Wat Hezbollah vorige week heeft geleerd

Caroline Glick - 13 augustus 2021

De kans dat Hezbollah een grote oorlog tegen Israël zal beginnen, is aanzienlijk toegenomen in de nasleep van haar raketaanval vorige week.

Hezbollah viel Israël aan met twintig raketten omdat de uitkomst van Hamas' offensief tegen de Joodse staat in mei het Iraanse vreemdelingenlegioen in Libanon ervan overtuigde dat het alleen maar baat zou hebben bij agressie.

Drie maanden geleden opende Hamas een niet-uitgelokte raketaanval tegen Israël en zette Israëlische moslims aan tot pogroms tegen Israëlische Joden in steden in het hele land.

Israël reageerde op de agressie van Hamas met gerichte luchtaanvallen die gericht waren op de militaire infrastructuur en de commando- en controlemechanismen en bases van Hamas.

Voor deze nauwgezette inspanningen om zijn aanvallen te beperken tot specifiek militaire doelen, werd Israël aan de schandpaal genageld als een racistische, onwettige staat en bedreigd met een wapenembargo door progressieven in het Amerikaanse Congres. Joden werden aangevallen in de straten van Los Angeles tot New York, Parijs en Londen. Aan de andere kant werd Hamas gevierd. Zelfs terwijl Hamas raketten op Tel Aviv afvuurde, onder leiding van de regering Biden, beloofde de internationale gemeenschap honderden miljoenen dollars aan "humanitaire hulp" aan Gaza. Tot nu toe heeft Hamas bijna een miljard dollar aan toezeggingen ontvangen en het geld stroomt nu al met tientallen miljoenen binnen.

Voordat het zijn offensief tegen Israël begon, zat Hamas in de economische problemen. Het had de hulpbronnen verspild, de infrastructuur vernietigd en de verdiencapaciteit uitgezogen van de inwoners van Gaza, dat het sinds 2007 controleert. Maar nu, dankzij zijn laatste illegale aanvalsoorlog tegen de Joden, heeft het de economische middelen om zijn terreurdistrict drijvende te houden.

Voor Hamas, zijn Iraanse controleurs en zijn mede-Iraanse proxy Hezbollah, is de les van het terreuroffensief in mei dat het aanvallen van de Joodse staat het beste economische ontwikkelingsplan is. Het heeft de sancties tegen Iran overbodig gemaakt.

Iran kan zijn centrifuges blijven laten draaien en de VS en Europa zullen haar terreurwapens voor het land financieren.

Net als Hamas heeft de Iraanse groepering - sinds Hezbollah de controle over de Libanese regering heeft overgenomen via verkiezingen in 2007 en militair geweld in 2008, wat eens de bankhoofdstad van het Midden-Oosten was - veranderd in een economische doodsval. Libanon is haar leningen niet nagekomen. De infrastructuur is verwoest. De bevolking lijdt honger, heeft geen elektriciteit, geen brandstof en geen vooruitzichten om in haar levensonderhoud te voorzien. Vorige week besloot Hezbollah het economische plan van Hamas uit te testen met een beperkte raketaanval om te zien wat er zou gebeuren.

En het werkte. Alles wat Hezbollah-chef Hassan Nasrallah nodig had waren 19 miezerige raketten om de jackpot te winnen.

Dinsdag meldden de Libanese media dat de regering-Biden van plan is 100 miljoen dollar steun over te maken aan het Libanese ministerie van Volksgezondheid voor hulp bij het beheersen van de Covid-19-pandemie. Opvallend, hoewel niet vermeld in het verslag, was het feit dat Hezbollah Libanons ministerie van Volksgezondheid sinds 2019 controleert.

De Libanese strijdkrachten zullen ook een impuls krijgen door de Amerikaanse steun na de aanval van Hezbollah. In een getuigenis voor de Senaat deze week, zei Mira Resnick, Assistant Deputy Secretary of State for Regional Affairs, dat de LAF "een van onze meest competente partners in het Midden-Oosten is."

Israël heeft niet alleen nauwelijks gereageerd op de buitensporige agressie van Hezbollah. Het sloot zich aan bij de VS in het luidkeels bepleiten van economische steun aan de door Hezbollah geleide Iraanse kolonie. Tijdens een rondreis langs het grensgebied met Libanon herhaalde Gantz zijn wens om geld te geven aan Hezbollahs satrapie [provincie] om te voorkomen dat het land ineenstort.

De Amerikaanse en Israëlische reacties op Hezbollahs agressie hebben het terreurleger belangrijke - en gevaarlijke - lessen geleerd over hoe het zijn belangen in de toekomst moet behartigen.

Wat de regering-Biden betreft, heeft Nasrallah geleerd dat het Amerikaanse beleid om Iran te sussen ook geldt voor zijn proxies. Om de ayatollahs in Iran voor zich te winnen, zijn president Joe Biden en zijn adviseurs nu van mening dat het de verantwoordelijkheid van de VS is om Hezbollah (en Hamas) tegen Israël te beschermen. Het was geen toeval dat de regering besloot de Arabische media te vertellen dat het besluit van Israël om Hezbollah een vrijbrief te geven voor zijn agressie werd ingegeven door druk van de VS. De regering wilde Hezbollah en Iran laten weten dat Washington hen steunt. En ze wilden er zeker van zijn dat het Libanese volk en de soennitische Arabische staten die door Iran worden bedreigd, ook begrepen dat de regering-Biden nu de kant kiest van Irans terreurlegers tegen Israël en andere bondgenoten van de VS.

Bloomberg meldde deze week dat de regering zich neerlegt bij het feit dat Iran niet zal instemmen met een terugkeer naar de nucleaire deal van 2015, wat onderstreept dat de regering weigert een ander beleid te overwegen dan verzoening met Iran. Die deal vereist dat Iran tijdelijk een deel van zijn nucleaire activiteiten terugschroeft in ruil voor massale economische steun en re-integratie in de internationale economie. Door de massamoordende terrorist Ebrahim Raisi tot president te kiezen, heeft het regime onweerlegbaar aangetoond dat het niet zal meewerken aan de inspanningen van de VS.

In plaats van haar toezegging tot verzoening in het licht van de nieuwe realiteit te heroverwegen, heeft de regering volgens Bloomberg besloten minder van Iran te vragen. In plaats van een verlichting van de sancties te krijgen voor het aanvaarden van de nucleaire beperkingen die het aanvaardde in de 2015 deal, is de regering van plan om de annulering van een aantal sancties aan te bieden in ruil voor een aantal beperkingen op sommige nucleaire activiteiten.

Dit brengt ons bij Israël. Volgens de Arabische mediaberichten eisten de VS dat Israël niet zou reageren op de agressie van Hezbollah uit vrees dat significante Israëlische vergeldingsacties Iran nog meer onwillig zouden maken om zijn zinloze onderhandelingen met de Amerikanen te hervatten. Het besluit van Israël om toe te geven aan de druk van Washington heeft Nasrallah laten zien dat, ondanks de obsessie van de regering-Biden om Iran koste wat het kost te paaien, Israël geen actie zal ondernemen om zich zonder toestemming van de VS te verdedigen tegen Iran of zijn proxies.

Het is waar dat de regering het bericht ontkende dat het zich onder druk van de VS had teruggetrokken. Maar de Arabische media hebben de ontkenning redelijk verworpen. Tot nu toe hebben premier Naftali Bennett en zijn partner minister van Buitenlandse Zaken Yair Lapid samen met Gantz de lijn van de VS gevolgd bij elke belangrijke inspanning. Zij hebben zich verbonden tot een "geen verrassingen"-beleid ten aanzien van Iran, dat Washington vetorecht geeft over alle Israëlische acties tegen Iraanse agressie en nucleaire operaties.

Bennett heeft zich ook aangesloten bij de VS wat betreft Hamas en meer in het algemeen de Palestijnse Autoriteit. Hij steunt "humanitaire hulp" aan Gaza. En volgens de Arabische Zaken deskundige Yoni Ben Menahem, heeft Bennett zelfs ingestemd met het verlenen van budgettaire steun aan de PA, en de weg vrijgemaakt voor een vernieuwing van de massale Amerikaanse steun aan de PA, ondanks het feit dat de PA doorgaat met het betalen van de salarissen van terroristen die in Israëlische gevangenissen zitten en aan de families van Palestijnse terroristen. Zowel de Amerikaanse als de Israëlische wet verbieden financiële steun aan de PA zolang de terreurbetalingen worden gehandhaafd.

De regering is gezwicht voor de druk van de VS en de EU en heeft massale bouw toegestaan voor Palestijnen in het strategisch vitale gebied C van Judea en Samaria en legt de Israëlische bouw in gemeenschappen in Judea en Samaria aanzienlijk aan banden.

Bennett zit wat Jeruzalem betreft zelfs op één lijn met de regering. Hij steunt een "compromis" dat het Hooggerechtshof heeft aangeboden in de rechtszaak Shimon Hatzaddik/Sheikh Jarrah. De rechtszaak gaat over de pogingen van Joodse eigenaars van gebouwen in de buurt, die illegaal worden bezet door Palestijnse krakers om fysieke controle over hun eigendommen te krijgen. De regering-Biden en de EU scharen zich aan de zijde van de krakers en eisen dat de eigendomsrechten van de Joden in beslag worden genomen en worden overgedragen aan de illegale krakers, alleen maar omdat de eigenaars Joden zijn.

Alvorens een uitspraak te doen, bood het Hooggerechtshof een "compromis" aan dat de Joodse eigenaars de controle over hun gebouwen zou ontnemen en de Palestijnse krakers op het terrein zou laten, maar de krakers zou dwingen te erkennen dat de Joden eigenaar zijn van de gebouwen. Volgens nieuwsberichten heeft Bennett, in plaats van het aanbod af te wijzen, dat de wettige eigenaars discrimineert enkel en alleen omdat zij Joden zijn, de regering-Biden gevraagd de krakers ervan te overtuigen het aanbod van het Hof te aanvaarden.

Zoals veel Israëli's begrijpt Hezbollah dat wanneer de Israëlische regering bereid is toe te geven aan de druk van de VS om haar soevereiniteit over Jeruzalem af te zwakken en haar eigen wetten te overtreden om een PA te financieren die salarissen betaalt aan terroristen en hun families; wanneer de regering bereid is de pro-Iraanse regering-Biden vetorecht te geven over haar inspanningen om Iran ervan te weerhouden een nucleaire staat te worden, zij zeker geen stap zal zetten in Libanon zonder groen licht van Washington, (dat er nooit zal komen).

Hezbollah heeft ook nog iets anders geleerd van de verklaringen en acties van de regering in de nasleep van de raketaanval. Zij heeft geleerd dat Bennett, Gantz en Lapid de politieke realiteit in Libanon niet begrijpen en als gevolg daarvan zal hun strategie om Hezbollah te bestrijden, wanneer en als zij dat ooit doen, alleen de belangen van Hezbollah bevorderen.

Bronnen van het Ministerie van Defensie vertelden aan de website Breaking Defense dat Israël, vooruitlopend op een toekomstige aanval, "een verzameling doelwitten in Libanon heeft voorbereid, waaronder kritieke infrastructuur waarvan de vernietiging is bedoeld om politieke druk uit te oefenen op Hezbollah."

Maar zoals we afgelopen weekend hebben gezien, is Hezbollah immuun voor politieke druk, omdat zij Libanon met geweld controleert. De raketten werden afgevuurd op Israël door een mobiele raketploeg die opereerde vanuit een Druse-grensdorp. De dorpelingen reageerden woedend op het gebruik van hun land als lanceerbasis. Zij vielen de raketploeg aan en namen hun raketlanceerinrichtingen in beslag. Leden van de raketploeg werden gearresteerd en hun lanceerinrichtingen werden in beslag genomen.

Maar drie dagen later liet de befaamde LAF, in samenwerking met Druse-leider Walid Jumblatt, de leden van het team vrij en gaf de raketlanceerinrichting terug aan Nasrallahs veldcommandanten. Of ze het nu leuk vinden of niet, Jumblatt en de LAF erkennen dat ze geen gevecht kunnen aangaan met Hezbollah. Het terreurleger is te machtig. Civiele infrastructuur in Libanon aanvallen om politieke druk uit te oefenen op Hezbollah is hetzelfde als een school in Afghanistan aanvallen om druk uit te oefenen op de Taliban. Het kan ze niets schelen. En trouwens, als Israël de Libanese infrastructuur vernietigt, zal de regering-Biden de wederopbouw financieren.

Begin deze week ontving Raisi de hoofden van Hamas en de Islamitische Jihad in Teheran. Volgens berichten over de bijeenkomst was het doel de militaire samenwerking tussen Iran en zijn Palestijnse proxy-legers te intensiveren. De IDF opereert naar verluidt in de veronderstelling dat Israël in de volgende oorlog gelijktijdig vanuit het noorden en het zuiden zal worden aangevallen door Hezbollah en Hamas.

Er is één ding dat de regering kan doen om de kans op oorlog te verkleinen, of op zijn minst, de kans te vergroten dat als er inderdaad oorlog uitbreekt, Israël sterker uit de strijd zal komen en zijn vijanden zal verzwakken.

Als de regering haar "nul verrassingen"-belofte aan Washington intrekt en eenzijdig optreedt tegen Iran, of tegen zijn proxies (of beide), of als zij eenvoudigweg de eigendomsrechten van de Joden in Jeruzalem verdedigt en aankondigt dat zij het plan van de regering om een consulaat voor de Palestijnen in haar hoofdstad te openen, zal weigeren, zal zij de dynamiek veranderen die haar in een oorlog katapulteert die zij slecht voorbereid kan voeren of winnen. Helaas is er, gezien het gedrag en het temperament van de regering, weinig reden om aan te nemen dat dit zal gebeuren.

Bron: What Hezbollah Learned Last Week - CarolineGlick.com