Benjamin Netanyahu: Een vriendelijke beoordeling

Door Hal Lindsey - 19 juni 2021

Voor het eerst in 12 jaar is Benjamin Netanyahu niet de premier van Israël. Hij bekleedde die functie van 1996 tot 1999, en vervolgens van 2009 tot 2021. In die jaren stapelde hij bij elke stap vijanden op - vijanden van Washington tot Teheran tot Tel Aviv. Maar ondanks de wijdverspreide, georganiseerde oppositie, bleef hij langer aan de macht dan enige andere premier in de geschiedenis van Israël.

Toen ik de heer Netanyahu in november 2005 interviewde, vroeg ik hem wat hij zou doen als hij opnieuw tot premier zou worden gekozen. Zijn antwoord weerspiegelde zijn harde, pragmatische en goed onderbouwde benadering van regeren. "Ik zou stoppen met het beleid van unilaterale terugtrekking in het aangezicht van terreur," zei hij. Hij ging verder met het noemen van specifieke gevallen waarin Israël won op het slagveld, en vervolgens die winsten weggaf aan de onderhandelingstafel. Dit gaf de Palestijnen de indruk dat terrorisme werkt.

Ik vroeg naar het gevaar dat Iran kernwapens zou krijgen. Je kunt in zijn antwoord zien waarom hij het voorkomen van een nucleair Iran tot een hoeksteen van zijn buitenlands beleid heeft gemaakt. Hij zei: "Zij verklaren openlijk van plan te zijn Israël te vernietigen... Ze hebben eenzelfde vijandigheid tegen jullie [Amerikanen] omdat, onthoud nogmaals, wij 'de kleine Satan' zijn. Jullie zijn 'de grote Satan'... Ze haten ons omwille van jullie, omdat wij die gehate westerse beschaving vertegenwoordigen die zij zo verafschuwen."

Hij zei zich voor te stellen dat het Iraanse regime "met zijn ovens van fanatisme" kernwapens zou verwerven. Het zou "een enorm schild voor terreur zijn, en ze zouden het wapen ook zelf kunnen gebruiken... Als een land eenmaal kernwapens heeft, zijn alle berekeningen om er mee om te gaan of ertegen op te treden anders. Ik zou dus zeggen dat de Verenigde Staten en de vrije wereld er absoluut voor moeten zorgen dat het Ayatollah-regime geen atoomwapens ontwikkelt en bezit."

De westerse wereld luisterde niet naar zijn waarschuwingen, maar zijn Arabische buren wel. Gedeelde bezorgdheid over Iraanse agressie hielp de Abraham Akkoorden tot stand te brengen. Toch was het niet gemakkelijk om deze moslimnaties te laten samenwerken in vrede met hun voormalige vijand. Netanyahu was diplomatiek geniaal toen hij de akkoorden in goede banen leidde. En hoezeer mensen het ook haten om president Trump ergens de eer voor te geven, niemand kan ontkennen dat zijn regering een sleutelrol heeft gespeeld in de akkoorden.

We weten nog niet wat het beleid of de teneur van Israëls nieuwe leiders zal zijn. De nieuwe regeringscoalitie is opmerkelijk breed, maar daardoor ook uiterst fragiel. Zij verenigt elementen uit het gehele politieke spectrum van Israël. Hun eenheid lijkt te zijn gebaseerd op een wederzijdse minachting voor Benjamin Netanyahu. Om te kunnen gedijen, zullen ze meer nodig hebben dan dat.

Naftali Bennett, de nieuwe premier van Israël, blijft een beetje een mysterie. Hij omschrijft zichzelf als "rechtser" dan Netanyahu. Dat kan waar zijn. We zullen zien. Voordat hij een politieke rivaal werd, werkte hij voor Netanyahu in verschillende functies, waaronder stafchef.

Israëls wedergeboorte was een wonder, en het voortbestaan van de natie is dat ook. Het is blijven bestaan omdat God keer op keer op wonderbaarlijke wijze ingreep. Benjamin Netanyahu was een van die wonderen. Zijn leiderschap kwam op een cruciaal moment. Maar wonderen zijn Gods werk. Ze hangen niet af van één persoon. Ondanks veranderingen in leiderschap, zal God blijven doen wat Hij zei dat Hij zou doen met betrekking tot de Staat Israël in de eindtijd.

Hij gaf ons Zijn woord.

[Opmerking vertaler: Persoonlijk ben ik van mening dat Netanyahu in de laatste tijd laat zien dat macht belangrijker voor hem is dan het goede te zoeken voor Israël. Oppositie voeren om hoe dan ook de macht terug te krijgen, is geen goede zaak.]

Bron: The Hal Lindsey Report | Hal Lindsey