HET HYBRIDE TIJDPERK (DEEL 10): Grondbeginselen van 'Het Milieu'

14 maart 2022 - door SkyWatch Editor

Deel 1 - Deel 2 - Deel 3 - Deel 4 - Deel 5 - Deel 6 - Deel 7 - Deel 8 - Deel 9 - Deel 10 - Deel 11
Deel 12 - Deel 13 - Deel 14 - Deel 15 - Deel 16 - Deel 17 - Deel 18 - Deel 19 - Deel 20 - Deel 21
Deel 22 - Deel 23 - Deel 24 - Deel 25 - Deel 26 - Deel 27 - Deel 28 - Deel 29 - Deel 30 - Deel 31
Deel 32 - Deel 33 - Deel 34 - Deel 35 - Deel 36 - Deel 37 - Deel 38 - Deel 39 - Deel 40 - Deel 41

Ik zal niet veel tijd besteden aan het reageren op professor O'Donnell's vermeende deducties (in de laatste paar items van deze serie) over wie we zijn en wat we geloven, omdat de rest van het boek veel daarvan duidelijk zal maken aan de lezers. In zijn beoordeling waren er echter een paar kritische postulaties over onze verhouding tot elkaar en tot het fundamentalisme die een paar wenkbrauwen in onze richting zouden kunnen doen fronsen als ik niet even zou stoppen om ze te behandelen.

Een van de eerste beweringen die O'Donnell als feit beschouwt is dat de personen die deel uitmaken van 'Het Milieu' "niet formeel gelieerd zijn," en dat we samenkomen via het "nu ter ziele gegane Raiders News Network."[i] (Het is om deze reden, zo stelt O'Donnell, dat de groep de naam "Het Milieu" kreeg, wat etymologisch zijn wortels in deze context herleidt naar de 1877 Franse letterlijke verwijzing "middenplaats" [d.w.z., een ontmoeting in het midden]). Ik zou me normaal niet bezighouden met het corrigeren van een dergelijke bewering (en ik zal er hier ook niet veel tijd aan besteden), maar afhankelijk van hoe gevoelig een lezer zou kunnen zijn voor de subtiele toon van neerbuigendheid in O'Donnell's beoordeling van de werkrelatie van Het Milieu, zou men kunnen veronderstellen dat wij niet meer zijn dan een groep amateuristische piepende wielen die op zoek zijn naar vet over e-mails en kapotte websites en, als een samenzweerderige minderheid, die bijeenkomen in een middenplaats om elkaar te vleien. Voor zover de term "formele aansluiting" strikt genomen de officiële samensmelting van twee organisaties zou kunnen vertegenwoordigen, is het juist dat er geen "wettelijke" officie is die ons allen permanent of wettelijk bindt. Toch zijn sommige van de namen die O'Donnell in deze groep noemt feitelijk mijn full-time medewerkers, en wat de rest betreft (zoals de auteurs van dit boek die in de Zygon krant werden genoemd als onderdeel van "Horn's Milieu"), zijn onze bedieningen door de jaren heen zo met elkaar verweven geweest - van mijn Defender Publishing House die hun originele werken in druk heeft uitgegeven tot televisie- en radioprogrammering - dat heeft geresulteerd in het vele malen bundelen van massale krachten (inclusief juridische contracten) voor een gemeenschappelijk doel, waarvan niet de minste de vele succesvolle jaarlijkse conferenties zijn die we hebben gehouden en die jaar na jaar uitverkocht waren en honderdduizenden, zo niet miljoenen, mensen wereldwijd bereikten. Wat betreft het "nu ter ziele gegane Raiders News Network," in alle realiteit, de website die ik heb onderhouden is ontstaan als Raiders News Update in het begin van de jaren 90. Sindsdien was er slechts een korte periode waarin de site werd veranderd in Raiders News Network, en binnen twee jaar werd het weer teruggebracht naar Raiders News Update, maar het is nooit "ter ziele" geweest vanaf het begin; integendeel, de organisatie van Raiders News zal binnenkort haar dertigste verjaardag bereiken, en het netwerk is nog nooit zo succesvol geweest in haar bereik als nu via SkyWatch Television.

We gaan verder...

Een fout in O'Donnell's logica in het begin is zijn uitspraak over de "dubbele tendens" van Het Milieu om vast te houden aan de Bijbel als het onfeilbare Woord van God, en de "soms tegendraadse" toewijding om die onfeilbaarheid te valideren door "historisch en hedendaags bewijsmateriaal. "Met andere woorden - en dit is een poging om O'Donnells ingewikkelde en breedsprakige samenvatting te vereenvoudigen - wij: a) houden vol dat het door God geïnspireerde Woord geen fouten kan bevatten, terwijl wij b) die onfeilbaarheid bewijzen door middel van materiaal dat niet in het door God geïnspireerde Woord staat. Deze beschuldiging is natuurlijk schokkend, omdat zij een gefluisterde insinuatie inhoudt dat Het Milieu de Bijbel niet waarachtig genoeg zou vinden zonder de steun van historisch, buitenbijbels en seculier bewijsmateriaal. Het klinkt zelfs nog duisterder in vergelijking met de "Schrift bewijst Schrift" ideologie die de kern vormt van elke juiste exegetische en hermeneutische praktijk die christelijke schriftgeleerden (en die van 'Het Milieu') vooropstellen, en die berust op het feit dat de Bijbel zo door God geïnspireerd is dat hij geen bevestiging buiten zichzelf nodig heeft. O'Donnell stelde eenvoudigweg (als een feit, niet minder) dat wij "soms tegendraads" zijn in ons standpunt over de onfeilbaarheid van het Woord, en vervolgens liet hij het daarbij zonder enige voorbeelden of toegevoegde details te geven over wanneer wij bewezen hebben ons hieraan schuldig te maken. Ik realiseer me dat de omvang van zijn artikel geen ruimte laat voor lange uiteenzettingen bij elke gelegenheid - en zijn behandeling van deze beschuldiging is zo vluchtig dat het suggereert dat O'Donnell dit toch maar een kwestie van marginaal belang vindt - maar voor de volgelingen van Het Milieu is het een cruciale zaak: We vertrouwen niet alleen volledig op de Bijbel met het volle vertrouwen dat die op zichzelf inerrant en onfeilbaar is... en als we dat niet doen, er een grote smet komt op onze reputatie als leraren van Gods Woord.

Ondanks het gebrek aan bewijs achter zijn beschuldiging dwingt het echter een onnodige verwarring af tussen persoonlijk geloof en professionele academici om te beweren dat Het Milieu "tegendraads" is in onze keuze om zowel bijbels als buitenbijbels materiaal te bestuderen en te overwegen. Dat is nogal een sprong voorwaarts voor een man zo intelligent als O'Donnell...

Er zijn twee manieren om dit te benaderen: 1) Het Milieu vertrouwt op buitenbijbels bewijsmateriaal om ons geloof in bijbelse inerrantie te kunnen handhaven; of 2) Het Milieu kiest ervoor om buitenbijbels bewijsmateriaal of getuigenis niet te negeren dat ondersteunt wat wij geloven. Het eerste gaat ervan uit dat we geen solide geloof kunnen hebben zonder "historisch en hedendaags bewijsmateriaal", terwijl het tweede ervan uitgaat dat we het "historisch en hedendaags bewijsmateriaal" gebruiken als hulpmiddelen om het geloof te ondersteunen dat we al vast in iets hadden. O'Donnell zou echt het verschil moeten weten, hoewel hij opnieuw sturende terminologie gebruikte om onze benadering van de "bewijzen" veel sinisterder te maken dan ze in werkelijkheid is, door met zijn woordspeling te suggereren dat we door bronnen buiten de Bijbel te gebruiken, haar vanzelfsprekende onfeilbaarheid niet "altijd" hoog houden.

Wanneer men dit raadsel zo eng toepast als O'Donnell laat doorschemeren, lijkt het inderdaad schandalig te zijn. Echter, het raadplegen van buitenbijbels materiaal is een praktijk waar talloze apologetische bedieningen zich openlijk mee bezighouden en die de Kerk van oudsher in praktijk heeft gebracht. (Denk aan de leidende op schepping gebaseerde bedieningen die we vandaag de dag hebben: Zij overwegen wat de wetenschap zegt, zij overwegen wat de Bijbel zegt, zij overwegen wat historisch en archeologisch bewijsmateriaal bewijst, en zij formuleren een harmonie van alle bijdragende gegevens totdat zij komen tot wat zij geloven dat feiten zijn betreffende schepping versus evolutie. Geen van hun conclusies had kunnen worden afgeleid zonder professioneel en academisch "zich te baseren op historisch en hedendaags bewijsmateriaal," maar al die tijd geloofden zij openlijk dat de Bijbel onfeilbaar was zonder deze bronnen. Niets hiervan is "tegenstrijdig", zelfs niet "soms". Het is gewoon een keuze maken om grondig te zijn).

WAAROM WORDT "DE ONTHULLING" ZO BELANGRIJK GEVONDEN DAT MEER DAN 2 DOZIJN INTERNATIONAAL ERKENDE EXPERTS BIJEENKOMEN OM ONTWIKKELINGEN IN VERBAND MET DE EINDTIJD TE ONTHULLEN!?

O'Donnell benadert dit zonder de jarenlange ervaring in de bediening die ik en Het Milieu hebben, en alles wat dat inhoudt voor ons luisterend publiek. Of ik en Het Milieu nu wel of niet geloven dat de Schrift foutloos, onfeilbaar en door God geïnspireerd is zonder extern bewijs (en ik verzeker u, dat doen we), we kunnen er niet van uitgaan dat onze luisteraars of lezers dat ook doen. Als predikanten zou het nalatig zijn om voortdurend "de Bijbel zegt het" te schrijven in artikelen en boeken zonder in te gaan op de bronnen buiten de Bijbel waarover ons publiek heeft gehoord, en waarvan die bronnen als strijdig met de Bijbel zouden kunnen worden gezien als een theologische uitsplitsing het niet allemaal in de juiste context plaatst. Als er over een week een archeologische opgraving zou plaatsvinden waarbij ruïnes worden gevonden die onweerlegbaar geïdentificeerd zijn als de tempel van Salomo, dan zou dat niets veranderen aan het feit dat ik en Het Milieu al geloofden dat de tempel gebouwd was op de precieze manier die de Bijbel beschrijft - maar deze "historische... bewijzen" zouden een wereld van verschil maken voor ons publiek.

Laat het voor eens en voor altijd bekend zijn dat ik niet geloof dat de Bijbel empirisch bewezen is door buitenbijbelse bronnen. Ik geloof dat de bijbel zo waarheidsgetrouw is dat het me niet verbaast als bronnen buiten de bijbel om de authenticiteit van de bijbel zodanig bepleiten dat sceptische geesten voldoende tevreden zijn met het bewijs dat zij nodig hebben om ook te geloven.

Nu we het toch over de "grondslagen" van Het Milieu hebben, het is belangrijk om eens stil te staan bij een vermeend zwart-wit alleen wereldbeeld. O'Donnell is zeker niet de eerste die suggereert dat Het Milieu elke kracht door de geschiedenis heen ziet als ofwel "theïstisch en spiritueel - en dus goddelijk - [ofwel] atheïstisch en materieel - en dus satanisch."[iii] (Hij zegt verder dat het moderne secularisme in de categorie "satanisch" past, volgens Het Milieu). Hij is ook niet de eerste die suggereert dat dit wereldbeeld een zo verheven term bereikt dat het wordt uitgeroepen tot "De kernovertuigingen van Het Milieu", zoals hij deed.[iv] Dit is het zoveelste moment in zijn artikel waarop O'Donnell meer dan een zweem van subjectieve partijdigheid laat zien in zijn ingewikkelde, bombastische stijl van retoriek. Hij komt er niet openlijk voor uit dat Het Milieu irrationele extremisten zijn, maar de allesomvattende manier waarop hij al onze analyses en conclusies over de strijd in de geschiedenis (hier creatief geherformuleerd als onze "kernovertuigingen") reduceert tot alleendat wat "goddelijk" of "satanisch" is, leidt zijn lezers er handig toe te geloven dat wij niet in staat zijn evenwicht en objectiviteit in ons werk aan de dag te leggen. Een onderliggende insinuatie is dat we irrationele denkers zijn - misschien zelfs impulsief - en dat elke wereldkwestie die we behandelen (inclusief transhumanistische wetenschap) gedwongen zal worden om in een van onze koekjescategorieën ("goddelijk" of "satanisch") te passen, of dat nu een eerlijke beoordeling is of niet, simpelweg omdat we niet in staat zijn, zo impliceert O'Donnell, om een realiteit tussen puur goed en puur kwaad te begrijpen. Wat betreft O'Donnell's herformulering van mijn eigen conclusie dat het potentiële "hel-scenario" van het transhumanisme wordt "georkestreerd door een geestelijke hand,"[v] daar zit waarheid in wanneer mijn woorden binnen de grenzen van hun oorspronkelijke context worden gelaten. Zonder de context die ik rond dergelijke conclusies had geplaatst, die O'Donnell wegliet, zou men kunnen aannemen dat Het Milieu gelooft dat het hele transhumanisme een plan is van een sinister meesterbrein met de naam "Satan", en dat iedere man of vrouw die zich inzet op het gebied van de moderne wetenschap ofwel deel uitmaakt van een enorm, duivels complot om ons allen te vernietigen, of dat zij zeer misleid zijn en onbedoeld de duivel dienen.

Elke volger van het werk van Het Milieu zal onmiddellijk herkennen dat door de enorme reikwijdte van onze conclusies over transhumanisme in twee zulke bekrompen oordelen te proppen (alleen goed of alleen kwaad), O'Donnell ons in feite in een ongeschikte koekjestrommel van hemzelf heeft gedwongen. Je hoeft niet alle media te lezen, te bekijken of te beluisteren waaraan Het Milieu ooit heeft deelgenomen om tot een conclusie te komen: Onze wereldbeelden erkennen van nature de diversiteit van de mensheid binnen het gebied van de wetenschap (de achtergronden, motieven en overtuigingen die uiteindelijk de transhumanistische agenda aansturen, waarvan vele eervol en goed zijn) terwijl we allemaal samen deze reis naar de toekomst maken. Evenzo erkennen wij consequent dat, ondanks onze zorgen, talloze ontwikkelingen uit deze "Westerse" en "geseculariseerde" wereld de kwaliteit van ons eigen leven hebben verbeterd, en ik zal dit zelfs voor mijzelf toegeven. Wij van Het Milieu zouden onze eigen rationaliteit moeten verlammen om al onze beoordelingen van de wereld en haar geschiedenis samen te vatten in de hoofdstroom "goed" of "kwaad".

Het is gewoon niet zo eenvoudig.

Dr. Thomas Horn en Jimmy Evans verklaren de grootste bedreiging van transhumanisme voor de mensheid op Daystar

Wat betreft de samenvatting die O'Donnell geeft voor het standpunt van Het Milieu dat het Westerse secularisme zijn eigen oude religie is - een samenzwering van kennis die er uiteindelijk op uit is om de mens te herscheppen naar het "evenbeeld van hun god... Satan"[vi] (de Antichrist is hier een veel betere woordkeuze, hoewel O'Donnell het algemeen houdt): Ik zou hier twintig bladzijden kunnen wijden aan het verduidelijken van wat wij geloven als oude, intelligente krachten die momenteel gestationeerd zijn als de sinistere steunbalken waarop het "Prometheïsche geloof" (of "Godsdienst van de Mens," zoals sommige van mijn collega's verkiezen) is gebouwd, maar een uitleg die belooft zo ingewikkeld te worden zodat het hier nu niet goed past. Onze overtuigingen daarover zullen elders in deze serie aan de orde komen, maar het volstaat te zeggen dat wij, als gelovigen van het Woord, vasthouden aan de eschatologische waarschuwingen in de Schrift. Omdat wij geloven dat de rampen waarvoor de Bijbel waarschuwt zullen plaatsvinden, geloven wij dat het onze plicht is om mensen te waarschuwen wanneer zich een duidelijke dreiging openbaart in verband met die rampen. De ontwikkelingen waar het transhumanisme naar toe werkt zijn zo rijp dat ze barsten van de verbanden met eschatologische rampen, en je hoeft geen geleerde te zijn om dat te zien. Als u dezelfde Schrift gelooft als ikzelf en Het Milieu, dan zult u geloven, zoals het Woord dit zegt, dat de Laatste Dagen extreme misleiding in petto hebben voor het grootste deel vanwege de mensheid, en velen zullen loyaliteit tonen aan de Man van de Zonde - de Antichrist die op het toneel verschijnt en wonderen en tekenen verricht.

Maar hoe zullen zoveel mensen hieraan ten prooi vallen als we al tweeduizend jaar weten van deze komende valse verlosser? Wat voor leugen zal zo overtuigend zijn dat het een enorm deel van de wereldbevolking naar de eeuwige scheiding van God leidt, waar in het boek Openbaring voor gewaarschuwd wordt?

Misschien - en dit is slechts één theorie - is het een soort misleiding die: a) langzaam begint als een belofte voor een stralende toekomst in de wetenschap en de medische industrie, met de belofte dat de toekomstige generaties slimmer, efficiënter, gezonder en langer zullen leven (allemaal inspanningen geboren uit vlekkeloos eerbare motieven); b) snel toeneemt nadat de ontstaansbeweging is omarmd, en snel een bijna onstuitbare kracht wordt (waar we nu mee geconfronteerd worden); c) uiteindelijk sneller gaat dan de bevolking van de wereld kan begrijpen of bijhouden, zodat wat begon als het verbeteren van de menselijke conditie "voor God spelen" wordt en niemand de overmoed kan zien voor wat het is; zodat d) later, wanneer de waarschuwingen komen, ze zullen worden weggewuifd als louter "samenzwering" terwijl de mensheid het nieuwe en "verbeterde" ras viert, net op tijd voor de Man van de Zonde om te verschijnen en het merkteken van het Beest te introduceren als een ingenieuze medische/wetenschappelijke/technologische doorbraak.

Ik begrijp hoe O'Donnell tot zijn conclusie is gekomen dat een centraal punt van zorg voor Het Milieu het transhumanisme is, dat zich klaarmaakt om uiteindelijk het "beeld van... Satan" te worden of in te luiden. In veel geschriften uit ons verleden heeft Het Milieu juist die mogelijkheid geconcludeerd, en wij geloven nog steeds dat die scenario's een risico vormen. Echter, het nemen van dat ene gerommel van ons als rechtvaardiging om te zeggen dat onze "kernovertuigingen" altijd elke kracht in de geschiedenis aanwijzen als ofwel "theïstisch en spiritueel - en dus goddelijk - [of anders] atheïstisch en materieel - en dus satanisch" is een extremistische zet van zijn kant die ironisch genoeg het evenwicht en de objectiviteit mist die hij elders hoopt uit te dragen.

De weg die O'Donnell op dit punt aflegt - de bestemming die hij probeert te bereiken in zijn analyse van Het Milieu - is het idee dat we: 1) elke historische kracht (d.w.z. wereldpolitiek, verschuivingen in wereldculturen, internationale invloeden, opkomende technologie, wetenschappelijke en medische ontdekkingen) zien als deel uitmakend van deze oude, satanische, humanistische religie die het grootste deel van Het Milieu de "Religie van de Mens" noemt; en daarom, 2) absoluut elke stap in de richting van menselijke transcendentie boven wat O'Donnell de "oorspronkelijke, door God gegeven staat van zijn" noemt, is, zoals hij het samenvat, "demonisch aan het worden" door onze beoordeling.[vii]

Om te stellen dat wij geloven dat sommige wegen van het transhumanisme worden gekenmerkt door of in verband worden gebracht met een dreigende ramp en de meesterlijke krachten van een duistere en oude vijand in schaapskleren, is niet overdreven. Zeker, veel van de wetenschappelijke praktijken of doelen die we in dit boek zullen bespreken - als ze eenmaal te ver worden doorgevoerd en uit de hand lopen (ongeacht het motief) - zijn overduidelijk catastrofaal, en zelfs bio-conservatieven wier meningen over deze zaken altijd "professioneel" seculier van aard zijn geweest, hebben zich de laatste jaren bekeerd tot meer religieuze terminologie ("hemel", "hel", "God", "Satan", "goed versus kwaad", etc.) wanneer zij het gewicht van deze wetenschappen vergelijken met het "onbekende" van de toekomst van de mensheid.

Het is echter zeer onnauwkeurig om te impliceren, zoals O'Donnell met klem doet, dat wij alle moderne wetenschappelijke of medische vindingrijkheid in verband brengen met onze eigen demonologische concepten, telkens wanneer een grens wordt overschreden tussen de mens die in een baarmoeder wordt gevormd en de mens die door onze huidige technologie kan worden verbeterd. Ik heb er bijvoorbeeld geen probleem mee als een jonge moeder ervoor kiest het gehoor van haar baby te verbeteren door een gehoorimplantaat te laten plaatsen (een redelijk gebruik van hedendaagse protheses) - maar dat is niet hetzelfde als de menselijkheid van het kind veranderen door zijn DNA te laten samensmelten met dat van een dolfijn (een dier met ongelooflijke gehoorvermogens, waaronder echolocatie) in een poging zijn gehoorstoornis op genetisch niveau te "genezen". Niemand zal betwisten dat protheses (met name neuroprotheses) en genetische manipulatie beide verbonden zijn met deze moedercategorie van moderne technowetenschap die "transhumanisme" wordt genoemd, maar toch steunt Het Milieu in dit geval een van de opties en is het tegen de andere: de ene behandelt zijn menselijke conditie, de andere verandert zijn menselijke conditie, waardoor hij iets wordt dat niet langer volledig menselijk is.

En het is precies op dit punt dat iemand die gelooft dat ieder mens een ziel heeft, een unieke geest die buiten dit aardse leven bestaat - niet alleen zelfbewustzijn, bewustzijn, en een superieure intelligentie ten opzichte van het dierenrijk - religieuze overtuiging met wetenschap moet vermengen. Juist op het moment dat een mens niet meer volledig menselijk is, kan de theologie niet los worden gezien van het oordeel dat de toekomst van de mensheid bepaalt. (O'Donnell noemt dit scherpzinnig "theologisch bioconservativisme"[viii]) Want ondanks alle wonderen die aan wetenschap en technologie kunnen worden toegeschreven, kan niets de ziel van een menselijk wezen of zijn bestemming tussen dit en het volgende leven verklaren; dat is een kwestie van geloof, en geloof is een zaak van religie (of, zoals sommigen verkiezen, een relatie met een hogere macht). En voor alle academische dichtheid die kan worden toegeschreven aan O'Donnell's intellectuele stelling over Het Milieu, verklaart hij niet (en kan hij niet): 1) of menselijke wezens zielen hebben; 2) wat er met hen gebeurt nadat het gastlichaam is overleden; en, het belangrijkste voor deze specifieke discussie, 3) wat er met de ziel gebeurt wanneer de gastheer niet langer dezelfde mens is die de natuur (of God) heeft voortgebracht. Mensen in zowel O'Donnell's positie als de mijne kunnen dag en nacht speculeren, Soms schrijven we onze overtuigingen toe aan de wetenschap en soms aan religie, maar dat verandert niets aan het feit dat we geen ziel hebben die gevangen zit in een potje in een laboratorium waar we haar kunnen bestuderen en onweerlegbare feiten kunnen geven die beide partijen tot overeenstemming brengen.

Niet elke wetenschappelijke, medische of robotachtige ontwikkeling die nu in de maak is, valt in O'Donnell's "demonisch worden" synopsis als het gaat om de overtuigingen van Het Milieu. Maar door in zijn overzicht het evenwicht te bewaren, geeft hij alleen de extremistische hoek van onze groep weer en laat hij dat extremisme als een stempel van irrationeel, fundamenteel radicalisme in ons bedrijfskarakter bloeden. Na het verteren van "Het Milieu" zoals O'Donnell het schetste, zou men kunnen denken dat wij geloven dat het pleisters van de duivel zijn.

Uit het werk van O'Donnell als geheel blijkt duidelijk dat hij evenwicht en objectiviteit op prijs stelt wanneer het de wetenschap betreft die wordt uitgedaagd. Uit dit werk blijkt echter even duidelijk dat O'Donnell dat evenwicht en die objectiviteit geen prioriteit vindt wanneer religie aan de beurt is om op de lessenaar te leggen.

VOLGENDE: Wat 'Het Milieu' altijd zal zijn

Eindnoten:

[i] Ibid., 643.

[ii] Ibid.

[iii] Ibid., 645.

[iv] Ibid.

[v] Ibid., 644.

[vi] Ibid., 645.

[vii] Ibid., 646.

[viii] Ibid., 649.

Bron: THE HYBRID AGE (PART 10): Fundamentals of The Milieu » SkyWatchTV