's Greatest Superhero, maakt Stephen Skelton melding van een aantal opvallende parallellen tussen de Zoon van God en de Man van Staal. Bijvoorbeeld, de Kryptonische familie waarin Superman werd geboren heet "El." Skelton schrijft: "Superman en zijn vader delen de achternaam El - het Hebreeuwse woord voor God. Dus wanneer in het Superman-verhaal 'El' de vader 'El' de zoon naar de Aarde stuurt, stuurt 'God' de vader 'God' de zoon naar de Aarde (20)." Als dat niet genoeg is om op zijn minst de oren van de kritische lezer te spitsen, wijst Skelton er verder op dat Jonathan en Martha Kent oorspronkelijk ook Maria en Jozef zouden heten, maar dat uitgevers er toch maar beter van dachten.
WAAROM WORDT "DE ONTHULLING" ZO BELANGRIJK GEACHT DAT MEER DAN 2 DOZIJN INTERNATIONAAL ERKENDE EXPERTS BIJEENKOMEN OM ONTWIKKELINGEN TE ONTHULLEN DIE VERBONDEN ZIJN MET DE EINDTIJD!?
De parallellen tussen deze twee figuren houden daar niet op. Als we de Hebreeuwse taalkunde tot hun ultieme conclusie nemen, dan kan volgens een verhaal in de Times of Israel van 4 juni 2013, getiteld: "Man of Steel No Longer 'Man of Shtell,'" Superman's Kryptonische naam Kal-El feitelijk worden vertaald als "de Stem van God." Over Christus zegt Johannes 1:1: "In den beginne was het Woord, en het Woord was bij God, en het Woord was God."
Zonder twijfel hebben de makers van Superman zich voor een deel door deze culturele bronnen laten inspireren. Jerry Siegel en Joe Schuster waren twee Joodse jongeren uit Cleveland met een interesse in de science-fiction pulp magazines van die tijd. Jerry Siegel had een paar jaar eerder zijn vader verloren bij een gewapende overval op de familiezaak, wat ongetwijfeld de reden was dat het personage kogelvrij was. Hij zou later zeggen dat Superman deels rechtstreeks geïnspireerd was door het oudtestamentische verhaal over Sampson (Skelton, 37). Maar door een kampioen te creëren van de vertrapten en onderdrukten die de spreekwoordelijke nooit eindigende strijd voor waarheid, gerechtigheid en de Amerikaanse manier van leven voeren, kon het personage niet anders dan worden opgevat als een soort seculiere messias.
Hoewel de implicaties daarvan in de beginjaren van het personage werden verdoezeld ten gunste van drama en theatraliteit, kwamen deze metafysische implicaties op de voorgrond te staan naarmate deze werken van spectaculaire verbeelding meer existentieel reflectief werden. Deze trend was waarschijnlijk het meest opzettelijk in de film Superman: The Movie uit 1978, geregisseerd door Richard Donner met het scenario geschreven door Mario Puzo en Superman gespeeld door Christopher Reeve in wat veel fans beschouwen als de definitieve uitbeelding. Deze tendens om Superman te zien als iets meer dan een gekostumeerde avonturier met het vermogen om te vliegen wordt belichaamd door twee citaten die worden toegeschreven aan de biologische vader van Superman, Jor-El, vertolkt door Marlon Brando.
Jor-El zegt in het eerste citaat: "Je zult ver reizen, mijn kleine Kal-El. Maar we zullen je nooit verlaten... alle dagen van je leven. Je zult mijn kracht tot de jouwe maken, en mijn leven door je eigen ogen zien, zoals jouw leven door de mijne zal worden gezien. De zoon wordt de vader, en de vader, de zoon." De christen kan het niet helpen dat bijbelse zinnen als "Ik zal altijd bij je zijn, tot aan de uiteinden van de aarde" en "Mijn vader en Ik zijn één" in gedachten komen. Het tweede citaat kan worden opgevat als een soort Messiaanse vermaning van Jor-El aan zijn zoon. De Kryptonische staatsman zegt: "Leef als een van hen, Kal-El, om te ontdekken waar je kracht en macht nodig zijn .... Ze kunnen een groot volk zijn, Kal-El; dat willen ze. Ze missen alleen het licht om de weg te wijzen. Om deze reden, boven alles, heb ik hen jou gestuurd... mijn enige zoon.
Het probleem met een seculiere messias is echter dat de figuur uiteindelijk een naturalistische of ont-supernaturaliseerde messias is. Het enige dat een figuur als Superman kan doen is een voorbeeld stellen. Hijzelf heeft bewezen even gebrekkig te zijn als de rest van ons, zoals diegenen kunnen getuigen die geschokt waren door de scène in het vervolg Superman II van dit lichtend baken voor de mensheid dat met Lois Lane ongekleed onder de reflecterende aluminiumfolie-lakens in het Fort der Eenzaamheid ligt te knuffelen zonder huwelijksgoedkeuring.
Binnen de science fiction is er inderdaad een invloedrijke stroming die de verlossing niet zozeer ziet in een vergeving van de zonden en de uiteindelijke bevrijding van dood en verval via die specifieke zaligmakende weg, maar veeleer door technologische verlichting. Deze vorm van verruimd bewustzijn wordt vaak geschonken door intelligenties van buiten deze wereld, of althans door geduchte elites die hier op aarde hun oorsprong vinden. Echter, net zo vaak wordt in deze winkels de "hermeneutiek van het wantrouwen" aangetroffen die S. Jonathan O'Donnell noemt terwijl hij probeert mij (Tom Horn) en andere Christenen die zich tegen het transhumanisme bedrog verzetten, de schuld in de schoenen te schuiven van vragen over de legitimiteit.
Star Trek II: The Wrath of Khan wordt waarschijnlijk door zowel critici als Trekkers beschouwd als de beste van de Star Trek films. Het personage, gespeeld door Ricardo Montelbán, bleek een van de meest geduchte tegenstanders te zijn van de bemanning van het Starship Enterprise uit de originele serie. Khan zint op wraak voor het verlies van zijn vrouw nadat hij ongeveer twintig jaar eerder door kapitein Kirk op een geïsoleerde planeet was verbannen. Hij wordt pas gestopt als Spock bereid is zijn eigen leven op te offeren (om het in het vervolg te laten herstellen dankzij de Genesis Device).
Maar het is het achtergrondverhaal van Khan Noonien Singh dat nog boeiender is. Khan wordt geïntroduceerd in de aflevering "Space Seed" van de originele Star Trek-serie, waarin de bemanning Khan en zijn compagnons in cryonische winterslaap aantreft op drift in de diepe ruimte aan boord van wat voor kapitein Kirk en zijn collega's een heel oud schip is, genaamd de Botany Bay. Het blijkt dat Khan en zijn compagnons genetisch gemanipuleerde wezens zijn met verbeterde capaciteiten en intellect die de controle over grote delen van de wereld hebben overgenomen in een tijd die wordt aangeduid als de "Eugenics Wars". De makers van Star Trek voorspelden aan het eind van de jaren zestig dat deze vuurzee, die het gevolg was van het sleutelen aan de fundamentele ontologie van geselecteerde individuen om een nieuwe wereldorde op te leggen, zou plaatsvinden aan het eind van de twintigste of het begin van de eenentwintigste eeuw - met andere woorden, rond de tijd van dit schrijven. Het verhaal wordt meer in detail uitgewerkt in de tweedelige roman van Greg Cox getiteld The Eugenics Wars: The Rise and Fall of Khan Noonien Singh. In het verhaal worden Khan en anderen zoals hij ontwikkeld door een geheime organisatie die bekend staat als het Chrysalis Project met het doel om op te klimmen naar prominente posities over de hele wereld om uiteindelijk de macht te grijpen.
Dr. Thomas Horn en Jimmy Evans verklaren de grootste bedreiging van transhumanisme voor de mensheid op Daystar
Er wordt beweerd dat Star Trek een toegewijde aanhang heeft behouden sinds zijn debuut in de jaren 1960, grotendeels vanwege de positieve visie van de toekomst die de serie biedt waarin de mensheid, in samenwerking met een aantal gelijkgestemde soorten, de overgrote meerderheid van haar interne problemen heeft opgelost om een hogere kwaliteit van leven te omarmen door afhankelijkheid van geavanceerde technologie in plaats van op traditionele opvattingen van het bovennatuurlijke. Maar zelfs de visionaire futuristen achter Star Trek (en niet alleen die vervelende troglodieten van Het Milieu) geloven niet dat een technocratie zo divers en inclusief als de Verenigde Federatie van Planeten in staat zou zijn om onder de schaduw uit te komen van de potentiële dreiging van een genetische overklassen. In de aflevering "Doctor Bashir, I Presume" van de serie Star Trek: Deep Space Nine wordt onthuld dat de medische hoofdofficier van het station, Julian Bashir, van nature niet over de hoeveelheid pure hersenkracht beschikte die nodig is om een beroep als interplanetaire geneeskunde onder de knie te krijgen. Maar zijn ouders besloten om genetische behandelingen te ondergaan die leidden tot verbeteringen die in strijd waren met de wet, om te corrigeren wat zij zagen als handicaps die het potentieel en de toekomstige kwaliteit van leven van hun zoon beperkten. Het drama in de aflevering komt niet zozeer voort uit de mogelijkheid dat de ouders van Dr. Bashir gestraft worden voor wat als een zeer ernstige misdaad wordt beschouwd, maar uit het vooruitzicht dat Julian geconfronteerd wordt met de mogelijkheid dat hij alles moet verbeuren waarvoor hij heeft gewerkt vanwege het stigma dat kleeft aan het genetische voordeel dat hij buiten zijn schuld heeft verworven.
Een aanzienlijk percentage van de eschatologische bezorgdheid die door de geleerden en analisten van Het Milieu wordt geuit richt zich op de opkomst van precies zo'n figuur van buitengewone bekwaamheid die aanvankelijk de wereld zal verblinden, net als de Laatste Zoon van Krypton, maar die de wereld uiteindelijk zal storten in een ramp die griezelig veel lijkt op die van de Eugenetische Oorlogen waarnaar af en toe wordt verwezen in de geschiedenis van Star Trek in allerlei media. Christenen verwijzen naar de toekomstige tiran als de Antichrist, het Beest, of de Zoon van Verdoemenis. Samen met dit resulterende corpus van onderzoek heeft dit kader van eschatologen ook diep nagedacht over de vraag hoe geavanceerde technologie, die zich op een steeds dunner wordende grens tussen het mystieke en het wetenschappelijke bevindt, zou kunnen worden gebruikt om het soort omstandigheden en gebeurtenissen teweeg te brengen die in de Bijbel door theologen als de eindtijd worden gecategoriseerd.
Om scenario's tegen te komen die opmerkelijk veel lijken op die waarvoor Het Milieu waarschuwt, hoeft men niet veel verder te kijken dan een reeks losjes met elkaar verbonden films en televisieseries die gewoonlijk worden aangeduid als het Marvel Cinematic Universe. Deze films richten zich op de superhelden die oorspronkelijk verschenen in de pagina's van Marvel Comics begon met de eerste Iron Man film over een excentrieke miljardair uitvinder en het geavanceerde harnas dat hem niet alleen in staat stelt om verbazingwekkende prestaties te leveren op het gebied van vliegen en kracht, maar dat ook gedeeltelijk zijn leven in stand houdt door te voorkomen dat granaatscherven in zijn borstkas zijn hart onherstelbaar beschadigen. Hoewel het pak van Iron Man oogverblindend is, verschilt het in principe niet veel van andere technologieën waar het publiek al mee vertrouwd is. Sinds het begin van de twintigste eeuw vliegen er vliegtuigen en eeuwen geleden trokken ridders ten strijde in beschermende harnassen, zo hoopten ze. Maar door die twee in wezen te combineren en de resulterende combinatie vervolgens met zijn eigen gevoel voor pit in te zetten, krijgt Tony Stark aan het eind van de film van de directeur van de geheime wereldwijde inlichtingendienst SHIELD, Nick Fury, te horen dat hij onbedoeld een deur naar een wereld waarvan de meesten geen idee hadden dat die bestond, voor het publiek heeft opengezet.
Uit de eerste twee films van de Captain America serie leert de kijker dat er een georganiseerde samenzwering bestaat die een doelbewuste, gezamenlijke poging doet om de uitkomst van geopolitieke gebeurtenissen te controleren. In Captain America: The First Avenger, wordt Hydra aanvankelijk voorgesteld als een speciale projectdivisie binnen de Nazi-hiërarchie, gekenmerkt door een fanatisme dat zelfs dat van de SS overtreft. Het doel van Hydra - een echo van en een uitbreiding op de missie van de Ahnenerbe uit de echte geschiedenis - is het zoeken naar de krachtigste objecten uit de Germaanse mythologie en deze aan te passen als technologieën voor de oorlogsinspanning. Uiteindelijk verijdelt Captain America het plan van de Red Skull, maar alleen tegen een aanzienlijke persoonlijke prijs, want de held wordt in een cryogene winterslaap gebracht die bijna zeventig jaar duurt.
In de tweede film van de serie, Captain America: The Winter Solider, vindt de kijker de patriottische Steve Rogers terug in een wereld waar de eeuwige waarheden die hij voortdurend tracht te belichamen (net als Superman bij DC Comics) niet noodzakelijkerwijs essentieel worden geacht voor een efficiënt bestuur en door de machtselite vaak worden gezien als een belemmering voor hun eigen utilitaire agenda. Captain Rogers, met zijn traditionele benadering van het leven, vindt zijn professionele leven al uitdagend genoeg wanneer zijn perspectief botst met dat van SHIELD-directeur Nick Fury's eigen realpolitik-benadering van brandhaarden in de wereld, nog verergerd door een assortiment onruststokers met vaardigheden en bekwaamheden die dat van doorsnee-terroristen overstijgen. De situatie wordt echter gecompliceerd wanneer wordt onthuld dat Hydra niet werd geëlimineerd na de nederlaag van nazi-Duitsland aan het einde van de Tweede Wereldoorlog. De organisatie bleef clandestien bestaan en vergaarde heimelijk macht en invloed door te infiltreren in de hoogste lagen van de samenleving, waarvan de leden elkaar begroetten met een gedempt gefluister van "Heil Hydra" in het oor, als een soort vrijmetselaars handdruk. Net als in het geval van het mythologische schepsel waarnaar de organisatie is vernoemd, staan er, mocht een van de leden sneuvelen, twee anderen klaar om de plaats van hun kameraad in te nemen.
Zelfs Glenn Beck prees Captain America: The Winter Soldier voor zijn inzicht in hoe de wereldpolitiek waarschijnlijk op de hoogste niveaus te werk gaat in een poging om een staat van totale veiligheid te implementeren die, door zijn aard, alle vormen van afwijkende meningen en non-conformiteit moet elimineren. Het was echter toen de gebeurtenissen die plaatsvonden in Captain America: The Winter Solider verder werden uitgewerkt in de TV serie Marvel's Agents of SHIELD, dat het verhaal in zekere zin rekening hield met de vorstendommen en machten die de beweging naar globaal bestuur motiveerden, naast de mechanica van hoe zo'n poging om de macht te grijpen zou kunnen plaatsvinden. In een verhaal dat zich afspeelt tijdens het derde en vierde seizoen van de serie, wordt onthuld dat Hydra niet zozeer een tak van de nazi-partij was, maar eerder een geheim genootschap dat al eeuwen voor die totalitaire beweging bestond. Elites die generaties lang tot dit genootschap behoorden, zwoeren zichzelf aan een mysterieuze god-figuur die beloofde op een dag terug te keren om zijn volgelingen naar glorie te leiden. De toewijding aan dit wezen was zo absoluut dat de leden van de orde dit moesten demonstreren door zichzelf of hun kinderen op te offeren, indien nodig door middel van een geritualiseerd selectieproces waarbij het slachtoffer door een portaal werd gestuurd naar een planeet in een ver sterrestelsel waar de entiteit wachtte op deze ondersteunende offergave.
Wat de leden van Hydra als hun god-figuur beschouwden, sluit aan bij het volgende conceptuele niveau van het Marvel Cinematic Universe en de eschatologische zorgen die door 'Het Milieu' aan de orde worden gesteld.
VOLGENDE: Vervangende buitenaardse goden en doctrines van demonen