www.wimjongman.nl
HET HYBRIDE TIJDPERK (DEEL 15): Transhumanisme: Kunstmatige verlossing, virtuele hemel, en synthetische onsterfelijkheid
24 maart 2022 - door SkyWatch Editor
Deel 1 - Deel 2 - Deel 3 - Deel 4 - Deel 5 - Deel 6 - Deel 7 - Deel 8 - Deel 9 - Deel 10 - Deel 11
Deel 12 - Deel 13 - Deel 14 - Deel 15 - Deel 16 - Deel 17 - Deel 18 - Deel 19 - Deel 20 - Deel 21
Deel 22 - Deel 23 - Deel 24 - Deel 25 - Deel 26 - Deel 27 - Deel 28 - Deel 29 - Deel 30 - Deel 31
Deel 32 - Deel 33 - Deel 34 - Deel 35 - Deel 36 - Deel 37 - Deel 38 - Deel 39 - Deel 40 - Deel 41
'Het Milieu'-lid Paul McGuire
In zijn intellectueel robuuste artikel, "Secularizing Demons: Fundamentalist Navigations in Religion and Secularity," legt S. Jonathan O'Donnell de handschoen neer op wat hij categoriseert als een losse groep van post-evangelische intellectuelen en best-selling auteurs onder leiding van schrijver, theoloog en oprichter van SkyWatch TV, Tom Horn, die volgens O'Donnell "post-apocalyptisch denken, transhumanisme, en de Bijbelse bespreking van de realiteit van een persoonlijk kwaad geleid door Lucifer mengt."
O'Donnell noemt deze groep "Het Milieu", een naam ontleend aan een categorie van Franse georganiseerde criminele groepen die ooit opereerden vanuit Parijs in Frankrijk. In een zeer reële zin is O'Donnell's gebruik van de term "Het Milieu" een uitstekende keuze voor Horn, die, bij implicatie, de intellectuele en theologische "peetvader" is van deze eclectische groep van auteurs, sprekers, video producenten, televisie en radio omroepen, en sociale media ondernemers die gezamenlijk meer dan honderd miljoen mensen wereldwijd bereiken.
Als auteur van dit hoofdstuk wil ik graag vaststellen dat ik ben opgegroeid in een atheïstisch, intellectueel en humanistisch gezin in New York City, waar ik vanaf jongs af aan werd blootgesteld aan eindeloze discussies en debatten tussen de humanistische vrienden van mijn ouders, die kunstenaars, schrijvers, wetenschappers en intellectuelen waren.
Al op jonge leeftijd werd mij geleerd dat het Christendom een godsdienst was voor onwetende en bijgelovige mensen die "anti-vreugde", "anti-leven" en "anti-seks" waren. De twee boeken die ik in de derde klas las en grondig begreep waren Brave New World van Aldous Huxley en 1984 van George Orwell. Dit werden twee van de meest invloedrijke boeken in mijn leven. Toen ik ongeveer tien jaar oud was, besloot ik dat ik of kernfysicus wilde worden (nadat ik een boek over Albert Einstein had gelezen), of oceanograaf (nadat ik de geschriften van Jacques Cousteau had gelezen, een religieus tolerante, maar moedige humanist).
Ik las ook de werken van Erich Fromm, Dr. Milton Erickson, B.F. Skinner, Frederic Nietzsche, Jean Paul Sartre, Dr. John von Neumann, Dr. John C. Lilly, Abraham Maslow, R.D. Laing, Sigmund Freud, en anderen. Ik was een groot lezer van science fiction van auteurs als Isaac Asimov en Robert Heinlein, en werd zelf opgeleid in neurologische wetenschap, psychologie, bewustzijn, biologie, natuurkunde, en andere disciplines.
Ik bezocht de Universiteit van Missouri, waar ik afstudeerde in filmmaken en een nieuw gebied van de psychologie genaamd "veranderde bewustzijnstoestanden". Al die tijd was ik militant anti-christelijk, omdat mijn waarnemingen van het Amerikaanse christendom mij deden geloven dat het een religie van dwazen was, en ik zag geen realiteit in wat christenen beweerden te geloven versus hoe zij handelden en wat hun eendimensionale cultuur voortbracht. Ik was het erg eens met het essay "Why I Am Not a Christian" van Bertrand Russell, gebaseerd op een toespraak die hij op 6 maart 1927 hield voor de National Secular Society.
WAAROM WORDT "DE ONTHULLING" ZO BELANGRIJK GEACHT DAT MEER DAN 2 DOZIJN INTERNATIONAAL ERKENDE EXPERTS BIJEENKOMEN OM ONTWIKKELINGEN TE ONTHULLEN DIE VERBONDEN ZIJN MET DE EINDTIJD!?
Een toegewijde jonge transhumanist
Zonder me zelfs bewust te zijn van de term, was ik een jonge maar toegewijde transhumanist. Hoewel de experimenten die ik als kind uitvoerde zeker niet de strengheid van een echte wetenschappelijke methode zouden hebben doorstaan, waren zij een onhandige poging om het begin van een jeugdig geloof in transhumanisme te bewijzen.
Ten eerste, toen ik op de middelbare school zat, besloot ik enkele amateuristische cryonische experimenten uit te voeren met het invriezen van planten. Ik had artikelen gelezen over cryonics, cryogenics, en over hoe bepaalde zeer rijke mensen hun lichamen invroren in zeer veilige ondergrondse faciliteiten zodat zij in de toekomst weer tot leven konden worden gebracht wanneer de technologie geperfectioneerd was om hen, in zekere zin, te laten "herrijzen".
Op de middelbare school, na het lezen van Huxley's Heaven and Hell en The Doors of Perception, begon ik aan een wetenschappelijk amateur-experiment met een medestudent wiens vader arts was. Wij tweeën repliceerden Huxley's experimenten in bewustzijn, waarbij we experimenteerden met de psychedelische drugs mescaline en LSD. Hoewel de term "transhumanisme" op dat moment nog geen deel uitmaakte van het lexicon, was het doel van mijn experiment om te zien of psychotrope drugs de menselijke intelligentie en waarneming konden verbeteren, en ons bewustzijn naar een superieur niveau konden tillen, gebaseerd op het werk van Huxley en Harvard University Professor Dr. Timothy Leary. Leary ontwikkelde een transhumanistische en toekomstgerichte filosofie die hij samenvatte in de uitdrukking "S.M.I2.L.E.," - "Ruimtemigratie, Verhoogde Intelligentie, Levensverlenging."
In Transhumanist Plus, schreef auteur Michael Garfield een artikel getiteld, "De Psychedelische Transhumanisten." Hij bestudeerde de verschillende soorten transhumanistische visionairs zoals computerwetenschappers, genetische ingenieurs, en wat hij noemt "De Psychedelische Transhumanisten," zoals wijlen Dr. Leary, die de convergentie voorspelde van psychedelica, technologie, en farmacologie, samen met het verbeteren van de menselijke intelligentie door middel van drugs en computertechnologie.[i]
Een andere persoon die ik begon te bestuderen op de middelbare school was Dr. John C. Lilly, een Amerikaanse arts, neurowetenschapper, psychoanalyticus, "psychonaut," en de auteur van boeken als Programming and Metaprogramming in the Human Biocomputer: Theory and Experiments en The Center of the Cyclone.
Toen ik naar de Universiteit van Missouri ging en afstudeerde in "veranderde bewustzijnstoestanden" en filmmaken, probeerde ik Lilly's experimenten na te doen door mijn eigen zintuiglijke ontberingskamer te bouwen in een veilige, geluiddichte kamer die alle zintuiglijke input zoals licht en geluid buitensloot, waar ik in water met lichaamstemperatuur zou drijven en zou proberen te bereiken wat Lilly een satori-staat van bewustzijn noemde om super-intelligentie te ontwikkelen.
Ik herinner me gelezen te hebben dat Lilly in 1934 ook Huxley's Brave New World had gelezen, en hij merkte op dat Huxley had geschreven over het gebruik van drugs en de verbanden tussen chemische processen en subjectieve ervaringen van de geest. Lilly's stelregel was: "In het gebied van de geest is van wat men gelooft ook waar, of wordt waar binnen bepaalde grenzen. Deze grenzen moeten experimenteel en proefondervindelijk worden vastgesteld. Wanneer deze grenzen gevonden zijn, blijken zij verdere overtuigingen te zijn die men moet overstijgen. In het domein van de geest zijn er geen grenzen."
In The Human Biocomputer uit 1974 schreef Lilly: "Voor het eerst begon ik te overwegen dat God werkelijk in mij bestond en dat er een leidende intelligentie in het universum is."
De film Altered States uit 1980, met William Hurt in de hoofdrol, was gebaseerd op Lilly's werk, evenals de film The Day of the Dolphin uit 1973 met George C. Scott in de hoofdrol. Wanneer Lilly het over "God" had, verwees hij niet noodzakelijkerwijs naar de Christelijke God, maar eerder naar zijn contact met zeer intelligente entiteiten. Lilly geloofde dat zowel de Christelijke God als deze entiteiten overtuigingen waren die overstegen moesten worden, en dat er daarbuiten een soort god was in het universum, die nog niet gedefinieerd was.
Dr. Leary, Ken Kesey, en Huxley verwezen allemaal naar een soort mystieke kracht of hoger bewustzijn toen zij psychedelische drugs gebruikten. Ironisch genoeg openden hun boeken en praktijken de deuren van de perceptie in mijn eigen geest over de realiteit van een soort god, die in die tijd een hoger bewustzijn zou hebben betekend. De psychedelische transhumanisten en veel leiders in de humanistische beweging waren niet langer traditionele humanisten in de zin dat ze een soort religieuze mystiek binnentraden.
Dr. Thomas Horn en Jimmy Evans op Daystar verklaren: De grootste bedreiging die transhumanisme voor de mensheid vormt
De zoektocht naar de waarheid
In mijn zoektocht naar de waarheid over het bestaan van het leven, jaren eerder, op 15 jarige leeftijd, had ik me aangesloten bij de "vrede, liefde, sex, drugs en rock 'n' roll" tegencultuur van de vroege jaren 1970. Langzaam begon ik echter tegenstrijdigheden te bespeuren in de humanistische revolutie met betrekking tot de liefde en het mededogen dat zij beweerde te hebben voor de mensheid versus de werkelijkheid.
Ik werd me ook steeds meer bewust van het gebrek aan wetenschappelijk, empirisch bewijs voor veel dingen waarvan het humanisme beweerde dat ze waar zijn. Aan de ene kant vond ik het Christendom weerzinwekkend anti-intellectueel, maar aan de andere kant merkte ik een toenemende afwijzing van de wetenschappelijke methode en empirisch bewijs en een gebrek aan rede bij bepaalde humanistische overtuigingen.
Ik maakte bijvoorbeeld deel uit van de tegencultuur van de jaren '70 in de overtuiging dat de mensheid en de wereld zouden kunnen evolueren naar een planetaire één-wereldregering door middel van een wetenschappelijk hoger bewustzijn waarin zaken als liefde, mededogen en vrede de boventoon zouden voeren. Ik dacht dat de mensheid door wetenschap en menselijke verbetering van intelligentie door drugs en technologie ons in staat zou stellen oorlogen veroorzaakt door nationalisme en de onafhankelijke natie-staat te overstijgen, en dat we door wetenschap een einde zouden kunnen maken aan armoede, honger en ziekte.
Maar door mijn talrijke interacties met leiders van de tegencultuur zag ik een intens egoïsme, machtsstrijd, en een gebrek aan liefde en mededogen. In die tijd demonstreerde ik met de radicale activiste Abbie Hoffman en sprak ik met Kesey, schrijver van One Flew over the Cuckoo's Nest, in Central Park. Kesey was vrijwilliger om LSD te nemen via een overheidsprogramma van het Stanford Research Institute.
Ik was met Dr. Leary, de professor van de Harvard Universiteit die LSD promootte, in de East Village. Zoals ik later zal uitleggen, begreep ik op dat moment in mijn leven niet dat de CIA samenwerkte met de Britse inlichtingendienst en mensen als Kesey, Dr. Leary, Dr. Lilly, en anderen financierde. Dit is de reden waarom zowel Kesey als Dr. Leary in staat waren om honderdduizenden doses LSD te bemachtigen om vrij te verspreiden via Kesey's "Electric Kool-Aid Acid Test" en Grateful Dead concerten. Ondanks Dr. Leary's betrokkenheid bij het verspreiden van ongelimiteerde doses LSD, heeft geen van deze mannen ooit een serieuze gevangenisstraf gekregen.
Onheilspellend genoeg was LSD de drug die gebruikt werd door Nazi-wetenschappers die experimenteerden met mensen die geprogrammeerd werden door middel van mind control om Manchurian Candidates, moordenaars en beta geprogrammeerde sex-slaven te worden in het MKULTRA programma van de CIA. De vraag die gesteld zou moeten worden is waarom een handjevol mannen als Huxley, Dr. Leary, Kesey, en anderen gezamenlijk miljoenen doses LSD verspreidden en de tegencultuur aanzetten tot sex, drugs en rock 'n' roll. De andere primaire componenten van hersenspoeling draaien om pijn of intense shock, drugs en hypnose - vaak geproduceerd door repetitieve muziek met subliminale en hypnotiserende teksten.
Als je de schok en pijn van miljoenen Amerikanen die hun vrienden dood zagen thuiskomen uit de Vietnam oorlog, de televisiebeelden van bombardementen, napalm en dood, samen met President John F. Kennedy die zijn hoofd eraf geblazen kreeg terwijl hij in een open cabriolet zat met zijn vrouw Jackie in Texas, en de bloedige Charles Manson moorden, dan heb je een enorme psychische pijn en schok in het Amerikaanse bewustzijn geïnjecteerd. Neem dan de meest krachtige mind-control drug die de mensheid kent, zoals LSD, en de hypnotische en subliminale teksten van de Beatles, Rolling Stones, Led Zeppelin, the Doors, en andere rock 'n' roll groepen, en je krijgt een glimp van waar we vandaag de dag mee geconfronteerd worden.
Ontsnappen aan de rede
Aan de Universiteit van Missouri las ik een boek genaamd Escape from Reason van Dr. Francis Schaeffer.
Dr. Schaeffer was een Christelijk theoloog en filosoof, anders dan enig ander Christelijk auteur of geloofsleider uit zijn tijd, in die zin dat hij niet anti-intellectueel was en zijn boeken spraken over kunst, cultuur, wetenschap, films, filosofie, humanisme, genetica, de Verlichting, en het Tijdperk van de Rede. Schaeffer, die in de bergen van Zwitserland woonde, liep vaak de weg op naar het chalet waar Dr. Leary in die tijd woonde, en de twee werden vrienden en hadden intense gesprekken. Dr. Schaeffer was een genie, en hij zou in zijn boeken schrijven over de irrationaliteit van het humanisme op een intellectuele basis. Zijn Escape from Reason was het krachtigste boek over cultuur en filosofie dat ik ooit gelezen had. Het was lichtjaren vooruit op het werk van Fromm en Herbert Marcuse. Dr. Schaeffer opende de deur in mijn geest dat er een intelligente mogelijkheid bestond van het bestaan van wat hij noemde "De Oneindige Persoonlijke Levende God van het Universum."
Op dit punt merkte ik dat het humanisme, als het aan zichzelf werd overgelaten, altijd van idealistische en utopische ideeën leek te devolueren in lelijke, wrede, barbaarse, ontmenselijkende en totalitaire staten. Ik durf te beweren dat de meeste humanisten en transhumanisten ethische en medelevende mensen zijn, maar dat hun idealisme hen blind maakt voor de gevallen aard van de mens. Dit is de ontkenning van empirisch wetenschappelijk bewijs over de geschiedenis van de mensheid en een vlucht in een niet-wetenschappelijke Romantiek.
In die tijd wist ik niet dat de Amerikaanse tegencultuur een product was van massale social engineering, georkestreerd door Fabiaanse socialisten en humanisten als Wells, Aldous Huxley, Julian Huxley, het Tavistock Instituut, Britse en Amerikaanse inlichtingendiensten, en Bertrand Russell, die de vredesbeweging organiseerde. De principes van Aldous Huxley's "wetenschappelijke dictatuur" incorporerend, gebruikten zij eerst de Britse invasie van rock 'n' roll groepen als de Beatles, de Rolling Stones, de Who, Led Zeppelin, Pink Floyd, en anderen, wiens albums herhaaldelijk werden afgespeeld via platen en radiozenders en openlijke programmeringsboodschappen bevatten op het bewuste en onderbewuste niveau. Deze massale mind-control operatie werd ook gebruikt door Amerikaanse rockgroepen als de Doors, Jimi Hendrix, de Grateful Dead, en anderen.
Wells, de grote science-fiction schrijver van romans als The Invisible Man en The War of the Worlds, was het hoofd van de Britse inlichtingendienst tijdens de Eerste Wereldoorlog. Hij was de persoonlijke mentor van Aldous en Julian Huxley, die hoge officieren werden in de Britse inlichtingendienst en hen introduceerden bij satanist Aleister Crowley, die een aanwinst was van de Britse inlichtingendienst en de Britse Eerste Minister Winston Churchill hielp bij het verslaan van Adolf Hitler tijdens de Tweede Wereldoorlog.
In het openbaar deden Wells, de Huxleys en anderen zich voor als zuiver seculiere humanisten, maar in het geheim hadden zij enkele leerstellingen van de vrijmetselarij overgenomen, zoals de in wezen transhumanistische doctrine dat de mens evolueert om goden te worden. De invloed van Crowley's occulte overtuigingen op de cultuur blijkt uit het feit dat zijn foto op de albumcover van Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band van de Beatles staat, en dat zijn naam en leringen vandaag de dag voortdurend opduiken in de cultuur en de muziekindustrie.
VOLGENDE: De "Wetenschappelijke dictatuur" en Massa mind-control
Eindnoot:
[i] Michael Garfield, ”The Psychedelic Transhumanists,” Transhumanist Plus, September 29, 2009, (http://hplusmagazine.com/2009/09/29/psychedelic-transhumanists).