Na Facebook kunnen grote tech-uitvallen het doemscenario zijn in een toekomstig conflict

Laat genoeg mensen vertrouwen hebben in slechts één of twee techgiganten voor alles wat ze doen en je creëert een Pearl Harbor-achtige kwetsbaarheid.

Door Seth J. Frantzman - 5 oktober 2021

Het indrukwekkende traject van het internettijdperk en de dominantie van sociale media in de manier waarop we aan onze informatie komen, werd maandagavond tentoongesteld toen Facebook en zijn bedrijven - Instagram en WhatsApp - wereldwijd crashten.

Grote delen van de wereld vertrouwen op deze platforms en diensten, die grotendeels niet door regeringen worden gereguleerd, om van alles te doen: berichten versturen, bellen, informatie ontvangen en vergaderingen en het dagelijkse leven coördineren.

Dit is niet slechts een klein deel van het leven van mensen in de moderne tijd. Het internettijdperk heeft de macht snel doen verschuiven in de handen van een paar grote techreuzen die als monopolies opereren op het gebied van hosting, distributie en verspreiding van informatie.

Zij controleren echter ook andere netwerken die steeds meer dienen als stand-ins voor telefoonnetwerken.

Toen in de jaren negentig het internettijdperk begon, bood het de mensen een radicaal nieuwe manier om toegang te krijgen tot informatie; daarvoor was er alleen televisie en radio. De aard van het net, interactief op een manier die de andere twee niet hadden, betekende dat het al snel een veelheid van plaatsen in het leven van mensen begon in te nemen die tot dan toe niet voor mogelijk werden gehouden.

Al snel bood het internet een alternatieve manier om televisie te kijken - streaming sites en YouTube. Dit gold al snel voor radio en andere media. Nieuws ging online, waardoor de grote oude media een klap kregen en hun voortbestaan op de proef werd gesteld. De verkoop van producten - winkelen - ging online, net als de oprichting van portaalsites waar mensen kunnen chatten, berichten en communiceren en virtuele versies van zichzelf kunnen creëren.

De meest recente revolutie is het samenbrengen van deze verschillende elementen onder de macht van grote techbedrijven - zoals Facebook. Dit betekent dat, terwijl het internettijdperk van eind jaren negentig en begin jaren 2000 een uniek vrijgevochten Wilde Westen was, het nieuwe tijdperk meer het tijdperk van de roofridders van de VS aan het eind van de 19e eeuw weerspiegelt - de monopolies en trusts die de industrie gingen domineren door horizontale en verticale integratie.

Grote technologiebedrijven zijn zo groot dat zij nu delen van het internet hebben opgeslokt en de manier beheersen waarop de meeste informatie en communicatie verloopt.

Een storing zoals die van maandag is niet zonder precedent. Verschillende grote tech-sites zijn in het verleden gecrasht, meestal voor een korte tijd. De laatste jaren is er ook een toename van het aantal cyberincidenten, waaronder cyberaanvallen die gericht waren tegen kritieke infrastructuur, in Israël, de VS of op andere plaatsen.

De vraag die regeringen zich steeds vaker moeten stellen, is hoe zij communicatie en belangrijke internetsystemen kunnen repliceren of in stand houden in geval van een storing bij grote bedrijven die te groot zijn om failliet te gaan.

Dit is geen willekeurig gedachte-experiment.

De wereld gaat een tijdperk van onzekerheid binnen, wat niet alleen tot uiting komt in de pandemie, maar ook in de concurrentie tussen grote mogendheden. Dit komt doordat de wereldorde die na de Koude Oorlog is ontstaan en die tot de wereldwijde dominantie van de Verenigde Staten heeft geleid, nu is verschoven naar een liga van autoritaire landen die op gespannen voet staan met Washington en de westerse democratieën.

De meeste van deze landen censureren ook bepaalde delen van het internet of vrezen dat burgers er op grote schaal gebruik van zullen maken. Hiertoe behoren Turkije, Iran, China, Rusland en andere landen.

Grote techbedrijven moeten vaak de eisen van autoritaire regimes om hard op te treden afwegen tegen hun eigen budgetten en zakelijke doelstellingen. In sommige gevallen betekent dit dat zij moeten toegeven aan de autoritaire regimes.

Zo hebben grote techbedrijven, na klachten van westerse leiders, bepaalde informatie als "desinformatie" bestempeld om tijdens de pandemie te doen wat zij als een openbare dienst beschouwen. Soms gaan ze ook in op het autoritaire verzoek om groepen die banden hebben met dissidenten in landen als Turkije te verwijderen. Zij moeten met deze vragen worstelen.

Grote autoritaire regimes zullen zich wellicht realiseren dat big tech de zachte onderbuik is van de westerse democratieën. Laat genoeg mensen voor alles wat ze doen afhankelijk zijn van één of twee techgiganten en je creëert een Pearl Harbor-achtige kwetsbaarheid. De uitzondering is dat het in dit geval zelfs groter is dan een Pearl Harbor-incident, omdat het zo'n groot deel van wat er in de wereld gebeurt, in zijn greep heeft.

IN EEN TOEKOMST met groeiende conflicten tussen de VS en andere regimes, zal Big Tech een doelwit zijn? En hoe zal zij reageren als zij niet wordt gereguleerd en nauwlettend in het oog wordt gehouden door regeringen die belang hebben bij de handhaving van haar veiligheid? Hebben groepen landen zoals de vijf ogen (Australië, Canada, Nieuw-Zeeland, het VK en de VS) er belang bij de werking van bijvoorbeeld WhatsApp te beschermen?

Het is waar dat de bedrijven die deze platforms beheren particulier zijn, maar de westerse regeringen hebben begrepen dat wanneer het gaat om grote bedrijfsnetwerken - of het nu gaat om telefoonmaatschappijen, radio, spoorwegen of vervoer - zelfs al zijn sommige aspecten van de industrie particulier, er een noodzaak is om deze industrieën te gebruiken in tijden van gevaar.

Juist om die reden bestaat er in de Verenigde Staten een omroepsysteem voor noodgevallen. Regeringen die waarde hechten aan de rol die "big tech" in ons leven speelt, zouden er goed aan doen na te denken over de wijze waarop zij kunnen ingrijpen en deze systemen in stand kunnen houden, mochten zij in de toekomst worden aangevallen of op "zwart" gaan.

Zij zouden moeten overwegen deze systemen te dupliceren of te archiveren, in plaats van te vertrouwen op particuliere bedrijven om dit te doen. Het lijdt geen twijfel dat er reeds een partnerschap bestaat tussen grote regeringen en "big tech" omdat berichtgeving, bijvoorbeeld in verband met vaccins, reeds deel uitmaakt van de manier waarop grote westerse regeringen "big tech" aanmoedigen om informatie te verspreiden. Er is reeds sprake van een dialoog.

Ongereguleerd en zonder checks and balances op hun werking zou big tech een bedreiging kunnen vormen voor het Westen; deze onthulling is een van de belangrijke lessen van de recente uitval.

Bron: After Facebook, big tech outages may be doomsday scenario - The Jerusalem Post