Amnesty International en Israël

Door Hal Lindsey 14 februari 2022

De vreemde en onredelijke haat van de wereld tegen Israël gaat door. Het is vooral schokkend om deze haat te zien bij diegenen die zichzelf hebben aangesteld als 's werelds scheidsrechters van sociale rechtvaardigheid. Deze maand werd Amnesty International de vierde grote "mensenrechtenorganisatie" die Israël een "apartheidsstaat" noemde. Die bewering is niet alleen onnauwkeurig, maar ook weerzinwekkend.

Zuid-Afrikanen begonnen het woord apartheid te gebruiken in 1948. Het stond voor een specifiek systeem van discriminerende wetten die rassenscheiding volledig institutionaliseerden. Het duurde tot het begin van de jaren negentig. In die jaren is het woord een krachtige emotie van afkeer gaan oproepen bij weldenkende mensen over de hele wereld.

Amnesty International en andere groepen gebruiken dat woord niet omdat het de Israëlische wet juist weergeeft. Dat doet het niet. In plaats daarvan gebruiken ze het om de emotionele impact. Zij gebruiken het omdat zij willen dat de mensen al walgen bij de gedachte aan Israël. Ze willen aanzetten tot haat tegen een natie die ze haten.

Israël is verre van volmaakt. Israëliërs zijn net zo menselijk en vatbaar voor fouten als de rest van ons. Maar zij hebben de eerlijkste, meest democratische natie in de regio geschapen, en een van de eerlijkste op aarde. Amnesty International negeert het echte onrecht jegens de Palestijnen in de regio. Zo mogen Palestijnse vluchtelingen in het nabijgelegen Libanon geen toegang krijgen tot negenendertig beroepen, waaronder rechten, medicijnen, boekhouden, ingenieurswetenschappen en zelfs dagopvang.

De Israëli's streven al geruime tijd naar een tweestatenoplossing. De Oslo-akkoorden zijn een resultaat van dat werk. De akkoorden gaven de Palestijnse Autoriteit de regeringscontrole over Gaza en een groot deel van Judea en Samaria. Wil je iets zien dat veel op apartheid lijkt? Kijk op die plaatsen. Eugene Kontorovich schreef een commentaar in de Wall Street Journal met de titel: "Er is Apartheid in het Heilige Land, maar niet in Israël." Hij wees erop dat, "de Palestijnse wet het verkopen van land aan Joden tot een misdaad maakt waarop de doodstraf staat, vaak zonder proces."

Palestijnse verkiezingen worden jaar na jaar uitgesteld. De wereld geeft de Palestijnen enorme sommen geld in een poging hen te helpen een einde te maken aan de wijdverbreide armoede. Maar corrupte Palestijnse leiders gebruiken dat geld om hun eigen zakken te vullen, terrorisme te financieren, of hun politieke positie te versterken door degenen die loyaal zijn aan henzelf te belonen.

Amnesty International klaagt dat er controleposten zijn die de door Palestijnen gecontroleerde gebieden in en uit gaan. Natuurlijk zijn die er. Voordat die controleposten er waren, hebben grote aantallen Palestijnen zich in twee massale "intifada's" (opstanden) tegen Israël schuldig gemaakt aan massamoord en chaos.

Het ergste van alles is dat Amnesty International Israël afschildert als de vrucht van een vergiftigde boom. Zij zeggen dat het een apartheidsstaat was vanaf het allereerste begin in 1948. Hun rapport maakt duidelijk dat zij geloven dat Israël niets anders dan een apartheidsstaat kan zijn zolang het een Joodse staat blijft.

Hun rapport heeft betrekkelijk weinig aandacht gekregen in de Verenigde Staten. Maar in Europa wordt het gebruikt om Israël te delegitimeren. In Amerika ziet slechts een klein percentage van de bevolking Israël als een apartheidsstaat, maar degenen die dat wel doen hebben een onevenredig grote invloed op de jongeren. Onder hen bevinden zich politieke leiders als Bernie Sanders en de squad, maar ook entertainers en opvoeders.

De Bijbel zegt dat tijdens het laatste van de laatste dagen, de hele wereld zich tegen Israël zal keren. Maar God heeft ook gezegd dat Hij die natie in veiligheid zal brengen, zowel lichamelijk als geestelijk. En Zijn oude belofte aan Abraham geldt nog steeds. God zegent hen die Israël zegenen.

Bron: Hal Lindsey