Israël, word wakker!

Hamas heeft een blauwdruk gemaakt voor "post-liberatie Palestina" waarin wordt beschreven hoe zij de nieuwe staat "Palestina" zullen creëren nadat de Joodse staat is vernietigd.

Het legt uit hoe zij de Joden van Israël op verschillende manieren zullen afslachten, onteigenen of tot slaaf maken, en hun eigendom zullen verwerven. "Dit is een kwestie die diep beraad vereist en een blijk van het humanisme dat de islam altijd heeft gekenmerkt," schrijven zij. Inderdaad.

Dit is geen hoax of een propaganda stunt. Het is een serieus document dat probeert de zeer reële problemen aan te pakken die het nieuwe regime zal moeten oplossen als het het land en de rijkdom wil erven die nu in handen zijn van deze verachte Joden. Het werd opgesteld door een comité dat werd aangesteld door Hamas-leider Yahya Al-Sinwar. De vertaling naar het Engels waarnaar hierboven wordt verwezen, werd uitgevoerd door het zeer betrouwbare Middle East Media Research Institute (MEMRI), dat het als volgt samenvat:

De conferentie publiceerde een slotverklaring met een opsomming van "ideeën en operatiemethoden [die moeten worden uitgevoerd] tijdens de bevrijding van Palestina" nadat Israël heeft opgehouden te bestaan. Deze lijst bevat onder meer een oproep tot het opstellen van een onafhankelijkheidsdocument dat "een directe voortzetting van het Pact van 'Umar Bin Al-Khattab" zal zijn, betreffende de overgave van het Byzantijnse Jeruzalem aan de Moslimveroveraars, die naar het schijnt in 638 plaatsvond; een definitie van het leiderschap van de staat totdat er verkiezingen worden gehouden; aanbevelingen voor afspraken met de internationale gemeenschap en de naburige staten; een oproep om van tevoren passende wetgeving voor te bereiden voor de overgang naar het nieuwe regime; een oproep om apparaten op te zetten om de voortzetting van de economische activiteit te garanderen zodra de Israëlische sjekel niet langer in gebruik is en om de hulpbronnen die voorheen aan Israël toebehoorden te behouden; en een oproep om een gids op te stellen voor de hervestiging van de Palestijnse vluchtelingen die naar Palestina wensen terug te keren.

De conferentie heeft ook aanbevolen regels op te stellen voor de behandeling van de "Joden" in het land, onder meer door te bepalen wie van hen zal worden gedood of gerechtelijk vervolgd en wie zal mogen vertrekken of zal mogen blijven en in de nieuwe staat zal worden geïntegreerd. Ook werd opgeroepen tot het voorkomen van een braindrain van Joodse professionals, en tot het behoud van "goed opgeleide Joden en deskundigen op het gebied van geneeskunde, techniek, technologie, en civiele en militaire industrie... [die] niet mogen vertrekken". Bovendien werd aanbevolen lijsten te verkrijgen van "de agenten van de bezetting in Palestina, in de regio, en [in de hele] wereld, en... de namen van de ronselaars, Joods en niet-Joods, in binnen- en buitenland" om "Palestina en het Arabische en islamitische thuisland te zuiveren van dit hypocriete tuig".

Dit zijn de notulen van een hedendaagse Wannsee-conferentie. En ze moeten serieus genomen worden, net zoals met Hitler had gemoeten.

Ik overdrijf, zegt u. We kunnen Gaza in tien minuten in een parkeerterrein veranderen. Hamas is een grap en Yahya Sinwar is de clown.

Nou, ja en nee. Natuurlijk kunnen we Gaza in een parkeerterrein veranderen, maar doen we dat ook? Sinwar en andere Palestijnse Arabische leiders - zoals Marwan Barghouti, die vandaag comfortabel leeft in een Israëlische gevangenis, maar die de volgende president van de Palestijnse Autoriteit zou kunnen worden - verwachten niet dat Hamas Israël op eigen kracht met succes zou kunnen veroveren. Waar zij op wachten is de volgende regionale oorlog, wanneer Israël eindelijk de confrontatie aangaat met Iran en Hezbollah. In de chaos die ontstaat als gevolg van duizenden raketten die vanuit Syrië, Libanon, Gaza, en misschien vanuit Iran en Irak op Israël vallen - waaronder raketten met precisie-geleidingssystemen en bewapende drones - samen met een waarschijnlijke invasie van Hezbollah in het noorden, en de situatie uit de hand zal lopen. Op dat moment zouden opstanden in Judea/Samaria, aanvallen met menselijke golven vanuit Gaza, en een intifada door Arabische burgers van Israël, een militaire en sociale ineenstorting tot gevolg kunnen hebben.

Israël, zo menen zij, lijdt reeds onder een politieke ineenstorting. Net als voormalig premier Ehud Olmert, willen we niet winnen. Waarom anders, denken de Arabieren, zou onze regering proberen een "regeling" te treffen met Hamas in plaats van hen te verpletteren? Waarom hebben we de bouw in Judea en Samaria zo goed als stopgezet? Waarom laten we toe dat illegale Arabische nederzettingen zoals Khan al-Ahmar blijven bestaan? Waarom is de regering doorgegaan met het overmaken van fondsen naar de PA, terwijl deze terroristen betaalt om Joden te vermoorden? Waarom staan we toe dat Duitsland en andere EU-landen honderden miljoenen euro's sturen voor Arabische bouw in het deel van Judea en Samaria dat geacht wordt onder Israëlische civiele controle te staan? Waarom hebben we de Wakf vrij spel gegeven om oudheden op de Tempelberg te vernietigen? Waarom mogen Joden daar nog steeds niet in stilte bidden? En waarom zijn linkse kabinetsleden naar Ramallah gereisd voor een ontmoeting met Mahmoud Abbas?

Onze regering is een sterk verdeelde coalitie met een antizionistische, islamistische Arabische partij en een partij die extreem links vertegenwoordigt. Hoewel de meerderheid van de Israëli's een rechtse ideologie aanhangt, is rechts verdeeld over de persoonlijkheid van Binyamin Netanyahu, en er is geen populaire figuur waar het zich rond kan verenigen.

Maar het verlies aan vitaliteit is niet alleen politiek, het is ook fysiek en spiritueel. Vandaag de dag zijn de Israëli's dik: 26% van hen heeft obesitas (hoewel niet zo dik als de Amerikanen, met 36%). Vrijwel alle bouwvakkers zijn Arabieren. Landarbeiders zijn Thais, Filippijns of Arabisch; de zonverbrande kibboetsniks uit de beginjaren, die ook de meeste speciale eenheden van de IDF vormden, zijn al lang verdwenen. Tegenwoordig bestaat ongeveer 12% van de Israëlische bevolking uit Haredim, die in slechte fysieke conditie zijn en niet in het leger dienen. Het woord "zionisme" wordt meestal ironisch gebruikt. In de dagen van Ben Gurion en Rabin was zionistisch links goed vertegenwoordigd in de gevechtseenheden van de IDF. Het huidige post-zionistische links, dat onze media, academische en juridische arena's domineert, adviseert jongeren vaak om de dienstplicht te ontlopen.

Israëlische Arabieren minachten de Joodse staat. Bij een recent incident werden verschillende Israëlische politieagenten in elkaar geslagen door leden van een particulier Arabisch beveiligingsbedrijf. Tijdens de rellen (die door velen "pogroms" werden genoemd) in gemengde Arabisch/Joodse steden die in mei plaatsvonden tijdens het meest recente conflict in Gaza, werden Joodse huizen en bedrijven in brand gestoken, Joden werden geslagen en zelfs vermoord. De politie was niet in staat de Arabieren in toom te houden, en was in veel gevallen nergens te bekennen. De buitenlandse en linksgeoriënteerde Israëlische media concentreerden zich op een klein aantal Joden dat gewelddadig reageerde, en presenteerden de gebeurtenissen als "Joods-Arabische botsingen." Dat waren ze niet. Het waren anti-Joodse rellen.

Is het een wonder waarom Arabieren, zowel in de gebieden als onder onze burgers, geloven dat onze dagen als heersers over dit land geteld zijn?

Hamas en de Palestijnse Autoriteit hebben hun volk sinds hun oprichting voorbereid op een conflict. Hun opvoedkundige, culturele en religieuze systemen zenden allemaal dezelfde boodschap uit van wrok en verlies van eer, evenals gemene antisemitische haat. Het aantal jonge Palestijnse Arabieren dat bereid is de dood of gevangenisstraf te riskeren om willekeurig Joden te vermoorden, is een bewijs van hun succes. "Palestijnse vluchtelingen" in verschillende landen ontvangen soortgelijke boodschappen van UNRWA-scholen.

Israëlische Arabieren krijgen geen soortgelijke indoctrinatie, maar vrijwel allemaal delen zij een gevoel van wrok en onteigening dat hen vervreemdt van de staat. Zoals de rellen van mei aantoonden, zijn velen van hen bereid gewelddadig op te treden uit naam van hun geloof, zelfs wanneer het land slechts betrokken is bij een kleine militaire confrontatie. Wat zou er kunnen gebeuren in een regionale oorlog?

In het geval van gelijktijdige massale raketaanvallen, invasies en oproer, zouden de grondtroepen en de politie van de IDF zowel de Joodse bevolking moeten beschermen als onze vijanden bestrijden. Maar sommigen betwijfelen of ze zelfs maar voorbereid zijn op hun traditionele taak om vijandelijke legers af te weren. De voormalige ombudsman van de IDF, Maj. Gen. Yitzhak Brick, produceerde in 2018 een rapport dat zeer kritisch was over de paraatheid en capaciteiten van de grondtroepen. IDF-functionarissen betwisten zijn beschuldigingen, maar de controverse duurt voort.

Israël is een klein land. Het scenario waarin ze zou kunnen worden overweldigd, is niet onmogelijk, zelfs niet door technologisch inferieure vijanden. Er zijn voorbeelden te over waarbij machtige westerse legers werden verslagen door vastberaden tegenstanders uit de derde wereld. En zij zijn vastbesloten, terwijl wij verdeeld zijn.

Door de geschiedenis heen zijn er voorbeelden van conflicten tussen culturen over een bepaald land. Eén kant wint altijd; en door verspreiding, moord, slavernij, absorptie, of al deze, verdwijnt de andere. In dit geval heeft Hamas uitdrukkelijk uiting gegeven aan de wil van de regionale Arabische moslimcultuur om de Israëlisch-Joodse cultuur te verdringen. Het is niet waarschijnlijk dat deze wil zal verdwijnen door concessies van de kant van de Joodse cultuur. Dergelijke concessies vergroten alleen maar de minachting waarmee zij wordt bejegend.

De strijd tussen culturen om Eretz Yisrael is ongeveer sedert het begin van de 20e eeuw aan de gang. De Arabieren hebben altijd de elementaire aard ervan begrepen, maar veel Joden hebben geloofd dat het conflict kan worden "opgelost", zodat de culturen naast elkaar kunnen bestaan. Dat zou hetzelfde zijn als het "oplossen" van het geologische verschijnsel van tektonische stroming. De strijd zal voortduren totdat een van de culturen uit het land is verdwenen, mogelijk in een laatste militaire confrontatie zoals Yahya Sinwar hoopt.

De Arabieren hebben een visie en zijn nooit opgehouden er agressief voor te vechten. De Joden daarentegen lijken de hunne te zijn kwijtgeraakt - het werd "zionisme" genoemd - omdat zij ten dele de strijd niet erkennen voor wat hij is: een nulsom-conflict over elke centimeter van ons vaderland. Zij begrijpen niet dat dit conflict niet zal worden opgelost in de VN, Washington of Brussel. Het zal hier worden beslist, op het land, in Judea, Samaria, de Jordaanvallei, Gaza, Tel Aviv, op de Tempelberg, in Sheik Jarrah, Khan al-Ahmar, de Galil, de Negev, Lod, Acco, Yafo, en overal waar Joden en Arabieren tegenover elkaar staan over de vraag "wiens land is het?"

Militaire macht is noodzakelijk, maar niet voldoende voor overwinning in deze strijd. Eerst moeten we wakker worden en het zien als wat het is, in al zijn wreedheid; en dan moeten we beginnen te vechten om te winnen, op elk punt van contact. Onze vijanden zijn al zover.

Bron: Israel, Wake Up! | Abu Yehuda