www.wimjongman.nl
De PCR-test - 56% van positieve "gevallen" zijn niet besmettelijk, zegt Hoofd Microbioloog en Laboratorium Specialist in Manitoba (Can)
11 mei 2021
WINNIPEG: Het 'Justice Centre' vertegenwoordigt kerken en individuen die in de Court of Queen's Bench de lockdown-beperkingen van de overheid aanvechten als niet-gerechtvaardigde schendingen van de vrijheid van vereniging, eredienst en vreedzaam vergaderen in het Handvest. De hoorzitting begon op 3 mei 2021 en werd de week daarop voortgezet.
Het is aan de regering van de staat Manitoba in Canada om te rechtvaardigen dat haar inperkingen van de rechten en vrijheden van het Handvest redelijk, noodzakelijk en gunstig zijn.
Een van de cruciale kwesties in dit proces is de werking en betrouwbaarheid van de Polymerase Chain Reaction (PCR) test die door overheden in heel Canada, waaronder de regering van Manitoba, wordt gebruikt om Covid te diagnosticeren en de verspreiding ervan te meten.
De Westfaalse Times verklaart PCR-tests als volgt:
De huidige COVID-tests zijn gebaseerd op polymerase kettingreactie (PCR) - "een snelle en goedkope techniek die wordt gebruikt om kleine segmenten DNA te 'amplificeren' - te kopiëren". Veel internationaal erkende deskundigen op het gebied van virologie en PCR-tests vragen zich af of deze tests niet te gevoelig zijn gemaakt, en of veel positieve resultaten niet het gevolg zijn van allang dode en niet meer besmettelijke virussen of zelfs van besmetting in de laboratoria. PCR-tests zijn uitgevonden om genetisch viraal materiaal in een monster op te sporen en worden van oudsher niet gebruikt als de een methode om mensen met een virale of bacteriële ziekte te identificeren.
COVID-tests worden meestal uitgevoerd met een nasofarynxswab, een 6 cm lang wattenstaafje dat diep in het neusgat wordt ingebracht. Het uitstrijkje wordt een tijdje gedraaid en dan naar een lab gestuurd waar een PCR-test de hoeveelheid opgevangen genetisch materiaal op dramatische wijze zal versterken en vervolgens vergelijken met het DNA of RNA van een bepaald segment van het COVID-virus (referentie-RNA).
Om voldoende genetisch materiaal voor de test te verkrijgen, wordt in het PCR-proces het aanwezige genetische materiaal vergroot door het te kopiëren en dan nog eens te kopiëren, en dat steeds weer opnieuw. Elk van deze toenemende stappen wordt een "cyclus" genoemd en het genetisch materiaal in de oplossing reageert met het referentie-DNA om een positief resultaat te bepalen. Als het monster een grote hoeveelheid COVID-virus bevat, zal het al na enkele cycli positief reageren, terwijl een monster met kleine hoeveelheden genetisch materiaal meer cycli nodig zal hebben om voldoende genetisch materiaal te amplificeren om een positief resultaat te krijgen.
Aangezien de PCR-test sporen van COVID-19 via cycli versterkt, wijst een lager aantal cycli dat nodig is om een positief resultaat te krijgen op de aanwezigheid van een hogere virale belasting voor de geteste persoon en bijgevolg op een hoger besmettingspotentieel.
Het aantal cycli dat nodig is om viraal materiaal in een bepaald monster te identificeren wordt de cyclusdrempel (Ct) genoemd.
De medische getuigen-deskundigen van het Justice Centre, Dr. Jay Bhattacharya, wereldberoemd epidemioloog en professor in de geneeskunde aan de Stanford University, en Dr. Thomas Warren, infectieziektespecialist en medisch microbioloog, hebben beiden aangetoond dat de PCR-test onbetrouwbaar is om vast te stellen of een persoon besmet is met de eigenlijke ziekte Covid-19.
Hoofd Microbioloog en Laboratorium Specialist Dr. Jared Bullard is een getuige voor de Manitoba regering in deze hoorzitting. Ondervraagd onder ede door advocaten van het Justice Centre op maandag 10 mei, erkende Dr. Bullard dat de PCR-test aanzienlijke beperkingen heeft. Dr. Bullard, hoofd van het Provinciaal Laboratorium van Cadham in Winnipeg, gaf toe dat de resultaten van PCR-tests de besmettelijkheid niet verifiëren, en dat ze nooit bedoeld waren om ziekten van de luchtwegen te diagnosticeren.
Dr. Bullard verklaarde dat PCR-tests tot 100 dagen na een blootstelling aan het virus positief kunnen zijn, en dat PCR-tests niets anders doen dan de aanwezigheid van fragmenten viraal RNA van het doelwit van het SARS CO-V2-virus in iemands neus bevestigen. Hij verklaarde dat, terwijl een persoon met Covid-19 gedurende één à twee weken besmettelijk is, niet-levensvatbare (onschadelijke) virusfragmenten van het SARS CO-V2-virus in de neus blijven en tot 100 dagen na de blootstelling met een PCR-test kunnen worden opgespoord.
Dr. Bullard verklaarde dat de meest nauwkeurige manier om vast te stellen of iemand werkelijk besmet is met Covid is te proberen in het laboratorium een celkweek te kweken uit een patiëntenmonster. Als een celcultuur het virus in het laboratorium niet kweekt, is een patiënt waarschijnlijk niet besmettelijk. Uit een studie van Dr. Bullard en zijn collega's is gebleken dat slechts 44% van de positieve PCR-testresultaten ook daadwerkelijk in het laboratorium groeien.
De bevindingen van Dr. Bullard stellen de in Manitoba (en elders in Canada) toegepaste praktijk van het classificeren van positieve PCR-tests als "cases" ["gevallen"], hetgeen besmettelijkheid impliceert, ter discussie. Het gelijkstellen van positieve PCR-tests aan besmettelijke gevallen, zoals zoveel provincies de afgelopen 13 maanden hebben gedaan, is onjuist en onnauwkeurig, aldus deze getuige van de regering van Manitoba.
Dr. Bullard heeft erkend dat hij de correlatie tussen de Ct-waarde (Cycle threshold) en besmettelijkheid op zijn minst sinds 7 mei 2020 van nabij heeft bestudeerd. Dr. Bullard erkende dat Manitoba al enige tijd weet dat de Ct-waarde van een bepaalde PCR-test omgekeerd evenredig is met de besmettelijkheid. Dit betekent dat het testen op Covid bij hogere drempelwaarden kan resulteren in valse positieven, zoals in dit artikel wordt uitgelegd. Zelfs de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) merkt op dat zwak-positieve resultaten zorgvuldig moeten worden geïnterpreteerd.
Zwakke resultaten zijn resultaten die bij hogere drempelwaarden (meer cycli) worden uitgevoerd. Iemand met een positieve PCR-test die met 18 cycli wordt uitgevoerd, heeft bijvoorbeeld meer kans om ziek en besmettelijk te zijn dan iemand met een test die met een Ct-waarde van 40 wordt uitgevoerd.
Dr. Bullard bevestigde dat dit een van de eerste studies in zijn soort was waarin een verband werd gelegd tussen de Ct-waarde en besmettelijkheid, en zijn studie bevestigde de bevindingen van andere studies in Frankrijk en elders.
Dr. Bullard verklaarde ook dat de Ct-waarde (het aantal amplificatiecycli dat in een bepaalde PCR-test wordt gebruikt om tot een positief testresultaat te komen) significant is als proxy of indicator voor besmettelijkheid.
Ondanks de bevindingen en aanbevelingen van Dr. Bullard in zijn twee intercollegiaal getoetste studies neemt Manitoba de Ct-waarde nog steeds niet in aanmerking als een indicatie voor besmettelijkheid in zijn reactie op de volksgezondheid ten aanzien van Covid-19. Zowel Dr. Bullard als Dr. Brent Roussin, hoofdgeneesheer van Manitoba, hebben tijdens een kruisverhoor bevestigd dat de Ct-waarden niet door de laboratoria aan de ambtenaren van Volksgezondheid worden verstrekt. Dr. Roussin gaf toe dat hij zou kunnen eisen dat de Ct-waarde aan hem wordt verstrekt, maar dat hij dat niet heeft gedaan.
Sommige jurisdicties, bijvoorbeeld Florida, houden wel rekening met de Ct-waarde bij hun reactie op Covid op het gebied van de volksgezondheid.
Tenslotte zij erop gewezen dat sommige Canadese persagentschappen Dr. Bullard hebben geciteerd als zou hij hebben verklaard dat een positieve PCR-test in 99,9% van de gevallen op besmettelijkheid wijst. Dit is onjuist. Dr. Bullard verklaarde eerder dat een PCR-test in 99,9% van de gevallen elk viraal RNA in een monster aantoont. Dr. Bullard verklaarde echter dat om te bepalen of een monster werkelijk besmettelijk is (een levensvatbaar virus bevat dat zich kan vermenigvuldigen), dit door middel van een laboratoriumkweek moet worden bevestigd. Zoals opgemerkt, leverde slechts 44% van de "positieve" monsters met een Ct van 18, een levensvatbare laboratoriumkweek op. Volgens het rapport van Dr. Bullard leverden monsters die met een Ct van meer dan 25 werden getest, geen levensvatbare laboratoriumkweken op.
Manitoba heeft bevestigd dat het Ct's tot 40 en in sommige gevallen zelfs 45 hanteert. Dit wijst erop dat "gevallen" die uit dergelijke tests naar voren komen (boven een Ct van 25) vrijwel zeker niet werkelijk besmettelijk zijn.
De hoorzitting over de reactie van Manitoba op Covid en de schending van de rechten en vrijheden van het Handvest wordt deze week voortgezet.