Het komende Grote Waanidee - Deel 8: De regering en ET
9 november 2021 - door SkyWatch Editor
Deel 0 - Deel 1 - Deel 2 - Deel 3 - Deel 5 - Deel 6 - Deel 7 - Deel 8 - Deel 9 - Deel 10 - Deel 11
Deel 12
- Deel 13
- Deel 14
- Deel 15
- Deel 16
- Deel 17
- Deel 18
- Deel 19 - Deel 20 - Deel 21
Deel 22 - Deel 23 - Deel 24
Ons doel bij het schrijven van deze serie is niet om de gekke sektes te documenteren die zijn ontstaan sinds het begin van het moderne UFO tijdperk in 1947. Er zijn er genoeg, en eerlijk gezegd zijn ze zo voor de hand liggend dat u, als kritische lezer, ons niet nodig hebt om u te vertellen hoe ver ze van de werkelijkheid afstaan. Sommige zijn relatief ongevaarlijk, maar andere niet, zoals de Heaven's Gate cultus die negenendertig van zijn leden overtuigde om eind maart 1997 zelfmoord te plegen in de overtuiging dat ze aan boord van een ruimteschip zouden worden genomen dat de komeet Hale-Bopp zou volgen.
Het is belangrijker dat we kijken naar hoe de oude astronaut/alien meme onze samenleving op subtielere manieren heeft beïnvloed. Zoals we eerder in deze serie hebben laten zien, vormt het de overtuigingen van mensen die door de media en de academische wereld ervan zijn overtuigd dat de Bijbel niet waar kan zijn, en dat we dus elders moeten zoeken naar antwoorden op de Grote Vragen.
Als Christenen die zouden moeten begrijpen dat we midden in een oorlog om onze zielen zitten, zou dit ons niet moeten verbazen. En toch doet het dat wel, omdat te veel kerken door overheden en machten - gevallen engelen en hun demonische volgelingen - in een modernistisch of postmodernistisch wereldbeeld zijn gelokt, waarbij zij ofwel de wetenschap als het enige instrument zien om geestelijke waarheid te onthullen, ofwel zich inkopen in de absurde, zichzelf weerleggende gedachte dat absolute waarheid helemaal niet bestaat.
Wat Amerikaanse evangelicals zorgen zou moeten baren is niet de rol die de UFO-onderzoekers hebben gespeeld in het verspreiden van het ETI-onthullingsidee. Daarom zijn ze in de eerste plaats geïnteresseerd in het fenomeen. Dat verwachten we van hen. Nee, wat dwars zit is dat de regering van onze zogenaamd Christelijke natie de afgelopen zeventig jaar allerlei agentschappen en agenten heeft ingezet om het bestaan van ETI te verkopen.
Het begon al vroeg in het moderne UFO-tijdperk. Ongeveer twee weken voordat de crash bij Roswell, New Mexico, de krantenkoppen haalde, ging een havenpatrouilleur genaamd Harold A. Dahl voor anker in de baai van Maury Island met zijn zoon, hun hond, en twee bemanningsleden. Om 2:00 P.M. op 21 juni 1947 (toevallig de zomer zonnewende), zagen zij een half dozijn vreemde, metalen, donut-vormige vaartuigen een 600 meter boven hen zweven. Volgens Dahl scheen één van de schepen in moeilijkheden te zijn, en de andere vijf cirkelden er omheen terwijl het hoogte verloor. Een kleine explosie overspoelde Dahl's boot met heet metaal, doodde zijn hond en verwondde zijn zoon. Dahl zette de boot aan de wal en nam enkele foto's van het vaartuig, dat opsteeg in de richting van Canada.[i]
De radio van zijn boot was gestopt, dus Dahl ging terug naar Tacoma, liet de gewonde arm van zijn zoon behandelen en bracht vervolgens zijn camera en enkele van de metalen fragmenten naar zijn baas, de 27-jarige Fred L. Crisman.
Het Maury Island incident is de boeken ingegaan als een hoax. Of het dat wel of niet is, valt buiten het bestek van deze serie. Het belangrijke punt - tenzij je een toevalstheoreticus bent - is dat meer dan twintig jaar later, Crisman, een voormalig officier in de OSS (de voorloper van de CIA), gedagvaard werd door Jim Garrison, officier van justitie in New Orleans, in het samenzweringsproces tegen de zakenman Clay Shaw,[ii] die ervan beschuldigd werd deel uit te maken van de samenzwering om President John F. Kennedy te vermoorden. Sommigen dachten dat Crisman één van de drie zwervers was die door de politie van Dallas opgepakt werden op het spoorwegemplacement bij Dealey Plaza, hoewel er bewijzen zijn dat hij die dag niet in Dallas was. Desondanks geloofde Garrison blijkbaar dat Crisman één van de mannen was die de trekker overhaalde op de grasheuvel.
Hier worden de dingen nog vreemder: Een paar dagen na het Maury Island incident vloog Kenneth Arnold uit Boise, Idaho, een succesvol zakenman, plaatsvervangend federaal marshal, ervaren piloot, en lid van een Idaho zoek- en reddingsteam - met andere woorden, een uitstekende getuige - van Washington naar huis toen hij een formatie van negen UFO's ten noorden van Mount Rainier zag bewegen met een snelheid van zo'n 2000 km/u. Onnodig te zeggen dat geen enkel bekend vliegtuig in staat was die snelheid te halen in 1947.
Fred Crisman
Fred Crisman, ook al was hij geen getuige van wat Harold Dahl beweerde gezien te hebben, nam contact op met de redacteur van Amazing Stories magazine, Raymond Palmer. Palmer had al contact gehad met Arnold en bood hem een voorschot op een interview over zijn UFO-ontmoeting. Na het horen van Crisman, die een paar brieven aan de redacteur had laten publiceren in Amazing Stories in het jaar daarvoor,[vii] haalde Palmer Arnold over om van Boise naar Tacoma te vliegen om Dahl te ontmoeten en het Maury Island incident te onderzoeken. Vreemd genoeg vond Arnold, toen hij aankwam, alle hotels in Tacoma volgeboekt - totdat hij het duurste hotel in de stad probeerde en een reservering op zijn naam ontdekte, hoewel niemand scheen te weten wie die had gemaakt.
De vreemde reeks gebeurtenissen gaf Arnold blijkbaar het gevoel dat de situatie een valstrik was, mogelijk een geheime operatie om zowel hem als Harold Dahl in diskrediet te brengen. Arnold vertrouwde op zijn instinct en nam contact op met de twee inlichtingenofficieren van het leger die hem na zijn eerste rapport hadden ondervraagd, kapitein William Davidson en eerste luitenant Frank M. Brown. Zij vlogen onmiddellijk naar Tacoma, kwamen die middag aan en bespraken de zaak met Arnold en United Airlines piloot, kapitein Emil J. Smith,[ix] die eveneens door Arnold was uitgenodigd. De twee piloten waren bevriend geraakt nadat Smith en zijn bemanning in de nacht van 4 op 5 juli 1947 "iets" hadden gemeld boven Idaho,[x] vliegende vleugels of schijven die leken op wat Arnold twee weken eerder in de buurt van Mount Rainier had gezien.
Na een ontmoeting met Arnold, Smith, Crisman en Dahl leken de inlichtingenofficieren te denken dat de waarneming van Maury Island bedrog was, en ze maakten zich klaar om in de late nacht van 31 juli terug te vliegen naar Hamilton Field in Californië omdat hun B-25 bommenwerper de volgende dag deel zou nemen aan de eerste viering van Air Force Day.
Op het vliegveld gebeurde iets vreemds, iets dat UFO-onderzoekers jarenlang heeft geplaagd. Crisman, de man van wie de inlichtingenofficieren leken te denken dat hij niet meer was dan een onevenwichtige hoaxer, kwam op het laatste moment opdagen en gaf de mannen een zware doos waarvan hij beweerde dat die gevuld was met de brokstukken van de beschadigde UFO. Voor Arnold, die erbij was, leek de inhoud op een hoop stenen. De mannen stopten de doos in de kofferbak van hun auto en vertrokken naar het vliegveld, op weg naar hun vlucht. Ze kwamen nooit meer terug op de basis. Zowel Davidson als Brown werden gedood. De soldaten aan boord kwamen met een parachute in veiligheid nadat de linkermotor in brand vloog - volgens het verslag van een van de overlevenden - en de twee officieren bleven nog tien minuten in het toestel voordat de B-25 bommenwerper neerstortte. Niemand heeft enig idee waarom de twee inlichtingenofficieren bij het vliegtuig zouden zijn gebleven en niet zelf zijn geparachuteerd; of waarom zij geen noodoproep per radio hebben verzonden.[xi]
Het is belangrijk op te merken dat Davidson en Brown zich aan het voorbereiden waren om hun B-25 uit Tacoma te vliegen rond 2:00 A.M. Hoe groot is de kans dat Fred Crisman toevallig op dat tijdstip van de nacht langs het vliegveld reed?
In een rapport van het FBI-kantoor in Butte, Montana, SM-X (Security Matter X - levensechte X-files!) staat dat Arnold zich herinnert dat Crisman hem en Smith 's morgens in hun hotel opbelde om te vertellen over de dodelijke crash, en zich afvroeg hoe Crisman had geweten wie er in de B-25 zat voordat het leger informatie aan de pers had vrijgegeven. En wat de pers betreft: Verslaggevers van het United Press kantoor in Tacoma kregen verslagen van iemand die bij de vergaderingen tussen Crisman, Dahl, Arnold, Smith en de inlichtingendiensten van het leger zat, omdat stukjes gesprek woordelijk werden teruggeciteerd aan Arnold en Smith.[xii]
Het valt buiten het bestek van deze serie om de Maury Island-zaak te ontrafelen, een incident dat zeventig jaar later nog steeds niet is opgelost in de hoofden van UFO-onderzoekers. De grote vraag is deze: Wat deed Fred Crisman die zomer echt in Tacoma?
KIJKEN! NU ONZE REGERING UFO'S BEVESTIGT, WAT IS HET VOLGENDE?
JFK en de Octopus
De UFO-waarnemingen van Kenneth Arnold en E.J. Smith waren slechts twee van de tientallen in de Pacific Northwest, en letterlijk honderden in het hele land, in juni en juli 1947. Alleen al op 24 juni doken er uiteindelijk zeventien meldingen van UFO's op in het Noordwesten, van Boise, Idaho, tot Bellingham, Washington.
Het gedrag van Crisman na Dahl's UFO-waarneming was op zijn zachtst gezegd vreemd. En welk denkbaar pad kon hem van het eerste bericht van het moderne UFO tijdperk naar de moord op Kennedy leiden?
In 1967 schreef Harold Dahl een vreemd addendum bij de Crisman kroniek in een briefje aan UFO-onderzoeker Gary Leslie:
Er loopt nu een TV serie waarvan ik zweer dat die grotendeels gebaseerd is op het leven van F. Lee Crisman. Ik ken hem beter dan welke levende man ook en ik weet van enkele van de ongelooflijke avonturen die hij de laatste twintig jaar heeft meegemaakt. Ik bedoel niet dat zijn leven dat van deze TV-held in The Invaders show is geweest... maar er zijn delen waarvan ik zweer dat ze mij jaren geleden door Mr. Crisman zijn verteld... en ik weet van verschillende die te wild zijn om te geloven... zelfs door de verlichte houding van 1967.[xiii]
Dahl liet Crisman klinken als de mysterieuze Cigaretten Rokende Man uit The X-Files. Dit kan met opzet zijn geweest. Crisman zou zelfs de brief van Dahl zelf geschreven kunnen hebben[xiv] om de aandacht af te leiden van wat hij werkelijk deed in het gebied rond Seattle na de Tweede Wereldoorlog.
[Crisman's] betrokkenheid bij Maury Island kan te maken hebben gehad met het verbergen van top-secret radar-mistige schijven of het dumpen van nucleair afval van de nabijgelegen Hanford plutonium reactor. Crisman wilde echter dat de mensen het [UFO] scenario geloofden. Begin 1968 correspondeerde hij met de bekende UFO-onderzoeker Lucius Farish als contactpersoon voor een groep die hij Parapsychology Research noemde, onder het pseudoniem Fred Lee. De schuilnaam, waarin alleen zijn achternaam voorkwam, gaf Crisman een middel om zichzelf in de derde persoon te bespreken, door Farish te vertellen: "Meneer Crisman is waarschijnlijk de meest geïnformeerde man in de Verenigde Staten over UFO's en ook een van de moeilijkst te vinden - zoals de FBI verscheidene malen heeft geleerd."[xv]
Nog bizarder is de link van Fred Crisman met een andere verregaande samenzwering, "de Octopus". Dit was de naam die onderzoeksjournalist Danny Casolaro gaf aan een netwerk van schimmige groepen die overlapten met de inlichtingengemeenschap, globale bankiers, het militair-industrieel complex, en de diefstal van krachtige case management software genaamd PROMIS door het Ministerie van Justitie tijdens de Reagan regering. Centraal in Casolaro's onderzoek stond een elektronica- en computerexpert genaamd Michael Riconosciuto, die beweerde dat hij PROMIS had aangepast op verzoek van een vriend van voormalig procureur-generaal Ed Meese om geheime, achterdeur-toegang door de regering mogelijk te maken.
Crisman werkte voor een reclamebureau in Tacoma dat eigendom was van Riconosciuto's vader, Marshall, en legde zo verbanden tussen de eerste UFO-waarnemingen van de moderne tijd, de moord op Kennedy, en belangrijke figuren in het Iran-Contra schandaal, de October Surprise, de spaar- en kredietcrisis van de jaren '80 en '90, en andere wereldwijde samenzweringen die te ingewikkeld zijn om hier te behandelen.
Om je een hint te geven van het soort spelletjes dat gespeeld wordt: Casolaro werd dood aangetroffen, zijn polsen doorgesneden, in een motelkamer in augustus 1991. Zijn dood werd officieel als zelfmoord bestempeld.[xvi] Riconosciuto werd begin volgend jaar veroordeeld voor zeven drugsgerelateerde aanklachten en kreeg een minimumstraf van twintig jaar,[xvii] ondanks zijn bewering dat het door de aanklager gepresenteerde videobewijs vervalst was. Op het moment van dit schrijven in augustus 2017, wordt Riconosciuto nog steeds vastgehouden in een federaal detentiecentrum in Seattle.
Speciaal agent Guy Banister
Terug naar Fred Crisman: Hoe vreemd zijn verhaal ook is, hij was niet de enige spook die in verband werd gebracht met vroege UFO-verslagen en de moord op Kennedy. De FBI agent die het SM-X rapport indiende over de Maury Island zaak was Speciaal Agent Guy Banister.
Banister is welbekend bij JFK moordonderzoekers. Hij ging in 1954 met pensioen bij de FBI en richtte, na een periode bij de politie van New Orleans, een particulier detectivebureau op dat mogelijk als dekmantel diende voor de levering van wapens die door Cubaanse ballingen werden gebruikt bij de rampzalige Varkensbaai invasie in 1961. Banister's minnares zei later dat ze aanwezig was toen hij Lee Harvey Oswald adviseerde een plaatselijk pro-Castro Fair Play for Cuba Comité kantoor op te zetten in hetzelfde gebouw als Banister's bureau.
In de jaren '40, tijdens de eerste golf van het moderne UFO tijdperk, diende Guy Banister als de Special Agent in Charge van het FBI's Butte, Montana veldkantoor, dat jurisdictie had over verschillende westelijke staten. Gedeclassificeerde FBI-documenten die via FOIA-verzoeken zijn verkregen, bevatten verscheidene telexen met de aanduiding SM-X die Banister vanuit Butte naar Washington, D.C. stuurde, alle in verband met UFO-waarnemingen.[xxi]
De moord op John F. Kennedy had overal de vingerafdrukken van de inlichtingendiensten. Maar wat deden zij met UFO meldingen in de jaren '40? En waarom is de betrokkenheid van Amerikaanse inlichtingendiensten (en vermoedelijk die van andere naties) tot op de dag van vandaag doorgegaan?
Gezamenlijke veiligheidscontrole en ETI PSYOPs
De hamvraag is cui bono-wie heeft er baat bij? Bijvoorbeeld, de Roswell crash: Of het was een buitenaards vliegtuig (let wel: de auteurs denken van niet) of het was een geavanceerd project dat door het Amerikaanse leger werd ontwikkeld. Hoe dan ook, het was niet in het voordeel van de regering van de Verenigde Staten om de waarheid te vertellen. Als het een ETI was, dan wilde de Verenigde Staten zeker niet de technologie die het zou kunnen verkrijgen van een buitenaards ruimteschip delen met andere naties; als het een geheim militair project was, dan wilde het Pentagon zeker niet dat Rusland ervan wist - vooral niet als er nazi-wetenschappers bij betrokken waren die via Operatie Paperclip naar Amerika waren gesmokkeld.[xxii]
Misleiding in oorlog is een zeer oude kunst, die minstens teruggaat tot de tijd van de grote Chinese militaire strateeg Sun Tzu. Tijdens de Tweede Wereldoorlog creëerde het Pentagon een task force genaamd Joint Security Command om geheimhouding rond geplande militaire operaties te bewaren.
Joint Security Control (JSC) werd tijdens de Tweede Wereldoorlog opgericht als de Amerikaanse tegenhanger van de Britse misleidingsorganisatie die bekend staat als de London Controlling Section (LCS). Samen perfectioneerden JSC en LCS de kunst van het strategisch misleiden in oorlogstijd, aanvankelijk in Noord-Afrika maar daarna in het hele Europese oorlogstoneel, inclusief de misleidingsplanning die bijdroeg aan het succes van D-Day....
In mei 1947 kreeg het JSC een herzien handvest, dat het JSC toestond zijn missie van misleiding niet alleen in oorlogstijd voort te zetten, maar ook in vredestijd. JSC kreeg de opdracht te voorkomen dat belangrijke militaire informatie in handen van de vijand zou vallen, geclassificeerde informatie te controleren door middel van de juiste veiligheidsclassificatie, alle informatie die aan JSC werd verstrekt door het Bureau of Public Relations van het Ministerie van Oorlog en Marine te correleren, te onderhouden en te verspreiden, en tenslotte de zeer belangrijke opdracht van de planning en uitvoering van de dekmantel en misleiding.[xxiii]
Merk op dat het herziene handvest van het JSC werd uitgegeven minder dan twee maanden voor de UFO-uitbraak van juni-juli 1947, waarvan de Roswell-crash deel uitmaakte. Een gederubriceerde FBI memo van 21 juli 1947 verhaalde hoe een kolonel Carl Goldbranson van de Inlichtingendienst van het Ministerie van Oorlog op 5 juli een telegram had gestuurd naar Army Air Force Majoor Paul Gaynor, een public relations officier, waarin hem werd geadviseerd contact op te nemen met "[zwart gemaakt] Illinois die mogelijk belangrijke informatie heeft betreffende de oorsprong [van UFO's]."[xxiv] Majoor Gaynor was geciteerd in een United Press verhaal van 3 juli waarin hij zei dat de AAF haar onderzoek naar vliegende schotels had laten vallen vanwege een gebrek aan concreet bewijs.[xxv]
Onafhankelijke onderzoeker en auteur James Carrion, een voormalig internationaal directeur van het Mutual UFO Network, een voormalig signalen inlichtingen analist voor het Amerikaanse leger, en een IT manager, heeft vastgesteld dat kolonel Goldbranson sinds tenminste 1943 lid was van de JSC, specifiek werkend aan "Cover, Deception, and Task Force Security."[xxvi] De 21 juli memo is belangrijk omdat het documenteert dat een lid van een militaire eenheid verantwoordelijk voor strategische misleiding, opereerde net onder de Joint Chiefs of Staff, die de FBI had gevraagd om UFO-meldingen te onderzoeken.
En zo hebben we Guy Banister die telexen met de aanduiding SM-X naar J. Edgar Hoover stuurt.
Als, zoals wij geloven, de ET-hypothese de minst waarschijnlijke verklaring is voor de golf van moderne UFO-waarnemingen die begon in de zomer van 1947, dan worden de motieven van inlichtingendiensten om een overtuigend dekmantelverhaal te verzinnen duidelijker. Door vreemde lichten en vreemde vormen in de lucht toe te schrijven aan een buitenaardse intelligentie, gaan nieuwsgierige ogen kijken naar een doel dat zo ver van de regering afstaat als maar mogelijk is. Is het beter voor de regering dat het publiek gelooft dat we bezoek krijgen van ETI's of dat het nieuws rondgaat over tests met een nieuw supersonisch jachtvliegtuig/bommenwerper/drone?
VOLGEND DEEL: De Paul Bennewitz affaire
Eindnoten:
[i] Levenda, Peter (2005). Sinister Forces—The Nine: A Grimoire of American Political Witchcraft. Walterville, Oregon: TrineDay. Kindle Edition, Kindle Location 5562.
[ii] Orleans Parish Grand Jury Testimony of F. Lee Crisman, 21 Nov 1968. https://archive.org/details/OrleansParishGrandJuryTestimonyOfF.LeeCrisman21Nov1968, retrieved 8/11/17.
[iii] Ibid.
[iv] Knight, Peter (2003). Conspiracy Theories in American History: An Encyclopedia . Santa Barbara, Calif: ABC-CLIO, p. 690.
[v] Best, Emma. “FBI’s Real-life ‘X-Files’ Documents Strange Connection between UFOs and the JFK Assassination.” Muckrock , December 5, 2016. https://www.muckrock.com/news/archives/2016/dec/05/fbis-real-x-files-documents-strange-connection-bet/, retrieved 8/11/17.
[vi] Thomas, Kenn (2011). JFK & UFO: Military-Industrial Conspiracy and Cover-Up from Maury Island to Dallas. Feral House. Kindle Edition, p. 13.
[vii] Ibid., p. 32.
[viii] Levenda, op. cit. Kindle location 5636.
[ix] Levenda, op. cit. Kindle location 5667.
[x] “5 Discs Sighted by United Flight.” http://www.nicap.org/470704emmett_dir.htm, retrieved 8/11/17.
[xi] Levenda, op. cit. Kindle locations 5569–5678.
[xii] Best, op. cit.
[xiii] Gulyas, Aaron John (2015). The Paranormal and the Paranoid: Conspiratorial Science Fiction Television . Lanham: Rowman & Littlefield, p. 30.
[xiv] Thomas, op. cit., p. 15.
[xv] Ibid.
[xvi] Ridgeway, James and Vaughan, Doug. “The Last Days of Danny Casolaro,” The Village Voice , October 15, 1991, p. 34 ff.
[xvii] “Jury Says Guilty—Man Claims Frame-Up but Faces 20-Year Term after Verdict on Seven Drug-Related Charges.” The Seattle Times , January 19, 1992. http://community.seattletimes.nwsource.com/archive/?date=19920119&slug=1471110, retrieved 8/11/17.
[xviii] Best, op. cit.; Levenda, op. cit., Kindle locations 5682–5683.
[xix] Kelly, William. “The Houma Bunker Raid Revisited.” JFKcountercoup , May 20, 2009. http://jfkcountercoup.blogspot.com/2009/05/houma-bunker-raid-revisted.html, retrieved 8/11/17.
[xx] “Guy Banister.” http://spartacus-educational.com/JFKbannister.htm, retrieved 8/11/17.
[xxi] Levenda, op. cit., Kindle location 5699.
[xxii] Which is a plausible scenario. See “The 1947 Roswell UFO Crash,” http://www.roswellufocrash.com, retrieved 8/11/17.
[xxiii] Carrion, James. “Human Deception at Play during the UFO Wave of 1947.” August 20, 2016. http://historydeceived.blogspot.com/2016/08/human-deception-at-playduring-ufo-wave.html, retrieved 8/11/17.
[xxiv] Ibid.
[xxv] “AAF Drops Flying Disc Probe for Lack of Evidence.” The Waco News-Tribune , July 4, 1947, p. 3.
[xxvi] Carrion, op. cit.
Bron: THE COMING GREAT DELUSION—PART 8: The Government and ET » SkyWatchTV