Trompetten en tankmotoren: Een keerpunt in Gaza?

door Richard Kemp - 16 mei 2021

• Hamas is geen partij voor de IDF en zou snel en veel goedkoper kunnen worden verslagen door bot en verpletterend militair geweld, ware het niet dat er één ding is - de Israëlische noodzaak om het verlies van burgerslachtoffers tot een minimum te beperken. Hamas weet dat.


• Gedurende de vele jaren van het conflict in Gaza hebben de meeste media in de wereld enthousiast bericht over de dood van Palestijnse burgers, alsof zij het doelwit waren van Israëls vermeende meedogenloze en onverschillige manier van oorlogvoeren. Deze overduidelijk valse propaganda is overgenomen door Hamas-aanhangers en "nuttige idioten" in het Westen... Mensenrechtengroeperingen over de hele wereld hebben hetzelfde gedaan.


• De opzettelijke onwetendheid gecombineerd met kwaadwilligheid is altijd adembenemend geweest. Elke onderzoekscommissie heeft de schuld van Israël al vastgesteld nog voordat ze voor de eerste keer bijeenkwam.


• Elk debat en elke stemming heeft overweldigend en natuurlijk ten onrechte Israëls vermeende oorlogsmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid bevestigd. Intussen worden de werkelijke oorlogsmisdaden van Hamas terzijde geschoven.


• De IDF heeft er alles aan gedaan om het verlies van burgerslachtoffers zoveel mogelijk te beperken door doelen te kiezen waar zo weinig mogelijk onschuldigen zouden worden getroffen... Net als in eerdere conflicten in Gaza heeft de IDF radio-uitzendingen in het Arabisch gemaakt, SMS-berichten verstuurd en zelfs burgers in de strook opgebeld om hen te waarschuwen voor dreigende aanvallen... Gazanen hebben interviews gegeven die dit bevestigen.


• Velen in de media, mensenrechtengroeperingen en internationale instanties hebben zich gehaast om alle burgerslachtoffers (behalve die door Hamas natuurlijk) als oorlogsmisdaden te bestempelen. Maar de Conventies van Genève zijn het daar niet mee eens. Want het toebrengen van burgerslachtoffers is niet illegaal op voorwaarde dat een militaire operatie noodzakelijk is voor het voeren van een oorlog, dat ze niet onevenredig zijn met het geplande militaire gewin en dat strijdende commandanten niet opzettelijk burgers als doelwit kiezen terwijl ze er alles aan doen om te voorkomen dat ze worden geraakt.


• De media beschouwen de verslagen van het ministerie van Volksgezondheid van Gaza als gezaghebbend en objectief. Dat is onoprecht en dat weten ze. Het ministerie van Volksgezondheid wordt gecontroleerd door Hamas en volgt elk bevel van Hamas op.


• Ondanks dit alles, zoals de media ons onophoudelijk laten zien, zijn de echte slachtoffers in deze campagne wel degelijk de burgers van Gaza geweest. Maar meestal hebben ze de oorzaak verkeerd. Elk ervan is te wijten aan de niet-uitgelokte agressie van Hamas tegen Israël. Zonder die agressie zou geen enkel slachtoffer zijn gevallen.


• Als westerse regeringen, internationale organisaties en mensenrechtengroeperingen werkelijk geïnteresseerd zijn in het voorkomen van lijden in Gaza, zouden ze nu moeten beginnen ernaar te streven een einde te maken aan het schrikbewind van Hamas, in plaats van hen te steunen door het na te papegaaien met hun rampzalige verhaal.

Tijdens een operatie in Gaza vorige week vielen de Israëlische Defensie Strijdkrachten een tunnelcomplex van Hamas aan met 12 eskaders van 160 gevechtsvliegtuigen die in minder dan een uur meer dan 150 doelwitten troffen met honderden bunker-busting JDAM's [Joint Direct Attack Munitions]. Hoewel de beoordeling van de gevechtsschade nog aan de gang is, vernietigde de inval misschien wel het meest kritieke element van de Hamas-infrastructuur, waarbij enorme voorraden munitie werden weggevaagd en waarschijnlijk tientallen, zo niet honderden strijders werden gedood. Dit was een harde klap voor Hamas en kan een keerpunt in het conflict blijken te zijn. Het was ook een krachtige boodschap aan Iran en Hezbollah, die de gevolgen voorzagen van een aanval op Israël met hun arsenaal van tienduizenden raketten in Zuid-Libanon.

De IDF-operatie was een zorgvuldig gecoördineerde combinatie van inlichtingen- en bewakingstactieken en kennis van vijandelijke tactieken, misleiding, verrassing en nauwkeurig gerichte, overweldigende kracht. Van dit alles waren misleiding en verrassing de sleutel. Verrassing is een oorlogsprincipe van de Amerikaanse, Britse en vele andere strijdkrachten, dat in het US Army Field Manual wordt gedefinieerd als "het treffen van de vijand op een tijdstip of plaats of op een wijze waarop hij niet is voorbereid". Het handboek zegt verder: "Misleiding kan de kans op het bereiken van verrassing vergroten". In de loop van de oorlogsgeschiedenis heeft verrassing door misleiding geleid tot vele verbluffende militaire overwinningen - vaak tegen de verwachtingen in.

De misleidingsoperatie van de IDF deed denken aan de beroemde list van de bijbelse Israëlitische leider Gideon tegen de Midjanieten. Hij liet zijn mannen op trompetten blazen, fakkels aansteken en strijdkreten slaken, waardoor een veel grotere strijdmacht werd nagebootst en het vijandelijke leger met een enorme overmacht het veld moest ruimen.

Afgelopen donderdag hebben de IDF tanks, artillerie en infanterievoertuigen zich aan de grens met Gaza opgesteld, met ronkende motoren als de trompetten van Gideon. De opbouw werd opgemerkt door Hamas en breed uitgemeten in de internationale media als een dreigende grondinvasie. Net als de Midianieten haastten honderden Hamas-strijders zich om te schuilen in het "metro"-tunnelnetwerk. Deze tunnels, die na het conflict van 2014 door Hamas werden aangelegd om commandofaciliteiten te huisvesten, wapens op te slaan en beschermde verplaatsingen te vergemakkelijken, strekten deze zich uit over tientallen kilometers onder de Gazastrook. Daar zaten de strijders in de val toen JDAM na JDAM van bovenaf binnen denderde. Opduikend om te vechten tegen de invasie die nooit kwam, werden de overlevende anti-tank teams en mortier squads vervolgens ook vanuit de lucht geraakt.

Dit meesterwerk van tactische synchronisatie, met al zijn complexe elementen, staat symbool voor de precisieaanvallen van de IDF tijdens deze campagne, Operatie Guardian of the Walls, die nu al schade hebben aangericht waarvan Hamas zich jarenlang niet zal herstellen. De IDF heeft veel lessen getrokken uit eerdere gevechten in Gaza en heeft sinds 2014 krachtig inlichtingen verzameld en gewerkt aan het ontwikkelen van strijdplannen en technologische oplossingen om af te rekenen met Hamas en hun Palestijnse Islamitische Jihad-bedgenoten.

Hamas is geen partij voor de IDF en zou snel en veel goedkoper kunnen worden verslagen door bot en verpletterend militair geweld, ware het niet dat er één ding is - de Israëlische noodzaak om het verlies van burgerslachtoffers tot een minimum te beperken. Hamas weet dat. Zij weten dat zij niet kunnen zegevieren over de IDF en zijn niet van plan dat te proberen. Hun hele strategie is erop gericht Israëlische bevolkingscentra aan te vallen met raketten, kamikaze drones en tunnels, met als doel tegenaanvallen van het IDF uit te lokken waarbij hun eigen burgers omkomen, om Israël in de hele wereld zwart te maken en te isoleren en internationale steun voor hun zaak te verwerven. Met menselijke schilden als fundamenteel element van elke operatie, is Hamas het eerste "leger" in de geschiedenis dat het leven van zijn eigen burgerbevolking als oorlogswapen gebruikt.

Hun strategie is jammerlijk succesvol geweest. Gedurende vele jaren van conflict in Gaza hebben de meeste media in de wereld enthousiast bericht over de dood van Palestijnse burgers, alsof zij het doelwit waren van Israëls meedogenloze en onverschillige manier van oorlogvoeren. Deze overduidelijk valse propaganda is overgenomen door Hamas-aanhangers en de "nuttige idioten" in het Westen. In de VS, Groot-Brittannië en Europa hebben we de afgelopen week honderden anti-Israël demonstranten gezien die met Palestijnse spandoeken zwaaiden, Israëlische vlaggen verbrandden, hun haat tegen de Joodse staat uitspuwden en schreeuwden over IDF-babymoordenaars. De laster van Hamas is een belangrijke drijfveer voor Israël-hatende academici aan westerse universiteiten en middelbare scholen, die hun valse beschuldigingen hebben ontgonnen als een rijke bron van materiaal om generaties studenten te indoctrineren.

Mensenrechtengroeperingen over de hele wereld hebben hetzelfde gedaan. In de VN zijn tientallen anti-Israël resoluties aangenomen, vaak gebaseerd op het verhaal van Hamas, waarin elk aspect van de conflicten in Gaza wordt verdraaid. Als klap op de vuurpijl heeft het Internationaal Strafhof dit jaar besloten een volledig onderzoek in te stellen in de hoop Israëlische soldaten, ambtenaren en politici in Den Haag in de beklaagdenbank te slepen.

Ik heb de afgelopen 15 jaar deelgenomen aan elke zitting van de VN-Mensenrechtenraad met bewijzen en aan elk spoeddebat over de conflicten in Gaza. De opzettelijke onwetendheid in combinatie met kwaadwilligheid is altijd adembenemend geweest. Bij elke onderzoekscommissie werd de schuld van Israël al vastgesteld nog voor de eerste bijeenkomst. Elk debat en elke stemming heeft de vermeende oorlogsmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid van Israël met een overweldigende meerderheid, en uiteraard ten onrechte, bevestigd. Intussen zijn de werkelijke meervoudige oorlogsmisdaden van Hamas terzijde geschoven.

De realiteit is heel anders dan de leugens die uit deze moderne Torens van Babel komen. De aanval van de IDF op de "metro"-tunnels deze week was afhankelijk van een bliksemsnelle actie en de coördinatie van 160 vliegtuigen die in een zeer kort tijdsbestek een klein gebied aanvielen. Naast deze ontzagwekkende complexiteit stelde de IDF alles in het werk om het verlies aan burgerslachtoffers tot een minimum te beperken door doelen te kiezen waar zo weinig mogelijk onschuldigen zouden worden getroffen, zoals lege wegen waar tunnels onderdoor liepen, en door nauwlettend toezicht te houden om te controleren of er niet plotseling een bus vol burgers opdook. De IDF heeft tot nu toe verschillende hoge gebouwen vernietigd waarin zich kritieke militaire infrastructuur van Hamas bevond, alsmede civiele kantoren en appartementen. Opmerkelijk is dat al deze gebouwen zijn neergehaald zonder dat er burgerslachtoffers zijn gevallen.

Net als in eerdere conflicten in Gaza heeft de IDF radio-uitzendingen in het Arabisch gemaakt, SMS-berichten verstuurd en zelfs burgers in de Gazastrook opgebeld om hen te waarschuwen voor dreigende aanvallen, waar zij zich voor hun eigen veiligheid konden ophouden en welke routes zij moesten nemen. Gazanen hebben interviews gegeven waarin dit wordt bevestigd.

Wanneer burgers een bestemd doelgebouw niet verlaten, laat de IDF soms speciaal ontworpen munitie met een laag vermogen vallen ("klop op het dak") om hen aan te moedigen naar buiten te gaan. De Israëlische luchtmacht houdt doelgebieden nauwlettend in het oog en breekt geplande vluchten vaak af als er een risico bestaat dat er burgerslachtoffers vallen.

In een conflict dat door Hamas is ontworpen om zoveel mogelijk burgerslachtoffers te maken, zijn sommige onvermijdelijk. Het is nog te vroeg om het aantal slachtoffers of de verhouding tussen het aantal gedode burgers en het aantal gedode strijders nauwkeurig te kunnen bepalen, maar uit de huidige evaluaties blijkt dat de IDF er tijdens deze campagne zelfs beter in is geslaagd het aantal burgerslachtoffers tot een minimum te beperken dan tijdens eerdere gevechten in Gaza. Velen in de media, mensenrechtengroeperingen en internationale instanties hebben zich gehaast om alle burgerslachtoffers (behalve die door Hamas, uiteraard) als oorlogsmisdaden te bestempelen. Maar de Conventies van Genève zijn het daar niet mee eens. Want het toebrengen van burgerslachtoffers is niet illegaal op voorwaarde dat een militaire operatie noodzakelijk is voor het voeren van een oorlog, dat ze niet onevenredig zijn met het geplande militaire gewin en dat strijdende commandanten niet opzettelijk burgers als doelwit kiezen, terwijl ze er alles aan doen om te voorkomen dat ze worden geraakt.

De media beschouwen de verslagen van het ministerie van Volksgezondheid van Gaza als gezaghebbend en objectief. Dat is onoprecht en dat weten ze. Het ministerie van Volksgezondheid wordt gecontroleerd door Hamas en volgt elk bevel van Hamas op. Van de ongeveer 2000 raketten die Hamas tot dusver tijdens dit conflict heeft afgevuurd, zijn er bijvoorbeeld ongeveer 400 afgeketst en in Gaza geland. Sommige daarvan hebben burgers gedood en het ministerie van Volksgezondheid heeft ze allemaal toegeschreven aan IDF-acties.

Contra-intuïtief is het meest effectieve middel om Gazaanse burgerslevens te redden Israëls antiraketsysteem Iron Dome geweest. Ondanks pogingen van Hamas om het te overweldigen, heeft Iron Dome met 90% succes voorkomen dat raketten uit Gaza hun doel treffen. Dit heeft niet alleen het leven van talloze Israëlische burgers gered, maar het betekent ook dat de IDF-campagne doelbewuster, discreter en preciezer kan zijn. Als honderden Israëli's zouden omkomen door Hamas-raketten, zou het IDF geen andere keuze hebben dan Gaza met veel meer kracht aan te vallen en zouden grondtroepen de Gazastrook al zijn binnengetrokken, waarbij onvermijdelijk veel meer burgerslachtoffers zouden vallen dan we tot nu toe hebben gezien.

Desondanks zijn, zoals de media ons onophoudelijk laten zien, de echte slachtoffers in deze campagne wel degelijk burgers van Gaza geweest. Maar meestal hebben ze het mis over de oorzaak. Elk slachtoffer is te wijten aan de niet-uitgelokte agressie van Hamas tegen Israël. Zonder die agressie zou geen enkel slachtoffer zijn gevallen. Zodra deze ronde van gevechten voorbij is, zal Hamas werken aan een betere wederopbouw voor de volgende keer - dat wil zeggen, om hun militaire capaciteit te regenereren in plaats van de civiele infrastructuur. Als westerse regeringen, internationale organisaties en mensenrechtengroeperingen werkelijk geïnteresseerd zijn in het voorkomen van lijden in Gaza, zouden ze nu moeten beginnen ernaar te streven een einde te maken aan het schrikbewind van Hamas, in plaats van het te steunen door het na te papegaaien met hun rampzalige verhaal.

Kolonel Richard Kemp is een voormalig commandant van het Britse leger. Hij was ook hoofd van het internationale terrorisme team in het Britse Cabinet Office en is nu een schrijver en spreker over internationale en militaire zaken. Hij is een Shillman Journalism Fellow aan het Gatestone Institute.

Vertaling door W.J. Jongman en H. Sleijster

© 2021 Gatestone Institute. Alle rechten voorbehouden. De artikelen hier afgedrukt geven niet noodzakelijkerwijs de standpunten weer van de vertalers of van Gatestone Institute.

Bron: Trumpets and Tank Engines: A Turning Point in Gaza? :: Gatestone Institute