Tijdgeest 2025
Aftellen naar 2025 en het geheime lot van Amerika -
Deel 8: KAN NIET LEVEN ZONDER "HEN"

27 juli 2021 - door SkyWatch Editor

Deel 1 - Deel 2 - Deel-3 - Deel 4 - Deel 5 - Deel 6 - Deel 7 - Deel 8 - Deel 9 - Deel 10 - Deel 11
Deel 12 - Deel 13 - Deel 14 - Deel 15 - Deel 16 - Deel 17 - Deel18 - Deel 19 - Deel 20 - Deel 21
Deel 22 - Deel 23 - Deel 24 - Deel 25 - Deel 26 - Deel 27 - Deel 28 - Deel 29 - Deel 30 - Deel 31
Deel 32 - Deel 33 - Deel 34 - Deel 35 - Deel 36 - Deel 37 - Deel 38 - Deel 39 - Deel 40 - Deel 41
Deel 42 - Deel 43 - Deel 44 - Deel 45 - Deel 46 - Deel 47 - Deel 48 - Deel 49

Elk bedrijf genoemd als een van de vijf Big Tech bedrijven heeft zowel geïnnoveerd als zijn markt gedomineerd. Elk lijkt zich te specialiseren in iets anders, en elk overtreft ver zijn concurrentie. Op een eigen manier biedt elk een uniek middel om de verzadiging van Big Media in ons dagelijks leven te bevorderen, en we zijn steeds afhankelijker geworden van de diensten die zij aanbieden. Sinds de opkomst van Google als online zoekmachine, dat al snel een waardevol hulpmiddel werd voor zowel huishoudens als bedrijven, heeft het bedrijf bijvoorbeeld ook de markt voor onderwijs veroverd door software, apps en zelfs hardware te leveren aan het openbaar onderwijs, dat in hoog tempo steeds meer op technologie gebaseerd onderwijs gaat aanbieden. Tijdens de lockdowns van 2020 verdween elke twijfel over de vraag of Google met zijn tools en apps het reguliere onderwijs had overgenomen al snel toen de sluiting van scholen vereiste dat bijna al het onderwijs werd verplaatst naar de online wereld die Google zo "genadig" in het leven had geroepen. Maar ondanks de vele successen verdient Google het meeste geld met het verzamelen van gegevens over mensen, die het vervolgens gebruikt om geschikte advertenties te richten op potentiële consumenten.[i] Met dit in gedachten zijn sommigen bezorgd over de mogelijke profilering van kinderen die zou kunnen plaatsvinden via deze school-gestuurde middelen.

Amazon heeft sinds zijn ontstaan het overgrote deel van de e-commerce overgenomen, maar sinds de COVID-19 crisis is dat niet meer weg te denken. Nu de mensen thuis opgesloten zitten en niet naar buiten kunnen gaan om zich te bevoorraden, geniet deze gigantische markt nu van de inkomsten van mensen over de hele wereld die eraan gewend zijn geraakt om alles - zelfs boodschappen - online te kopen. Deze reusachtige onderneming en anderen zoals zij zijn echter niet opgeklommen zonder een secundair gevolg van het gemak dat zij bieden: overal hebben fysieke winkels een grote economische klap gekregen, en vele zijn zelfs gesloten omdat zij niet konden concurreren. Dit is een probleem voor onze lokale economieën, maar kan op lange termijn een nog grotere bedreiging vormen. Als deze dienst, om welke reden dan ook, zou worden onderbroken, zou dit kunnen leiden tot wereldwijde tekorten.

Facebook is 's werelds belangrijkste forum voor sociale media en verbindt maar liefst "2,3 miljard maandelijks actieve gebruikers, vanaf december 2018."[ii] Hoewel het een onschuldige plek lijkt voor mensen om met vrienden te chatten, biedt het ook een "nieuwsfeed" die de gebruiker voortdurend overspoelt met voorgeselecteerde koppen, memes en krantenkoppen misleidend afschildert als feit, en vaak verhalen verwijdert die "politiek incorrect" zijn onder de noemer van empirisch onjuist (dit zijn twee verschillende kwesties die zo dadelijk zullen worden behandeld). Verwarrend aan Facebook is dat het door zijn claim van "fact-checking" geloofwaardig overkomt als een nieuwszender, terwijl het in feite een sociale zender is. Immers, een door gebruikers bewerkte website kan nooit beweren dat alle inhoud is doorgelicht. (Merk op dat Facebook weliswaar het grootste social media platform is, maar dat de besproken problemen niet uniek zijn voor Facebook, maar ook gelden voor bijna alle andere social media fora).

Wanneer we Big Tech bestuderen en hoe haar innovaties ons dagelijks leven voeden, openbaren zich nieuwe onthullingen over onze afhankelijkheid van deze bedrijven tot in het oneindige. We kunnen ook zien hoe de behoefte aan deze middelen de afgelopen jaren drastisch is toegenomen. We moeten ons zorgen maken als de hele infrastructuur en levensstijl van onze maatschappij wordt ondersteund door zo'n korte lijst van bedrijven.

Als het netwerk waarop Big Tech is gebouwd ooit zou wankelen, zou dat wereldwijd rampzalige gevolgen kunnen hebben. Als een paar kwaadwillende of op controle beluste individuen besluiten het te gebruiken (of af te snijden) als een instrument om de hele bevolking te manipuleren, zou dit het machtigste wapen kunnen zijn dat de wereld ooit heeft gekend.

De gedachtenpolitie

"Haatzaaien" is de uitdrukking geworden waarmee de moderne censuur sommigen tot privatisering heeft gedreven - het tot zwijgen brengen of achterhouden van hun eigen mening omdat die als impopulair of onaanvaardbaar wordt ervaren. Sites die beweren gebruikersvriendelijk, gebruikersgestuurd of zelfs door bezoekers geredigeerd te zijn, bieden het idee dat zij platforms voor vrije meningsuiting zijn, maar vaak is dat niet het geval. Zelfs in gebieden als de Verenigde Staten, waar het Eerste Amendement ons het voorrecht van vrije meningsuiting biedt - althans vooralsnog - behouden deze forums zich het recht voor hun eigen gedragscodes op te leggen. Deze censuur geeft het publiek de illusie dat de geziene inhoud een weergave is van de algemene consensus, en beïnvloedt zo stilletjes sommige gebruikers om hun eigen overtuigingen als ongegrond, onwaar of al van de minderheid te beschouwen. Door te doen alsof het een "openbaar" forum is, lijkt het alsof het platform alle standpunten verwelkomt, maar door "fact-checking" of het op een andere manier elimineren van geselecteerde perspectieven uit gebruikersberichten, wordt de inhoud inderdaad gefilterd, waardoor het begrip van de mening of denkwijze van de meerderheid verandert.

Deze misleidende tactiek geeft gebruikers het gevoel dat ze ongelijk hebben wanneer hun mening niet overeenstemt met het "populaire" geloof.

Op deze manier wordt het publiek misleid tot het omarmen van de "bijgewerkte" consensus - een consensus die niet beledigend is voor social media-vrienden. Degenen die vinden dat ze in de minderheid zijn, denken dat hun ideeën verouderd of archaïsch zijn, en dat ze meer open moeten staan voor de uitingen die op sociale media mogen blijven - omdat die aanvaardbaar/goedgekeurd zijn. Dit is hoe selectieve propaganda wordt verfijnd en aan het publiek wordt gevoerd door middel van Big Tech. De wens om mainstream, bij de tijd en zelfs progressief te zijn wordt het filter waardoor een onafhankelijke geest en traditionele ideeën uit het algemene denken worden geweerd: Het is een reglementaire zuivering van idealen die als "politiek incorrect" worden beschouwd.

Gedeeltelijk is dit het gevolg van een wereld die het postmodernisme als norm heeft aanvaard. Aan de ene kant is de absolute waarheid het slachtoffer geworden van ieders voorrecht om alles te interpreteren volgens zijn of haar eigen overtuigingen in plaats van de waarheid te aanvaarden voor wat ze is. Om het probleem nog erger te maken, wanneer een wereldbeeld geen bijbelse basis heeft, wordt het gewoonlijk opgevuld door de media en de omringende wereldse invloeden die dienen als de criteria op basis waarvan individuele percepties worden opgebouwd. Aan de andere kant, omdat seculiere normen de basis vormen voor het vooraf bepaalde verhaal dat door de Grote Media aan het publiek wordt voorgehouden, zal de massa dit omarmen en verdedigen, en degenen die een ander standpunt innemen een vijand noemen.

Wanneer degenen die in een zaak geloven of een agenda hebben de beschikking krijgen over massapropaganda waarmee zij gebeurtenissen kunnen verslaan, krijgt het programmeren van mensen tot een gehomogeniseerde denkwijze voorrang boven het verslaan van gebeurtenissen of het vertellen van de waarheid, vooral wanneer dergelijke bronnen hun enorme inkomsten commercieel verdienen en niet door het zijn van nieuwskanalen met geloofwaardige journalistiek. Het resultaat is dat gebeurtenissen worden afgekapt of uitgewerkt, feiten worden verdraaid of selectief gerapporteerd, en zelfs hele verhalen verkeerd worden voorgesteld, uit hun context worden gehaald of worden gebagatelliseerd - afhankelijk van hoe het vertellen ervan de psychologie van lezers/kijkers kan beïnvloeden of hen kan oproepen tot publieke respons.

Big Brother aan de eettafel

In de herfst van 2020 begonnen regio's in het Verenigd Koninkrijk te praten over de handhaving van wetten die "bedreigende, kwetsende of beledigende woorden" verbieden, ter verdediging van "mensen met beschermde kenmerken, waaronder handicap, seksuele geaardheid en leeftijd."[iii] Met name in Schotland wil de Hate Crime and Public Order Bill strafrechtelijke sancties opleggen - mogelijk zelfs vervolging - aan diegenen die uitspraken doen die in strijd zijn met dergelijke criteria. Dit geldt ook voor de journalistiek en het theater, en zou zich zelfs tot thuis kunnen uitstrekken: "Gesprekken aan de eettafel die aanzetten tot haat moeten worden vervolgd onder de Schotse wet op haatmisdrijven, heeft de minister van Justitie gezegd."[iv]

Deze situatie heeft geleid tot gepassioneerde reacties aan beide kanten van de zaak. Als bijbelgelovig christen ben ik van mening dat God iedereen gelijk liefheeft, dat wij allen naar Zijn beeld zijn geschapen en dat niemand van ons kwaad mag spreken over anderen of anderen mag vernederen, ongeacht hun levensstijl, etniciteit of welke andere reden dan ook. De kwestie van vriendelijk spreken over anderen is niet waar mijn zorg ligt. Wat mij verontrust is de griezelige vergelijking met de arme mevrouw Parsons uit het Orwelliaanse Oceanië, wier bloeddorstige kinderen zo gecharmeerd waren van de Dunkpolitie dat zij deze autoriteiten in hun kinderspelletjes imiteerden. De schichtige houding van mevrouw Parsons wordt voortdurend geagiteerd door hun voortdurend rondrennen met speelgoedgeweren en het schreeuwen naar voorbijgangers, waarbij ze hen ervan beschuldigen "verraders", "spionnen" of "Gedachtencriminelen" te zijn, en zelfs hun moeder smeken hen mee te nemen om openbare executies door ophanging te zien.[v] Deze kinderen zijn, zoals het boek insinueert, een product van de maatschappelijke conditionering die zich tijdens hun vormingsjaren om hen heen voltrekt.

Maar, hier is nog een verontrustende gedachte. Misschien is het u niet bekend dat in januari 2021 nieuwe regels van het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden ertoe zullen leiden dat geslachtsgerichte termen als "vader, moeder, zoon, [en] dochter" uit de federale code zullen worden geweerd. Dergelijke regels zullen de taal actualiseren om alleen genderinclusieve terminologie op te nemen, waardoor wat voor sommigen beledigend is, wordt weggelaten. De regels omvatten 'ingrijpende ethische hervormingen en vergroten de verantwoordingsplicht voor het Amerikaanse volk en maken dit Huis van Afgevaardigden tot het meest inclusieve in de geschiedenis'. Voor sommigen die een geslacht willen aanhalen dat niet wordt gedekt door mannelijke of vrouwelijke voornaamwoorden, wordt het steeds populairder om extra taal toe te voegen. Sommigen omarmen bijvoorbeeld het nieuw gebruikte, genderneutrale voornaamwoord "ze" in plaats van "hij" of "zij". Afgezien van mijn eigen overtuigingen over de kwestie van het geslacht en dit vanuit een strikt juridisch standpunt te bekijken, is het opnemen van deze term iets anders dan het verbieden van ouder taalgebruik dat mannelijk of vrouwelijk specificeert. Het is één ding om te zeggen dat er mensen zijn die "zij" genoemd willen worden - en iets heel anders om te zeggen dat "hij" en "zij" nu verboden woorden zijn. Als dit in toenemende mate wordt toegepast, door traditionele verwijzingen te verbieden, zou iedereen zich een "ze" kunnen voelen. In een poging om sommigen niet te beledigen, zou de geslachtsidentificatie van anderen met geweld opnieuw kunnen worden geclassificeerd.

Als ik kijk naar de mandaten in Schotland en de omwenteling in de formuleringen in het Parlement, vind ik de brede potentiële impact van dergelijke updates verontrustend. Wat gebeurt er wanneer wij zelfs thuis verplicht worden ervoor te zorgen dat onze taal voldoet aan de normen die niet alleen door andere mensen voor hun eigen levensstijl zijn gekozen, maar die ons worden opgelegd - ongeacht of wij het eens zijn met de filosofie of moraal die eraan ten grondslag ligt? Bijvoorbeeld, het schrappen van de woorden "moeder" en "vader" uit het federale wetboek is slechts een begin. Hoe gaat het dan verder? Worden deze woorden verboden op straat? De huidige wetgeving in het Verenigd Koninkrijk zou het begin kunnen zijn van een nieuwe trend. Hoe zit het met mensen die nog steeds geloven in en gebruik willen maken van genderidentiteit met woorden als "moeder", "vader", "tante" en "oom"? Lopen wij het risico dat deze termen op straat, in openbare gelegenheden of zelfs in onze huizen worden verboden? Wat zal er gebeuren met degenen die ervoor kiezen dergelijke taal te gebruiken en dan door een beledigde gast - of erger nog, door hun eigen kind - bij de autoriteiten worden aangegeven? Is er een dag in onze toekomst dat onze eigen geconditioneerde kinderen door onze huizen zullen rennen om ons ervan te beschuldigen misdadigers te zijn als we voor het eten tot onze hemelse Vader bidden?! Dit is slechts één van de vele manieren waarop censuur kan leiden tot een aantasting van fundamentele burgerrechten - en zelfs van de vrijheid - van burgers over de hele wereld. Het potentieel is zowel verbijsterend als formidabel.

KIJKEN! DAG 1 VAN NIEUWE ZEITGEIST 2025 UITZENDING SERIE MET DE GROOTSTE WEGGEVER VAN DE ZOMER! (INCLUSIEF COMPLETE "RISE 2021" CONFERENTIE, TWEE DOCUMENTAIRE FILMS, & NOG VEEL MEER GRATIS!)

De impact van sociale media op de verslaggeving

Tegenwoordig is een groot deel van het publiek het zat om het gevoel te hebben dat ze gemanipuleerd worden door de pers, nooit wetend wie ze moeten geloven, wat waar is, en wiens agenda het verhaal voedt dat aan de samenleving wordt gerapporteerd. In feite hebben de afgelopen jaren een daling laten zien in het vertrouwen in de onderzoeksrapportage van de pers, dat geleidelijk daalde van 72 procent in 1972 tot 18 procent in 2016.[vii] Waarom heeft deze verslechtering van het vertrouwen in onze media plaatsgevonden? Volgens een artikel in The Guardian is het omdat nieuwskanalen nu "gericht zijn op het maximaliseren van winst, catering aan wat populair of sensationeel is in plaats van wat burgers moeten weten ... [het transformeren van] journalisten van onderzoekers en analisten die serieus nieuws bieden naar 'content providers' die concurreren om aandacht."[viii] Als dit het geval is, dan is de pers geëvolueerd om de samenleving een slechte dienst te bewijzen, en acceptatie van verslaggeving is, opnieuw, een 'koper let op'-markt geworden.

Het zou echter onjuist zijn om te stellen dat de wereld nu volledig verstoken is van journalisten die ernaar streven eerlijke en feitelijke beoordelingen te geven van gebeurtenissen die zich in de wereld afspelen. Er zijn nog steeds mensen die dit als hun levensopdracht beschouwen, maar zij zijn in de minderheid, tegen de achtergrond van de tot dusver in dit hoofdstuk geschetste elementen. En hun mededingers zijn grote bedrijven die in vergelijking met hen schijnbaar onbeperkte middelen hebben. En, er is een zelfvernietigend element te vinden in een publiek dat zich voor zijn nieuws wendt tot onbetrouwbare bronnen als memes en sociale media. Het is immers een beetje oxy-moronisch om te stellen dat het vertrouwen van het publiek in de nauwkeurigheid van verslaggevers is afgenomen, terwijl dezelfde mensen minder ijver aan de dag hebben gelegd bij het zoeken naar de informatie die zij in de eerste plaats vertrouwen. Recente studies hebben bijvoorbeeld aangetoond dat memes een grote (en steeds groter wordende!) rol hebben gespeeld bij presidentsverkiezingen. Toch zijn ze geen geloofwaardige bron van nieuws. De meme-mentaliteit van onze cultuur kan worden gezien als een afspiegeling van onze belangrijkste beslissingen. Neem bijvoorbeeld het feit dat, tijdens de campagne voor de presidentsverkiezingen van 2008, de grote televisienieuwszenders gemiddeld 220 minuten besteedden aan de standpunten van de kandidaten over kwesties die relevant waren voor de verkiezing, wat daalde tot 114 in 2012 en kelderde tot 32 in 2016.[ix] Het feit dat ze zich konden redden met zo'n steeds minimalere verslaggeving spreekt tot het feit dat onze samenleving is uitgegroeid tot een "snel-snap-besluiten", meme-gedreven mentaliteit. Bijna 70 procent van de Amerikaanse bevolking volgt de krantenkoppen nu via sociale media,[x] waarvan we al hebben gezegd dat ze nooit kunnen beweren dat hun inhoud grondig is doorgelicht. Je kunt er gewoon niet omheen dat deze kanalen een foute plaats zijn om nieuws waar te nemen. Iedereen kan memes maken en plaatsen, die later vaak worden herhaald alsof het echte krantenkoppen zijn. Memes kunnen echter nep zijn, grappen, leugens of zelfs voor de grap zijn gemaakt, maar eenmaal viral, worden ze vaak als waarheid gezien.

Zoals gezegd is een ander probleem met dergelijke platforms die als nieuwsbronnen worden beschouwd, dat zij geen verplichting hebben tot waarheidsgetrouwe berichtgeving of het verwijderen van vooringenomenheid. Wat hun "fact-checking" betreft, moeten we ons afvragen wie deze "fact-checkers" zijn en wat hun criteria zijn. Wanneer informatie die van openbare fora wordt verwijderd, wordt verwijderd omdat de informatie aanstootgevend wordt geacht, maar vervolgens als onwaar wordt gerapporteerd, heeft het platform zijn macht misbruikt. En wanneer "politiek correcte" gegevens een eerlijke weergave van de algemene consensus lijken te zijn, maar dat niet zijn, worden degenen wier politieke, filosofische of persoonlijke opvattingen niet stroken met de "witgewassen" versie van politieke correctheid die wordt tentoongespreid door degenen die mogen blijven, buitengesloten. Maar erger nog, de censuur die aan gebruikers wordt opgelegd, gebeurt in een taal die vijandigheid of geweld koppelt aan het verwijderde materiaal, alsof een onwelgevallige mening gelijk staat aan openbare bedreiging. En vaak is de handhaving van uiteenlopende beleidsmaatregelen onevenredig.

De richtlijnen van een openbaar forum bevatten bijvoorbeeld een verbod op naaktheid, seksueel expliciete inhoud, haatdragende taal, bedreigingen of aanvallen op een bepaalde groep mensen (die verbonden kunnen zijn via ras of etniciteit, religie, seksuele geaardheid, geslacht of geslachtsidentificatie, ziekte of handicap, om er maar een paar te noemen). Dus, als iemand een waarde heeft die in tegenspraak is met die van een andere groep, betekent het enkele feit dat hij of zij het er niet mee eens is dat tegenhangers de woorden kunnen rapporteren als haatzaaiende uitlatingen, die dan een gebruiker markeren als zijnde "gewelddadige of ontmenselijkende uitlatingen, schadelijke stereotypen, uitlatingen van inferioriteit, of oproepen tot uitsluiting of afscheiding."[xi] Het probleem is dat dergelijke terminologie omgeven is met dubbelzinnigheid. Een verklaring dat men het niet eens is met de levensstijl van een ander kan constructief zijn en staat niet gelijk aan vijandigheid of een verlangen naar geweld. (Dit nog afgezien van het feit dat, ondanks regels die anti-naaktheid/sexueel expliciete inhoud verbieden, het vaak wordt toegestaan om op dergelijke sites te blijven staan, waaruit een scheve handhaving/censuur blijkt).

Zoals eerder gezegd, als een bericht eenmaal uit zijn oorspronkelijke context is gehaald en viraal gaat, kan het moeilijk zijn om de bedoeling van dat eerste bericht te achterhalen. Dit is een probleem voor degenen wier "haatzaaiende" uitspraken geïsoleerd worden, waardoor het punt dat ze overbrengen verandert. Net als bij de eerder genoemde Abe Lincoln meme, is het ook een probleem wanneer onafhankelijke gebruikers hun mening over nieuwsfeiten posten. In tegenstelling tot het lezen van publicaties van betrouwbare bronnen die streven naar journalistieke integriteit, beweert een openbaar forum dat het zijn inhoud "op feiten controleert", terwijl het een omgeving is waar de bijdrage kan bestaan uit je plaatselijke pastoor, een zakenman die zijn handel wil promoten, je tante, de twaalfjarige die verderop in de straat woont, of de buurtcrimineel. De ironie van het wantrouwen van het publiek in "nieuws" is dus deels te vinden in de verschuiving in bronnen die datzelfde publiek volgt. Het is niet mogelijk voor een forum om alle inhoud strak in de hand te houden, en het maken van dergelijke beweringen brengt het beeld dat de maatschappij heeft van omroepen als geheel alleen maar verder in diskrediet.

Als zodanig dienen sociale media een uniek doel. Aan de ene kant wordt het de snelle, meme-gestuurde manier om ideeën aan het publiek voor te stellen (meer hierover zo dadelijk), terwijl een vals gevoel van veiligheid wordt gecreëerd dat dergelijke sites de infrastructuur hebben om controle te houden over wat er wordt gepost, wat de schijn wekt dat de berichtgeving waarheidsgetrouw is, terwijl dat in werkelijkheid niet mogelijk is met zo'n platform. Het resultaat is een broedplaats voor valse informatie vermomd als waarheid, een die bijna 70 procent van de Amerikaanse bevolking, zoals eerder gezegd, claimt als zijn nieuw gevestigde bron voor krantenkoppen. Dit creëert rampzalige scenario's, zoals een die op het nippertje werd geblokkeerd tijdens de toch al tumultueuze zomer van 2020, toen een meme bijna viral ging die aangaf dat er - dankzij COVID-19 - geen verkiezingen zouden zijn in 2020. Hoewel de site in staat was om de meme te verwijderen (en daarbij veel accounts schorste), had een gerucht als dit een gespannen en reeds oproerig publiek uit de hand kunnen laten lopen. Toch was de enige reden waarom de meme werd verwijderd, het rampzalige potentieel ervan. Anderen die, om welke reden dan ook, mogen blijven bestaan, kunnen enorme schade aanrichten. Toch staan de regels van deze forums toe dat sommige berichten blijven staan, ondanks hun valse status, wanneer zij geacht worden van niet-serieuze bedoelingen te zijn. Dit is een subjectieve beslissing, die vaak door digitale algoritmen wordt genomen, met de mogelijkheid van over- of ondercensuur met onbeperkte mogelijke gevolgen.

Ter illustratie: Facebook beweert geen nieuwszender te zijn, maar is wel een van de belangrijkste bronnen waarnaar gebruikers zich wenden voor berichtgeving over gebeurtenissen. Facebook zegt alleen dat het een gemeenschapsdoel is om "[de verspreiding van] vals nieuws te verminderen...[niet altijd door het volledig te verwijderen, maar door] de verspreiding ervan te verminderen door het lager in de nieuwsfeed te tonen."[xii] Omdat Facebook zelf niet aansprakelijk is voor berichten van gebruikers, geeft de entiteit toe dat de verwijdering soms is gebaseerd op feedback van fact-checkers van derden die aan Facebook melden dat het nieuws vals is. Op zijn beurt voert Facebook geen eigen onderzoek uit. Dit betekent dat, zelfs als het geplaatste nieuws waar is, iedereen die beweert dat het vals is, kan worden genoemd als een fact-checker, het bericht als vals kan rapporteren, en dan mogelijk zelfs een tegenbericht kan lanceren dat het oorspronkelijke (mogelijk ware) verhaal ontkracht.

Wat een puinhoop.

(Dit is het resultaat van het subjectief maken van de interpretatie van de waarheid en het lanceren van publieke mediaplatforms waarop iedereen - doorgelicht of niet - een stem heeft).

Op deze manier zijn de sociale media goed voor bronnen die verkeerde informatie in de publieke arena willen zaaien. Wie wil dat het publiek in verwarring wordt gebracht, machteloos wordt of politieke kandidaten of beleid aanvaardt dat niet in het belang van de samenleving is, kan de mening van het publiek beïnvloeden door talloze memes toe te voegen, of door memes uit te zenden met het plan om ze als "onwaar" weer te verwijderen. Wat een gereedschap. En wanneer volgers van sociale media al het idee hebben dat echt nieuws een vervagend concept is - dat het verhaal altijd verandert en dat nieuwsbronnen in het algemeen niet te vertrouwen zijn - wordt het idee "waarom proberen?" gekoesterd, en wordt het publiek moe van het zoeken naar iets echts. Dus geven ze zich langzaam over, niet in staat om de stem van de zekerheid te onderscheiden van de miljoenen anderen, en geven ze de controle uit handen aan een Big Brother die zal filteren wat ze moeten weten en het hen zal voeden in een snelle, hapklare meme (wat dus bijdraagt aan de nieuwe neiging van de maatschappij om nieuws in een oogopslag te accepteren).

Immers, als mensen er niet zeker van zijn dat de informatie geloofwaardig is, willen ze zeker niet veel van hun kostbare tijd investeren in het lezen van de kleine lettertjes over de materie.

VOLGENDE DEEL: DAAR GA JE WEER, KOPPEN MET "FEITEN"

Eindnoten:

[i] Ben Popken, “Google Sells the Future, Powered by Your Personal Data.” NBCnews.com. May 10, 2018. Last accessed March 3, 2021, https://www.nbcnews.com/tech/tech-news/google-sells-future-powered-your-personal-data-n870501 .

[ii] Naveen Joshi, “What Is Big Tech and Why We Should Care,” Allerin.com. August 21, 2019. Last accessed March 3, 2021, https://www.allerin.com/blog/what-is-big-tech-and-why-we-should-care .

[iii] Mark McLaughlin, “Hate Crime Bill: Hate Talk in Homes ‘Must Be Prosecuted.’” The Times , UK. October 28, 2020. Last accessed March 3, 2021, https://www.thetimes.co.uk/article/hate-crime-bill-hate-talk-in-homes-must-be-prosecuted-6bcthrjdc .

[iv] Ibid.

[v] Orwell, 1984 , 19.

[vi] Bethany Blankley, “New U.S. House Rules to Eliminate Gender-Specific Terms such as ‘Father, Mother, Son, Daughter.’” Highland County Press , January 3. 2021. Last accessed March 3, 2021, https://highlandcountypress.com/Content/In-The-News/In-The-News/Article/New-U-S-House-rules-to-eliminate-gender-specific-terms-such-as-father-mother-son-daughter-/2/20/63644 .

[vii] Robert Reich, “Facts Are Under Siege. Now, More Than Ever, We Need to Invest in Journalism,” The Guardian , December 2, 2019. Last accessed March 3, 2021, https://www.theguardian.com/commentisfree/2019/dec/02/facts-are-under-siege-now-more-than-ever-we-need-to-invest-in-journalism .

[viii] Ibid.

[ix] Ibid.

[x] Ibid.

[xi] “Objectionable Content: Hate Speech.” Facebook.com. 2021. Last accessed March 3, 2021, https://www.facebook.com/communitystandards/objectionable_content .

[xii] “False News.” Facebook.com. 2021. Last Accessed March 3, 2021, https://www.facebook.com/communitystandards/false_news.

Bron: COUNTDOWN TO 2025 AND THE SECRET DESTINY OF AMERICA—PART 8: Can’t Live Without “Them” » SkyWatchTV