De waarheid over Gaza en de Gazanen

Door Mordechai Ben-Menachem - 20 mei 2021

Gaza is geen gevangenis zoals velen beweren.

Israël houdt mensen niet tegen om Gaza of een deel van het gebied van de Gazastrook te verlaten, en heeft dat ook nooit gedaan. Israël beperkt echter over het algemeen, hoewel niet altijd, de bewegingsvrijheid van personen die Gaza verlaten via Israëlisch grondgebied. Natuurlijk is iedereen volkomen vrij om Gaza rechtstreeks of via Egypte te verlaten.

Helaas beperkt Hamas, die naast een terreurorganisatie ook een criminele organisatie is, soms de bewegingsvrijheid van personen om Gaza te verlaten of eist van hen dat zij daarvoor een grote som aan losgeld betalen.

Als Gaza dus op de een of andere manier op een "gevangenis" lijkt, wat wij categorisch afwijzen, dan is dat niet door Israëlische acties, maar door acties van de Hamasregering van de Gazastrook.

Israël heeft vele malen mensen geholpen die Gaza wilden verlaten; sommigen van hen via Israëlisch grondgebied en anderen via Egypte.

Terugtrekking

In 2005 heeft Israël zich volledig teruggetrokken uit Gaza. Er zijn geen Israëlische of Joodse inwoners meer.

Zelfs de graven werden verwijderd.

De beweringen die nog steeds worden gedaan over de "Israëlische bezetting" van Gaza zijn leugens en onoprecht. Aangezien we uit het bovenstaande kunnen opmaken dat de inwoners ook vrij zijn om Gaza te verlaten, op welk moment dan ook - afgezien van de bewegingsbeperkingen die hun door hun lokale regering worden opgelegd - zijn dergelijke beweringen volledig vals.

Een historische schets

Door de geschiedenis heen, vanaf de tijd van Salah-a-din (Saladin) tot aan het Britse Mandaat, heeft Gazastad altijd een grote Joodse meerderheid gehad (Napoleon, toen hij het Heilige Land kwam veroveren, omzeilde Gaza met het argument dat het een Joodse stad is en dat er geen reden is om haar te veroveren).

In 1929 namen de Britten Joodse eigendommen in Gaza in beslag en verdreven alle Joden, waarbij zij de eigendommen overdroegen aan de Arabieren. Er zij op gewezen dat volgens Joan Peters (From Time Immemorial) en anderen de meeste van deze nieuwe bewoners onder dwang van de Britten werden overgebracht - hetgeen zou verklaren waarom het dialect dat in Gaza wordt gesproken duidelijk verschilt van dat in Jenin of Hebron, en waarom Gazanen en Hebronis niet met elkaar huwen.

Er zijn echter twee verschillende Gazaanse bevolkingsgroepen, de stadsbewoners die hierboven zijn beschreven en de "vluchtelingen" van 1948 en hun nakomelingen (met inbegrip van degenen die later zijn binnengebracht door de door Clinton gesponsorde import uit Tunis).

Vanuit een persoonlijk standpunt, als iemand die IN Gaza-Stad heeft gewoond (zij het enkele jaren geleden, natuurlijk), en met Gazanen in coffeeshops heeft gezeten, met hen heeft gesproken, Gazaanse kleermakers en ambachtslieden heeft bezocht enzovoort. Deze twee groepen zijn heel verschillend. De bewoners van Gazastad, de "oorspronkelijke Gazanen", zijn heel normale mensen. Zij ageerden fel tegen het verlaten van Gaza door Israël. Zij waren het absoluut niet eens met de invoer van het "Tunesische volk".

Natuurlijk bestaat Hamas hoofdzakelijk uit mensen uit Tunis en zij hebben de inwoners van Gazastad onderdrukt.

Er is nóg een verschil tussen de Gazanen en de zogenaamde vluchtelingen.

Werkethiek en armoede

De inwoners van Gazastad zijn hier boven beschreven als "normale mensen". Dat wil zeggen dat zij denken en handelen zoals de meeste mensen zouden verwachten dat mensen zouden doen.

De overige bevolking werkt niet uit principe; zij leeft van fondsen die uit het buitenland zijn "bijgedragen".

Zoals gezegd willen veel mensen Gaza niet verlaten - nogmaals, "niet willen verlaten" - we hebben het niet over degenen die dat niet kunnen omdat Hamas dat verbiedt (Hamas controleert streng de bewegingsvrijheid, zelfs binnen de Gazastrook).

Over het algemeen kunnen de inwoners van Gaza-Stad het nodige losgeld bij elkaar krijgen om hen door Hamas te laten vertrekken, als ze dat willen (tenzij ze tot beroepen behoren die niet mogen vertrekken).

De "andere bewoners" willen echter zeer zelden vertrekken - als zij vertrekken, zullen zij moeten werken om in hun levensonderhoud te voorzien. Dat is iets wat zij, hun ouders of grootouders, al zo'n zeventig jaar niet meer hoeven te doen. Waarom zouden zij willen werken als zij geld kunnen krijgen uit Qatar, de Emiraten en de EU?

Deze absolute weigering tot werken is HET centrale probleem van de armoede in Gaza.

Vergeet niet dat, toen er nog Joodse gemeenschappen in de Gazastrook waren, dit gebied goederen exporteerde, meestal landbouwproducten, in de orde van grootte van honderd miljoen dollar per jaar. De Gazaanse export onder Hamas is nul.

Toen de terugtrekking werd uitgevoerd, werden ALLE productiemiddelen, van kassen tot verwerkingsinstallaties, ter plaatse verlaten. De primaire arbeiders in deze faciliteiten zijn altijd Gazanen geweest. Zij bezaten alle knowhow die nodig was om deze faciliteiten te exploiteren en te blijven exporteren en economisch te laten bloeien. Gaza heeft vandaag, zoals het al duizenden jaren heeft, een havenfaciliteit die voor de export kan worden gebruikt. Israël heeft alles in het werk gesteld om dit te stimuleren.

Hamas heeft binnen twee weken na de machtsovername al deze faciliteiten volledig platgebrand.

De Gazaanse export die nu nul is, is een primaire beleidskeuze.

Bron: The truth about Gaza and Gazans -