Het is in Amerika's belang de oorlog in Oekraïne te beëindigen

Professor Efraim Inbar - 6 december 2022

De westerse steun voor Oekraïne in hun oorlog tegen Rusland zal waarschijnlijk niet leiden tot een Russische nederlaag. Bovendien is het een enorme last geworden, waardoor het Westen het bereiken van hun andere cruciale strategische doelstellingen in gevaar brengt.

Iedereen begrijpt dat de oorlog niet zal eindigen met het herstel van de territoriale integriteit van Oekraïne, zoals president Volodymyr Zelensky eist. Het is onwaarschijnlijk dat de Krim en de Donbas-regio, bevolkt door etnische Russen, weer onder Oekraïens bestuur komen te staan. De bezettingsmacht van Rusland is groter dan die van Oekraïne, en dus zal Rusland zich ondanks economische moeilijkheden en militaire problemen waarschijnlijk niet neerleggen bij de voorwaarden van Oekraïne. Moskou zal waarschijnlijk zijn uitputtingsslag voortzetten en een veeleisende hoge prijs betalen over de Oekraïense infrastructuur en leger.

Poetin zal onwaarschijnlijk een nederlaag accepteren. Bovendien is een poging om Rusland te vernederen niet verstandig en waarschijnlijk contraproductief. Daarom is de door Oekraïne gedefinieerde overwinning niet haalbaar.

Daarentegen heeft het Westen het strategische doel om Rusland te verzwakken al bereikt, waardoor de oostflank van de NAVO veiliger wordt. Onder de huidige omstandigheden kan Moskou Oekraïne niet opslokken.

Hoewel het handhaven van de beginselen die besloten liggen in de morele steun voor de moedige strijd van Oekraïne belangrijk is, schaadt de voortzetting van de oorlog het Westen en brengt het hun strijd om het overwicht op autocratieën in gevaar. Jens Stoltenberg, secretaris-generaal van de NAVO, stelde onlangs een bescheidener doel: een Russische overwinning ontzeggen. Dat minder duidelijk omschreven doel opent ruimte voor onderhandelingen over een compromis, dat de primaire zorg van de Amerikaanse diplomatie zou moeten worden.

De oorlog in Oekraïne leidt de aandacht af van de centrale strategische uitdaging voor de VS en het Westen: China. De oriëntatie op Azië - de strategie van de laatste drie Amerikaanse presidenten - blijft een loze kreet nu Oekraïne de aandacht en de middelen van het Westen opslokt. Peking kijkt met tevredenheid naar de westerse onrust in Oost-Europa, omdat een westerse alliantie zonder strategische focus de Chinese belangen dient: het verzwakt Moskou en versterkt zijn afstemming op Peking. De oorlog in Oekraïne verenigt ook Iran en Rusland in een anti-Amerikaans standpunt.

De gevechten in Oekraïne zijn een eclatant voorbeeld van een oorlog met hoge intensiteit, waarvan veel strategen dachten dat die allang voorbij was. Toch is hij er, en verbruikt hij aanzienlijke militaire middelen en grote hoeveelheden dure munitie.

Het is onduidelijk hoe lang het Westen de Oekraïense gevechtstroepen kan blijven bevoorraden. De westerse munitievoorraad raakt snel uitgeput. De huidige produktielijnen kunnen het naar Oekraïne gezonden oorlogsmateriaal niet snel aanvullen, zodat de Oekraïense capaciteit om Rusland te weerstaan zal afnemen. Bovendien vermindert de westerse betrokkenheid de mogelijkheden om elders een oorlog te voeren aanzienlijk.

Een kritische overweging voor het vinden van een diplomatieke oplossing om de oorlog te beëindigen is het risico van nucleaire escalatie.Het Westen houdt zich meestal aan de Mutually Assured Destruction (MAD)-doctrine, waarvan de centrale stelling is dat overschrijding van de nucleaire drempel leidt tot een totale atoomoorlog met een onvoorstelbaar vernietigend karakter. Deze doctrine beperkt het gebruik van kernkoppen aanzienlijk. De Russische nucleaire doctrine staat daarentegen een geleidelijk gebruik van kernwapens toe binnen een grootschalige conventionele oorlog. Daarom moet het Westen de Russische nucleaire dreiging serieus nemen, vooral wanneer de conventionele militaire fortuin van het land een wending neemt.

Bovendien komt het handhaven van de oorlog tegen Rusland neer op het verder investeren in het verzwakken van een secundaire tegenstander. Hoewel Rusland over een indrukwekkend kernwapenarsenaal beschikt, is zijn BBP [Bruto Binnenlands Product] iets hoger dan dat van Brazilië (geen wereldmacht) maar ongeveer een tiende van dat van China. Het BBP van de NAVO-landen is gelijk aan 45% van de wereldeconomie, ongeveer 18 keer groter dan dat van Rusland, dus elke verdere poging om de Russische militaire capaciteiten te verzwakken heeft nauwelijks gevolgen voor het Europese en mondiale machtsevenwicht.

De voortzetting van de oorlog vergroot alleen maar de verwoesting die Rusland aanricht in Oekraïne, met name de economische infrastructuur. Hoe langer de oorlog duurt, hoe meer geld het Westen nodig zal hebben om de verwoeste staat weer op te bouwen wanneer de vijandelijkheden uiteindelijk worden beëindigd.

Door de duur van de oorlog beginnen er ook kleine scheurtjes te komen in het NAVO-bondgenootschap. Er zijn meningsverschillen over het beleid inzake wapenproductie en het gewenste resultaat. Een koude winter zal de transatlantische spanningen versterken.

De begrijpelijke Amerikaanse terughoudendheid om laarzen op de grond te zetten zal moreel twijfelachtiger worden naarmate de oorlog zich voortsleept en de tragische kenmerken ervan nog duidelijker worden. De Amerikaanse aarzelingen om nog een "rechtvaardige" oorlog te voeren zouden door onvoorziene gebeurtenissen op het slagveld teniet kunnen worden gedaan.

Om al deze redenen zou een verstandig Washington zijn best moeten doen om een formule te vinden om de oorlog in Oekraïne te beëindigen. Zachte druk op Kiev om een compromis te aanvaarden is nodig, evenals weerstand tegen strafmaatregelen tegen de Russische agressors. Westerse leiders moeten de neiging overwinnen om te kijken naar de verzonken kosten en zich concentreren op de risico's en de schamele marginale winsten die te behalen zijn als de oorlog doorgaat.

Het model voor een compromis moet nog worden verduidelijkt. De "Finlandisering" van Oekraïne - een optie die vóór de oorlog had moeten worden nagestreefd - is waarschijnlijk de meest veelbelovende. Helaas ontkomt geen enkele staat aan de beperkingen van de geopolitiek. Met een nobel en duur gebaar heeft het Westen Oekraïne wat speelruimte gegeven. Buurman zijn van een reusachtige beer als Rusland heeft gevolgen. Oekraïne heeft zijn hachelijke situatie genegeerd en betaalt zwaar voor deze fout.

JISS Policy Papers worden gepubliceerd dankzij de vrijgevigheid van de familie Greg Rosshandler.

Foto: IMAGO / NurPhoto

Bron: It is in America’s Interest to End the War in Ukraine - JISS