Waarom Palestijnen de voorkeur geven aan werken in Israël

door Khaled Abu Toameh - 13 oktober 2021

• Het feit dat een groot aantal Palestijnen wanhopig proberen om in Israël te werken, is een teken van het falen van Hamas en de Palestijnse Autoriteit om de levensomstandigheden van hun volk te verbeteren, ondanks de enorme sommen geld die zij ontvangen uit verschillende bronnen, waaronder de Verenigde Staten, de Europese Unie en de Verenigde Naties.


• In plaats van Hamas verantwoordelijk te stellen voor wat hij de "tragedie" in de Gazastrook noemde, kiezen al-Amsi en andere Palestijnen ervoor om Israël de schuld te geven.


• Dit standpunt past in de aloude gewoonte van het Palestijnse leiderschap om hun verantwoordelijkheid voor diefstal en wanbestuur te ontlopen door Israël overal de schuld van te geven.


• Veel Palestijnen en Arabieren trappen echter niet langer in deze onzin en weten precies wie probeert te helpen en wie niets heeft gedaan om een einde te maken aan hun lijden.


• "Duizenden Palestijnen, met inbegrip van degenen met [academische] graden, vechten voor een baan in Israël. Ik garandeer u dat als Israël zou aankondigen dat het arbeiders uit Algerije wil, zij te voet de Sahara [woestijn] zouden oversteken om in Israël te kunnen werken om te ontsnappen aan de hel waarin zij thuis leven." - Hoda Jannat, Syrische journalist en politiek analist, Twitter, 7 oktober 2021.


• Zoals nu voor iedereen gênant duidelijk is geworden, is Israël de enige hoop geworden voor de hongerige arbeiders in de Gazastrook - die niet alleen door hun leiders in de steek zijn gelaten, maar ook door de rest van hun Arabische broeders.

Palestijnen in de door Hamas bestuurde Gazastrook zijn opgewonden. De Israëlische autoriteiten hebben besloten om duizenden van hen toe te staan om in Israël te werken. Het nieuws over het Israëlische besluit verspreidde zich als een lopend vuurtje, wat tienduizenden Palestijnen ertoe aanzette om samen te komen bij de kantoren van de Kamers van Koophandel in de hele Gazastrook in de hoop een vergunning te krijgen om in Israël te werken.

De scènes van Palestijnen die zich verdringen om een vergunning te krijgen om in Israël te werken, hebben veel Palestijnen en Arabieren woedend gemaakt en in verlegenheid gebracht, omdat velen van hen van mening zijn dat de Palestijnse leiders niet genoeg doen om een einde te maken aan het lijden van de Palestijnen.

Het feit dat een groot aantal Palestijnen wanhopig op zoek is naar werk in Israël is een teken van het falen van Hamas en de Palestijnse Autoriteit om de levensomstandigheden van hun volk te verbeteren, ondanks de enorme sommen geld die zij ontvangen uit verschillende bronnen, waaronder de Verenigde Staten, de Europese Unie en de Verenigde Naties.

In plaats van jongeren en universitair geschoolden kansen op werk te bieden, heeft Hamas, een zijtak van de Moslimbroederschap, zich beziggehouden met het verzamelen en vervaardigen van wapens en het graven van tunnels om Israël aan te vallen.

In plaats van scholen, ziekenhuizen en industriële zones te bouwen, investeert Hamas miljoenen dollars in de bewapening en opleiding van hun militaire groep, Izaddin al-Qassam. Hamas geeft liever geld uit aan elke Palestijn die bereid is zich aan te sluiten bij de jihad (heilige oorlog) tegen Israël dan aan een werkloze universitair afgestudeerde in de Gazastrook.

Hamas heeft er geen probleem mee om Palestijnen te laten werken in de "Zionistische entiteit" zolang haar leiders genieten van een luxueus leven in Qatar.

Het enige probleem dat Hamas en zijn aanhangers hebben, is wanneer foto's en video's van de wanhopige werkzoekenden op verschillende sociale media platforms verschijnen. Hamas en zijn aanhangers zijn zo in verlegenheid gebracht dat ze nu beginnen te spreken over samenzweringstheorieën met betrekking tot degenen achter de documentatie van de Palestijnen die zich haastten om een vergunning aan te vragen om in Israël te werken.

Het hoofd van de Algemene Federatie van Palestijnse Vakbonden, Sami al-Amsi, zei dat "er bepaalde partijen zijn die niet onschuldig zijn" achter de rijen van duizenden arbeiders voor de Kamers van Koophandel in de Gazastrook. Hij probeert blijkbaar de indruk te wekken dat anti-Palestijnse partijen de duizenden arbeiders hebben gestuurd om te solliciteren om de Palestijnen in verlegenheid te brengen.

De nijpende economische situatie in de Gazastrook - 65% werkloosheid en 80% armoede - was de belangrijkste reden, zei al-Amsi, voor het "verlangen" van de Palestijnen om in Israël te werken.

In plaats van Hamas verantwoordelijk te houden voor de werkloosheid en armoede, geven al-Amsi en andere Palestijnen liever Israël de schuld.

Dit standpunt past in de aloude gewoonte van het Palestijnse leiderschap om hun verantwoordelijkheid voor dieverij en wanbestuur te ontlopen door Israël overal de schuld van te geven.

Veel Palestijnen en Arabieren trappen echter niet langer in deze onzin en weten precies wie probeert te helpen en wie niets heeft gedaan om een einde te maken aan hun lijden. Een Saoedische activist, Ibn al-Arab, reageerde op Twitter:

"De Moslim Broederschap mensen [Hamas] in de Gazastrook waren altijd Saudi-Arabië aan het vervloeken, ook al doneerde het koninkrijk een miljard dollar voor de wederopbouw van de Gazastrook. Vandaag willen ze arbeiders worden voor de bezetting. Ze [Palestijnen] zijn een volk zonder waardigheid. Ik betreur het ten zeerste dat ik de Palestijnen in het verleden heb gesteund."

De Palestijnse schrijfster Lina Ibrahim schreef dat de beelden van de Palestijnen die vergunningen aanvragen om in Israël te werken "de schande blootleggen" die Hamas naar de Gazastrook heeft gebracht. Naast het hoge werkloosheidspercentage en de schendingen van de mensenrechten, zei ze, "zijn jonge mensen niet in staat om te trouwen vanwege de schending door Hamas van hun basisrecht om te werken in de Gazastrook."

De Syrische journalist en politiek analist Hoda Jannat plaatste een foto van de Palestijnen bij een van de registratiekantoren, samen met het volgende commentaar:

"Dit is de Kamer van Koophandel van Gaza. Duizenden Palestijnen, met inbegrip van degenen met [academische] graden, vechten voor een baan in Israël. Ik garandeer u dat als Israël zou aankondigen dat het arbeiders uit Algerije wil, zij te voet de Sahara [woestijn] zouden oversteken om in Israël te werken om te ontsnappen aan de hel waarin zij thuis leven."

Een andere Saoedische activist, Al-Hamoodi4, merkte op:

"De Gazastrook moet worden bevrijd van de Hamas-bende. De waarheid wordt aan de wereld geopenbaard. Werknemers uit de Gazastrook uiten hun vreugde over de afgifte van werkvergunningen in Israël. Het werkloosheidscijfer heeft de 50% bereikt, de meesten van hen zijn jongeren. Een van hen zei dat nadat hij het nieuws hoorde [dat Israël arbeiders toeliet], hij de hele nacht niet kon slapen."

Yaseen Izeddeen, een Palestijnse activist uit de Gazastrook, schreef echter dat de beelden van duizenden Palestijnen die solliciteren naar banen in Israël "onaanvaardbaar" waren.

"Hoe zullen wij ons land bevrijden terwijl wij de straten gaan vegen van de kolonisten, hun ondergoed wassen en hun nederzettingen bouwen? Ik verwachtte dat Hamas de [Palestijnse] arbeiders op de Westelijke Jordaanoever zou vragen om te stoppen met werken in Israël, en geen vergunningen zou toestaan voor de mensen in de Gazastrook!"

Interviews met enkele van de arme werkzoekenden onthulden de trieste realiteit van het leven onder Hamas.

"De afgelopen 15 jaar hebben we niet gewerkt en geen inkomen," zei een arbeider.

"In de Gazastrook is er geen werk, geen leven, ik heb kinderen die groter zijn dan ik en ik kan ze niet laten trouwen," merkte een andere arbeider op.

Een ambtenaar van de Kamer van Koophandel in Gaza-Stad, die niet bij naam genoemd wilde worden, zei dat op de eerste dag van registratie meer dan 10.000 mensen een vergunning aanvroegen om in Israël te werken. Hij verwachtte dat het aantal in de komende dagen zou verdubbelen. Duizenden anderen hebben een aanvraag ingediend in andere registratiecentra in verschillende delen van de Gazastrook.

De Palestijnse Autoriteit, onder leiding van Mahmoud Abbas, is ook verantwoordelijk voor wat velen omschrijven als de economische en humanitaire crisis in de Gazastrook. Vier jaar geleden legde Abbas een reeks sancties op aan de Gazastrook in de hoop dat de Palestijnen daar in opstand zouden komen tegen Hamas. Hij kortte de salarissen van duizenden ambtenaren en stopte de financiële hulp aan vele verarmde gezinnen. Hij droeg ook bij tot de stijging van het werkloosheidscijfer door vele ambtenaren te ontslaan.

Herhaalde oproepen van Hamas en andere Palestijnen om de sancties op te heffen zijn door Abbas en anderen in de internationale gemeenschap genegeerd. Waarom zou je Abbas en de Palestijnse Autoriteit verantwoordelijk houden voor hun misdaden als je de schuld ook op Israël kunt afschuiven, aldus vele internationale partijen?

De wanhopige Palestijnen die nu in de rij staan om in Israël te gaan werken, zijn het slachtoffer van falende Palestijnse leiders. Zij zijn het slachtoffer van de corruptie en incompetentie van de Palestijnse Autoriteit en Hamas.

Deze Palestijnen zijn ook het slachtoffer van het voortdurende conflict tussen de twee rivaliserende partijen, een conflict dat de Palestijnen heeft opgezadeld met twee afzonderlijke ministaten op de Westelijke Jordaanoever en in de Gazastrook. Palestijnse leiders die dagelijks oproepen tot geweld tegen Israël hebben er geen moeite mee Israël te smeken Palestijnen toe te staan om in Israël te werken.

Een laatste vraag: Waar is de verantwoordelijkheid van de Arabische landen tegenover hun Palestijnse broeders? Waarom stelt Egypte bijvoorbeeld zijn gemeenschappelijke grens met de Gazastrook niet open om Palestijnen toe te staan in Egypte te komen werken? Waarom staan de Arabische regeringen niet toe dat de Palestijnen, die bij Israël aankloppen voor hulp, in Arabische landen gaan werken?

Er is, helaas, maar één antwoord: De Arabieren willen dat de Palestijnen het probleem van Israël blijven. Als de Palestijnse leiders niets om hun eigen volk geven, waarom zou er dan een Arabische heerser opstaan?

Zoals nu voor iedereen duidelijk is geworden, is Israël de enige hoop geworden voor de hongerige arbeiders in de Gazastrook - die niet alleen in de steek zijn gelaten door hun leiders, maar ook door de rest van hun Arabische broeders.

Khaled Abu Toameh is een prijswinnend journalist die in Jeruzalem woont.

Vertaling door W.J. Jongman en H. Sleijster

© 2021 Gatestone Institute. Alle rechten voorbehouden. De artikelen hier afgedrukt geven niet noodzakelijkerwijs de standpunten weer van de vertalers of van Gatestone Institute.

Bron: Why Palestinians Prefer To Work In Israel :: Gatestone Institute