Het komende Grote Waanidee - Deel 21: De bedrieglijke buitenaardse wezens van vandaag vanuit christelijk oogpunt

23 november 2021 - door SkyWatch Editor

Deel 0 - Deel 1 - Deel 2 - Deel 3 - Deel 5 - Deel 6 - Deel 7 - Deel 8 - Deel 9 - Deel 10 - Deel 11
Deel 12 - Deel 13 - Deel 14 - Deel 15 - Deel 16 - Deel 17 - Deel 18 - Deel 19 - Deel 20 - Deel 21
Deel 22 - Deel 23 - Deel 24

Afgezien van het idee van gerichte panspermie, is een ander aspect van het debat over buitenaardse wezens dat de Christelijke theologie zou verwerpen, dat de wezens die vaak worden gerapporteerd in ontvoeringsscenario's, evenals soortgelijke wezens die zich in het verleden aan de mensheid hebben voorgesteld, in feite buitenaardse wezens zijn. De meeste christenen zouden het standpunt innemen dat deze specifieke wezens demonisch zijn. Sommigen zouden verder kunnen gaan en kunnen uitleggen dat deze wezens de kwade en gevallen zonen van God zijn uit Genesis 6. Deze zienswijze is gebaseerd op beschrijvingen van buitenaards gedrag, boodschappen, ontvoeringsgeweld, en zelfs verschijningen die overlappen met oude tekstuele voorstellingen van de gevallen zonen van God. Deze details komen niet alleen voor in bijbelse teksten, maar in oude religieuze teksten over de hele wereld.

Dit alles toont aan dat de kwestie van buitenaards leven veel complexer is dan alleen maar te zeggen "het is allemaal demonisch". Zeker, sommige voorvallen die mensen overkomen lijken een demonische bron te hebben. Maar betekent dit dat dit de enige voorbeelden zijn in het hele universum? Is het mogelijk, afgezien van grijzen, reptielachtigen, nordics, en de rest, dat er planeten zijn die bewoond worden door werkelijke buitenaardse intelligenties? Als een van deze buitenaardse rassen contact zou opnemen met de mensheid, zou die poging tot communicatie dan ons geloof moeten doen wankelen? Het antwoord is nee. Een buitenaardse realiteit zou ons geloof als Christenen alleen aan het wankelen brengen als wij dat toestaan. Een buitenaardse werkelijkheid die niet demonisch van aard is is niet in strijd met de bijbelse theologie, hoewel dit wel het geval kan zijn met bepaalde interpretaties van bijbelpassages. Bijvoorbeeld, zoals we eerder zagen, zou een buitenaardse realiteit kunnen afwijken van de interpretatie van het beeld van God door te stellen dat het een eigenschap is in plaats van een positie of status. Wanneer we echter de juiste kijk op bijbelse theologie hebben, is er niets dat een buitenaardse realiteit ondersteunt of weerlegt.

We zien voorbeelden door de geschiedenis heen die laten zien hoe gevaarlijk verkeerde interpretaties van de theologie kunnen zijn. Er zijn voorbeelden van andere intelligente, voelende, bewuste, levende, ademende wezens waarvan de rest van de wereld niet wist dat ze bestonden, en dus niet wist wat ermee te doen in het licht van het bijbelse begrip in die tijd. Dit gebrek aan bijbels begrip leidde niet alleen tot vreemde en ongebruikelijke interpretaties van de Schrift, maar ook tot enkele van de ergste wreedheden die door mensen tegen hun eigen volk werden begaan.

Wat we kunnen leren van primitieve opvattingen over andere mensenrassen

Het is bijna een cliché om het te zeggen, maar het is waar: zij die niet leren van de geschiedenis zijn gedoemd deze te herhalen. We moeten begrijpen dat we, als mensen, veel gewoon niet weten. Het is ook uiterst moeilijk, en meestal onlogisch, om een uitgesproken mening te vormen over zaken waarover geen substantiële informatie voorhanden is. We kunnen natuurlijk speculeren, maar het gevaar ontstaat wanneer mensen ervoor kiezen om naar die speculaties te handelen.

De periode tussen de vijftiende en de achttiende/negentiende eeuw staat bekend als de "Age of Discovery" of de "Age of Exploration", omdat een groot deel van de voorheen onbekende wereld werd verkend. De bekendste ontdekkingsreiziger was Christoffel Columbus, en anderen, die de Nieuwe Wereld ontdekten. Deze mensen vonden een volkomen mysterieuze plaats, een plaats waar de mensen van die tijd veronderstelden dat er iets moest bestaan, zonder een echt idee te hebben wat het zou kunnen zijn.

Er waren veel speculaties over wat deze vroege ontdekkingsreizigers aan de andere kant van de Atlantische Oceaan zouden kunnen aantreffen. Veel van deze theorieën gingen over vreemde, bijna buitenwereldse, een soort menselijke wezens. In feite was een van deze speculaties de inspiratie voor de Monopods in De reis van het Drakenschip van C.S. Lewis. Voor degenen die niet bekend zijn met dat boek, de reizigers in het verhaal bereiken een eiland dat bewoond wordt door mensachtige wezens genaamd "Monopods." Ze worden zo genoemd omdat ze maar één voet hebben en zich al hinkelend voortbewegen. Het idee van de Monopoden is niet origineel voor C.S. Lewis; de wezens komen voor in literatuur uit de tijd van de Ontdekkingen, die zich baseerde op nog vroegere bronnen, zoals uit de Grieks-Romeinse tijd toen men speculeerde over wat er voorbij de bekende wereld zou kunnen wonen.[i]

De Eeuw der Ontdekkingen was ook het tijdperk waarin oude teksten uit het Nabije Oosten werden ontdekt en vertaald. Een van de beroemdste expedities uit deze periode was de Franse veldtocht van Napoleon Bonaparte in het Ottomaanse Egypte en Ottomaanse Syrië, die uiteindelijk leidde tot de ontdekking van de Steen van Rosetta op 15 juli 1799, waardoor het vakgebied van de Egyptologie ontstond.[ii]

In deze tijd werden oude niet-Bijbelse en Bijbelse teksten ontdekt met concurrerende verhalen over de oorsprong van de mens en tijdlijnen met betrekking tot de schepping en de ouderdom van de Aarde. Plotseling hadden niet alleen de bijbelse verhalen waarmee de Europeanen vertrouwd waren enige concurrentie, maar vanwege hun nabijheid tot de bijbelse wereld waren er ook duidelijke overlappingen met de verhalen van de Bijbel, zoals in oude Mesopotamische teksten. Er werden meerdere verhalen gevonden over het tuin-paradijs, de zondvloed en de toren van Babel, die sterk leken op de verhalen die in de Bijbelboeken worden verteld. Deze andere teksten klonken echter niet helemaal als de Bijbel; er waren belangrijke verschillen. Zo bleken bijvoorbeeld koningslijsten in oude teksten, soms zelfs met naam, overeen te komen met de genealogie in Genesis 5, maar de chronologie in de buitenbijbelse bronnen was een stuk langer dan wat in Genesis wordt beschreven.[iii]

In deze tijd werd ook het Sanskriet ontcijferd, een van de literaire talen van India die tot ver in de oudheid teruggaat. Opnieuw ontdekten Europeanen concurrerende menselijke oorsprongsverhalen, deze keer buiten de wereld van de Bijbel. Het meest verrassend was de ontdekking dat het Sanskriet geen Semitische taal was, zoals het Hebreeuws en de Mesopotamische talen, maar dat het in feite behoorde tot de Indo-Europese familie, waar alle Europese talen, zoals het Grieks en het Latijn, hun oorsprong vinden. Onvermijdelijk kwam de vraag naar boven: Wat deed een Indo-Europese taal helemaal in India?

De ontdekking van de Amerika's riep ook veel vragen op. Ontdekkingsreizigers vonden mensen - geen Monopoden of andere vreemde wezens - in Noord- en Zuid-Amerika. De bevolkingsgroepen die zij tegenkwamen hadden hun eigen tradities en oorsprongsverhalen. En weer kwam onvermijdelijk de vraag naar boven: Hoe kwamen ze daar?

De Europeanen stelden deze vragen omdat de Bijbel ze niet direct beantwoordt of zelfs maar aan de orde stelt. De Bijbel vermeldt geen Noord-Amerika, Zuid-Amerika, Midden-Amerika, Canada, of de mensen uit deze nieuw ontdekte landen. Dit alles, inclusief de ontdekkingen van oude talen en teksten, zowel uit de bijbelse wereld als daarbuiten, plus andere factoren zoals de wetenschappelijke vooruitgang op het gebied van de geologie en de datering van de ouderdom van de Aarde, zorgden ervoor dat sommige Europeanen de legitimiteit van de Bijbel in twijfel trokken.

Later droeg zelfs het ontstaan van het Darwinisme bij aan al deze gedachten. Natuurlijk, voor Darwinisten, was dit geen probleem. Andere rassen waren het product van evolutie en mutaties binnen de soort. Maar voor Bijbelgelovigen was het een ander verhaal.

Al deze ontdekkingen en ideeën convergeerden binnen een relatief korte periode (drie of vier eeuwen). Dit was een grote uitdaging voor Europeanen die met de Bijbel waren opgevoed en in de juistheid ervan bleven geloven. Daar kwam nog bij dat mensen die de Bijbel niet als waar accepteerden, zelfs mensen die de Bijbel haatten, deze tijd in hun voordeel gebruikten. Zij zochten naar een legitieme reden om de Bijbel in zijn geheel te verwerpen, in het bijzonder de christelijke oorsprongsverhalen, omdat het hen in hun gedachten bevrijdde van de verantwoordingsplicht tegenover God. De denkwijze was ongeveer als volgt: Als de Bijbelse schepping niet waar is, is de rest van de Bijbel niet waar, bestaat God niet, en hoeven we niet te doen wat Hij wil. Het was hun kans om te ontsnappen aan de verantwoordingsplicht in hun cultuur, het gaf hen schijnbaar geldige excuses aan mensen die hen anders zouden houden aan een sociale norm die gebaseerd is op bijbels onderwijs, en het gaf hen uiteindelijk een reden om God en de Bijbel als geheel te verwerpen en te negeren.

Dit alles voedde wat zou uitgroeien tot antisemitisme. Voor bepaalde mensen begon de Bijbel gezien te worden als een louter Joods sprookje dat uit de cultuur verdreven moest worden en vervangen door iets meer wetenschappelijks. Natuurlijk was antisemitisme niets nieuws, maar het kreeg een nieuwe tractie in het licht van al deze ontdekkingen en nieuwe ideeën. Terwijl dit een geweldige tijd was voor mensen die God en de Bijbel wilden verwerpen, was het een tijd van crisis voor christenen.

Christenen hadden het gevoel dat zij voor een keuze werden gesteld: ofwel moesten zij de Bijbel verwerpen (wat voor christenen geen optie was), ofwel moesten zij een manier vinden om de Bijbel in overeenstemming te brengen met al deze nieuwe ontdekkingen en ideeën. Zij moesten een manier vinden om de Bijbel in overeenstemming te brengen met het feit dat er andere mensen bestonden die geen blanke Europeanen waren, uit voorheen onbekende landen waar de Bijbel niet over sprak. Zij dachten dat als zij de vraag konden beantwoorden waar deze mensen vandaan kwamen, zij ook de vraag konden beantwoorden waarom er verschillende rassen waren - en dat terwijl zij kwesties als Darwinisme en geologie moesten aanpakken.

KIJKEN: MYSTERIEUZE VERDWIJNING VAN DE ANASAZI... EEN REPTIELACHTIGE BEDRIEGER... EN DE MODERNE UFO-ALIENS KWESTIE

Dit streven om de Bijbel te dwingen deze dingen te verklaren, heeft geleid tot enkele van de vreemdste, meest gekunstelde en onnauwkeurigste interpretaties van de Bijbel die men zich kan voorstellen. Echter, veel van deze ideeën werden geaccepteerd, populair en zelfs mainstream. Veel van deze ideeën zouden voor de meeste christenen vandaag de dag volslagen belachelijk lijken. Maar voor de tijd waarin zij werden uitgevonden, boden zij de mensen wat zij zochten om de aanval van moderne ontdekkingen en wetenschappelijk inzicht te weerstaan.

Sommige van deze interpretaties waren het begin van ongunstige theorieën over ras en verscheidenheid, zoals of de "andere" rassen in de lijn van Adam waren. Zij vroegen zich af of deze niet-Europese rassen werkelijk menselijk waren, of zij wel van Adam afstamden, of dat zij van een geheel andere bron afkomstig waren. Gelovigen vielen gewoonlijk in twee categorieën uiteen: polygenisten of monogenisten. Polygenisme was het geloof dat er meer dan één oorspronkelijk mensenpaar (Adam en Eva) was in het begin. In dit denken is het menselijk leven ontstaan uit meerdere bronnen. Deze bronnen werden gezien als meerdere lijnen van verschillende soorten mensen, ingedeeld in verschillende ondersoorten en rassen. Rassendiversiteit werd verklaard door te zeggen dat het idee dat iedereen van slechts twee mensen afstamde onjuist was. Zij geloofden dat meerdere rassen naast Adam, Eva en hun kinderen leefden. Polygenisten geloofden ook dat er andere rassen bestonden vóór de schepping van Adam en Eva. Deze ideeën werden gebruikt om vragen te beantwoorden als hoe Kaïn een vrouw vond, wie het land Nod bevolkte, en voor wie Kaïn een stad bouwde. De tekst in Genesis gaf geen solide antwoord op deze vragen, dus werden speculaties gevormd om antwoorden te geven en andere vragen betreffende rassen te behandelen.

Het monogenisme daarentegen was aantrekkelijker voor christenen die wilden vasthouden aan het traditionele begrip van het Genesis scheppingsverhaal, vooral waar het Adam en Eva betrof. Hieruit kwamen echter nog meer bizarre interpretaties voort. Toen begonnen christenen te denken dat er iets meer aan de hand was in de Hof van Eden dan wat er beschreven werd. Dit was de oorsprong van interpretaties zoals de "Serpent Seed Theory," die stelt dat Eva werkelijk seks had met de slang in de Hof van Eden, en zo een nieuwe lijn van mensen voortbracht. De slang werd natuurlijk niet letterlijk als een slang beschouwd, maar werd gezien als een sinister wezen - goddelijk, menselijk, of iets daartussenin. Deze verbintenis tussen Eva en de slang werd gezien als de oorsprong van de lijn van Kaïn. Monogenisten geloofden dat de lijn van Kaïn de oorsprong was van de zwarte mensen en dat de lijn van Seth, geboren uit Adam en Eva, de oorsprong was van de "speciale", "uitverkoren", blanke mensen.

Daarenboven gebruikten monogenisten passages als Genesis 6 om deze zienswijze te ondersteunen, door te zeggen dat het een botsing beschreef tussen de goddelijke lijn van Seth en de kwade lijn van Kaïn. Deze interpretatie, hoewel niet onderbouwd door de hele Schrift, won aan populariteit omdat het oorspronkelijke en juiste bovennatuurlijke begrip ervan allang was uitgewist, waardoor wat genoemd werd, en nog steeds wordt, de "Sethitische" kijk op Genesis 6 ontstond (door te stellen dat het de lijn van Adam tegen de lijn van Kaïn was, in plaats van de oorspronkelijke context waarin stond dat het de opstandige gevallen engelen tegen de hele mensheid waren). Dit was toen het uitgevonden probleem van andere rassen ontstond. Voor de monogenisten in die tijd was het niet Darwin die de oorsprong van rassen beschreef, maar was het Satan die dit veroorzaakte. In feite wordt deze opvatting vandaag de dag nog steeds onderwezen in veel seminaries, hoewel het grootste deel van de raciale vooringenomenheid is verwijderd.[iv]

Deze bizarre en ongerechtvaardigde interpretaties leidden tot overtuigingen die de raciale superioriteit van Europeanen ondersteunden en, later, tot de praktijk van slavernij in Amerika. Bijbelgelovige Europeanen die probeerden de Bijbel in overeenstemming te brengen met de wetenschap, de ontdekking van nieuwe landen en rassen, en de ontcijfering van oude talen en religieuze teksten, beschouwden zichzelf als de directe erfgenamen van de joods-christelijke traditie die christendom werd genoemd, omdat het via Europa was waar het christendom werkelijk begon te groeien en zich over de rest van de wereld begon te verspreiden. Daarom zagen velen de Europeanen als de lijn van Adam en de blanke Europeanen als degenen die het dichtst bij God stonden. Voor hen betekende dit dat de andere lijnen, hoe ze ook waren ontstaan, minder op Adam leken en uiteindelijk minder op God. Zij werden gezien als minderwaardig. Voor sommige christelijke leraren en leken riep dit denken de vraag op of deze andere rassen wel echt menselijk waren. Zij vroegen zich af of andere rassen wel te verlossen waren door het bloed van Christus, dat alleen voor de mensheid was vergoten. Dit beïnvloedde het zendingswerk, toen sommige christenen geloofden dat de andere rassen het niet waard waren om te evangeliseren omdat zij toch niet menselijk waren. Uit dat idee ontstond de motivatie om de andere rassen te overheersen, wat leidde tot de opkomst van de slavernij in Europa en Amerika. Later beïnvloedden interpretaties als deze zelfs de extreme raciale ideeën van de Nazi's, wat leidde tot de kwaadaardige en gruwelijke dood van miljoenen. We kunnen de invloeden hiervan vandaag de dag zelfs nog zien in moderne groepen van witte supremacisten, KKK-leden, en neonazi's.[v]

De misvatting van hyperliteralisme

Door de menselijke geschiedenis heen hebben deze gekunstelde bijbelse interpretaties geleid tot een aantal ontstellende en verontrustende conclusies over onze medemensen. Hoe anders zouden de dingen zijn geweest als de mensen van die tijd zich hadden gerealiseerd dat er gewoon dingen zijn die de Bijbel niet duidelijk uitlegt? Er zijn sommige oorsprongsverhalen die we gewoon niet volledig zullen kennen. En, nog belangrijker, het is oké dat we niet alles weten. We moeten niet verwachten dat de Bijbel de plicht heeft om de betekenis, de oorsprong en het bestaan te verklaren van alles wat we nu ervaren en in de toekomst misschien zullen ontdekken. De Bijbel dwingen om iets te zijn wat het niet is en ook nooit bedoeld was om te zijn (d.w.z. een catalogus en wetenschappelijke verklaring voor alles wat God geschapen heeft) heeft geleid tot letterlijke leven-en-dood situaties met schadelijke gevolgen.

In plaats daarvan moeten we kijken naar wat de Bijbel eigenlijk is: een theologische verzameling boeken die uitleggen wie de echte God is, hoe Hem te kennen, en hoe gered te worden van de vloek van de dood door Zijn geschenk van eeuwig leven aan te nemen. Dat is alles. Al het andere dat we uit de tekst halen is extra en interessante informatie. Maar toch, alles in de Bijbel moet bestudeerd worden in de context waarin het geschreven is. De cultuur, de specifieke schrijver, en de geschiedenis moeten worden begrepen om tot een juiste interpretatie te komen. Daar komt nog bij dat de hele Bijbel in zijn context moet worden gezien. Een groot aantal passages in de Schrift gaan over hoe mensen liefdevol, respectvol en als gelijkwaardige beelddragers van God behandeld moeten worden. Als de Europeanen van de voorbije eeuwen dit hadden begrepen, dan had de menselijke geschiedenis misschien de gruweldaden kunnen vermijden die volgden op de gecompromitteerde en in het algemeen slechte interpretaties van bijbelteksten.

Veel van dit alles komt voort uit een hyperletterlijke kijk op de Bijbel. Deze opvatting, die zelfs vandaag de dag nog zeer populair is in de Kerk, suggereert dat er geen andere manier is om naar een tekst in de Schrift te kijken dan de letterlijke, woord-voor-woord betekenis. Natuurlijk is deze opvatting, wanneer zij tot het uiterste wordt doorgevoerd, gemakkelijk te weerleggen. De Bijbel biedt tal van metaforische en poëtische beschrijvingen die volslagen belachelijk zouden zijn als ze letterlijk zouden worden genomen. Jezus zei bijvoorbeeld dat christenen het zout en het licht van de wereld moeten zijn (Mattheüs 5:13). Het is duidelijk dat Hij niet zei dat we onszelf moeten veranderen in natriumchloride en fotonen. Hij gebruikte alledaagse begrippen als zout en licht als hulpmiddelen om een bredere boodschap te verkondigen.

De meeste christenen hebben geen ultiem letterlijke kijk op de Bijbel, maar velen aanvaarden wel een hyperletterlijke kijk, wat betekent dat de meeste dingen in de Bijbel bedoeld zijn om letterlijk genomen te worden. Daarin schuilt echter het probleem: wie kan zeggen wat letterlijk is en wat metafoor of poëzie? In hyperlitheralistische kringen is het meestal aan de individuele lezer om hierover te beslissen. Ook wordt het bijna gezien als een teken van deugd of grote geloofskracht om de tekst zo letterlijk mogelijk te nemen en niet het "gemakkelijke" antwoord van symboliek, metafoor of poëzie te accepteren. In plaats van te proberen de Schrift in zijn context te zien en te begrijpen vanuit het gezichtspunt waarin hij geschreven is, vertrouwen velen in plaats daarvan op een wetenschappelijke benadering om de Bijbel te interpreteren. Als de wetenschappelijke kijk op de Bijbel botst met de wetenschap van de moderne tijd, heeft de hyperliteralistische Christen de neiging om de voorkeur te geven aan de wetenschappelijke kijk. Dit is de reden waarom er vandaag de dag groepen in de kerk zijn die het geocentrisme accepteren of geloven dat de aarde plat is: Omdat, door een wetenschappelijke interpretatie, de Bijbel dat zegt. Het is zelfs zo dat deze hyperletterlijke opvatting soms zo sterk wordt aangehangen dat sommigen de redding van andere christenen, hun relatie met God of hun geloof in de Bijbel in twijfel trekken als zij een te letterlijke opvatting van de Schrift niet aanvaarden, zoals in het geval van de kosmologie. Zo raakt de Kerk nog verder verdeeld.

De fouten uit het verleden toestaan om fouten in de toekomst te voorkomen

Zoals eerder in deze serie vermeld, gelooft deze auteur niet dat de algemeen gerapporteerde niet-menselijke wezens uit verschillende ontvoeringsverhalen werkelijk buitenaardse wezens van een andere planeet zijn. Wij geloven dat deze wezens waarschijnlijk van demonische oorsprong zijn, grotendeels door de boodschappen van de wezens zelf. Dit, als een snelle kanttekening, is ook hoe wij geloven dat Christenen een echte officiële onthulling zouden moeten willen begrijpen. Als niet-menselijke entiteiten landen op het gazon van het Witte Huis, bijvoorbeeld, hoe weten we dan of het buitenaardse wezens zijn of iets demonisch? We zouden luisteren naar de boodschap. Wat is hun motivatie? Waarom zijn ze hier? Wat zeggen ze, en wat doen ze? Verkondigen zij anti-christelijke boodschappen? Lijkt hun communicatie met de mensheid op die van de gevallen goden van weleer? Dit is hoe wij geloven dat een echt buitenaards contact-scenario op grote schaal door Christenen zou moeten worden behandeld. Wij moeten ons echter ook realiseren dat de grotere vraag zelf veel gecompliceerder is.

Het is belangrijk dat wij leren van de geschiedenis, anders zijn wij gedoemd deze te herhalen. Natuurlijk heeft de kwestie van buitenaards leven geen directe, één op één relatie met de oude ideeën over rassen, maar er is op zijn minst een verband. Het belangrijkste punt om in gedachten te houden is dat we eenvoudigweg niet alles weten. Natuurlijk is er niets dat zegt dat buitenaards leven zou worden beschouwd als de lijn van Adam, hoewel om eerlijk te zijn, dat precies is wat de monogenisten en polygenisten dachten. De belangrijkste vraag was, na de ontdekking van andere mensen, hoe kwamen zij daar? Wat als de mensheid, in de nabije of verre toekomst, andere intelligente wezens ontdekt op een andere planeet? Wat zal dat met ons geloof doen? Zullen wij dezelfde vraag stellen, hoe zijn zij daar gekomen? Zullen we aannemen dat het onmogelijk is dat zij in de lijn van Adam zijn opgenomen, en dat zij daarom geen mensen zijn en niet met enige vorm van waardigheid of respect behandeld hoeven te worden? Zullen we aannemen, omdat de Bijbel niets over hen zegt, dat we een bijbelse interpretatie moeten afdwingen die later tot onvoorstelbare problemen zou kunnen leiden?

Of zullen wij in plaats daarvan leren van fouten uit het verleden, beseffen dat wij niet alles weten (en niet moeten doen alsof wij dat wel weten), en erkennen dat het vraagstuk van buitenaards leven veel gecompliceerder is dan zelfs het vraagstuk van andere rassen honderden jaren geleden was? Zullen wij in alle nederigheid een stap terug doen en God toestaan ons door de situatie te leiden in plaats van ons er zelf blindelings op te storten? Zullen wij voldoende tijd en aandacht besteden aan deze kwestie voordat wij overhaast en met een reflex reageren en degenen aanvallen die niet dezelfde mening zijn toegedaan?

Het is een goed idee om nu al over deze dingen na te denken. Wij weten niet wanneer, of ooit, een officiële bekendmaking zal plaatsvinden. Als het gebeurt, weten we niet welke vorm het zal aannemen. We weten niet of het zo'n fantastische gebeurtenis zal zijn als een UFO die op het gazon van het Witte Huis landt, of iets meer alledaags zoals uitgelekte documenten of de Amerikaanse regering die eindelijk toegeeft dat ze iets weet. Al deze vragen en het besef hoeveel we werkelijk niet weten, zouden ons een grotere nederigheid moeten schenken dan hardnekkige meningen die uitsluitend op speculatie zijn gebaseerd. We zouden in staat moeten zijn om een open discussie te voeren over deze zaken zonder het gevoel te hebben dat ons geloof bedreigd wordt of te geloven dat we God op de een of andere manier misgunnen of Hem niet op de juiste manier verdedigen als we een andere mening zijn toegedaan. Met betrekking tot zaken die de Bijbel niet duidelijk voor ons uiteenzet, levert deze manier van denken nooit positieve resultaten op. Uiteindelijk zullen we allemaal, wat betreft vage onderwerpen die niet rechtstreeks in de Bijbel aan de orde komen, verschillende meningen en redenen voor die overtuigingen hebben. Maar we moeten ons er ook van bewust zijn dat niet al onze meningen zullen overeenstemmen. Daarom is het belangrijk om een open en eerlijke dialoog te voeren en ons daarbij te concentreren op wat we gemeen hebben in plaats van waarover we van mening verschillen.

Voor Christenen is het lang niet zo belangrijk of we het eens zijn over de buitenaardse kwestie als wat we gemeenschappelijk hebben. Wij aanvaarden allen Jezus Christus als onze Verlosser. Wij hebben allen de belofte van verlossing. Wanneer dit fysieke leven voorbij is, zullen wij allen de eeuwigheid samen doorbrengen. Op dat moment en aan die kant van de eeuwigheid durf ik te wedden dat alle kwesties waarover we nu zo'n mening hebben en die ons zo na aan het hart liggen, zo klein, zwak en zielig zullen lijken dat we ons zullen afvragen wat we in hemelsnaam dachten door toe te staan dat deze kwesties ons verdeelden. Laten we niet wachten tot de eeuwigheid om dit te beseffen. Laten we leren van de fouten die de mensheid in het verleden heeft gemaakt. Laten we vandaag de eenheid cultiveren.

VOLGEND DEEL: De Israël/UFO-cConnectie

Eindnoten:

^[i] Monopods in Ancient Greece and Rome, https://en.wikipedia.org/wiki/Monopod_(creature)#In_Ancient_Greece_and_Rome.

^[ii] Benjamin, Don C. (March 2009). Stones and stories: an introduction to archaeology and the Bible. Fortress Press. p. 33. ISBN 978-0-8006-2357-9.

^[iii] John H. Walton, Ancient Israelite Literature in its Cultural Context, p. 127–131.

^[iv] For more information on this, refer to Adam’s Ancestors: Race, Religion, and the Politics of Human Origins by David Livingstone and Noah’s Curse: The Biblical Justification of American Slavery by A. B. Curry Chair of Religious Studies, Stephen R Haynes, Ed.

^[v] For more information on this specific topic, as well as others covered in this section, refer to episode 5 of Questions Aloud, entitled Racism in the Church, hosted by Dr. Michael S. Heiser, on FaithLifeTV: https://faithlifetv.com/media/369481.

Bron: THE COMING GREAT DELUSION—PART 21: The Imposter Aliens of Today from a Christian Point of View » SkyWatchTV