www.wimjongman.nl
Tijdgeest 2025
Aftellen naar 2025 en het geheime lot van Amerika - Deel 24:
Jihad, kwaadaardige bovennatuurlijkheid, en de komende kruistochtoorlog
31 augustus 2021 - door SkyWatch Editor
Deel 1 - Deel 2 - Deel-3 - Deel 4 - Deel 5 - Deel 6 - Deel 7 - Deel 8 - Deel 9 - Deel 10 - Deel 11
Deel 12 - Deel 13 - Deel 14 - Deel 15 - Deel 16 - Deel 17 - Deel18 - Deel 19 - Deel 20 - Deel 21
Deel 22 - Deel 23 - Deel 24 - Deel 25 - Deel 26 - Deel 27 - Deel 28 - Deel 29 - Deel 30 - Deel 31
Deel 32 - Deel 33 - Deel 34 - Deel 35 - Deel 36 - Deel 37 - Deel 38 - Deel 39 - Deel 40 - Deel 41
Deel 42 - Deel 43 - Deel 44 - Deel 45 - Deel 46 - Deel 47 - Deel 48 - Deel 49
Na Bidens kolossale mislukking in Afghanistan, is Amerika nu gewaarschuwd om zich voor te bereiden op de Jihad. Hoewel het Arabisch letterlijk vertaald "streven" of "strijd" betekent in het Engels, lijken moderne geleerden het erover eens te zijn dat jihad twee betekenissen heeft: een innerlijke geestelijke strijd of de "grotere jihad," en een uiterlijke fysieke strijd tegen de vijanden van de Islam of de "kleinere jihad."[i] In de context van de Koran speelt het zich af in beide sferen, maar het wordt voornamelijk afgebeeld als een militaire inspanning. Volgens Bernard Lewis, historicus van het Midden-Oosten, "wordt het in de Koran en nog meer in de overleveringen gewoonlijk, hoewel niet altijd gevolgd door de woorden 'op het pad van God', opgevat als 'oorlog voeren'. Lewis kwalificeerde dit niet als zijn eigen idee, maar eerder als het feit dat "de overweldigende meerderheid van de klassieke theologen, juristen" en Hadith-geleerden "de verplichting van jihad in militaire zin opvatten."[iii] Met andere woorden, de meerderheid geloofde dat jihad gewoonlijk de militaire strijd inhield om de Islam te verspreiden, net zoals Mohammed dat in zijn tijd deed.
Het idee van "goddelijke vergunning" in oorlogsvoering is uiterst gevaarlijk, maar het geven aan een tiener die IS rekruteert via sociale media van een nieuwe Humvee en een MI6A4 is demonen oproepen. De Franse geleerde Laurent Murawiec, voormalig defensieanalist bij RAND, heeft in zijn treffende The Mind of Jihad de jihadi uitgelegd als "amorele elite-supermensen".
De overtuiging dat men de wil van God kent, is heftig en leidt vaak tot het vergieten van bloed in naam van de missie. Leven in een "tweede werkelijkheid" die superieur wordt geacht aan de "echte" werkelijkheid die door de rest van de mensheid wordt gedeeld, is een recept voor massamoord.[iv]
Met een dergelijke jihadi-mentaliteit als uitgangspunt kan de eenentwintigste-eeuwse Mahdist nog meer adrenaline achter zijn millenariaanse apocalypticisme krijgen. Graeme Wood, een journalist die bekend is geworden met zijn Atlantic essay, "What ISIS Really Wants," legt uit dat de aantrekkingskracht van IS ligt in zijn Mahdisme.
Ze geloven dat ze persoonlijk betrokken zijn in een strijd die hun eigen leven overstijgt, en dat het alleen al een voorrecht en een genoegen is om te worden meegesleurd in het drama, aan de kant van de gerechtigheid - vooral wanneer het ook een last is .... Dat ISIS de op handen zijnde vervulling van de profetie als een kwestie van dogma beschouwt, vertelt ons op zijn minst de moed van onze tegenstander. Het is bereid zijn eigen bijna-vernietiging toe te juichen, en zelfs wanneer het omsingeld is, erop te blijven vertrouwen dat het goddelijke hulp zal ontvangen als het trouw blijft aan het profetische model.[v]
Alvorens te betogen dat het Mahdisme de jihadi-ideologie van haatgroepen als Hamas overschaduwt, moeten we toegeven dat alle radicale jihadisme, als "middel tot een doel", terecht wordt bestempeld als een doodscultus. Murawiec constateerde deze veralgemening van de verering van de dood onder islamitische radicalen.
Het doden is niet instrumenteel: het is een daad op zich; het is menselijke heiligschennis. Het bloed van de vijand vernieuwt de identiteit van de lynchpartij: Palestijn zijn is het bloed vergieten van Israëli's. De dood is geen instrument meer, zoals de dood van de vijand op het slagveld, maar is een doel op zich geworden. Hoe kunnen we anders de borden verklaren op de muren van de kleuterschool van Hamas in Gaza, "De kinderen zijn de heilige martelaren van morgen" De dood is een bron van onvervalste vreugde: "Wij houden van de dood."[vi]
Bovenstaande uitspraak is afschuwelijk, maar hij komt van Hamas - een terreurgroep die is opgericht om "Palestina te bevrijden" van de vermeende Joodse "bezetting" en om een Islamitische staat te vestigen in het huidige Israël, de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook. Hamasleden zijn terroristen, maar niet noodzakelijk mujahideen. De term werd oorspronkelijk gebruikt voor de door de VS gesteunde Taliban-soldaten die de communistische regering van Afghanistan versloegen tijdens de Afghaanse oorlog (1979-92), maar is daarna vrijer gebruikt om te verwijzen naar alle moslimgroepen die betrokken zijn bij de militante jihad met de niet-moslims. Het gebrek aan precisie in de terminologie maakt echter te veel dubbelzinnigheid mogelijk in de westerse dreigingsanalyse. In dit geval leidt onwetendheid niet alleen tot verlegenheid, maar kan het je letterlijk het leven kosten.
De overeenkomsten tussen jihadisten als Hamas en de Taliban mujahideen die tegen de Sovjets vochten, zijn op zijn best oppervlakkig. Daarentegen gebruikt Hamas routinematig kleinmoedige strategieën zoals het afvuren van raketten op Israëlische soldaten vanuit door de VN gesponsorde "veilige zones" (zoals schoolpleinen) met het doel om later Israël te kunnen beschuldigen van oorlogsmisdaden, dat wil zeggen, als Israël reageert om zijn eigen burgers te beschermen. Bijvoorbeeld, in wat het "al-Fakhura school incident" is genoemd, vlogen in 2009 raketten vanuit Gaza naar Israël en verschillende ooggetuigen in Gaza zagen "terroristen mortiergranaten afvuren vanuit een straat dicht bij de school."[vii] De IDF reageerde, met burgerslachtoffers tot gevolg, en het kreeg internationaal veel kritiek in de pers voor het schieten op een school. Een woordvoerder van de IDF verklaarde: "Het eerste onderzoek dat is uitgevoerd met troepen die in het gebied opereren, toont aan dat mortiergranaten vanuit de school zijn afgevuurd op IDF-troepen."[viii] Moslims moeten verantwoordelijkheid nemen voor gebeurtenissen als deze; het was Hamas en niet de IDF die de school in gevaar heeft gebracht. Hamas gebruikt vrouwen en kinderen als menselijke schilden, en vanwege dergelijke tactieken zijn ze in geen geval te verwarren met echte soldaten.
ISIS-K leden zijn veel gevaarlijker dan een mujahedeen doodscultus zoals Al-Qaeda, omdat het echte Mahdisten zijn - een apocalyptische doodscultus. De transformatie van militant-jihadist naar Mahdist vond plaats toen IS zichzelf uitriep tot het nieuwe wereldwijde kalifaat van de Islam. De betekenis van een dergelijke stap wordt door de meeste mensen niet voldoende begrepen, omdat deze zijn wortels heeft in de middeleeuwse geschiedenis. Historisch gezien was de kalief de politieke en religieuze opvolger van de profeet Mohammed en de leider van de hele moslimgemeenschap. Volgens de islamitische profetie in de Hadith zijn er vijf stadia in de wereldgeschiedenis. Het vijfde (en laatste) stadium begint met de terugkeer van het kalifaat dat verantwoordelijk is voor het inluiden van de Mahdi-de uiteindelijke opvolger van de profeet Mohammed en leider van de gehele moslimwereld. De IS beweert juist diegene te zijn.
Jihad wordt vaak vertaald als "heilige oorlog", maar Moslims gebruiken "heilig" nooit voor iets anders dan Allah.[ix] Toch kan men zeggen dat de IS en de meeste Moslimfundamentalisten werken volgens een kruistocht oorlogsethiek, en het Mahdisme voegt nog meer brandstof toe aan dat reeds woedende vuur.
Kruistocht als oorlogsethiek
Kruistocht, als oorlogstheorie, behandelt de dodelijke strijd als het enige werkelijk effectieve middel om hardnekkig kwaad te vernietigen en het uiteindelijke goede op te leggen. Binnen de kruistochtethiek, die als moreel onvoorwaardelijk wordt gezien, heiligt het doel de middelen. Het doel van oorlog is het vernietigen van het kwaad en het met geweld opleggen van een vermeende "ideale" sociale orde. Geleid door een individu behandelt de leider van de Russisch Orthodoxe Kerk, de Romeinse Paus, of een Moslim kalief, "Kruistocht" als een ethisch systeem oorlog, als een religieuze zaak waarbij goddelijke (niet menselijke) autoriteit betrokken is. Het is in de waarste zin een "heilige oorlog." Daarom kromp de wereld ineen bij het taalgebruik van het hoofd van de afdeling Publieke Zaken van de Russisch-Orthodoxe Kerk, Vsevolod Chaplin, toen hij zei: "De strijd tegen het terrorisme is een heilige strijd en vandaag de dag is ons land misschien wel de meest actieve kracht in de wereld die deze strijd voert" (cursivering toegevoegd)[x] Wij realiseren ons dat niet iedereen ethiek heeft gestudeerd als academische discipline. Als het "heilige strijd"-citaat u nog niet verontrust, dan staat het op het punt om u het te doen kronkelen.
Met betrekking tot het ethische systeem van de kruistochten merkt Heimbach op dat de geveinsde amoraliteit ervan zogenaamd gerechtvaardigd wordt door goddelijke transcendentie.
Omdat oorlog wordt gevoerd omwille van datgene wat de uiteindelijke betekenis van goed en kwaad bepaalt, is er in de kruistocht geen plaats voor het beteugelen van acties tegen vijanden. Het voeren van oorlog functioneert boven het burgerlijk recht en de anders geldende normen van moraliteit, omdat de oorlog gevoerd wordt omwille van datgene wat goed en kwaad op kosmische schaal definieert en de bron is van alle geldige wetten en moraliteit. Daarom worden kruistochtoorlogen noodzakelijkerwijs gevoerd als een "totale oorlog". De strijd is "all out," met "geen beperking;" en "geen genade geven."[xi]
Misschien verklaart dat het ophangen van de ongeboren baby's van christelijke moeders aan bomen door de IS? Waarschijnlijk niet... Zo'n gruweldaad is innerlijk coherent met Mohammeds oorlogsethiek, maar volledig afhankelijk van één externe factor. Is de oproep tot "heilige oorlog" werkelijk heilig? Wordt de totale oorlog bevolen door de transcendente schepper van het universum, een door mensen gemaakt bedenksel, of de Vorst der Duisternis? Wij zijn niet arrogant genoeg om te denken dat wij de puzzel hebben opgelost of alle listen van Satan hebben ontrafeld. De motieven voor dergelijke oorlogen kunnen elkaar ook overlappen in onvoorziene combinaties, om redenen die wij ons niet kunnen voorstellen, althans nog niet (1 Korintiërs 15:52, 1 Johannes 3:2). Gezien de wreedheid van de IS, zijn wij het eens met Clinton Arnold, een nieuwtestamenticus en decaan aan de Talbot School of Theology, die opmerkte: "Zuiver naturalistische verklaringen zijn niet geschikt om vele vormen van kwaad in de wereld te beschrijven."[xii] Door gebruik te maken van seksslavinnen en zinloos, gevecht-achtig geweld als rekruteringsinstrumenten, is de IS zeker demonisch geïnspireerd.[xiii]
Volgens de kruistocht-oorlogstheorie kan het goede nooit een middenweg vinden met het kwade, wat verklaart waarom, hoe goed bedoeld minister van Buitenlandse Zaken John Kerry ook moge zijn met betrekking tot de "twee-staten-oplossing" in Palestina, deze gedoemd is te mislukken. Omdat een kruistocht een "totale oorlog" vereist, is er geen plaats voor overgave. Omdat zij allen een echte kruistochttheorie van oorlog hanteren, zijn de echte kruisvaarders in het Midden-Oosten vandaag de moslim jihadisten. Om het in termen van bijbelse theologie te zeggen: de IS gelooft dat zij hetzelfde soort mandaat heeft dat God aan Jozua gaf toen de Israëlieten voor het eerst de Jordaan overstaken om de Nephilim en Kanaänitische hordes uit te roeien. Denk nu aan de Israëlieten die in Jericho rondlopen en op shofars blazen (dat wordt op West Point niet als een praktische strategie beschouwd).
De kruistocht oorlogsethiek in de Hebreeuwse Bijbel
Christenen moeten toegeven dat Jahweh's oorlogsethiek ten opzichte van de Kanaänieten een kruistocht-theorie uit het schoolboek vertegenwoordigt. Echter, in de Schrift, "moet het door een profeet komen. Het is niet iets democratisch waarbij de natie bijeen kan komen en stemmen en afspreken dat we ten strijde trekken of dat een stam of een meerderheid van stammen kan beslissen."[xiv] In de oude wereld was oorlog noodzakelijkerwijs een bruter gevecht van man tot man, waarbij atletische snelheid en goed ontwikkelde vaardigheden met verschillende bogen, speren en zwaarden vereist waren in plaats van GPS-gestuurde drones die van een afstand bestuurd worden. Wij denken dat de IS snel overweldigd zal worden door een technologisch superieur leger als de Verenigde Staten. Natuurlijk is zo'n aanval door westerse "kruisvaarders" precies wat de Mahdisten willen.
Een gebruikelijke manier om een kruistocht in de Tora te parafraseren is "wijden aan vernietiging," zoals uitgelegd in een standaard modern lexicon:
charam (355c); een prim. wortel; verbieden, wijden, uitroeien:-annihileren(1), begeren(1), hen volkomen vernietigen(1), hen volkomen vernietigen(1), hen volkomen vernietigen(1), vernietigen(1), hen volkomen vernietigen(2), vernietigen(2), wijden(2), verbeurd(1), apart zetten(1), apart zetten(1), volkomen vernietigen(11), volkomen verwoesten(22), volkomen vernietigen(3). [xv]
Het Theological Wordbook of the Old Testament legt uit waarom de vertaling "gewijd aan vernietiging" waarschijnlijk de meest accurate Engelse weergave is:
Het idee komt voor het eerst voor in Num. 21:2-3, waar de Israëlieten zwoeren dat, als God hen in staat zou stellen een zuidelijke Kanaänitische koning te verslaan, zij zijn steden "volkomen zouden vernietigen" (d.w.z. als toegewijd beschouwen en dienovereenkomstig volkomen vernietigen). Dit woord wordt gebruikt voor bijna alle steden die Jozua's troepen verwoestten (b.v. Jericho, Joz 6:21; Ai, Joz 8:26; Makkedah, Joz 10:28; Hazor, Joz 11:11), waarmee de reden voor hun verwoesting wordt aangegeven. In Deut 7:2-6 wordt het bevel voor deze manier van vernietigen gegeven, met de uitleg dat deze steden anders de Israëlieten van de Heer zouden weglokken (vgl. Deut 20:17-18). Elke Israëlitische stad die afgodendienaars herbergde, moest "volkomen vernietigd" worden (Deut 13:12-15; vgl. Ex 22:19).[xvi]
Het belangrijkste onderscheid dat de Israëlitische kruistocht rechtvaardigt tegenover zoiets als de Moslim jihad tegen Joden en Christenen, is dat de Hebreeuwse Bijbel een ware openbaring van God is. Als Jahweh werkelijk God is, dan wordt Zijn bevel gerechtvaardigd door wie Hij is: de Grote IK BEN. Omgekeerd, als Allah God is, dan worden Mohammeds middeleeuwse oorlogsmisdaden gerechtvaardigd door Allah's autoriteit. De vraag is ironisch genoeg dezelfde waarmee Jozua, een van de spionnen, werd geconfronteerd toen hij het bevel kreeg de reusachtige clans te doden die alle fysieke voordelen hadden.
En indien het u kwaad schijnt de Here te dienen, kiest u heden, wie gij dienen zult; hetzij de goden, die uw vaderen gediend hebben, die aan de andere zijde van de rivier waren, hetzij de goden der Amorieten, in welker land gij woont; maar wat mij en mijn huis betreft, wij zullen de Here dienen. (Jozua 24:15)
Inderdaad, Joden, christenen en moslims hebben beiden dezelfde kruistocht-oorlogsethiek overgenomen, maar de enige legitieme aanspraak behoort toe aan Jozua en de Israëlieten, geboren uit ouders die achtendertig jaar door de Sinaïwoestijn zwierven uit angst voor de Nephilim (Numeri 13:31). Zoals we uitvoeriger hebben besproken in Petrus Romanus: De laatste paus is hier, waren de pauselijke kruistochten gebaseerd op een onbijbelse theologie over het vagevuur, de bedevaart en de valse belofte van aflaten. Dit waren oorlogen bevolen door pausen, niet door God, en we kunnen ze niet "heilig" noemen. Dezelfde redenering geldt voor de Moslim jihad.
IS DE MENSHEID AAN HET AFTELLEN NAAR APOCALYPTICA!? KIJK HET PROGRAMMA OVER WAT ER OP ONZE WERELD AFKOMT!
Allah is ofwel een verzonnen afgod door Mohammed en zijn volgelingen, of misschien de openbaring van een onsterfelijke die Paulus in de Efezische brief (6:12) identificeert als een archon, een Griekse term voor "een bovennatuurlijke macht die een bepaalde rol heeft in het controleren van het lot en de activiteiten van menselijke wezens."[xvii] Als dat zo is, rechtvaardigen Mohammed en zijn volgelingen de jihad met de kruistochtethiek om persoonlijke of bovennatuurlijke redenen, en geen van beide is heilig. Een handboek over de Sharia-wetgeving definieert jihad eenvoudig als "oorlog tegen niet-moslims."[xviii] Jahweh's kruistocht is in feite de Zijne, ten behoeve van de Israëlieten, niet voor hun eigen verlangens, zoals Mohammed en de pausen geboden hebben.
Als de bijbelse presentatie van dit onderwerp zou zijn vervat in taal die impliceert dat een dergelijke "toewijding" werd beoefend omdat de Israëlieten alleen maar dachten dat de Heer het wilde (maar God vroeg hen nergens om het te doen), zou het idee nog steeds verontrustend zijn. Maar er wordt verscheidene malen uitdrukkelijk verklaard dat Jozua handelde "zoals de Here, de God van Israël, geboden had" of "zoals Mozes, de knecht van de Here, geboden had" (10:40; 11:12; vgl. Deut. 7:24).[xix]
De heilige oorlog in het Oude Testament is bijzonder wreed. Wij bepleiten echter een enigszins andere zaak dan de standaard apologetiek. De oorlogsethiek tegen de Kanaänitische reuzenclans in het Beloofde Land lijkt "onmenselijk" omdat het dat ook werkelijk was. In feite wordt er zelfs nooit op gezinspeeld dat het een menselijke strategie was. Als uw wereldbeeld het bestaan toestaat van Jahweh, de engel des Heren, engelen, gevallen engelen, demonen, boze geesten, geesten, serafijnen, cherubijnen, Nephilim, tovenaars, mediums, wichelaars, zieners, astrologen, en "kleine-g" goden, dan is het waarschijnlijk in overeenstemming met het wereldbeeld van de geïnspireerde bijbelse auteurs. Als dit nieuwe en vreemde onderwerpen zijn, dan kun je, als gevolg daarvan, een Engelse vertaling lezen en zelfs uit je hoofd leren en het punt van de auteur volledig missen, en, mogelijk, zelfs tot de tegenovergestelde conclusie komen.
Toen Jezus tot Zijn twaalf discipelen zei: "Maar deze dingen heb Ik u gezegd, opdat gij, wanneer de tijd gekomen is, moogt gedenken, dat Ik ze u gezegd heb. En deze dingen heb Ik u in het begin niet gezegd, omdat Ik bij u was" (Johannes 16:4), dan leest het alsof Jezus hen voorbereidt op de goddelijke inspiratie die zal leiden tot het samenstellen van het Nieuwe Testament. Hij spreekt over de Derde Persoon van de Drie-eenheid: "Maar wanneer Hij, de Geest der waarheid, gekomen zal zijn, zal Hij u in alle waarheid leiden; want Hij zal niet uit Zichzelf spreken, maar al wat Hij horen zal, dat zal Hij spreken; en Hij zal u de toekomende dingen wijzen" (Johannes 16:13). Jezus verzekert de discipelen dat de "Geest der waarheid" hen zal bijstaan om de evangeliën en de brieven in de canon van het Nieuwe Testament te krijgen. Jezus sprak tot Zijn apostelen over wat Hij van plan was dat zij (de twaalf) zouden doen na Zijn vertrek. Het idee dat de Heilige Geest de hard verdiende deskundigheid die nodig is om oude teksten uit het Nabije Oosten te interpreteren zou schenken aan ongeschoolde geesten blijft een veel voorkomende maar inhoudsloze interpretatie van deze passage. We moeten geïnformeerd zijn om de context te begrijpen.
De Heilige Geest overtuigt ons ervan dat we de deskundigheid van andere gelovigen nodig hebben, maar in dit geval christenen die de oude talen van het Nabije Oosten begrijpen, inclusief idioom, stijlfiguren, jargon, grammatica, en apocalyptische symboliek. Onlangs ontdekte kleitabletten hebben ons veel geleerd over de oude context van de Bijbel. Wij vragen: "Hoeveel lezers weten dat Baäl, de Kanaänitische god, de 'wolkenrijder' werd genoemd en hoe dat de betekenis van de bijbelse tekst verdiept?"[xx]
Jahweh koos oude profeten zoals Jesaja, die de achtergrondkennis bezaten samen met een literaire voorliefde voor sarcasme, om de Kanaänitische goden te plagen. Veel humor en bijbelse theologie in het Oude Testament is gewoon verloren gegaan in de drieduizend jaar oude culturele kloof, maar het terugvinden van de Ugaritische literatuur heeft de context van de Schrift verdiept.
Archeologie (een relatief recente academische inspanning) en de daaruit voortvloeiende ontcijfering van voorheen onbekende oude talen (zoals het Ugaritisch) in de laatste eeuw of zo hebben bewezen nuttig te zijn bij het ontcijferen van de Hebreeuwse Bijbel in zijn oorspronkelijke Sinaï-context. Het probleem is dat alleen de nerds die Ugaritisch kunnen lezen weten wat er aan de hand is, maar Christenen zijn super-kritisch over nieuwe ideeën (vaak terecht). Des te meer hebben christelijke leraren en theologen de intellectuele plicht om bij te blijven met nieuwe gegevens en hoe deze de context van de Bijbel informeren en nuances bieden of zelfs lang gekoesterde veronderstellingen uitdagen.
Binnen de conservatieve christelijke gemeenschap zijn veel topbijbelgeleerden bang om zelfs maar over sommige kwesties te praten, omdat zij ook hun baan willen behouden. Eén van de beste conservatieve oudtestamentici, Bruce Waltke, nam ontslag als docent aan het Reformed Theological Seminary voor de misdaad om openlijk te erkennen dat er legitieme lezingen van Genesis zijn die het jonge-aarde creationisme ernstig in twijfel trekken. Interessant is dat dezelfde mensen die geleerden als Waltke bekritiseren ook proberen om de Nephilim uit de Bijbel te ontmythologiseren, maar tegen een hoge prijs.
Een juist begrip van Genesis 6 verduidelijkt waarom zo'n totale vernietiging werd voorgeschreven. Met dit in gedachten, gaan we nu terug naar Jahweh's bevelen aan Jozua: "Doodt nu ieder mannelijk geslacht onder de kleinen, en doodt iedere vrouw, die een man gekend heeft door met hem te liggen" (Numeri 31:17). Het lijkt eerlijk om dit te bestempelen als een "etnische zuivering" en het te verbinden met Genesis 6.
VOLGEND DEEL: ISIS... en een Nephilim Apologetiek?
Eindnoten:
[i] Diane Morgan, Essential Islam: A Comprehensive Guide to Belief and Practice , (ABC-CLIO 2010), p. 87.
[ii] Bernard Lewis, The Political Language of Islam (Chicago: University of Chicago Press, 1988), p. 72.
[iii] Ibid.
[iv] Laruent Murawiec, The Mind of Jihad (Cambridge, Cambridge University Press, 2008), 2–3.
[v] Wood, “What ISIS Really Wants.”
[vi] Murawiec, Mind of Jihad, 12.
[vii] Aakov Katz, “Witness Hamas Fired from School,” Jerusalem Post, January 6, 2009, http://www.jpost.com/Israel/Witnesses-Hamas-fired-from-school , accessed November 27, 2015.
[viii] Amira Hass, Amos Harel, Avi Issacharoff, Akiva Eldar, The Associated Press and Anshel Pfeffer, “UN Rejects IDF Claim Gaza Militants Operated from Bombed-out School,” Haaretz, July 1, 2009, http://www.haaretz.com/news/un-rejects-idf-claim-gaza-militants-operated-from-bombed-out-school-1.267630 .
[ix] Lloyd Steffen, Holy War, Just War: Exploring the Moral Meaning of Religious Violence , ( Rowman& Littlefield, 2007), p. 221.
[x] MOSCOW (AFP), “Church Says Russia Fighting ‘Holy Battle’ in Syria,” France 24, September 30, 2015, http://www.france24.com/en/20150930-church-says-russia-fighting-holy-battle-syria , accessed October 7, 2015.
[xi] Daniel R. Heimbach, Lecture 35 Crusade, ETH 5100, Introduction to Christian Ethics, Southeastern Baptist Theological Seminary.
[xii] Clinton E. Arnold, “Can We Still Believe in Demons Today?,” in The Apologetics Study Bible: Real Questions, Straight Answers, Stronger Faith, ed. Ted Cabal et al. (Nashville, TN: Holman Bible Publishers, 2007), p. 1475.
[xiii] Aki Peritz, Tara Maller, “The Islamic State of Sexual Violence,” Foreign Policy, September 16, 2014, http://foreignpolicy.com/2014/09/16/the-islamic-state-of-sexual-violence/ ,accessed November 4, 2015.
[xiv] Douglas Stuart, “What Were the Characteristics of Holy War in the Old Testament?” Biblical Training.org , June 19, 2012, https://www.biblicaltraining.org/blog/curious-christian/6-19-2012/what-were-characteristics-holy-war-old-testament , accessed October 10, 2015.
[xv] 276 charam in New American Standard Hebrew-Aramaic and Greek Dictionaries: Updated Edition, edited by Robert L. Thomas (Anaheim, CA: Foundation Publications, Inc., 1998).
[xvi] Leon J. Wood, “744 חָרַם, charam ” Theological Wordbook of the Old Testament, ed. R. Laird Harris, Gleason L. Archer Jr., and Bruce K. Waltke (Chicago: Moody Press, 1999), p. 324.
[xvii] Johannes P. Louw and Eugene Albert Nida, Greek-English Lexicon of the New Testament: Based on Semantic Domains (New York: United Bible Societies, 1996), p. 146–147.
[xviii] Ahmed ibn Naqib al-Misri, Reliance of the Traveller: A Classic Manual of Islamic Sacred Law, trans. Nuh Ha Mim Keller (Amana Publications, 1999), p. 99.
[xix] La Sor, W. S., Hubbard, D. A., & Bush, F. W. (1996), Old Testament Survey: The Message, Form, and Background of the Old Testament (2nd ed.) (147) (Grand Rapids, MI: William B. Eerdmans Publishing Company).
[xx] Michael S. Heiser, “What’s Ugaritic Got to Do with Anything?,” Logos, https://www.logos.com/ugaritic .
[xxi] “OT Scholar Bruce Waltke Resigns Following Evolution Comments,” http://www.christianitytoday.com/gleanings/2010/april/ot-scholar-bruce-waltke-resigns-following-evolution.html.