www.wimjongman.nl
GEEF ME VRIJHEID, GEEN MARXISME - DEEL 4 VAN 4: SOCIALISME, MARXISME, EN ANDERE MIDDELEN VAN DE KOMENDE WERELDWIJDE DESPOOT
16 september 2021 - door SkyWatch Editor
Noot van de redactie: Deze beperkte serie is aangepast uit het 2021 Defender boek van Lt. Kol. Robert L. Maginnis, Give Me Liberty, Not Marxism.
Het socialisme richt zich op een aardse (materiële) hemel en verwerpt een geestelijke hemel. Verder definieert het een verlossing in termen van materiële doelen in plaats van de bijbelse leer van een geestelijke verlossing. Het gaat ervan uit dat de zondige mens de gevolgen van de zonde kan overwinnen door middel van maakbaarheid.[i]
Het materialistische wereldbeeld van het socialisme is in tegenspraak met het bijbelse christendom, dat leert dat de problemen van de mens vooral geestelijk zijn. De oorzaak van het menselijk lijden is de zonde, en verlossing wordt alleen gevonden in Christus, die naar de aarde kwam om voor de zonde van de mensheid te sterven.
Het socialisme verdeelt ook middelen zonder rekening te houden met behoefte en inspanning. Marx zei immers: "Van ieder naar zijn vermogen, aan ieder naar zijn behoeften."[ii] Dat betekent dat de socialist degenen straft die uitblinken in industrie en degenen beloont die niet noodzakelijkerwijs bijdragen aan het algemeen welzijn door hard te werken. Daarentegen zegt de Bijbel dat wie weigert te werken, ook niet zal eten (2 Thessalonicenzen 3:10).
Vertaling: Socialisme keurt het goed om te stelen van de meer welvarende (hardwerkende) en vervolgens middelen af te staan aan de minder bedeelden. Beroemd is dat voormalig president Barack Obama deze socialistische visie uitsprak tegenover een jong meisje: "We moeten ervoor zorgen dat mensen die meer geld hebben, de mensen helpen die minder geld hebben. Als jij een hele pizza had, en je vriend had geen pizza, zou je hem dan een stukje geven?"[iii]
Obama onderschrijft klaarblijkelijk de gedwongen herverdeling van rijkdom, wat een socialistische waarde is, en geen Bijbelse waarde. Immers, zoals hierboven geïllustreerd, geloven socialisten niet in het bezit van privé-eigendom. Daarentegen roept de Bijbel christenen op om privébezit te beschermen en tegelijkertijd gelovigen aan te moedigen hun middelen te delen met de minder welgestelden, zoals Gods Geest dat voorschrijft.
Socialisme creëert ook klassenstrijd door de rijken de schuld te geven van alle problemen. De socialistische senator Bernie Sanders illustreert het punt. Hij zei:
Laten we een morele en politieke oorlog voeren tegen de miljardairs en bedrijfsleiders op Wall Street en elders, wier beleid en hebzucht de middenklasse van Amerika vernietigen.[iv]
Die opvatting is in strijd met de leer van verzen in de Schrift, zoals Spreuken 14:31 (NIV), waarin staat: "Wie de armen onderdrukt, toont minachting voor zijn maker," maar socialisten als Sanders veroordelen de rijken als klasse en moedigen een revolutie aan om hen omver te werpen, wat Hillary Clinton het "omverwerpen" van de bovenste 1 procent van de Amerikanen noemde.[v]
Socialisten als Sanders en kennelijk ook Clinton begrijpen niet dat de rijken niet van anderen stelen, maar producten en banen creëren voor de bredere bevolking. Verder eist de Schrift niet de overdracht van geld van de rijken, maar het leert ons om niet te begeren (Exodus 20:17) en om in alle omstandigheden tevreden te zijn (Filippenzen 4:11-13).
Socialisten zijn niet pro-huwelijk en gezin. Marx' medeauteur van The Communist Manifesto,, Fredrich Engels, stelde voor dat de regering zou streven naar een toekomst waarin "het eengezinsleven ophoudt de economische eenheid van de maatschappij te zijn. Privé huishouden wordt omgezet in een sociale industrie. De zorg en opvoeding van de kinderen wordt een publieke zaak."[vi]
De socialist Sanders zei ongeveer hetzelfde. Hij riep op tot een "revolutie" in de kinderopvang, te beginnen met alle kinderen van zes weken oud.[vii] Daarnaast is hij een voorstander van het zogenaamde "homo" huwelijk als middel, wellicht om het traditionele christelijke huwelijk te vernietigen.[viii]
Kortom, het socialisme heeft een gewelddadige, bloedige geschiedenis en biedt geen hoop voor de mensheid, noch in dit leven, noch in het volgende.
Het Black Book of Communism (1999) heeft te boek gesteld dat er tenminste honderd miljoen slachtoffers zijn gevallen door het socialisme (communisme). In dat boek wordt gedocumenteerd dat elk marxistisch socialistisch regime tot op heden uitsluitend heeft bestaan dankzij de loop van een geweer en dwangarbeiderskampen - geen uitzonderingen, van Pol Pot in Cambodja tot Mao Zedong in China en het huidige socialistische regime in Venezuela.
Laat er geen twijfel over bestaan dat het socialisme zelf een religie is, gegrond in politieke tirannie waar haar god (de grote regering) heeft gefaald, een theorie (het marxisme) die nooit heeft gewerkt, en een sociale structuur/politiek systeem dat de mensen die het moest steunen altijd in de steek laat.
Communisme
Er is geen verschil tussen communisme en socialisme, behalve in de middelen om hetzelfde uiteindelijke doel te bereiken: communisme stelt voor om mensen tot slaaf te maken door middel van geweld, socialisme door te stemmen. Het is slechts het verschil tussen moord en zelfmoord.[ix]
-Ayn Rand, twintigste-eeuwse Russisch-Amerikaanse schrijfster en filosofe
Veel mensen gebruiken de termen "marxisme", "socialisme" en "communisme" door elkaar, misschien omdat zij ten onrechte denken dat het om dezelfde filosofieën gaat. Het is waar dat deze filosofieën verwant zijn, en in feite vormt het marxisme de basis voor de economische en politieke filosofieën van zowel het socialisme als het communisme.
Een belangrijk onderscheid tussen socialisme en communisme is de noodzaak voor het publiek om eigenaar te zijn van alle eigendommen en middelen van produktie en dienstverlening. De centralisatie van eigendom geeft iedereen de kans om het beste uit zichzelf te halen - zo luidt de theorie.
Karl Marx geloofde dat er een natuurlijke progressie is van socialisme naar communisme. De eerste stap is dat het proletariaat (de arbeiders) de bourgeoisie (de rijke eigenaars) verdrijft (vertaling: "doodt hen"), waarna de maatschappij zich ontwikkelt tot een klasseloos utopia zonder regering, een concept dat te vinden is in het boek van Marx en Fredrich Engels, Het Communistisch Manifest. In die tekst staat:
[Communisten] zijn enerzijds, praktisch gezien, de meest gevorderde en vastberaden sectie van de arbeiderspartijen van elk land, welke sectie alle anderen voortduwt; anderzijds, theoretisch gezien, hebben zij ten opzichte van de grote massa van het proletariaat het voordeel dat zij de marslijn, de voorwaarden en de uiteindelijke algemene resultaten van de proletarische beweging duidelijk begrijpen.[x]
Het communisme is de extreme versie van het socialisme, dat evenals de oorspronkelijke ideologie, het marxisme, atheïstisch is tot in de kern. Onveranderlijk verandert socialisme, als het wordt toegestaan, uiteindelijk in communisme, gekenmerkt door tirannie, lijden en dood.
De eerder genoemde bijbelse verschillen tussen socialisme en christendom gelden ook voor het marxistisch communisme, maar dan op steroïden. De geschiedenis legt de bloedige weg bloot van de opmars van het communisme door Rusland, China, Venezuela, en elders. Fundamenteel is die tol het resultaat van het falen van het communisme om een hogere morele autoriteit te erkennen, en zonder een dwingende god is zelfs massamoord geoorloofd als middel om het utopische sociale doel van de communist na te streven.
Helaas zijn er nogal wat naïeve mensen die geloven dat communisme in feite enigszins aanvaardbaar is. Zij uiten die opvatting door een sympathiek beeld te schetsen van de communistische ideologie en proberen die te verzoenen met het christendom. Zo iemand is Dean Dettloff, die in het tijdschrift America, een tijdschrift van de Jezuïeten, een artikel schreef waarin hij probeerde de overeenkomsten tussen het communisme en de leer van de Katholieke Kerk met elkaar in overeenstemming te brengen.
De heer Dettloff vergelijkt de communistische visie op de klassenstrijd met die van de katholieke kerk wanneer hij schrijft:
Voor communisten zijn de ongelijkheid in de wereld en het misbruik van arbeiders door zeer winstgevende bedrijven niet alleen het gevolg van onvriendelijke werkgevers of oneerlijke arbeidsregels. Het zijn symptomen van een specifieke manier om rijkdom te organiseren, een manier die niet bestond bij de schepping van de wereld en die deel uitmaakt van een "cultuur van de dood", om een bekende uitdrukking te gebruiken.
Hoewel de katholieke kerk officieel leert dat privébezit een natuurlijk recht is, komt deze leer ook met het voorbehoud dat privébezit altijd ondergeschikt is aan het algemeen welzijn. [xi]
Lang geleden werden vergelijkingen als hierboven tussen communisme en christendom echter veroordeeld. Paul Kengor, de auteur van The Devil and Karl Marx (2020), schreef:
In 1846 bracht Paus Pius IX Qui pluribus uit [een encycliek met als ondertitel 'Over Geloof en Religie'], waarin hij bevestigde dat communisme "absoluut in strijd is met de natuurwet zelf" en, als het zou worden aangenomen, "de rechten, eigendommen en bezittingen van alle mensen, en zelfs de maatschappij zelf, volkomen zou vernietigen." In 1849, een jaar na de publicatie van het [Communistisch] Manifest, gaf Pius IX de encycliek Nostis Et Nobiscum uit, waarin hij zowel het socialisme als het communisme bestempelde als "verderfelijke theorieën", "perverse theorieën" en "verderfelijke ficties".
Communisme en religie - in het bijzonder het christendom - zijn onverenigbaar, zoals de geschiedenis aantoont. Dat komt omdat communistische tirannen weigeren hun autoriteit over het volk en alle sociale instellingen te delen met welke andere groep dan ook, in het bijzonder de Christelijke God. Deze allesomvattende autoritaire focus verklaart waarom 's werelds bekendste communistische regime faalde, een verrassing voor velen.
WAS KARL MARX EN ZIJN STEEDS POPULAIRDER WORDENDE LERINGEN DEMONISCH GEÏNSPIREERD? LEIDT HET DE MENSHEID NAAR EEN SATANISCHE EINDTIJDCONCLUSIE?
Aan het begin van 1991, het jaar dat de Sovjet Unie instortte, was het het grootste land ter wereld (een zesde van het landoppervlak van de aarde), met 290 miljoen mensen. Het had tienduizenden kernwapens en een enorme militaire aanwezigheid die zich tot diep in Europa uitstrekte. Maar het faalde door vele gebreken die rechtstreeks toe te schrijven waren aan deze marxistische grondslag.
Ten eerste is de Sovjet-Unie ineengestort omdat zij politiek gezien niet over de middelen beschikte om haar falende economie weer op gang te brengen. Michail Gorbatsjov werd in 1985 secretaris van de Communistische Partij en probeerde snel de kwijnende economie weer op gang te brengen. Dat mislukte, dus stelde hij een beleid in van openheid (glasnost) en herstructurering (perestrojka). Gorbatsjovs openheid veroorzaakte een golf van kritiek op het gehele Sovjetapparaat. Die herstructurering verwelkomde de opheffing van de prijscontroles uit het Sovjettijdperk, maar het toezicht op die controles werd overgelaten aan de diepgewortelde Sovjet-bureaucratie, die zich krachtig verzette tegen de nieuwe aanpak, wat resulteerde in de mislukking ervan omdat de corrupte bureaucraten er niet rechtstreeks van profiteerden.[xii]
Ten tweede was de Sovjeteconomie tot 1990 de op één na grootste ter wereld, ook al had zij te kampen met grote tekorten aan consumptiegoederen. Dat verklaart de enorme zwarte markteconomie van de Sovjet-Unie, die misschien wel goed was voor minstens 10% van het bruto binnenlands product (BBP) in het land. Bovendien werd de natie in die tijd lamgelegd door economische stagnatie, die nog verergerd werd door het wanbeheer van het fiscaal beleid van de regering (een marxistische economie) en gepaard ging met een scherpe daling van de olieprijs, de voornaamste bron van buitenlandse valuta van het land.
Ten derde versnelde het Kremlin zijn defensie-uitgaven als reactie op het door president Ronald Reagan aangekondigde Strategisch Defensie-initiatief, een ambitieus project voor de bouw van een antiraketsysteem in de ruimte, dat de naam "Star Wars" kreeg. Die aankondiging in 1983 schokte het Kremlin en zette het ertoe aan te investeren in defensie die het land zich niet kon veroorloven. In die tijd slorpte het militaire budget al tussen de 10 en 20% van het BBP op, waardoor andere kritieke behoeften van de natie werden genegeerd, en al snel werd het fiscale gewicht van nieuwe defensie-uitgaven een onhoudbare aderlating voor de slinkende middelen van het land.
Ten vierde maakte Gorbatsjovs glasnost de Sovjetburgers ervan bewust hoe slecht het thuis was in vergelijking met het Westen. Die openheid bracht nieuwe ideeën en ervaringen naar de Sovjetburgers die gewend waren aan smakeloos voedsel, armoedige kleren en uitzichtloze levens. Ondertussen begonnen de Russen, dankzij glasnost, ideeën over democratisering te verkennen, en experimenteerden zij met Westers voedsel en andere geïmporteerde goederen. Al snel raakte de bevolking gedesillusioneerd, meestal walgend van de endemische corruptie en de slechte levenskwaliteit van het land.
Aleksandr Jakovlev, Gorbatsjovs adviseur, beschreef het probleem. "Het belangrijkste probleem vandaag is niet alleen de economie," zei hij. "Dit is slechts één kant van het proces. De kern van de zaak ligt in het politieke systeem... en zijn relatie tot de mens." Dat was de erfenis van Marx' idee over het socialisme, zijn opvatting over de aard van de mens en de rol van de staat, en zijn bezwaar tegen religie, een bron van hoop voor een wanhopig volk.[xiii]
Tenslotte werd de Sovjet-Unie vernederd door haar nucleaire industrie. Gedurende de Koude Oorlog (1947-1991) balanceerde de wereld op de rand van wederzijdse nucleaire vernietiging, maar er was een implosie voor nodig van een civiele kernreactor, de kerncentrale van Tsjernobyl in Oekraïne, om de wereld bloot te stellen aan de ernstige tekortkomingen van Rusland. Bij die ramp kwam meer dan vierhonderd keer de hoeveelheid radioactieve neerslag vrij als bij de atoombom op Hiroshima, maar communistische functionarissen in Moskou hielden destijds de waarheid over de ramp achter.
Het Kremlin reageerde op de ongekende catastrofe met dezelfde aanpak die het altijd gebruikte wanneer het met een ernstig probleem werd geconfronteerd: het loog. De hele Sovjetmaatschappij was immers gebaseerd op zoveel leugens dat niemand de waarheid kende, en dus was die tekortkoming kenmerkend voor het meeste van de besluitvorming. Ondertussen beschuldigden de Westerse media en regeringen Moskou van "kwaadaardige leugens" voor wat het Kremlin karakteriseerde als een "ongeluk". Als direct gevolg van de Moskouse leugens over het reactorincident, verloor een groot deel van de wereld snel alle vertrouwen in het Sovjet-verslag. Volgens Gorbatsjov, die de verjaardag van de ramp decennia later herdacht, was de verkeerde informatiecampagne van het regime "misschien wel de echte oorzaak van de ineenstorting van de Sovjet-Unie vijf jaar later."[xiv]
Samenvattend, wat duidelijk is, is dat communisme de meest extreme versie van socialisme is. De ondergang van de Sovjet-Unie bewijst dat aan de hand van haar economische en politieke mislukkingen, en vooral aan de hand van het vertrouwen dat zij bij haar burgers en een groot deel van de wereld heeft verspild.
Progressivisme
Progressivisme is de kanker in Amerika en het vreet onze Grondwet op, en het is ontworpen om de Grondwet op te eten, om voorbij de Grondwet te gaan.[xv]
-Glenn Beck, een Amerikaanse politieke commentator
Hedendaags progressivisme is het nieuwe communisme met een twist. Het is een sociale en politieke beweging die onredelijkheid en irrationaliteit bevordert onder het mom van verschillende sociale rechtvaardigheidsdoelen.
Progressivisme is echter niet zo begonnen. In feite had het aan het eind van de negentiende en het begin van de twintigste eeuw veel goede eigenschappen. Progressieve ideologie ging in haar oorsprong over het gebruik maken van of geïnteresseerd zijn in nieuwe ideeën, bevindingen of mogelijkheden. Het ging, zoals ik uitleg in Progressief kwaad (Defender, 2019):
...over het bevorderen en aannemen van sociale hervormingen voor het verbeteren van de kwalen van de samenleving. Progressieven door de eeuwen heen komen van alle achtergronden, en beweren dat ze de vrijheid van het individu bevorderen om te concurreren in eerlijke omstandigheden, terwijl ze opkomen voor de vooruitgang en verbetering van de samenleving.
Dat is allemaal veranderd.
Moderne Amerikaanse progressieven hebben het goede uit de oorspronkelijke beweging weggespoeld en hebben een marxistische benadering omarmd om de maatschappij te veranderen, die niet veel verschilt van de communisten uit het verleden. Net als de oude marxisten, die het leiden van een revolutie om de kapitalisten omver te werpen aan revolutionairen toevertrouwden, zijn de revolutionairen van vandaag progressieve politici, hervormers van de sociale rechtvaardigheid en strijders voor burgerrechten die onze media, regering, onderwijsinstellingen en werkplaatsen doordringen.
Hun doel is, net als het doel van de oude marxisten, om dingen recht te zetten door sociale verandering om een rechtvaardiger maatschappij te creëren door het bevorderen van gelijkheid tussen mannen en vrouwen, immigranten en burgers, mensen van kleur, heteroseksuelen en homoseksuelen, gehandicapten en valide mensen, en nog veel meer. Deze postmoderne progressieven delen een visie op een samenleving die vrij is van alle moderne sociale "ismen" - seksisme, nativisme, racisme, heteroseksisme, en andere zogenaamde vermeende gemeenschappelijke onrechtvaardigheden.
De bekwaamheid van het individu is geen discriminator voor de progressief, wat ook een aspect is van de marxistische theorie. Voor de progressief, net als voor de marxistische communist en de socialist, zou privé-bezit taboe moeten worden ten gunste van door de staat gecontroleerde middelen.
Een belangrijk aspect van het postmoderne progressivisme is het gebruik van de centrale, grote overheid om deze veranderingen af te dwingen. Progressieven hebben de overheid nodig om burgerrechtenwetten te bevorderen, een leefbaar minimumloon te handhaven, voor huisvesting te zorgen, een gegarandeerd inkomen te garanderen, en nog veel meer. Voor de progressieven is de grote overheid immers het botte instrument dat gelijkheid voor alle burgers bevordert en uiteindelijk tot de utopie leidt.
Het is niet verrassend dat postmoderne progressieven werkelijk intolerant zijn als het gaat om conservatieve opvattingen. Zij verwerpen onze grondwettelijke waarborgen (rechten) - vrijheid van meningsuiting, vrijheid van godsdienst, en het recht om wapens te dragen - wat hun pogingen verklaart om onze grondwet te herschrijven om de controle van de regering over elk aspect van het leven te vergroten, van gezondheidszorg tot het beheer van onze economie.
In naam van de sociale rechtvaardigheid zijn zij ook voorstander van radicale richtlijnen die vrouwen in de frontlinie van deze grondgevechten plaatsen en van openbare scholen eisen dat zij transseksuele K-12 studenten toestaan om de badkamer of kleedkamer van hun keuze te gebruiken.
Progressieven willen onze nationale soevereiniteit ondergeschikt maken aan linkse supranationale organen zoals de Verenigde Naties en verwelkomen de invoering van de islamitische wet (sharia) in onze gemeenschappen, die in strijd is met onze grondwet, en zij verwelkomen ook het toezicht van internationale tribunalen (rechtbanken) ten koste van onze eigen soevereine rechterlijke macht. Dan is er nog de kwestie van het verwelkomen van een stroom illegale immigranten, en zij verwachten dat de VS wereldwijde strategieën omarmt om problemen als klimaatverandering aan te pakken.
Hoe denken progressieven deze verheven resultaten te bereiken? Zoals ik al eerder zei, net als socialistische en communistische revolutionairen die de zogenaamde onderdrukkende klasse (de bourgeoisie) vervingen, willen progressieven dat de zware hand van de regering toezichthouders (bureaucraten) creëert die onvermijdelijk corrupt worden en uiteindelijk veranderen in kleine tirannen en dictators. Ook roepen ze de steun in van niet-gouvernementele radicalen zoals BLM en ANTIFA (zogenaamde anti-fascisten) om hun bevelen uit te voeren.
We moeten niet verwachten dat postmoderne progressieven beter zijn dan communisten in het beteugelen van de neiging om tirannie te omarmen, want beide lijden aan dezelfde ideologische tekortkomingen. Bijvoorbeeld, communistische en progressieve idealen van gelijkheid zijn niet realistisch omdat zij de ware, zondige aard van de mensheid negeren. De gevallen mens is immers van nature competitief en hij zal er nooit genoegen mee nemen gelijk te zijn onder zijn gelijken. Integendeel, hij zal er altijd naar streven eerst zijn eigen lot te verbeteren, waarbij de sterkere man altijd de zwakkere onderwerpt - de ingrediënten van dictaturen.
Net als de communisten die hun utopische "proletarische staat" in de voormalige Sovjet-Unie opbouwden door middel van een gecorrumpeerde bureaucratische klasse die fundamentele vrijheden ontkende, zullen de progressieven op het gebied van sociale rechtvaardigheid vandaag de dag de sterke arm van de grote regering gebruiken om positieve actie af te dwingen die bepaalde vormen van racisme tolereert en zogenaamde homo-bevrijdingsactivisten toestaat de rechten van christenen met voeten te treden.
U ziet, progressieve politiek verdeelt mensen uiteindelijk door identiteitspolitiek en resulteert in conflicten tussen verschillende religies, rassen, sexuele geaardheden en economische groepen.
Het postmoderne progressivisme is ook zo anti-bijbels als zijn mede-ismen - marxisme, socialisme en communisme. Het haat de ware God en zijn volgelingen. Het zal alles doen wat de andere ismen onderschrijven dat een antireligieuze toekomst bevordert en richt zich tegen christenen die een voorbode zijn van een slechte inhoud voor de toegewijde progressieve.
Samenvattend, postmoderne progressieven lijken in niets op hun voorvaderen die verandering zochten om hun leven te verbeteren. In plaats daarvan zijn ze vastbesloten om onze grondwettelijke rechten af te zwakken om ze in overeenstemming te brengen met hun radicaal marxistische ideologie. Zij proberen onze belangrijkste instellingen - familie en geloof - te vernietigen om hun agenda voor sociale rechtvaardigheid uit te voeren, en uiteindelijk zullen zij dit land naar de ondergang leiden, net zoals de voormalige Sovjet-tirannen deden met het communistische Rusland.
Gevolgen van de ismen voor toekomstig Amerika
De gevolgen van dit milieu van ismen voor het toekomstige Amerika zijn tamelijk adembenemend. Letterlijk, het fundament van Amerika zou door de veranderingen op zijn grondvesten kunnen schudden als de ismen hun gang kunnen gaan met onze republiek.
Ik verwacht dat Biden en zijn linkse adviseurs die hun isme-ideologieën volgen, zeker de interpretatie van onze Bill of Rights zullen herzien om hun versie van het recht op geloof en meningsuiting, ons recht op privacy, en ons recht om wapens te dragen, aan de orde te stellen.
We zagen in dit hoofdstuk de belangrijke sociale invloeden in op isme gebaseerde samenlevingen, met name de invloed op belangrijke instellingen zoals het gezin, het onderwijs, de media, en de economie. Ongetwijfeld zullen de linksen, met de macht van de grote regering in de hand, de definitie en de rol van het Amerikaanse gezin perverteren; het onderwijs zal veel meer een op de staat gebaseerd mechanisme worden om onze kinderen te kneden tot trouwe socialisten of erger; de media zullen er geen geheim van maken de propagandatak van Washington te worden; en onze economie zal verzuren naarmate de snelheid waarin het kapitalisme verlaten wordt ten gunste van een socialistisch beleid om de middelen van productie en distributie te controleren. Zij zullen de ondernemingsgeest vernietigen en meer banen naar het buitenland sturen.
Linkse mensen die verzot zijn op deze ismes zullen ook lafhartig globalisme op steroïden omarmen. Bedenk dat we eind 2020 konden verwachten dat president Biden een globalistisch plan van de Grote Reset zou omarmen om de coronavirus pandemie te gebruiken als dekmantel om de wereldeconomie te veranderen, volgens voormalig minister van Buitenlandse Zaken John Kerry.
Kerry vertelde het publiek van het World Economic Forum:
Het idee van een reset is belangrijker dan ooit tevoren. Ik persoonlijk geloof... dat we aan het begin staan van een extreem spannende tijd.
Anders gezegd: Ongekozen wereldwijde bureaucraten zullen een Nieuwe Wereld Orde inluiden.
Deze globalisten zullen profiteren van de angst en onzekerheid die gepaard gaan met de COVID-19 lockdowns en de voorspelde economische neergang die volgens sommige economen erger zal zijn dan de Grote Depressie van de jaren dertig van de vorige eeuw. Maar zelfs als die economische tragedie niet plaatsvindt, zal volgens Klaus Schwab, de oprichter en uitvoerend voorzitter van het Wereld Economisch Forum, de globalistische elite, waartoe ook president Biden en zijn handlangers behoren, gezamenlijk en snel handelen om "alle aspecten van onze samenlevingen en economieën te vernieuwen, van onderwijs tot sociale contracten en arbeidsomstandigheden.... Kortom, we hebben een "'Grote Reset' van het kapitalisme nodig."[xvii]
De gevolgen voor Amerika van het opleggen van de ismen is radicaal en allesomvattend. Het Amerika dat we kennen en liefhebben zou wel eens weinig meer dan een verre herinnering kunnen worden, en in de plaats daarvan zal een nieuwe realiteit komen die onze stichters lang geleden probeerden te voorkomen.
Eindnoten:
[i] http://www.marketfaith.org/2020/03/a-worldview-perspective-on-socialism/ .
[ii] https://en.wikipedia.org/wiki/From_each_according_to_his_ability,_to_each_according_to_his_needs .
[iii] http://usatoday30.usatoday.com/news/politics/2007-11-01-1567063266_x.htm .
[iv] https://www.facebook.com/senatorsanders/posts/10150781969192908 .
[v] https://www.businessinsider.com/report-hillary-clinton-called-for-toppling-the-1-2015-4 .
[vi] https://thefederalist.com/2015/06/29/americans-buy-into-marxist-family-planning/ .
[vii] https://feelthebern.org/bernie-sanders-on-children/ .
[viii] https://www.christianpost.com/news/5-reasons-socialism-is-not-christian-opinion.html .
[ix] https://genzconservative.com/socialism-is-suicide-and-communism-is-murder/ .
[x] https://encyclopedia2.thefreedictionary.com/Communist+Manifesto .
[xi] https://www.cnsnews.com/index.php/commentary/rev-michael-p-orsi/communism-and-christianity-cannot-coexist .
[xii] https://www.britannica.com/story/why-did-the-soviet-union-collapse .
[xiii] https://apnews.com/article/1abea48aacda1a9dd520c380a8bc6be6 .
[xiv] https://www.britannica.com/story/why-did-the-soviet-union-collapse .
[xv] https://www.brainyquote.com/quotes/glenn_beck_411837 .
[xvi] https://www.wnd.com/2020/11/4871642/.
[xvii] Ibid.