www.wimjongman.nl
Tijdgeest 2025
Aftellen naar 2025 en het geheime lot van Amerika - Deel 37:
De Goddelijke Usurpator
30 september 2021 door SkyWatch Editor
Deel 1 - Deel 2 - Deel-3 - Deel 4 - Deel 5 - Deel 6 - Deel 7 - Deel 8 - Deel 9 - Deel 10 - Deel 11
Deel 12 - Deel 13 - Deel 14 - Deel 15 - Deel 16 - Deel 17 - Deel18 - Deel 19 - Deel 20 - Deel 21
Deel 22 - Deel 23 - Deel 24 - Deel 25 - Deel 26 - Deel 27 - Deel 28 - Deel 29 - Deel 30 - Deel 31
Deel 32 - Deel 33 - Deel 34 - Deel 35 - Deel 36 - Deel 37 - Deel 38 - Deel 39 - Deel 40 - Deel 41
Deel 42 - Deel 43 - Deel 44 - Deel 45 - Deel 46 - Deel 47 - Deel 48 - Deel 49
Er is een interessante parallel met de term "Armageddon" in die zin dat de uitdrukking "in het Hebreeuws" slechts in één ander geval voorkomt in het boek Openbaring. Volgens Alan Johnson "is het beter om de term ['Armageddon'] symbolisch te begrijpen op dezelfde manier als 'in het Hebreeuws' in 9:11 ons wijst op de symbolische betekenis van de naam van de engel van de afgrond".[i] Dit is de engel van de bodemloze put, namelijk Abbadon in het Hebreeuws of Apollyon in het Grieks. Volgens Kline wordt de techniek van het gebruik van een Hebreeuwse term Hebraisti genoemd en was deze favoriet bij Johannes. Het wordt ook vier keer in zijn Evangelie gebruikt, waarvan drie keer ook plaatsnamen zijn (Johannes 5:2; 19:13,17). Omdat het boek Openbaring vol is van symbolen, woordspelingen, nevenschikkingen, en parallellen, is het niet al te denkbeeldig om te veronderstellen dat de Heilige Geest een profetische uitspraak deed tussen deze twee Hebraisti.
Het "Antipodaal [andere zijde van de aardbol] naar de afgrond"-argument van Kline ondersteunt verder de "Berg der Samenkomst"-hypothese.[ii] Deze redenering komt voort uit het feit dat beide verhalen tegenpolen zijn in het kosmische schema van de dingen: de Berg van God aan de ene kant en de put van de hel aan de andere kant. In Jesaja bijvoorbeeld wordt de ambitie "Ik zal opstijgen naar de hemel, boven de sterren van God" (v. 13) afgezet tegen "Maar gij zijt nedergedaald naar Sjeool, naar de uiterste uithoeken van de put" (v. 15). Op dezelfde manier vinden we in het boek Openbaring de twee Hebraisti: de goddelijke berg en de bodemloze put - een perfect paar van tegenpolen, op de kosmische schaal. Dit is een overtuigende correlatie tussen de twee verslagen. Kline betoogt:
Kortom, in Jesaja 14 en het boek Openbaring zijn er overeenkomende antonieme paren van har môcëd en har magedön met de put van Hades. Binnen het kader van dit parallellisme is de har môcëd van Jesaja 14:13 het equivalent van de har magedön van Openbaring 16:16 en moet als zodanig worden opgevat als de juiste afleiding en verklaring daarvan. Dienovereenkomstig betekent har magedön "Berg van vergadering/verzameling" en is het een aanduiding voor het bovennatuurlijke rijk.[iii]
Het bewijs is overtuigend dat de term "Armageddon" veel verder gaat dan het bijeenbrengen van aardse legers voor oorlog en verwijst naar een diepere bovennatuurlijke strijd om de kosmische berg van God.
De context van het verzamelen van de legers door demonische geesten (Openbaring 16:14) is praktisch een woordspeling op de "Berg der Samenkomst". Bovendien schept de zinspeling op het hoongezang in Jesaja 14:12-15 verbazingwekkende parallellen. De Hebreeuwse uitdrukking helel ben-shachar in vers 12, dat "morgenster, zoon van de dageraad" betekent, is geïnterpreteerd als verschillende entiteiten, waaronder de eigennaam Lucifer. Moderne geleerden zijn het erover eens dat dit waarschijnlijk verband houdt met de Ugaritische mythologie betreffende Baäl en Athtar.[iv] Hoewel Jesaja voor een illustratie eenvoudigweg zou kunnen putten uit de plaatselijke mythologie, lijkt het alsof de profeet door de koning van Babylon heen kijkt naar de goddeloze geestelijke macht achter hem. Het boek Daniël suggereert dat aardse koninkrijken kosmische opperheren hebben (Daniël 10:13,20), een paradigma dat goed past bij het Beest van Openbaring dat op vergelijkbare wijze wordt gemachtigd door de grote rode draak die wordt geïdentificeerd als Satan (Openbaring 12:9; 13:2).
In de Ugaritische overlevering zou deze overweldiger Athtar zijn, die Venus ("morgenster") werd genoemd, en die Ba'al probeert te verdringen.[v] Andere geleerden brengen deze passage in verband met een oude Babylonische of Hebreeuwse sterrenmythe, vergelijkbaar met de Griekse legende van Phaethon.[vi] Toch kan men zich voorstellen dat, in kosmische zin, al deze mythen voortkomen uit een gemeenschappelijke historische gebeurtenis, een gedeelde herinnering. Er was een engelenopstand.
Het Nieuwe Testament is er duidelijk over dat engelen in opstand kwamen (Mattheüs 25:41; Openbaring 12:9), en de aarde is momenteel in de macht van een usurpator [overweldiger] (2 Korintiërs 4:4; 1 Johannes 5:19). Hoewel de koning van Babylon nauwelijks kon hopen "op te klimmen naar de hemel boven de sterren van God", spreekt dit zeker van Satans extreme overmoed. C.S. Lewis heeft de beroemde uitspraak gedaan: "Het was door hoogmoed dat de duivel de duivel werd: Trots leidt tot elke andere ondeugd: het is de complete anti-God gemoedstoestand."[vii] Helel Ben-Shachar's gefrustreerde goddelijke ambitie doet denken aan het verslag van een oorlog in de hemel in Openbaring 12:7-17 waarin Satan op aarde wordt geworpen, als "de man die maakt dat de aarde beeft" (Jesaja 14:16).
In feite is dit beschimpingslied de plaats waar de populaire naam voor de duivel, Lucifer, is afgeleid van "morgenster" zoals het in de Latijnse Vulgaat is weergegeven.[viii] Tijdens de intertestamentische periode werd dit verslag van de val van de engel in verband gebracht met de morgenster en vervolgens expliciet in verband gebracht met de naam Satan, zoals te zien is in het Tweede Boek van Henoch (29:4; 31:4). Deze associatie van Lucifer met Satan ging verder bij de Kerkvaders omdat hij wordt voorgesteld als zijnde "uit de hemel neergeworpen" (Openb. 12:7-10; vgl. Luk. 10:18).[ix] Omdat Petrus de titel "morgenster" toeschrijft aan Christus (2 Petr. 1:19) en het feit dat het ook een titel is die Johannes gebruikt voor Jezus (Openbaring 22:16), is gesuggereerd dat dit zou kunnen wijzen op de parodie van de Antichrist op Jezus. [x] Dienovereenkomstig betekent het voorvoegsel "anti" zowel "in plaats van" als "tegen"[xi] - een feit dat Luther en Calvijn tot de conclusie bracht dat de aanspraak van het pausdom op de plaatsvervanger van Christus neerkwam op zelfidentificatie met het Griekse equivalent Anti-Christos. Paulus zet hem uiteen in 2 Tessalonicenzen 2:3-5, en schrijft: "Laat niemand u misleiden, op welke wijze ook, want die dag zal niet komen, tenzij er eerst een zondeval komt, en die mens der zonde geopenbaard wordt, de zoon des verderfs, die zich verheft en verheft boven al wat God genaamd of aanbeden wordt, zodat hij als God zit in de tempel van God, zich vertonende dat hij God is". (2 Tessalonicenzen 2:3-5). Natuurlijk zou die "tempel van God" ook op de berg Sion zijn.
De strijd
Deze antichrist figuur vindt zijn tegenhanger in de Hebreeuwse Bijbel als Gog in Ezechiël 38-39. Er is veel geschreven dat de Magog oorlog van Ezechiël 38-39 in verband brengt met de slag van Armageddon. Er zijn aantoonbare parallellen, maar schijnbaar plaatst het boek Openbaring deze oorlog expliciet duizend jaar na Armageddon (Openbaring 20:8). Amillennialisten zoals Kline proberen de veldslagen beschreven in Openbaring 19 en 20 door elkaar te halen.[xii] Maar dit mist samenhang, want Heiser wijst op verschillende onoverkomelijke moeilijkheden bij deze opvatting.[xiii] Toch zijn zowel Kline als Heiser het er over eens dat Gog geassocieerd kan worden met de Antichrist, maar dat dit niet noodzakelijkerwijs zo is. Echter, in Openbaring 20 is de Antichrist verslagen, en wat beschreven wordt is de vrijlating van Satan. Heiser lost dit op door Gog als beide te zien. Hij schrijft: "Ik heb betoogd dat Ezechiël 38-39 zal worden vervuld in twee gebeurtenissen: (1) Armageddon, dat ook de vervulling is van Daniël 11:40-45; en (2) de daaropvolgende, afzonderlijke strijd van Openbaring. 20:7-9."[xiv] Het satanisch bezeten Beest uit de Openbaring is dus Gog in de slag bij Armageddon, en Satan zelf is Gog in de latere oorlog. Heiser verbond dit ook met de Wachters:
Niet alleen zullen de Wachters van de tweede generatie de heilige stad Jeruzalem mogen aanvallen in Armageddon, maar volgens Openbaring 13 komt voorafgaand aan Armageddon nog een Beest - de Antichrist - uit de Afgrond tevoorschijn. Dit verband met de verblijfplaats van de Wachters is belangrijk om hem te identificeren voor wat hij is: de incarnatie van de gevallen zonen van God, de Wachters, de valse god-mens, het volmaakte zaad van de slang-de ultieme nephilim afstammeling.[xv]
Veel andere geleerden hebben gespeculeerd dat de Antichrist een Nephilim is. In ons vorige werk, Exo-Vaticana, citeerden wij een Italiaanse Franciscaanse theoloog en adviseur van de Allerhoogste Heilige Congregatie van de Romeinse en Universele Inquisitie in Rome, Ludovico Maria Sinistrari (1622-1701), die dezelfde opvatting huldigde:
Theologen en filosofen twijfelen er niet aan dat de vleselijke gemeenschap tussen de mens en de Demon soms mensen baart; zo wordt de Antichrist geboren, volgens sommige doctoren, zoals Bellarmin, Suarez, Maluenda, enz. Zij merken verder op, dat de kinderen, die aldus door Incubi [demonen die seksuele relaties hadden] verwekt worden, door een natuurlijke oorzaak groot zijn, zeer gehard en stoutmoedig, zeer trots en goddeloos.[xvi]
Terwijl Heiser betoogt dat de Magog-oorlog wordt vervuld in fasen van het "reeds maar nog niet" vervullingsscenario, suggereert deze huidige behandeling een soortgelijke maar nieuwe oplossing.
Een van de betere argumenten tegen het plaatsen van de Magog oorlog vóór de Verdrukking, zoals sommige dispensationalisten doen, evenals de recapitulatie opvatting van amillennialisten, is dat Ezechiël 38 Israël beschrijft als reeds volledig herverzameld in het land (vv. 8, 12) en veilig wonend zonder verdediging (v.11).[xvii] Omdat hij aanneemt dat de Magog-oorlog noodzakelijkerwijs voorafgaat aan Armageddon, schreef Tim LaHaye:
De dreiging van een aanval zal Israël angst aanjagen om zich tot God te wenden voor hulp. En hun geroep zal niet tevergeefs zijn, want de Almachtige zal een demonstratie van macht geven die ongeëvenaard is sinds de plagen van Egypte en de scheiding van de Rode Zee. Het resultaat? Israël zal in vrede voortgaan en de wereld zal weten dat er een God in de hemel is.[xviii]
Die beschrijving is zeker niet van toepassing op de huidige situatie van Israël of op de voorwaarden voor de slag van Armageddon. Israël wordt vandaag de dag voortdurend bedreigd en heeft zeer reële barrièremuren. Het is ook niet in overeenstemming met Armageddon, omdat het zich in het laatste deel van de Grote Verdrukking bevindt. Na het ondergaan van de bazuin- en schaaloordelen zullen zij zeker niet samen zijn in een veilige vreedzame staat. Bovendien beschrijft de droge-beenderen profetie van Ezechiël 37 Israëls wedergeboorte afhankelijk van de Messias (verzen 15-28). Pas dan zal de diaspora volledig ongedaan zijn gemaakt en zal de natie in vrede leven. Dit is alleen logisch in het licht van het post-Millennium zoals in Openbaring 20. Ik ben het dus helemaal met Heiser eens dat Ezechiël 38 de satanische strijd na het Millennium is. Echter, vanaf dit punt wordt een alternatief geboden.
Hier wordt voorgesteld dat Ezechiël 38 de slag van Armageddon beschrijft die in de tijd voorafgaat aan de Magog oorlog van hoofdstuk 39. Dit maakt de spelers van Ezechiël 38 des te interessanter. Gog, Magog, Meshech en Tubal samen met "Perzië, Ethiopië, en Libië met hen; allen met schild en helm: Gomer, en al zijn banden; het huis van Togarma uit de noordelijke kwartieren, en al zijn banden; en vele volken met u." (Ezechiël 38:5-6)
Chuck Missler heeft veel studie gemaakt van de profetie van Ezechiël 38. Hij identificeerde de spelers als volgt:
- Magog is de zuidelijke steppen van Rusland (voormalige Sovjet-bloklanden);
- Meshech en Tubal zijn Turkije;
- Perzië is Iran;
- Ethiopië is Zuid-Egypte, Soedan, Somalië;
- Libië is Libië (maar het kan ook Algerije, Marokko en Tunesië omvatten);
- Gomer is Noord-Centraal Turkije;
- Togarma is Oost-Turkije.[xix]
John Weldon identificeert ze dienovereenkomstig:
- Gog (een niet geïdentificeerde leider van de invasie, van het land Magog, "de vorst van Rosh, Meshech en Tubal.")
- Magog (Rusland en/of Centraal Aziatische moslimnaties: Kazachstan, Tadzjikistan, Oezbekistan, Kirgizstan, Turkmenistan; Russen van Scythische afkomst net ten noorden van de Zwarte Zee en het Kaukasusgebergte)
- Meshech en Tubal (steden aan de zuidkust van de Zwarte Zee, verwijzend naar het moderne Turkije, net ten zuiden van Rusland, een natie die onlangs nog Israël steunde maar nu steeds meer islamistisch is en met Rusland samenwerkt)
- Perzië Iran en, wellicht ironisch, zijn oude grondgebied omvatte zowel het sjiitische Irak als Afghanistan
- Put (Libië - enkele autoriteiten rekenen bij haar Algerije, Marokko en Tunis); Somaliland of Somalië, dat grenst aan Ethiopië). Zoals Dr. Mark Hitchcock opmerkt, "Libië zou zeker de kans aangrijpen om de krachten te bundelen met Soedan, Iran, Turkije en de voormalige moslimrepublieken van de Sovjet-Unie om de Joodse staat te verpletteren."
- Gomer (Oost-Europa of delen daarvan, Noord-Centraal-Azië in de minderheid (Turkije), mogelijk de Oekraïne; de identificatie als Duitsland is waarschijnlijk onjuist). Nogmaals, Turkije wordt steeds islamistischer en maakt zeker deel uit van de Ezechiël 38 coalitie.
- Togarmah (Zuidoost-Europa, of Turkije of het zuidoostelijke deel van Turkije nabij de Syrische grens; ook mogelijk Oekraïne: gescheiden door de Zwarte Zee, hebben zowel Turkije als Oekraïne een lange chronologie van geografisch, cultureel en historisch contact).
- Cush (De Islamitische Republiek Soedan, een van de meest militante Islamitische naties op aarde; en mogelijk Ethiopië).
- De vele naties met u - aanvullende naties die niet zijn genoemd en die geallieerd zijn met de Russische confederatie.[xx]
Hesier zei:
Dit korte overzicht van de naties van de oude wereld die Israël omringden en hun moderne politieke equivalenten, was bedoeld om twee waarheden te benadrukken. Ten eerste, dat de moderne Islamitische staten inderdaad overeenkomen met Israëls oude vijanden - naties die het onderwerp zijn van nog niet vervulde profetische orakels. Ten tweede, dat we zulke profetieën niet hoeven te verdraaien om moderne politieke schurken aan te pakken, zoals de voormalige Sovjet Unie. De Israëli-Moslim vete is zowel rationeler, als meer bijbels.
Hoewel de traditionele opvatting is dat hoofdstuk 39 een herformulering is van hoofdstuk 38, is dit een stilzwijgende erkenning dat hoofdstuk 38 op zichzelf kan staan als een complete strijd. [xxii] Bovendien wordt hoofdstuk 39 ingeluid met een nieuw "zo zegt de Here God". Dit artikel suggereert dat de hoofdstukken 38-39 twee verschillende oorlogen zijn om de volgende zeven redenen: Eén, Gog en zijn legers worden beschreven als ten strijde getrokken aan het begin van elk hoofdstuk onder unieke omstandigheden (38:4-9; vgl. 39:2). Twee, hoofdstuk 38 stelt duidelijk dat het land hersteld was van de oorlog (v.8). Er wordt gesuggereerd dat dit verwijst naar de oorlog van Ezechiël 39/Armageddon. Drie, de oorlog van hoofdstuk 38 hangt samen met de vrijlating van Satan na het millennium (Openbaring.20:7-10; vgl. Ezechiël 38:16, 22) en het Witte Troon oordeel (Openbaring 20:11-15) met "Ik zal met hem in het oordeel treden" (Ezechiël 38:22). Ten vierde zullen de volken weten dat hun nederlaag van de Heer kwam en dat Israël vanaf die dag de Heer zal kennen (39:21-22). Dit roept aantoonbaar de inwijding van het Duizendjarig Rijk bijeen. Vijf: de volkeren zullen begrijpen waarom Israël door God werd verbannen en in de steek gelaten (39:23). Dit verklaart de Verdrukking. Ten zesde zal de Heer Israël herstellen en verzamelen (39:25-27). Dit lijkt samen te vallen met de wederkomst van Christus in Ezechiël 37:15-28 en Zacharia 12:9, en is noodzakelijkerwijs een voorloper van de oorlog van hoofdstuk 38. Zeven, Israël kent zijn God vanaf die dag en God verbergt zijn aangezicht nooit meer voor hen (39:28-29 vgl. Openbaring 20:6). Bijgevolg is de vereiste "herverzamelde en veilige" status van Ezechiël 38 (Openbaring 20) aantoonbaar het resultaat van de voorafgaande oorlog van Ezechiël 39 (Openbaring. 19). Het enige dat men hoeft te aanvaarden is dat dit twee orakels zijn die in een niet-chronologische volgorde staan, een stelling die nauwelijks ongekend is.
IS DE MENSHEID AAN HET AFTELLEN NAAR APOCALYPTICA!? KIJK HET PROGRAMMA OVER WAT ER OP ONZE WERELD AFKOMT!
Vijand uit het Kosmische Noorden
In de oorlog van Ezechiël 39 is het ook overtuigend dat Gog wordt beschreven als komende "uit de uiterste delen van het Noorden" en "tegen de bergen van Israël" (v.2). Deze taal komt sterk overeen met de "berg van samenkomst in de uithoeken van het noorden" interpretatie van Armageddon. De studie van Brevard Childs over "de vijand uit het noorden en de chaos-traditie" suggereert een mogelijk verband:
Jesaja 14:12 is een beschimping van de koning van Babylon en houdt niet direct verband met de traditie van de vijand. Niettemin is het heel opmerkelijk dat de koning die het waagde "op de berg der samenkomst in het verre noorden te zitten" wordt beschreven als degene "die de aarde deed beven, die koninkrijken deed schudden."[xxiii]
Het kan nuttig zijn dit te zien als het kosmische noorden dat in het algemeen verwijst naar het bovennatuurlijke rijk in plaats van de geografie. In het licht van de zaak van de bovennatuurlijke strijders is het interessant om het onderscheid op te merken dat gemaakt wordt tussen zijn horden en zijn volk (39:4). In de nasleep valt Gog op de bergen van Israël. Er is een massaal feest van aas voor de vogels (39:4; vgl. 17-20), dat rechtstreeks in verband staat met Openbaring 19:17-19. Er is slechts één tijd op de profetische tijdlijn waarover men zou kunnen zeggen dat God de volken die Jeruzalem aanvallen zal vernietigen, waarbij Hij Zich aan alle volken openbaart en niet langer duldt dat Zijn naam wordt ontheiligd (Ezechiël 39:7; Zacharia 12:9; vgl. Openb. 19:15). Er is werkelijk maar één dag dat Hij geheel Israël opnieuw zal verzamelen in hun land, terwijl Hij Zijn geest uitstort (Ezechiël 39:29; vgl. Zacharia 12:10). Omdat deze dingen "van die dag af" worden vastgesteld (Ezechiël 39:22), zal deze oorlog noodzakelijkerwijs eindigen vlak voor het Millennium (Openbaring 20:4). Dat maakt het noodzakelijk dat de oorlog die in Ezechiël 39 beschreven wordt, samenvalt met de "enge zin" Dag des Heren, Armageddon, of de slag bij Har Mô∙ʿēḏ.
Deze serie bood een analyse van de term "Armageddon" in relatie tot de eschatologie en het Oude Testament. Na een korte samenvatting van het concept van de Dag des Heren, probeerden we de superioriteit van de interpretatie van de "Berg der Samenkomst" te illustreren boven de meer populaire vlakten van Megiddo veronderstelling. Het pleidooi voor de "Berg der Samenkomst" visie werd gehouden door de taalkundige plausibiliteit, de grotere geografische waarschijnlijkheid, en de superieure verklarende reikwijdte aan te tonen. Die reikwijdte werd aangetoond door profetische connecties met de Berg van God, de Antichrist-figuur, en de Magog oorlogen. Tenslotte werd een nieuwe lezing van de vermenging van de oorlog van Ezechiël 39 met Openbaring 19 en Zacharia 14 aangeboden als een afzonderlijke gebeurtenis van het verslag van het vorige hoofdstuk, die aantoonbaar plaatsvindt wanneer Satan aan het eind van het Millennium wordt ontketend (Openbaring 20:8 vgl. Ezechiël 38). Uiteindelijk lijkt het erop dat deze punten sterk het idee ondersteunen dat de Slag om Armageddon inderdaad de strijd om de berg Sion is, gelijktijdig met de wederkomst van Jezus Christus.
VOLGEND DEEL: Waarom veel christenen, moslims en joden de Antichrist (laatste Romeinse keizer) als Messias zullen aanvaarden
Eindnoten:
[i] Johnson, “Revelation, ” 551.
[ii] Kline, “Har Magedon,” 208.
[iii] Ibid.
[iv] Michael S. Heiser, “The Mythological Provenance of Is. XVIV 12–15: A Reconsideration of the Ugaritic Material,” Vestus Testamentum LI,3, ( 2001): 356–357.
[v] Heiser, “The Mythological,” 356–357.
[vi] Kaufmann Kohler, “Lucifer,” http://www.jewishencyclopedia.com/view.jsp?artid=612&letter=L, accessed March 5, 2011.
[vii] C. S. Lewis, Mere Christianity (NY: Harper Collins. 2001), 122.
[viii] G. J. Riley, “Devil,” in Dictionary of Deities and Demons in the Bible, 2nd extensively rev. ed. K. van der Toorn, Bob Becking, and Pieter Willem van der Horst (Leiden; Boston; Grand Rapids, MI: Brill; Eerdmans, 1999), 246.
[ix] Tertullian, Contra Marcionem , 11, 17.
[x] M. Eugene Boring, Revelation , Interpretation, a Bible Commentary for Teaching and Preaching (Louisville: John Knox Press, 1989), 177.
[xi] L. J. Lietaert Peerbolte, “Antichrist” in DDD, 62.
[xii] Kline, “Har Magedon,” 219.
[xiii] Heiser, Islam, 98–101.
[xiv] Ibid., 102.
[xv] Ibid., 135.
[xvi] Ludovico Sinistrari, De Daemonialitate et Incubis et Succubis (Demoniality; or, Incubi and succubi), from the original 1680 Latin manuscript translated into English (Paris, I. Liseux, 1872), 53. (The 1879 English translation of the book is available in full and for free online in scanned format by the California Digital Library here [last accessed December 4, 2012]: http://archive.org/details/ demonialityorinc00sinirich).
[xvii] Heiser, Islam , 100.
[xviii] Tim LaHaye, The Coming Peace in the Middle East (Grand Rapids, MI: Zondervan, 1984), 7.
[xix] Chuck Missler, Ezekiel an Expositional Commentary (Coeur d’alene, ID: Koinonia House, 2008), 248–255.
[xx] John Weldon, The Ezekiel 38 Psalm 83 Prophecies: Russia, Iran and Muslim Nations in Biblical Prophecy (ATRI Publishing: 2012), 30–34.
[xxi] Heiser, Islam and Armageddon , 73.
[xxii] Ralph H. Alexander, “Ezekiel” In , in The Expositor’s Bible Commentary, Volume 6: Isaiah, Jeremiah, Lamentations, Ezekiel , ed. Frank E. Gaebelein (Grand Rapids, MI: Zondervan Publishing House, 1986), 934.
[xxiii] Childs 1959, 196.
Bron: COUNTDOWN TO 2025 AND THE SECRET DESTINY OF AMERICA—PART 37: The Divine Usurper » SkyWatchTV