Anticiperen!

Greg Lauer - december 2022

Als u het soort persoon bent dat geneigd is websites als deze te bezoeken, dan hoef ik u waarschijnlijk niet te vertellen dat er de laatste jaren een enorme toename is van speculatie over de Opname en het tijdstip daarvan. Het is bijna een understatement om te zeggen dat het koortsniveau is bereikt, en de tijdschema's die worden voorgesteld door verschillende wachters die gehoorzaam zijn aan de Heilige Geest en dergelijke dingen bestuderen, worden steeds meer samengeperst.

U weet wellicht ook dat zulke wachters niet weinig kritiek krijgen van degenen in wat beleefd zou kunnen worden aangeduid als het reguliere christendom, van degenen in kerkgenootschappen zowel binnen als buiten de evangelische kudde. Bij het eerste vleugje speculatie over het tijdstip van de opname (aangenomen dat zij zelfs het bestaan van deze gebeurtenis erkennen), zwaaien zij met hun knokige vingers in het gezicht van de overtreder en citeren de bijbelse mantra:

"Niemand kent de dag of het uur... dus stop er mee!"

(Ironisch genoeg doen veel van diezelfde mensen vaak niet veel moeite om de Schrift te bestuderen met betrekking tot de eindtijdprofetie, en dus hebben ze misschien alleen maar vage ideeën over wat de Bijbel eigenlijk leert over het eindtijdscenario, inclusief de pre-trib-opname.

Over de Grote Leugen gesproken: Er zijn ook verwarde zielen voor wie de pre-verdrukking opname een onbijbelse vlucht uit de werkelijkheid is, die in het begin van de negentiende eeuw is bedacht door een schurk met de naam John Nelson Darby, die het baseerde op het krankzinnige gebazel van een Schots tienermeisje met de naam Margaret MacDonald. Zij houden vol dat Satan dit aan de Kerk heeft opgedrongen om zwakke, nietsvermoedende gelovigen ertoe te verleiden zich te laten overrompelen door de Verdrukking en het slachtoffer te worden van zijn leugens en die van zijn man, de Antichrist, naar wie zij met open armen zullen toestromen nadat zij beseffen dat hun geweldige pre-trib Opname de Grote Leugen was - en zodra zij hun eerste pijnlijke plekje krijgen tijdens de Verdrukking, waarvan zij zo zeker waren dat zij er op wonderbaarlijke wijze van gered zouden worden.

Voor hen is speculeren over het tijdstip van de pre-verdrukking opname hetzelfde als precies proberen te berekenen hoe laat de slee van de Kerstman op Kerstavond op je dak zal neerstrijken. Eerlijk gezegd ben ik niet geneigd om buitensporig veel tijd te besteden aan het omgaan met zulke mensen. Ik denk dat ze hun eschatologische bed opgemaakt hebben en daar lekker in zullen sluimeren tot ze ruw gewekt worden door het geluid van een trompet. En dat zal gebeuren. En snel.

Ik geef echter toe dat ik in het verleden de neiging had om speculaties over de wederkomst op afstand te houden, en ik heb in de loop der jaren geworsteld om er privé vrede mee te hebben. Naar mijn bescheiden mening komt het hier op neer:

Zolang je (a) je uiterste best doet om ervoor te zorgen dat je speculaties overeenkomen met de Schrift of in ieder geval niet expliciet of impliciet daarmee in tegenspraak zijn, (b) openlijk en positief bevestigt dat niemand van ons ooit met absolute zekerheid de exacte datum van de Opname zal weten, en (c) mensen er routinematig aan herinnert dat de doctrine van de onmiddellijkheid niet is herroepen en zij dus het bevel van de Heer moeten blijven gehoorzamen om in actieve afwachting te wachten tot Hij ons op elk moment naar huis kan halen, zit je in principe goed.

Schuldige man

Bekentenis: Ik voelde me altijd een beetje schuldig als ik speculeerde over het tijdstip van de opname, alsof ik iets fouts deed of een gebod uit de Schrift overtrad dat ik niet goed had geïnterpreteerd. Een deel van mij had het gevoel dat ik en anderen zoals ik onze reputatie verdienden als mafkezen met tinnen hoedjes, uit hetzelfde hout gesneden als de beruchte Harold Camping. Want pogingen van christenen om het tijdstip van de pre-trib Opname vast te stellen is de eerste keer dat Gods volk betrokken raakt bij zulke wilde speculaties, toch?

Als u ja zei, was ik het misschien wel met u eens, totdat ik dit artikel schreef. Ik heb onlangs iets fascinerends geleerd over de Joden in de eerste eeuw, en je zou kunnen zeggen dat het mijn hele kijk op deze kwestie heeft veranderd. Het deed me iets beseffen wat ik in zeven millennia nooit zou hebben geraden:

Als christenen speculeren over het tijdstip
doen we niets nieuws:
We nemen een pagina uit het draaiboek van Israël.

Eerste-eeuwse speculatie

Hoewel de messiaanse hoop van het Joodse volk van periode tot periode fluctueerde, is het waar dat zij enkele decennia voor de Eerste Advent gretig begonnen uit te zien naar de komst van de Messias. Er is historisch bewijs dat erop wijst dat een plotselinge golf van messiaanse verwachting begon te groeien en te intensiveren rond het begin van de eerste eeuw, en tegen de tijd dat Jezus rond 25-30 na Christus ten tonele verscheen, was het bijna klaar om over te koken.

De meeste mensen (tot voor kort ook deze schrijver) schrijven deze toenemende golf van messiaanse verwachting die Israël in het begin van de eerste eeuw overspoelde gewoonlijk toe aan hun onderwerping door de Romeinen, die in 6-7 na Christus een voldongen feit werd.

Laten we even teruggaan voor wat context. Ongeveer anderhalf millennium eerder had Mozes - de meest vereerde profeet van de Joden - hen uit de slavernij in Egypte geleid. Maar vlak voordat ze eindelijk het Beloofde Land binnengingen, profeteerde Mozes over de komende Messias:

Welnu, het was Mozes die het volk Israël uit de slavernij in Egypte leidde, dus velen nemen aan dat dit hun verwachtingen kleurde van de Profeet die God hen in de toekomst zou sturen. De Joden begrepen deze Profeet als de beloofde Messias, en veel mensen nemen automatisch aan dat dit de Joden een ingebakken gevoel gaf dat de Messias zou komen in een tijd waarin zij werden onderworpen door een andere bevolkingsgroep. Met andere woorden:

Velen nemen aan dat de Joden geloofden dat de Messias iemand moest zijn die Israël uit de slavernij zou bevrijden op een manier die vergelijkbaar is met Mozes.

Dus velen nemen aan dat de voornaamste reden voor deze piek in messiaanse verwachtingen in het begin van de eerste eeuw duidelijk het gevolg was van het feit dat zij onder controle waren gekomen van het Romeinse Rijk. De Joden zaten weer onder de duim van een vreemde mogendheid, dus men neemt aan dat dit hen ertoe aanzette te gaan speculeren over de komst van de Messias. Klinkt logisch, toch?

Er is echter één klein probleem met deze gedachtegang. Er is een overvloed aan duidelijk historisch bewijs dat aantoont dat het gewoon niet zo was. In feite maken de geschriften van talrijke rabbijnen en Joodse wijzen het volkomen duidelijk:

Israëls scherpe verwachting van hun
Messias in het begin van de eerste eeuw
had weinig te maken met de Romeinen.

Merk op dat dit enigszins verrassende feit strookt met de geschiedenis, omdat de Joden ook onder de duim van de Medo-Perianen en de Grieken hebben gezeten, zonder duidelijke of waarneembare pieken in messiaanse verwachtingen onder de bevolking gedurende die respectieve perioden.

"Kom op, bijbelvriend... het moeten de Romeinen zijn. Iedereen weet dat de Joden op zoek waren naar een tweede Mozes, dus ze moeten gedacht hebben dat hij zou komen toen ze werden onderdrukt door een andere natie. Als deze eerste-eeuwse piek in messiaanse verwachting niet door de Romeinen kwam, waar kwam het dan wel door?!"

Nu, het feit dat zij in het begin van de eerste eeuw toevallig onder Romeinse controle kwamen, ging hand in hand met hun messiaanse verwachtingen, en paste zeker op een natuurlijke manier in het plaatje. Maar dat verandert niets aan het feit dat de echte drijfveer achter hun intense messiaanse speculatie in die periode niet hun bezetting door de Romeinen was.

De Romeinen voedden hun speculatie,
maar ze ontketenden die speculatie niet.

Om dit beeld een beetje te verduidelijken: toen Jezus op de eerste Palmzondag op een ezel Jeruzalem binnenreed, vervulde Hij de woorden van de profeet Zacharia:

Mis dit niet (want de Joodse religieuze leiders deden dat zeker niet). Jezus vertelde de Joden een zeer belangrijke waarheid:

Jezus vertelde iedereen in
Jeruzalem in niet mis te verstane bewoordingen
dat Hij de Koning van Israël was.

En zelfs het kleinste kind onder hen wist één ding:

Koningen regeren.

Het is ook interessant om op te merken dat het eerste wat deze nieuwe Koning deed, direct naar zijn "paleis" ging:

De tempel.

Maar helaas herkenden veel van de mensen die Hem die dag met "Hosanna!" riepen als Koning, Hem niet als hun Verlosser - degene die hen zou bevrijden van hun slavernij door de zonde.

Zij herkenden Hem alleen als degene die hen zou bevrijden van hun slavernij
aan de Romeinen.

Dus ook al werd de intense golf van messiaanse speculatie in het begin van de eerste eeuw niet echt aangewakkerd door de Romeinse bezetting, toen Jezus eenmaal op het toneel verscheen en zich presenteerde als hun Messias en hun Koning, begonnen de mensen natuurlijk aan Hem te denken in termen van iemand die het juk van hun Romeinse onderdrukkers zou afwerpen, naast alle andere Messias-achtige activiteiten die Hij gepland had.

Maar slechts een paar dagen later, toen duidelijk werd dat Jezus niet van plan was om aan hun politieke verwachtingen te voldoen, ging de deal naar het zuiden:

Al die verrukte kreten van
"Hosanna!" veranderde snel in...
woedende kreten van "Kruisig Hem!"

Natuurlijk is het schrille contrast tussen een majestueuze heerser in koninklijke gewaden die op een prachtig paard binnen komt paraderen om te regeren en een nederige dienaar in nederige kleding die op de rug van een ezel wankelt om te lijden,opmerkelijk. Jezus kwam de eerste keer om te zoeken en te redden wat verloren was - om zijn leven te geven als losgeld voor velen, en om te heersen in de harten en levens van hen die in geloof wilden geloven.

De andere keer zal te zijner tijd komen.

Maar waarom begonnen de Joden, zonder de Romeinse bezetting, vanaf het begin van de eerste eeuw zo vurig te anticiperen op de komst van hun Messias? Nogmaals, als het de Romeinen niet waren, wat was het dan wel?

De wereldweek

Volgens talrijke rabbijnen en Joodse wijzen was er nog een veel belangrijkere en diepgewortelde reden waarom de Joden 99,9 procent zeker waren dat de Messias zou komen in het begin van de eerste eeuw - waarbij hun speculatie zich concentreerde op de periode van 25-30 na Christus.

De oude Joden waren zeer geïnteresseerd in bijbelse patronen, en één zo'n patroon dat zij al lang geloofden, soms aangeduid als de "wereldweek", vertaalde de zeven dagen van de Schepping in een overeenkomstige "week" van zeven millennia aardse tijd. Het was gebaseerd op het feit dat God de hemelen en de aarde in zes dagen schiep en op de zevende rustte, en zij interpreteerden dit zo dat de menselijke beschaving 6000 jaar zou voortduren en daarna zou worden gevolgd door het 1000-jarige koninkrijk dat God hun had beloofd. Tijdens dit laatste 1000-jarige koninkrijk zou alleen God op aarde worden verheerlijkt.

Veel christenen geloven in wezen hetzelfde, en velen verwijzen naar dit idee als de duizendjarige dag theorie. Er zijn twee verzen die dit fundamentele idee suggereren - één in het Oude Testament en één in het Nieuwe:

Een oudtestamentische profetie die dit begrip daadwerkelijk in praktijk brengt, is te vinden in het boek Hosea:

Velen geloven dat Hosea verwijst naar het feit dat Israël 2000 jaar geleden onder Gods oordeel viel omdat het Zijn Zoon verwierp (dat is het "verscheurde" en het "geslagen" gedeelte). Tweeduizend jaar later ("na twee dagen", te vertalen naar de moderne tijd) zal Hij Israël "verbinden" en "doen herleven", of hen terugbrengen naar hun land, hen opnieuw vestigen als natie, Zichzelf opnieuw aan hen voorstellen op het hoogtepunt van Gog Magog, en hen aansporen hun verbondsrelatie met Hem te herstellen. Dan, na hun laatste zuivering in de Grote Verdrukking, zullen zij "in Zijn ogen leven" tijdens het Duizendjarig Rijk (de "derde dag"). Persoonlijk ben ik het volledig eens met deze interpretatie, omdat zij heel goed past in de algemene profetische structuur van het eindtijdscenario.

Veel Joden veronderstelden verder dat deze periode van 6000 jaar zou worden opgedeeld in drie perioden van elk 2000 jaar:

(a) De eerste 2000 jaar (het 1e en 2e millennium): zonder de wet.
(b) De volgende 2000 jaar (het 3e en 4e millennium): onder de wet.
(c) De volgende 2000 jaar (het 5e en 6e millennium): het messiaanse tijdperk.

Hier volgt een van meerdere soortgelijke uitspraken uit de Babylonische Talmoed:

Merk op dat de verdeling tussen (a) en (b) hierboven een beetje grof lijkt. Volgens de meeste tijdlijnen van het Oude Testament had Mozes hen ongeveer 1400 tot 1500 jaar eerder de wet gegeven, niet twee volle millennia. Merk ook op dat deze duizendjarige perioden door enkele andere Joodse schrijvers iets anders worden neergezet.

Hoe het ook zij, op grond van de Schrift en mogelijk hun eigen verslagen hadden Joodse geleerden berekend dat het vierde millennium ergens rond het jaar 30 na Christus zou eindigen (met andere woorden, ze hadden de roos geraakt). Het vijfde millennium - waarvan zij geloofden dat het onder de directe leiding van de Messias zou staan - zou dus rond dezelfde tijd van start gaan, en zij verwachtten dus ten volle dat dit ongeveer het moment was waarop de Messias moest verschijnen.

Deze komende millenniumwisseling werd een chronologische markering voor de Joden, en dit is waar zij angstig naar uitkeken en wat hun messiaanse anticipatie genereerde toen de eerste eeuw begon - en het gebeurde gewoon dat dit samenviel met het opkomende spookbeeld van het zich snel uitbreidende Romeinse Rijk.

In zijn boek uit 1927 over Israëls messiaanse speculatie geeft rabbijn Abba Hillel Silver ons enig inzicht in de denkwijze van de Joden in de eerste eeuw:

Nu we de noodlottige eerste eeuw binnengaan, was het vooral deze opdoemende chronologische markering die het einde van het vierde/begin van het vijfde millennium vertegenwoordigde, die de Joden gek maakte met speculaties over de spoedige komst van de Messias. De Romeinen waren een bijkomstigheid in hun messiaanse speculaties tijdens het begin van de eerste eeuw, hoewel de Joden het na 6-7 na Christus wel toepasselijk moeten hebben gevonden dat de komst van de Messias blijkbaar zou samenvallen met hun onderwerping door een vreemde mogendheid.

Precies op tijd: En wie weet... in de beoogde periode van 25-30 na Christus begon een jonge zwerver uit Nazareth door de regio te reizen, wonderen te verrichten, parabels te vertellen over het koninkrijk van God en een bont gezelschap van buitenbeentjes op te roepen Hem te volgen.

Oh, en de zelfingenomen Joodse religieuze leiders bij elke gelegenheid publiekelijk het zwijgen op te leggen.

En massa's gewone mensen begonnen Hem te aanbidden als de Messias.

Hoe zit het met die 70 weken?

Elke gelovige die vandaag de dag de eindtijdprofetie bestudeert, moet zeker bekend zijn met de profetie van de 70 weken, die in Daniël 9:24-27 staat. Deze passage wordt ook wel de Steen van de Bijbelse profetie genoemd, omdat zij de overkoepelende structuur biedt waarop de eindtijdprofetie is gebaseerd. We weten ook dat het precies aangeeft wanneer de Messias voor het eerst zou komen, tweeduizend jaar geleden:

Het wordt algemeen erkend door veel Bijbelcommentatoren dat het beginpunt van de 70 weken een decreet was dat door Artaxerxes in 444-445 voor Christus werd gegeven, en dat de 69e week eindigde rond 30-32 na Christus. En ik ga niet proberen u mijn persoonlijke mening over de precieze data op te dringen, want dat leidt alleen maar tot zinloze discussies die niemand ooit wint.

Wees voorzichtig: Ik zal de eerste zijn om u te waarschuwen dat het omgaan met lange tellingen van vele duizenden dagen die vele eeuwen voor Christus teruggaan notoir lastig kan zijn. Ironisch genoeg maken online datum berekenaars het vaak erger, omdat ze maar al te vaak tegenstrijdige data en dag-van-de-week informatie geven - en dat is niet per se omdat ze fout zijn, maar omdat ze vaak geprogrammeerd zijn met verschillende kalender-gerelateerde aannames. Dus, tenzij men echt deskundig is op dit gebied, heeft niemand het recht om dogmatisch te zeggen wanneer een lange historische periode precies begon of eindigde, of op welke dag van de week een bepaalde datum in de oudheid viel. Genoeg gezegd.

Maar ik zou nalatig zijn als ik niet een van de klassieke pogingen met u zou delen. Velen geloven dat Sir Robert Anderson de spijker op de kop slaat in zijn boek uit 1894. Met behulp van de Schrift en veel informatie over datums, gecontroleerd door de Britse Koninklijke Sterrenwacht, bepaalde Anderson dat Daniëls eerste 69 weken begonnen op 14 maart 445 voor Christus. Om het totale aantal dagen van de 69 weken te berekenen, hebben we

69 x 7 = 483 jaar.

Met behulp van standaard profetische jaren van 360 dagen hebben we

483 x 360 = 173.880 dagen.

Rekening houdend met 116 dagen voor schrikkeljaren, berekende Anderson dat precies 173.880 dagen vooruit tellen vanaf 14 maart 445 voor Christus ons brengt naar 6 april 32 na Christus, wat volgens hem de exacte dag is waarop Jezus Jeruzalem binnenkwam op de eerste Palmzondag. (FWIW, klik Bron: hier om te zien dat tenminste TimeandDate.com het ermee eens is dat 6 april 32 na Christus een zondag was).

Heeft hij gelijk? Zijn zijn berekeningen correct? Bevestigen veel online datumberekenaars zijn werk? Ik weet het niet. Maar twee dingen weet ik wel zeker: (a) Robert Anderson wist veel meer over dit onderwerp dan ik en de overgrote meerderheid van de mensen die zich ermee bezighouden ooit zullen weten, en (b) er zijn anderen die het er niet mee eens zijn en er andere meningen op na houden. Dat is prima, het zij zo.

Nou, dat is allemaal prima voor gelovigen uit het kerkelijk tijdperk die de luxe hebben om terug te kijken naar vastgestelde historische gebeurtenissen, maar de eerste en meest voor de hand liggende vraag in verband met dit onderwerp is deze:

Vr. Wat deden de oude Joden met Daniëls profetie? Zagen zij het als een manier om precies te berekenen wanneer de Messias zou komen, zoals wij dat doen in een historische terugblik? Speelde het een rol in hun messiaanse speculaties die wezen op het begin van de eerste eeuw, of wat?

Toegegeven, het wordt hier een beetje vaag, want nadat Christus kwam en werd gekruisigd, en vooral nadat de Tweede Tempel werd verwoest in 70 na Christus, veranderde het jodendom radicaal. Duizenden rabbijnen en Joodse wijzen deden alles wat in hun macht lag om alles wat op Christus als de Messias zou kunnen wijzen te verwerpen, te bagatelliseren en zich ervan te distantiëren (zij zwoeren tenslotte samen om Hem als een gewone misdadiger te laten terechtstellen). Zij kregen het druk met het herinterpreteren van de Schrift en het verdoezelen van data en chronologieën die erop zouden kunnen wijzen dat Jezus werkelijk hun Messias was. Zij gingen verder met het opruimen van de stukken en het opnieuw uitvinden van het Jodendom, en deze vernieuwde versie van de Joodse religie was gebaseerd op twee primaire richtlijnen:

REGEL #1: JEZUS KAN NIET DE MESSIAS ZIJN!
REGEL #2: IN GEVAL VAN TWIJFEL, ZIE REGEL #1.

Het kan niet die bedrieger uit Nazareth zijn. Echt niet. Einde gesprek. En elk stukje bewijs dat in die richting wijst, moet worden ontkend, afgewezen, vernederd, of geherinterpreteerd om iets heel anders te betekenen - en de afgelopen 2000 jaar hebben de Joden daar een enorm werk van gemaakt.

Maar er is duidelijk en overtuigend historisch bewijs dat er in de oudheid rabbijnen en Joodse wijzen waren die de profetie van Daniël inderdaad beschouwden als een voorspellende markering voor de komst van de Messias. Als voorbeeld hebben we deze opmerking uit de Babylonische Talmoed:

Maar ondanks het feit dat er Joden waren die geloofden dat Daniëls profetie de komst van de Messias aangaf, is het niet duidelijk dat dit de opvattingen waren van het mainstream Joodse religieuze leiderschap (hoewel ze dat misschien wel tot op zekere hoogte waren). Op het eerste gezicht lijkt het erop dat de meeste Joodse religieuze leiders meer gespitst waren op de komende millenniumwisseling die we eerder bespraken, dan op Daniëls profetie van de 70 weken, die door sommigen op andere manieren werd geïnterpreteerd.

Na de verwoesting van de Tweede Tempel in 70 na Christus veranderde de primaire messiaanse visie van de Joodse religieuze leiders in de opvatting dat de Messias weliswaar in het begin van de eerste eeuw zou komen, maar dat dit niet het geval was. Dus werd de zielsonderzoekende vraag van het grootste belang:

Waarom kwam Hij niet?

De meeste rabbijnen veronderstelden dat het te wijten was aan Israëls zonden, en leerden dat de Messias zou kunnen komen wanneer de Joden hun zaakjes voldoende op orde hadden:

Ook begonnen zij na de verwoesting van de tempel meer afgestemd te raken op het idee dat als de Messias was gekomen wanneer zij Hem hadden verwacht, Hij zeker hun Romeinse onderdrukkers omver zou hebben geworpen. Die millenniumwisseling was allemaal goed en wel; maar als de Messias werkelijk was gekomen, dan zouden die Romeinen in één klap weg zijn. En de reden is simpel:

Dit gaf de Joden nog een ander
verzonnen excuus om Jezus
van de Messiaslijst te schrappen.

"Oh, heeft jouw Jezus Israël bevrijd van de Romeinen? Nee? Dat bewijst dat Hij minder geschikt was om de Messias te zijn dan Spider Man."

Ik heb het al eerder gezegd en ik zeg het nogmaals:

Ze wisten het: Ik ben er zonder enige twijfel van overtuigd dat de meeste Joodse religieuze leiders diep van binnen wisten dat Jezus werkelijk de Messias was, maar dat hun harten zo vervuld waren van ziedende haat (en na de opstanding, angst) dat ze het niet op konden brengen om het te erkennen. Naast het vernietigende feit dat we in Matteüs 28:11-15 lezen dat de overpriesters de Romeinse bewakers die bij het graf van Jezus stonden omkochten met grote hoeveelheden zilver en beloften dat ze "beschermd" zouden worden om te liegen en te zeggen dat de discipelen Zijn lichaam hadden gestolen terwijl ze sliepen (een overtreding waarvoor deze Romeinse soldaten normaal gesproken zouden zijn geëxecuteerd), zien we extra ondersteuning hiervoor in de woorden van Nicodemus, als we goed opletten:

En misschien ligt het aan mij, maar ik denk dat als het in die tijd bekend was geworden dat de Farizeeën wisten dat Jezus de Messias was en Hem toch lieten kruisigen, zij door boze menigten uit hun huizen zouden zijn gesleurd en gestenigd. En ga me niet vertellen dat deze verheven Joodse religieuze leiders dat niet wisten.

Merk op dat de Joden nooit het idee koesterden dat de Messias toen was gekomen ze verwachtten hem wel, maar ze hebben hem niet herkend.

Veel rabbijnen gingen zo ver dat zij toekomstige generaties Joden ontmoedigden om te speculeren over het mogelijke tijdstip van de komst van de Messias (vandaar de herinterpretatie van elk Eerste Advent vers dat zij te pakken konden krijgen en de opzettelijke vermenging en verduistering van data en chronologieën). Immers, zij meenden vrijwel zeker te weten wanneer de Messias zou komen, maar Hij was gewoon niet gekomen.

Merk op dat de Joden zelfs nooit het idee hebben gehad dat de Messias was gekomen wanneer zij dat verwachtten, maar dat zij Hem niet hadden herkend. Nee, nee, niets anders dan dat. Echt niet. Ze waren er absoluut van overtuigd dat ze de timing goed hadden, maar dat de Messias ervoor had gekozen zich niet te openbaren om een mysterieuze, onbekende reden.

Met andere woorden, ze overwogen
elke mogelijkheid behalve de waarheid.

Na de catastrofale eerste eeuw werden speculaties over de timing van de komst van de Messias in de hoofden van veel rabbijnen gezien als een dwaalspoor - een oefening in nutteloosheid die vermeden moest worden.

"Heb berouw! Doe goede daden! Bestudeer de Torah! De Messias zal komen als wij er klaar voor zijn... of als Hij er klaar voor is. Of misschien allebei... wie weet?"

Het breekt mijn hart om de geestelijke toestand van het Joodse volk vandaag te zien, want zelfs als ze uitkijken naar de Messias, zijn ze geneigd te denken dat Hij alleen zal komen als ze zich genoeg bekeren. Of genoeg goede daden doen. Of de Tora voldoende bestuderen, ad infinitum, ad iustitia. Dat wil zeggen, als ze voldoende rechtvaardig worden. Ze zijn gewoon nog niet rechtvaardig genoeg. Als ze maar een beetje rechtvaardiger konden worden... dat is het ticket. Dan zou de Messias kunnen komen.

Gerechtigheid door de wet/werken:
Na duizenden jaren is dat één ding...
over de Joden dat nooit veranderd is.

Maar dat zal snel genoeg gebeuren, glorie aan Zijn heilige naam!

Enkele laatste gedachten

Dus, zoals we hebben gezien, was Israël in het begin van de eerste eeuw zeker betrokken bij veel speculatie over het tijdstip van de eerste komst van de Messias, en die speculatie was gebaseerd op hun interpretatie van bepaalde Schriftuurlijke principes.

Een vraag die bij sommigen zou kunnen opkomen is deze:

Vr. Deden de Joden iets verkeerd door te speculeren over het tijdstip van de eerste komst van de Messias?

Het is een eerlijke, legitieme vraag, want als je naar sommige mensen luistert, zou je denken dat wedergeboren gelovigen van vandaag die speculeren over de volgende komst van de Messias in de vorm van de opname, behoren tot de vreemde gedragingen die ik eerder in het artikel noemde, compleet met tinnen hoeden. Zulke mensen zien degenen die zich bezighouden met enige vorm van speculatie over het tijdstip van de opname als een stel mafkezen die moedwillig hun mantra schenden dat "niemand de dag of het uur kent" en dat ze gewoon hun mond moeten houden.

"En als je toch bezig bent, waarom help je ons niet met het infiltreren en overnemen van de pijlers van de samenleving, zodat Jezus op een dag kan terugkeren."

Denk eens aan wat Jezus zei toen Hij Jeruzalem naderde op de rug van die ezel:

Terwijl Jezus weent over het lot van Israël, betreurt Hij het oordeel dat Gods uitverkoren volk te wachten staat. En de reden voor dat oordeel?

Zij kenden de tijd van hun bezoeking niet.

Het woord "bezoeking" in vers 44 is een vorm van het Griekse woord episkopé, gevormd uit epí (op) en skopéō (aandachtig bekijken, onderzoeken, inspecteren). Episkopé verwijst dus typisch naar een soort toezicht of inspectie die overgaat tot het toedienen van een remedie die passend wordt geacht voor de toestand.

En dat beschrijft zeker wat Jezus kwam doen: Je zou kunnen zeggen dat Hij kwam om Israëls geestelijke toestand te "inspecteren" en de plaatsvervangende verzoening "toe te dienen" - de enige "remedie" die bestaat voor de heersende toestand.

N.B.: Overigens is het ook vermeldenswaard dat Jezus deze dingen zegt terwijl Hij Jeruzalem nadert - dat vertelt ons dat Hij al weet wat er gaat gebeuren als Hij er eenmaal is ... en hoe het gaat eindigen.

Maar denk eens na: Was Jezus boos omdat de Joden hadden gespeculeerd over wanneer Hij zou komen? Nee, helemaal niet. Was Hij boos omdat ze geen idee hadden wanneer Hij zou verschijnen? Nee, want dat hadden ze wel.

De speculaties van de Joden over de tijd waarin de Messias zou komen waren vrij accuraat. Ik bedoel, ze hadden het bijna voor elkaar. En als je Lucas 19:44 leest, krijg je een beetje het idee dat Jezus verwachtte dat de Joden zouden weten wanneer Hij zou komen. Maar nog belangrijker, Hij verwachtte dat ze Hem zouden herkennen als hun Messias. Het probleem was dat toen Jezus zich aan hen presenteerde, zij Hem als volk afwezen en samenzwoeren om Hem te laten executeren als een afschuwelijke misdadiger. Met andere woorden:

De Joden spijkerden de tijd van hun bezoeking daadwerkelijk vast.
Het probleem is dat ze hun Bezoeker aan een kruis spijkerden.

En als gevolg daarvan ging dat "geneesmiddel" uit naar een verloren en stervende niet-Joodse wereld, terwijl Israël onder Gods oordeel viel.

Een andere vraag die bij sommigen zou kunnen opkomen is wat Jezus tegen Zijn discipelen zei vlak voordat Hij opsteeg naar de hemel. In het boek Handelingen zien we Jezus samen met zijn geliefde discipelen op de Olijfberg, en zij vragen zich af of Jezus op het punt staat om eindelijk dat koninkrijk te vestigen dat God hun had beloofd, of zoiets.

De discipelen hadden ongetwijfeld onderling veel gespeculeerd over de volgende stap van de Heer, en verwachtten duidelijk dat Hij eindelijk op het punt stond het langverwachte koninkrijk te vestigen - en dat zij als eersten zouden instappen.

Natuurlijk hebben wij de luxe van de wijsheid achteraf - wij weten dat het koninkrijk 2000 jaar in de toekomst lag, maar zij wisten dat duidelijk niet. Alles wat zij wisten was "Messias staat gelijk aan koninkrijk," en dus stonden ze te popelen. En natuurlijk wist Jezus wat ze dachten.

Maar de vraag is deze:

Vr. Heeft Jezus hen berispt voor het speculeren over wanneer Hij het koninkrijk zou vestigen? Zei Hij hen te stoppen met nadenken over het tijdstip van het koninkrijk, of dat het hun niets aanging?

Nee, helemaal niet. Eigenlijk ging het hen wel degelijk aan, omdat zij wisten dat zij een sleutelrol zouden spelen in het leiden van dat koninkrijk.

Het enige wat Jezus deed was hen er voorzichtig aan herinneren dat het niet aan hen was om de precieze timing van het koninkrijk en andere gerelateerde gebeurtenissen te kennen, omdat de Vader de timing van deze dingen (wijselijk) onder Zijn eigen gezag had gesteld.

Het volgt niet: Wat mij stoort is dat veel mensen aannemen dat, toen Jezus zei dat het niet aan ons was om te weten wanneer de eindtijd zou aanbreken, dit automatisch betekent dat het een zonde is om te speculeren over het tijdstip van de opname. Het spijt me, maar nee, dat doet het niet - dit is een drogreden die in de Schrift moet worden gelezen. Als je je speculatie in overeenstemming houdt met het Woord, openlijk erkent dat we de datum nooit met zekerheid zullen kennen, en mensen aanmoedigt om actief te blijven wachten, dan is de veronderstelling dat het loutere feit dat we de datum van de Opname nooit met zekerheid zullen kennen, het automatisch verkeerd maakt om te speculeren over de timing ervan, volkomen onlogisch. En trouwens, precies hetzelfde argument geldt voor de mantra "Niemand kent de dag of het uur". De aanname dat die uitspraak het een zonde maakt om redelijk te speculeren over het tijdstip van de Opname is evenmin logisch.

Overweeg dit: Als de discipelen hadden geweten dat het koninkrijk 2000 jaar in de toekomst lag, denk je dat ze dan net zo gemotiveerd zouden zijn geweest om het evangelie met dezelfde mate van urgente, zelfopofferende toewijding aan de wereld te brengen? Misschien niet zozeer. Ze namen waarschijnlijk aan dat zodra ze hun missie hadden volbracht, Jezus zou terugkeren zoals beloofd.

En als ze zich opzadelden en in de versnelling gingen, zou de Heer heel goed nog tijdens hun leven kunnen terugkeren!

En dat is eigenlijk het punt. Er is een heel goede reden waarom God het nodig vond om de exacte timing van de opname en andere eindtijdgebeurtenissen zogezegd in de doofpot te stoppen. De Vader weet dat als Hij ons de details van de timing van gebeurtenissen als de opname zou openbaren, wij ons verstand zouden verliezen en over onszelf heen zouden vallen in onze onhandige, misplaatste pogingen om te "helpen" en niets anders zouden doen dan in de weg lopen en de boel verzieken.

Als God zo dom zou zijn om de timing
van de opname te onthullen, zouden wij als gelovigen...
het zo druk hebben met onszelf tot last te zijn.
dat Hij nauwelijks in staat zou zijn iets gedaan te krijgen.

En wij ook niet.

Maar aan de andere kant heeft Hij ons herhaaldelijk gezegd te waken. Merk op dat het woord "waken" een dubbele betekenis heeft: Het kan betekenen dat we op ons geestelijk leven moeten letten en omzichtig moeten leven, en het kan betekenen dat we moeten letten op de tekenen der tijden, zodat we weten hoe de eindtijd verloopt. Ja, Hij zei ons te waken. Waarom? Waarom denk je? Omdat er tekenen zijn om naar uit te kijken, en Hij wil dat we kunnen zien dat de tijd nadert als we die tekenen zien. En we zullen die tekenen niet zien als we niet opletten.

En op de Schrift gebaseerde, teken-gevoelige
speculatie over de nabijheid of
of geschatte timing van de opname is
een natuurlijk aspect van dat waken.

In werkelijkheid is zulke eindtijdspeculatie een essentiële manier waarop de Heer ons ervan weerhoudt af te glijden naar de slappe, ho-hum sleur van de gedachte dat Hij op een mooie dag in de zoete toekomst (als die al ooit komt) kan terugkeren, dus is het business as usual. Vergeet al die tekenen en eindtijdprofetieën die in vervulling gaan. Vergeet al die onzin ... per slot van rekening is het toch maar een allegorie en die pre-verdrukking opname van jou is niets anders dan een luchtkasteel.

Vergis je niet, dit is precies hoe miljoenen mensen in de kerk vandaag de dag geleerd hebben te denken.

En het verklaart voor een groot deel waarom ze zo misleid en ongeïnformeerd zijn over wat er in razend tempo op ons afkomt.

En weet je wat? Nu ik erover nadenk... Oké, misschien is het een beetje appels en peren, maar luister naar me:

Is het idee dat God boos op ons is omdat wij redelijk, op de Schrift gebaseerd, tekengevoelig speculeren over de mogelijke timing of tijdspanne van de opname niet een beetje als een vader die zijn kinderen uitscheldt omdat ze opgewonden de inhoud van de cadeaus onder de kerstboom met hun naam erop proberen te raden? Ik bedoel, ja, het is niet aan hen om te weten, en ze zullen het niet weten totdat het de tijd is, en zo. Kinderen zijn niet dom. Ze weten hoe het werkt. Maar kom op... elke vader die ik ken heeft daar het grootste plezier in. Denk je dat onze hemelse Vader heel anders is met zijn kinderen?

En laat me nog één ding zeggen voordat ik dit afsluit: Het komt mij voor dat het uitschelden of kleineren van gelovigen voor het aangaan van redelijke speculaties over het mogelijke tijdstip van de opname een geweldige, zeer effectieve manier is om hen te ontmoedigen om zelfs maar over de opname te praten... of misschien zelfs toe te geven dat ze in onze gezegende hoop geloven?

Laten we nu onze denkpet opzetten:

Vr. Wie ter wereld zou zoiets willen doen?

Antw. Hey, waar heb ik die denkpet van mij gelaten...

Terwijl ik aan dit artikel werkte, ging ik in een opwelling naar YouTube om te luisteren naar Carly Simons hit "Anticipation" uit 1971 (ik wist nog hoe het refrein ging, maar mijn doorgaans betrouwbare muzikale geheugen liet me in de steek bij de coupletten). Hé, ik zeg niet dat de Heilige Geest me naar Carly Simon liet luisteren, maar toch... de allereerste regel sloeg me recht tussen de ogen:

"We kunnen nooit weten over de dagen die komen gaan,
Maar we denken er toch aan."

KA-BOOM! Nee, we kennen de precieze details van de komende dagen niet, maar dat is ook nooit Gods bedoeling geweest. En daar ligt de eenvoudige essentie van hoe ik geloof dat God wil dat we kijken naar wat er in deze laatste van de laatste dagen snel nadert in deze wereld die niet ons thuis is:

Nee, we kennen de details niet
van de komende dagen, maar we
denken er zeker over na,
en dat was ook Gods bedoeling.

Nee, God heeft nooit bedoeld dat we de datum van de Opname met een hoge mate van zekerheid kennen, en dat zullen we ook nooit doen - dat kun je in de bank meenemen. Maar Hij wil absoluut dat we "erover nadenken", en "erover nadenken" houdt in dat we gehoorzamen aan Zijn bevel om Zijn profetisch Woord te bestuderen en te letten op tekenen die Hij openbaart - tekenen die ons in staat stellen een gevoel te kweken voor de nabijheid ervan en het mogelijke tijdstip bij benadering.

Dit houdt natuurlijk een zekere mate van speculatie van onze kant in, en het helpt ons in de staat te brengen en te houden waarin God wil dat we blijven totdat we het geluid van een bazuin horen:

Anticiperen!

Bronnen voor afbeeldingen (in volgorde van verschijning):
Mensen kijken naar de sterrenhemel door Geralt via Pixabay
Doel door Flitsart via Pixabay
Sir Robert Anderson door onbekende fotograaf, gemarkeerd als publiek domein [PD].
NOT Jesus door Greg Lauer (eigen werk)
Cadeau's door Anestiev via Pixabay

Schriftcitaten:

Alle schriftcitaten zijn afkomstig uit de World English Bible, tenzij aangegeven als KJV (King James Version) of AKJV (American King James Version).

Bron: A Little Strength