Woorden die op de grond vallen

Orna Grinman - 16 januari 2021

Bijna twee miljoen mensen hadden al het Covid-vaccin genomen in dit kleine land Israël. Binnen de komende weken zal bijna de hele natie gevaccineerd worden in wat "het grootste experiment op mensen" lijkt te zijn. Vanwege het unieke karakter van Israël - kleine natie, duidelijke grenzen, gezondheidssysteem dat een snelle toeang tot artsen en verpleegkundigen mogelijk maakt - had "Pfizer" ons uitgekozen om de eerste natie te zijn die zoveel vaccindoses zal krijgen als we nodig hebben, om de hele wereld te laten zien hoe het werkt.

Toen de eerste injecties minder dan een maand geleden werden toegediend, was ik verbaasd om te zien hoeveel gelovigen in Jeshua er onder hen waren, en hoe opgewonden ze waren om het te nemen. Ik vertrouw erop dat ze de tijd namen om alle gevolgen op voorhand te overwegen, en ik zou graag willen weten dat hun beslissing als wijs wordt bewezen. Maar vanaf nu reken ik mezelf tot degenen die het niet nemen.

Is het zo of is het niet zo?

Ik heb al deze tegenstrijdige gedachten door mijn hoofd laten gaan: Sommigen zeggen dat dit het begin is van het tijdperk van het merkteken van het beest. Is het zo, of is het niet zo? Als dat zo is, hoe is het dan mogelijk dat zoveel grote mensen van God het nog steeds nemen? Is het veilig voor de gezondheid, of niet? Vrachtwagens met gegevens overspoelen ons, die zichzelf verbazingwekkend genoeg tegenspreken. En omdat ik geen wetenschappelijke instrumenten heb om een van deze opties in hun volle omvang te onderzoeken, ben ik uiteindelijk op anderen aangewezen. Dus vanaf nu - geef ik er de voorkeur aan om te kijken en af te wachten.

Het vaccinatiedebat is een voorbeeld van wat er gebeurt als deze twee kampen hun meningsverschillen via de sociale media beginnen op te rakelen: "Als je het vaccin neemt, word je deel van het 'beest' en ben je niet meer te vertrouwen", waarschuwt de ene kant. "Als je het vaccin niet neemt, blijf dan weg van mij en mijn familie," verkondigen sommigen die er voor gaan.

Ik reageer waarschijnlijk te sterk, maar voor het eerst zie ik hoe - onder bepaalde omstandigheden - broeders en zusters in de Heer kunnen overwegen om elkaar liefdeloos uit de weg gaan, in de overtuiging dat dat de andere kant veilig zal maken.

Maar hoe kunnen we weten wat goed is?

God, we moeten Uw stem duidelijk horen. Niet alleen op dit punt, maar op elk aspect. Deskundigen van beide kanten verklaren luidkeels hun mening, en dragen vanuit hun eigen ervaring bij aan het verhitte debat. Maar wat zegt U?

Op een zonnige dag verzamelde Mozes 70 van Israëls oudsten en presenteerde hen rond het Tabernakel. Numeri 11 legt uit waarom: God stond op het punt om hun Zijn Geest te geven, zodat zij Mozes konden bijstaan en zijn zware last konden verlichten (vers 17).

Zij begonnen allemaal te profeteren en hielden daarna op. Op twee na, Eldad en Medad, die niet eens op de juiste plaats waren, in de tent van de samenkomst. Deze twee waren in het kamp gebleven en profeteerden daar (vs. 25-26).

Op dat moment kwam er een informant opdagen. Hij wilde de status quo handhaven en vertelde Mozes dat iemand iets deed wat niet hoorde. Toen Jozua dit hoorde, sprak hij snel de juiste behandeling uit: "Mozes, mijn heer, belet het hun (zet ze gevangen)!" (v. 28).

Wat? Waarom? Wat was het dat Jozua en de informant zo dwars zat, dat ze er niet aan twijfelden: wat er gebeurt is verkeerd en moet worden beëindigd, ook al betekende het dat Eldad en Medad zouden moeten worden gearresteerd?

Ben je jaloers op mij?

Waarschijnlijk hebben Jozua en de informant gereageerd vanuit ijver voor de leider en de bestaande orde. De reactie van Mozes is kostbaar. Zowel wat betreft zijn nederigheid, als de wijsheid die hij in zich draagt. "Ben je jaloers op mij? Ik wou dat alle mensen van de Heer profeten waren en dat de Heer zijn Geest over hen zou uitstorten!" (v. 29).

Wat is er met de Geest van de Profetie gebeurd?

Sinds de Israëlieten onder Jozua's leiding het land zijn binnengekomen, staat Israël onder de zware straf die "de verborgen gezichten" wordt genoemd. De ware gezichten van de Messias - zijn volledige identiteit - is voor ons als natie verborgen gebleven. Tot op de dag van vandaag, zelfs als we Gods hand aan het werk horen of zien, krijgen we die niet en begrijpen we het niet (Jes. 6:9). (Zie Gezichten of een Masker? (Een Midrash voor Shavu'ot) ).

De rabbijnen leren dat sinds het overlijden van de laatste profeet uit het Oude Testament (Maleachi), de stem van God niet meer wordt gehoord vanuit de hemel, en dat God zelf zich niet meer bemoeit met de zaken van de mensen (Babylonische Talmoed, Tractate Yoma, 9). Door middel van een briljant maar angstaanjagend proces hebben zij de stem van de profetie tot zwijgen gebracht en hebben zij de verantwoordelijkheid op zich genomen om als Gods spreekbuis te dienen en de natie te leiden in de manier waarop zij Hem zouden moeten aanbidden.

Een fantastisch verhaal - de Oven van Akhnai

Luister naar dit 1e eeuwse Rabbijnse debat. Moeilijk te geloven, maar het werd een van de grondleggers van het debat.

Een nieuw type oven werd voor de Sanhedrin gebracht. De eigenaar, genaamd Akhnai, vroeg hen om te beslissen of dit wel Kosjer is (gevoelig voor rituele onzuiverheden) die hij kan gebruiken, of dat het vernietigd en weggegooid moet worden. Rabbijn Eliezer oordeelde dat de oven ritueel zuiver is, terwijl de anderen het tegendeel beweerden. Toen geen van de argumenten van Rabbijn Eliezer zijn collega's overtuigde, riep hij uit: "Als de orale wet (de uitspraak van Halacha) het eens is met mijn uitspraak, zal deze nabijgelegen johannesbroodboom het bewijzen".

En inderdaad, de boom sprong van de grond en bewoog zich ver weg. De andere rabbijnen waren niet onder de indruk. Hun uitleg: een johannesbroodboom biedt geen enkel bewijs in zo'n debat.

Rabbijn Eliezer riep toen uit: "Als de mondelinge wet in overeenstemming is met mijn uitspraak, zal de waterstroom het bewijzen". De beek in de buurt begon tegen de natuurwetten in achteruit te stromen, maar alle andere rabbijnen verklaarden dat men een beekje niet als bewijs kan aanvoeren in dergelijke zaken.

Rabbijn Eliezer zei toen: "Als de mondelinge wet in overeenstemming is met mijn uitspraak, zullen de muren van deze zaal het bewijzen". En inderdaad, de muren begonnen te vallen. Rabbijn Joshua kwam tussenbeide en berispte de muren omdat ze zich met een wetenschappelijk debat bemoeiden. Dus uit respect voor rabbi Joshua vielen de stenen niet meer, maar uit respect voor rabbi Eliezer keerden ze ook niet terug naar hun oorspronkelijke plaats.

Uit frustratie riep rabbi Eliezer uiteindelijk uit: "Als de mondelinge wet in overeenstemming is met mijn uitspraak, zal de Hemel het bewijzen". Op dat moment hoorde men een stem uit de hemel, "Waarom ben je het niet eens met rabbi Eliezer? De wet is in overeenstemming met zijn uitspraak..." Waarop Rabbijn Joshua snel reageerde: "Het [de uitspraak] is niet meer in de hemel [meer]" (en citeerde Deut. 30:12 volledig uit zijn context).

De Talmoed vertelt dan hoe God reageerde. Bij het horen van de verklaring van rabbi Joshua glimlachte God blijkbaar en verklaarde hij twee keer: "Mijn kinderen hebben over mij gezegevierd" (Babylonische Talmoed, Baba Metzia 59a-b).

Overal dove oren

Verbazingwekkend, ik weet het. Toch bewijst dit hoe doof het joodse oor is voor de stem die uit de hemel komt. Blijkbaar hadden Gods kinderen het debat gewonnen, en een meerderheid van de rabbijnen kan nu zelfs tegen zijn gezag in regeren.

De argumenten met betrekking tot vaccinaties, of de politieke chaos in de VS, of in Israël, maken duidelijk dat niet alleen degenen die niet in Jeshua geloven, doof zijn voor Zijn stem. Veel stromen in het Lichaam, veel gelovigen, zijn zo moe van de profetische stem.

Tot op zekere hoogte kan ik begrijpen waarom. Maar al te vaak is deze stem onnauwkeurig, verpakt in franje en staat ver af van wat de Schrift zelf zegt, en gebruikt hij symbolische en artistieke taal die een specifieke betekenis vertroebelt en zo'n beetje overal en altijd kan passen.

Al te vaak zijn de moderne profeten niet accuraat geweest, om het zacht uit te drukken, maar slechts weinigen hebben berouw getoond en gevraagd om correctie en discipline. In plaats van zichzelf te vernederen, zich te onderwerpen aan correctie en verantwoording aan andere leiders, en te leren van hun fouten, en ja, zelfs publiekelijk te verontschuldigen, horen we in de meeste gevallen zwakke excuses of wazige verklaringen. Dit is zo gevaarlijk.

Profetie is een goddelijk geschenk aan het Lichaam. Als dat niet zo is, waarom zou Hij ons dan bevelen om de profetieën te beproeven (1 Thes. 5:20)? Of waarom zou Petrus de woorden van Joël over God die tegenwoordig door middel van profetieën, dromen en visioenen spreekt, bevestigen?

"Na-Vee", degene die brengt

De stem van God wordt zeker gehoord vanuit de hemel. Hij spreekt op vele manieren natuurlijk, waarbij het in de eerste plaats Zijn Woord is, maar Hij brengt ook een specifieke boodschap uit via de mond van de mens.

De meest fundamentele betekenis van het woord "profeet" in het Hebreeuws is iemand die brengt - dat is een boodschap van God.

De OT-profeten brachten morele instructies en berispingen aan het volk. O, trouwens, vrouwen konden ook boodschappen van God en profetie brengen, zelfs in het OT (zie Ex. 15:20; Jud. 4:4; 2 Koningen 22:14 en meer). Ik hoefde alleen maar te zeggen dat...

Samuels voorbeeld is uitstekend. Hij moest een leercurve doorlopen tot hij Gods stem duidelijk kon herkennen en deze niet met andere stemmen zou verwarren (1 Sam. 3:4-10). Toen hij eenmaal volwassen was, bracht God zijn boodschappen zodanig door dat geen van de woorden die uit Samuëls mond kwamen op de grond viel (v. 19). Een dergelijk niveau van waardigheid en nauwkeurigheid. Elk woord materialiseerde en maakte een verschil. Geen enkel woord werd verspild.

En vandaag?

Spreekt God vandaag de dag tot ons door Zijn Woord alleen? Hoe weten we wat goed of fout is in zaken waar het Woord niet duidelijk over is? Kunnen we vertrouwen op de logica? Of moeten we misschien luisteren naar het wetenschappelijke? Of misschien moeten de omstandigheden ons het juiste pad laten zien? Elk van deze opties heeft zijn eigen stem. Hoe kunnen we weten of het op één lijn ligt met Gods lijn, vooral met die stemmen die door andere mensen tot ons worden gebracht?

 

Vader, maak van ons, Uw kinderen, alstublieft degenen die duidelijk kunnen horen wat Uw Geest zegt, die duidelijke bezienswaardigheden zien, die niet handelen uit angst voor de mensen, maar toch zo vol ontzag voor U zijn. Train ons zodat we aan de stadspoort of op het stadsplein kunnen staan en Uw woord met duidelijkheid, zekerheid en liefde kunnen brengen.

Met de woorden van Mozes, Abba, vraag ik U om al Uw mensen te laten profeteren, maar dat het Uw woorden zullen zijn die we naar voren brengen. Zonder iets toe te voegen, zodat geen ervan op de grond hoeft te vallen.

Heer, vergeef ons die arrogantie of wat het ook is, die ons ertoe brengt in Uw naam te spreken zonder er volledig van overtuigd te zijn dat het Uw stem was die we gehoord hebben, of dat de visioenen die we zagen alleen van U waren. Of dat alles wat uit onze mond gaat komen, niet als eerste uit je eigen kwam. Velen van ons willen de mensen om ons heen troosten, om wat duidelijkheid te brengen in deze verbijsterende realiteit, niet beseffend dat we alleen maar meer verwarring zaaien en dat meer oren doof worden. Heer, heb genade!

Vergeef ons ook voor de minachting waarmee we de gave van de profetie behandelen. In plaats van het te testen, omarmen we het zoals het is en maken we er een afgod van, of we bespotten het.

 

God van Israël, vergeef deze natie voor het niet respecteren van Uw stem. Voor het negeren ervan. Voor het verzegelen van onze oren en onze ogen en het omwikkelen van onze harten met vet, zozeer zelfs dat wanneer we horen en zien, we niet begrijpen dat dit onze Man is die het in onze oren fluistert.

We zijn in de war, Abba. Wanneer een woord van profetie over ons wordt gesproken, hebben we de neiging om te reageren met sarcasme en kritiek. Help ons onze ogen erboven te verheffen in plaats van autoriteit en kennis, waarin we de neiging hebben om daarop te vertrouwen; boven onze weerwoorden en teleurstelling vanwege onvervulde profetische woorden die we eerder hebben gehoord.

Vader, het geluid van Uw stem is kostbaar. Maak het duidelijk en echt, zozeer dat we het nooit zullen afzwakken, noch er iets aan toevoegen (zie 2 Kor. 2:1-5, 10-12).

De profeet Amos verklaarde dat U niets doet zonder het eerst aan Uw dienaren de profeten te onthullen (3:7). Moge het zijn dat al Uw mensen agenten van Uw woord zouden zijn, die het met voorzichtigheid dragen en brengen - profeten!

Bron: Words Falling to the Ground – Orna Grinman | Ot OoMofet Ministries | A Sign and Example