TOP SECRET - DEEL 8: Bevestiging van reuzen, wereldwijde zondvloed

21 februari 2021 - door SkyWatch Editor

Deel 1 - Deel 2 - Deel 3 - Deel 4 - Deel 5 - Deel 6 - Deel 7 - Deel 8 - Deel 9 - Deel 10 - Deel 11
Deel 12 - Deel 13 - Deel 14 - Deel 15 - Deel 16 - Deel 17 - Deel 18 - Deel 19 - Deel 20 - Deel 21
Deel 22 - Deel 23 - Deel 24 - Deel 25 - Deel 26 - Deel 27 - Deel 28 - Deel 29 - Deel 30 - Deel 31
Deel 32 - Deel 33

Het was de volgende dag, een frisse februarimorgen, toen we het hoofdkwartier van de Navajo Nation verlieten voor een ontmoeting met Dr. Mose. De uitzichten op onze weg waren verbazingwekkend, met rotsspitsen die honderden meters uit de aarde oprezen, met enorme rotsen die vaak balanceerden op hun toppen en die werden geaccentueerd door enorme zandsteenheuvels en gekleurde plateaus zo ver als onze ogen konden zien. Met een uitgestrekte blauwe berglucht die lichtjes boven ons zweefde, was deze achtergrond van tafelbergen en spitsen beschilderd in geel, oranje en verschillende tinten rood, rijkelijk inspirerend toen we een paar uur later de traditionele hogan (een ronde kamer met negen zuilen, gemaakt van cederhouten boomstammen en modder) in de Monument Valley naderden, waar Dr. Mose had gezegd dat hij ons zou ontmoeten.

Als in een film uit het Oude Westen stond hij daar voor het Navajo-gebouw toen wij aan kwamen rijden, handen op zijn heupen, getooid met cowboylaarzen en een versleten strooien cowboyhoed (ironisch, nietwaar?), samen met een turkooizen horloge, ringen en riemgesp. Zwart, licht krullend haar bungelde langs zijn schouders en over zijn rug terwijl hij ons met een welkomstglimlach aankeek. Toen Carl en Allie uit de SUV stapten en naar hem toe gingen om hem te begroeten, schatte ik dat hij ongeveer 1.80 meter was, en niet meer dan dat. Hij leek blij hen te ontmoeten en meer dan enthousiast om te beginnen met het vertellen van de verhalen die we hem hadden gevraagd op te helderen voor ons - verhalen die zijn vader en grootvader had doorgegeven van generaties eerder, verhalen over reuzen, verhalen van "aliens dodende" helden van de overlevering, en nog veel meer.

Na hem gingen Allie en Carl de hogan binnen, terwijl ik en de cameraman achteraan liepen. Ik merkte op dat het een gebruikelijke grote lemen hut was met een opening aan één kant en een schoorsteenpijp die door het midden van het dak omhoog stak. Het was er verrassend warm. Dr. Mose had duidelijk een vuur aangestoken in afwachting van onze komst. De geur van ceder doordrong de kamer, en ik kon niet onderscheiden of dit van het vuur kwam of van de cederhouten balken, muren en plafonds. Het enige licht dat naar binnen scheen, kwam uit een gat in het midden van het plafond, waardoor de rook van het vuur naar buiten kon. Er waren overal zitplaatsen langs de muur tegen een roodbruine vloer van klei en zand. Dr. Mose nodigde ons uit om te gaan zitten, en hij gebaarde Carl, die het eerste contact had gelegd, om naast hem te komen zitten. Hij stelde zich formeel aan Carl voor door zijn duim op zijn borst te houden en vervolgens zijn naam te zeggen. Met zijn andere hand wees hij zijn wijsvinger aan en noemde de clan van zijn moeder. Met zijn middelvinger noemde hij de clan van zijn vader. De ringvinger, grootmoeders clan. En de pink, grootvaders clan. Toen glimlachte hij en bood Carl zijn hand aan, waarbij hij uitlegde dat hij door hem op deze manier te begroeten niet alleen zijn hand schudde, maar ook de groeten van zijn hele familie. Carl zag er vereerd uit, hij schudde niet alleen Don's hand, maar ook die van zijn hele familie.

Dr. Mose begon onmiddellijk te praten alsof hij op de automatische piloot werkte, terwijl onze technicus zich haastte om de opnameapparatuur klaar te zetten. De cameraman zei: "Wacht even. Kunnen we naar een plek met meer licht gaan en opnieuw beginnen?" De oude medicijnman keek nauwelijks op toen hij antwoordde: "Nee, nee, ik vertel het graag hier. Hier is waar ik het vertel. En daarmee ging hij verder waar hij zojuist was gebleven, terwijl hij in het zand op de vloer tekende en het eerste deel van het verhaal van de oude Anasazi voordroeg, zoals zijn vader en grootvader het hem hadden verteld, en hun voorouders, enzovoort - een legende die alleen Dr. Mose ongetwijfeld al honderden keren had verteld.

Omdat het duidelijk was dat deze Navajo-geschiedschrijver onverschillig stond tegenover onze camera- en opnameplannen (ik kon zelfs zien dat hij het niet prettig vond dat we hem op film zetten, maar gelukkig ging hij toch door), stapte ik naar Joe Ardis (ja, de "Wild Man of the Ozarks" was weer eens onze cameraman) en fluisterde: "Vergeet de lichten en je gebruikelijke opstellingscontroles en richt de camera nu op hem; hij is niet van plan om te stoppen! Joe maakte snel de camera los van het statief, ging naast Carl en Dr. Mose zitten en legde bijna twee uur lang vast wat maar een paar keer eerder in de geschiedenis was toegestaan: een blanke man die de officiële en legendarische verhalen over de schepping, de reuzen, een grote overstroming, de reptielachtige bedrieger en meer op film zet, allemaal met de stem van de medicijnman van het land. Dr. Mose zong zelfs voor ons in de verouderde taal en reciteerde delen van wat ik de "oudtestamentische geschiedenis" zou noemen, die in hun vroegste oudheid in de Navajo-taal werden nagespeeld.

Dr. Mose onderbouwde niet alleen het eeuwenoude en wereldwijd opgetekende verhaal van "zij die door portalen komen" en de invloed die zij hebben gehad op de bijbelse en wereldgeschiedenis in heden en verleden, en niet alleen verweefde hij de mythen en legenden van de Navajo-indianen naadloos met ons begrip van de zes scheppingsdagen, de komst van de Nephilim en hun connectie met het oordeel van een wereldwijde vloed, gevolgd door de herbevolking van volkeren over de hele wereld en een tweede invasie van reuzen, maar er waren verschillende momenten waarop Dr. Mose, toen ik hem om meer details vroeg, van het script afweek (hij scheidde zelfs af van de officiële Navajo-vertelling) om meer consistentie te verschaffen tussen de geschiedenis en de manier waarop de Bijbel zelf bepaalde gebeurtenissen optekende.

Toen de medicijnman bijvoorbeeld de "officiële verhaallijn" volgde over de Anasazi en hoe zij niet verdwenen, maar migreerden en de moderne Pueblo-indianen werden, uitte ik mijn twijfels over die theorie, waarop hij een beetje grijnsde en zei: "Nou, ik zou jullie dit waarschijnlijk niet moeten vertellen, maar..." En toen ging hij verder met ons oudere verhalen te vertellen die zijn grootvader had herhaald over deze mysterieuze volkeren die feitelijk verdwenen nadat ze onder de controle waren gekomen van de geest van een reptiel met een aureool, een vleesetend wezen dat verdacht veel leek op wat ik beschrijf in het boek Op het pad van de Onsterfelijken als "vurige serafijnen" (Hebreeuws: saraf, "vurige slang", ook overeenkomend met veel andere testamenten in de oude wereld, waaronder het Sanskriet sarpa, sarpin - "reptiel" - met poten als de hagedis of pootloos zoals de slang).

Een ander voorbeeld is toen ik hem vertelde wat we van de Apache geleerd hadden over kannibalistische reuzen en God die hen vernietigde in de zondvloed. "Oh, ja," zei hij, terwijl hij een geïllustreerd boek pakte dat van zijn hand is en dat in de scholen en bibliotheken van het land wordt gebruikt. Hij opende het om ons een tekening te laten zien van een reus die ongeveer 10 m groot was geweest: "Er was een tijd dat de aarde geteisterd werd door zulke grote reuzen en buitenaardse goden die de mensen vernietigden en opaten," zei hij. "Sommigen van hen waren in menselijke vorm; anderen waren monsters en [mens-dier hybriden]." Hij vervolgde dit met het verhaal van de Witte Schelp Vrouw, die geboorte gaf aan twee van de belangrijkste personages in de Navajo mythologie - een tweelingzoon die wonderen verrichtte, genaamd Naayéé' Neizghání (wiens naam "doder van buitenaardse goden" betekent) en zijn tweelingbroer, Tobadzischini. Samen doodden deze twee grote krijgers veel van de reuzen, hybriden en monsters die moedwillig het menselijk leven vernietigden. Terwijl Dr. Mose deze oude verhalen beschreef, moest ik denken aan David die Goliath doodde en later andere reuzen met zijn machtige mannen.

De verteller pauzeerde toen en zei: "Weet je, toen de christelijke missionarissen voor het eerst naar Amerika kwamen en onze mensen hun verhalen vertelden over de reuzen en de Grote Zondvloed, glimlachten wij en lieten hen weten dat wij deze verhalen lang geleden al van onze voorouders hadden gehoord." Misschien is dit de reden waarom zoveel Amerikaanse Indianen het vanzelfsprekend vinden zich tot het Christendom te bekeren, of waarom de volken er geen problemen mee lijken te hebben toen veel van hun stamoudsten en opvoeders zich tot het Christendom bekeerden.

Er ging nog een uur voorbij, terwijl we deze verhalen en liederen op film verzamelden, en tenslotte beëindigde Dr. Mose zijn anekdotes. Toen we opstonden om hem te bedanken en onze spullen te pakken om te vertrekken, merkte Carl dat de oude man heel voorzichtig met zijn voet het aarden tekening schoonveegde dat hij die middag met zijn vinger had gemaakt. Elke penseelstreek was uitgewist. Niets van de kunst zou ooit de hogan verlaten. Het verhaal moest uit het hoofd worden geleerd, zodat het in woorden en liederen kon worden doorgegeven aan volgende generaties. Dit is de manier van de verteller. Dit is de wetenschap van de orale geschiedenis. En daarmee schudde de medicijnman Carls hand en daarna de onze, en we keken toe hoe hij naar buiten schuifelde en het pad afliep. Een lichte wind deed stof rond zijn voeten opwaaien, en ik kon bijna de oude "Diné Bahaneʼ" horen (Navajo verhaal van de schepping) fluisteren in de lucht door deze paarse bergketen, en de oude stamtaal en traditionele Navajo ratels en fluiten die op een of andere manier nog steeds hun afdruk resoneren over de heuvels uit een tijd lang geleden.

Vertellen de Petroglyphen het verhaal?

Na een week onderweg te zijn geweest en honderden kilometers in het reservaat te hebben afgelegd om tussen hun talrijke ruïnes te wandelen, waaronder hogans, tempels en kiva's, en gidsen te volgen en een medicijnman te bezoeken, en niet te vergeten om petroglyfen op te sporen en te fotograferen, waren we eindelijk op weg naar de laatste plaats die we zouden bezoeken - een plaats waarvan onze Cherokee-gids ons had gezegd dat we die niet mochten missen. We hadden al genoeg pictogrammen en logogrammen verzameld van oude rotsgravures in het Four Corners gebied om onze zaak te bepleiten en voor ons doel een terugkerend thema te berekenen, dat zeker leek overeen te komen met de Midden-Oosterse en bijbelse verhalen over portalen, reptielachtigen, gevallen engelen, reuzen, en de verwoesting die zij aanrichtten in de oude wereld. Maar deze laatste petroglief was belangrijk, had onze gids gezegd, en we konden er recht op af rijden. Dus besloten we nog een laatste uitstapje te maken, ditmaal naar Utah, 50 mijl ten noorden van Moab, waar zich in San Juan County een van de grootst bekende verzamelingen petrogliefen bevindt. Het "storyboard" dat we daar zouden bezoeken, geëtst in zandsteen, begon reeds duizend jaar vóór Christus, en het vermeldt praktisch elk element in deze reeks - van spiraalvormige draaikolken, en degenen die er doorheen komen, tot mens-dier chimaeren en zelfs reusachtige, zesvingerige en zes-teen voetafdrukken gevolgd door veel kleinere vijfvingerige en vijf-teenige mensen. Zelfs die reptiel met zijn aureool is hier getekend, op slechts een paar meter afstand van buitenaards uitziende wezens met insectenogen. Deze locatie is ook makkelijker te bereiken dan de meeste die we hebben bezocht, maar is even belangrijk, zo niet belangrijker, dan andere rotstekeningen waar je dagenlang over ruw terrein kunt wandelen. (Maar nogmaals, als je kunt, raad ik je aan de Four Corners te bezoeken, een wandelvergunning of een gids te regelen, en zoveel mogelijk te zien van wat ik de "Anasazi Trail" ben gaan noemen, want veel van dit gebied bevat bewijs van een vroegere tijd, naar mijn mening, een tijdperk waarin beschavingen wereldwijd plotseling en dramatisch werden onderbroken door de wezens die op de Anasazi-muur van Utah staan afgebeeld).

De Newspaper Rock Petroglyph, zoals deze bekend staat, is enigszins ontcijferbaar wat betreft welke afbeeldingen ouder zijn vanwege het vervagen en de duisternis van de vroegste afbeeldingen (die zeker de meest mysterieuze zijn, met hun buitenaards uitziende hoofden, kostuums, en wat een soort vaartuig zou kunnen zijn), en archeologen geloven dat het schrift op deze grote muur doorging van 1000 v. Chr. of eerder tot ongeveer 1300 n. Chr. - dezelfde tijd dat de Anasazi plotseling verdwenen.

 

Maar het bord van het National Parks geeft toe:

Er zijn geen dateringsmethoden bekend voor rotskunst. Bij het interpreteren van de figuren op de rots zijn geleerden het niet eens over hun betekenis of hebben ze deze nog niet kunnen ontcijferen. Helaas weten we niet of de figuren verhalen vertellen, krabbelen, jachtmagie, clansymbolen, oude graffiti of iets anders voorstellen.

Ik stel voor dat het "iets anders" is wat ze precies ons vertellen, gebaseerd op de redundantie van hetzelfde verhaal dat over de hele wereld wordt verteld. De Anasazi, die verdwenen toen ook de gewoonte om op dit tablet te schrijven plotseling ophield, gebruikten beelden en symbolen die lijken op die welke wereldwijd zijn gevonden en die verband houden met een eerste, en tweede, inval van reuzen, en de bergachtige poorten waar hun scheppers doorheen kwamen.

En ik was niet de enige die onmiddellijk het verhaal op de muur zag als een bijbels verhaal verteld door oude Amerikaanse ogen. Ik kon het ook zien aan de gezichten van Carl Olafsen en Allie Anderson - mijn hoofdonderzoekers - nadat we klaar waren met filmen, onze drone hadden ingepakt (die we hadden gebruikt om luchtopnamen te maken) en aan de lange rit terug naar ons hotel begonnen. Terwijl ik reed, wierp ik een blik op Carl in de achteruitkijkspiegel, en ik kon zien dat vooral hij diep in gedachten was. Al snel pakte hij een blocnote en begon iets op te schrijven, dat hij me later in het hotel gaf. Er stond:

Kijkend naar die laatste petroglief kon ik een veelheid van antieke memo's zien: de spiraal die Dr. Mose had uitgelegd, het reptiel met de halo op zijn kop, voetafdrukken van dieren, voetafdrukken van mensen... plotseling stond ik stil. Er was een pad van menselijke voetafdrukken, elk met precies vijf tenen, naast een pad van reusachtige menselijke voetafdrukken... de grootste sets met zes tenen! Ik moest denken aan 1 Kronieken 20:6:

En er was weer oorlog te Gath, en daar was een man van grote gestalte, die aan elke hand zes vingers had en aan elke voet zes tenen, vierentwintig in getal, en hij stamde ook af van de reuzen.

THOMAS HORN BESCHRIJFT EEN MYSTERIEUZE BERG WAAR EEN PORTAAL ZOU ZIJN

Waarom zouden Indianen dezelfde afwijkende fysiologie verzinnen als de oude Hebreeën aan de andere kant van de wereld? Hoewel polydactylisme zeker niet betekent dat iemand een Nephilim is, suggereren verslagen van reuzen met een extra teen aan beide zijden van de Atlantische Oceaan een genetische verwantschap. Op andere plaatsen binnen de oude figuren was een meer mystificerende anomalie: Er waren vreemde, reptielachtige, humanoïde vormen met bolvormige hoofden en grote, amandelvormige ogen. De oudste en meest woestijnachtige van hen was een humanoïde vorm met wat een antenne leek te zijn die van het hoofd of de helm afkwam. Andere humanoïde vormen hadden hoornachtige trekken die van hun vervormde menselijke hoofden afkwamen. Een van hen - de oudste verschijning - leek een schijfvormig voorwerp of een soort wapen vast te houden en stond in de buurt van een gedaante die een vierkant voorwerp had, vastgemaakt aan de top van een schouderhoge paal.

Wat zouden deze figuren achtergelaten kunnen hebben om aan toekomstige reizigers duidelijk te maken? Wat waren de motieven achter de zorgvuldige, tijdrovende inspanningen van deze boodschappen? En waar gingen de Anasazi heen? Archeologen denken dat de Anasazi gewoon zijn opgegaan in de Navajo en Hopi stammen. Maar ons werd in de Hogan verteld [door Dr. Mose] dat de stammen naar hen zochten en hen niet konden vinden. Zij spoorden hen op tot in de Chaco vallei maar zij waren verdwenen. De stammen rouwden om hen en huilden. Chaco betekent "huilen". De mondelinge geschiedenis weet dat ze gewoon verdwenen.

De vraag is... waar, en waarom?

Carl Olafsens verbaasde reactie op alles wat we hadden gezien, inclusief deze laatste petroglief, is dezelfde hoofdpijn-reactie die de generaties moeten hebben gevoeld die tijdens ons onderzoek hebben gestaan waar wij hebben gestaan. Toch geloof ik dat het antwoord die dag recht voor de ogen van hun en mijn team stond (en dat doen zij ook, na het overdenken van het bewijsmateriaal). De oude ruïnes van de Anasazi dateren van megalithische ruïnes elders in de wereld, en ze lijken allemaal dezelfde vingerafdrukken (en voetafdrukken met zes tenen!) van de reuzen te hebben. Dit gezegd zijnde, als je alleen de beelden neemt die de Anasazi hebben achtergelaten en ze vergelijkt met soortgelijke (en in sommige gevallen, identieke) universele symbolen die elders in de wereld zijn gevonden, waar de verhalen en betekenissen van de beelden duidelijk zijn gemaakt, en in gedachten houdt dat deze legenden wereldwijd ongeveer in dezelfde tijd zijn ontstaan, is het naar mijn mening waarschijnlijker dan niet, dat het universele verhaal overeenstemt met de verslagen van alle belangrijke culturen van de oude wereld waarin het verbazingwekkend consistente verhaal wordt verteld van "goden" die uit de hemel neerdaalden en/of door spiraalvormige draaikolken kwamen om zich te materialiseren in lichamen van vlees.

Van Rome tot Griekenland - en daarvoor Egypte, Perzië, Assyrië, Babylonië en Soemerië - de vroegste beschavingsverslagen vertellen over het tijdperk waarin machtige wezens die bij de Hebreeërs bekend stonden als Wachters en in het boek Genesis als de benei ha-elohim (zonen van God) zich vermengden met mensen, en geboorte gaven aan deels hemelse, deels aardse hybriden die bekend staan als nephilim. De Bijbel zegt dat dit gebeurde toen de mensen op aarde begonnen toe te nemen en er dochters aan hen werden geboren. Toen de zonen van God de schoonheid van de vrouwen zagen, namen zij vrouwen uit hun midden om hun ongewone nageslacht te verwekken.[i]

Ik geloof dat een verslag van deze eerste invasie van hybride mensen en reuzen met zes tenen is opgetekend in Genesis 6:4, waar staat:

Er waren reuzen op de aarde in die dagen [de eerste inval voor de zondvloed]; en ook daarna [na de zondvloed, de tweede inval], toen de zonen Gods tot de dochters der mensen kwamen en zij hun kinderen baarden, werden zij machtige mannen, die vanouds waren, mannen van faam. (schuin toegevoegd)

Merk op dat toen de Torah (Genesis tot en met Deuteronomium, de eerste vijf boeken van de Bijbel) werd geschreven rond 1300 v.Chr., dit dezelfde tijd zou zijn geweest waarin archeologen geloven dat de Anasazi, aan de andere kant van de wereld van die Bijbelse landen, reusachtige voetafdrukken met zes tenen tekenden op een stenen muur in Utah en geconfronteerd werden met "een vreemde vijand", zoals de naam "Anasazi" impliceert. Wanneer de geschriften in de Torah worden vergeleken met andere oude teksten, waaronder Henoch, Jubileeën, Baruch, het Genesis Apocryphon, Philo, Josephus, Jasher, Jubileeën, en vele anderen (de verslagen van de Amerikaanse Indianenstammen aan deze kant van de wereld niet meegerekend), is het duidelijk dat dit meer is dan een legende - het is geschiedenis, een kroniek verteld door de methoden en wereldbeelden van verschillende volkeren over reuzen die plotseling de hele wereld teisterden, weggevaagd werden in een vloed, en dan op een of andere manier terugkeerden in een tweede invasie. Dit verhaal werd wereldwijd opgeschreven, van Hebreeuwse rollen tot Indiase rotstekeningen, als het oudste opgetekende testament van deels menselijke, deels engelachtige wezens, die op hun beurt weer de nakomelingen waren van afschuwelijke reptielachtige entiteiten (of wat in het apocriefe boek Henoch de gevallen Wachters worden genoemd). Elders in dit boek zult u lezen dat documenten die gevonden zijn in Grot 4 van de Dode Zee Rollen een Wachter beschrijven met de naam Melkiresha in de vorm van een angstaanjagende reptiel wiens uiterlijk "angstaanjagend was als dat van een adder, en... hij was extreem donker... en zijn gezicht was als dat van een adder." Is Melkiresha of zijn gevallen cohorten dezelfde als die halo-dragende reptielen die de Anasazi naar de ondergang leidden? Er is reden om aan te nemen van wel, en, na veel vergelijken stel ik een redelijk gerechtvaardigde vertaling voor van de traditionele Indiaanse scheppingsverhalen samen met de Anasazi's petroglyphs als vertellend:

1. In den beginne, maakte de grote schepper alles.
2. Machtige reptielachtigen daalden toen neer uit de Hemel door portalen (de spiraal, halo, en reptielachtige symbolen) om de wereld te misleiden, en de wereld viel in duisternis. Dit wordt ook gesuggereerd in een van de betekenissen van het woord Anasazi ("een buitenaardse vijand").
3. Portalen (die in de oude spiraalsymboliek werden afgebeeld naast reusachtige voetafdrukken met zes tenen en gehoornde mensachtige figuren) openden zich in deze tijd en buitenaardse "goden", monsters en reuzen kwamen er doorheen. Sommige van deze reuzen hadden zes vingers en zes tenen (precies zoals beschreven in het Oude Testament).
4. De Schepper vernietigde de monsters en reuzen in een grote vloed.
5. Toch keerden de reuzen en de reptielachtige bedriegers terug, hoewel niet in dezelfde aantallen als vóór de zondvloed. Zij zetten de mensen aan tot tovenarij, kannibalisme en mensenoffers (zoals de gepluimde slangen van de Meso-Amerikaanse Maya's en Azteken deden).

Natuurlijk moet men zich afvragen wat er met de overblijfselen van de reuzen in Amerika is gebeurd en of het Smithsonian Instituut werkelijk heeft deelgenomen aan een doofpotaffaire (zoals sommigen hebben beweerd) door opzettelijk te proberen de overblijfselen van de reuzen te verbergen (omdat dit de evolutietheorie, die zij zo hoog in het vaandel hebben staan, in de weg zou staan) toen zij bij vroege Amerikaanse archeologische opgravingen werden ontdekt. Vine Deloria, een inheems Amerikaans schrijver en professor in de rechten, klinkt verdacht veel alsof deze samenzweringstheorie waar zou kunnen zijn. Hij zegt:

Heeft het Smithsonian Institution ergens een Indiana Jones-achtig groot magazijn met gangen vol resten van Amerikaanse reuzen ontsloten? Het is mogelijk. Ik heb zelf vele tientallen oude krantenknipsels die gepubliceerd zijn toen skeletten van ongewone afmetingen - tien voet lang en meer - werden opgegraven in de Verenigde Staten. Ik heb er zoveel dat het een boek op zich zou kunnen zijn, en deze artikelen ondersteunen de legenden over de tijd dat wrede reuzen over de hele wereld voorkwamen. Terwijl David aan de ene kant van de wereld tegen hen vocht, bouwden de Anasazi misschien klifwoningen in Amerika om hen te ontlopen, en hun rotstekeningen passen ook in dat verhaal. Maar het bewijs van de Anasazi staat niet alleen. Locaties over de hele wereld die lijken aan te sluiten bij wat ik de "tweede invasie" van reuzen na de zondvloed heb genoemd, zijn talrijk.

Maar hoe zit het met bewijs dat wijst op de aanwezigheid van portalen-interloperende reptielachtige entiteiten en hun reusachtige nakomelingen van de eerste invasie voor de zondvloed? Het bestaat en is wereldwijd. We onderzoeken dit bewijs elders in deze serie, die zelfs informatie bevat die verband houdt met de "technologie" van de portalen/sterrenpoorten, wat de grotere vraag oproept: Moeten de klifwoningen van de Anazasi, de ruïnes van Göbekli Tepe, de gigantische stenen van Baalbek en honderden andere dergelijke locaties over de hele wereld worden opgevat als overblijfselen van een eerste en tweede invasie van de aarde door portaal-doortrekkende reptielachtige onsterfelijken en hun gigantische nakomelingen? Ik denk dat het antwoord in veel gevallen ja is. Er is fysiek bewijs dat zij hier waren, en tegen de tijd dat u het einde van deze serie bereikt, zult ook u waarschijnlijk geloven dat zij ook in grote getale zullen terugkeren.

Maar eerst gaan we naar de zuidwestelijke hoek van het Anasazi-portaal territorium, naar Sedona, Arizona, waar Cris Putnam en zijn team op een paar vreemde "dingen" stuitten die ze niet verwacht hadden.

VOLGENDE KEER: Geheime bergen, draaikolken en bewoners van ongeziene werelden

Noten:

[i] Thomas Horn, Zenith 2016 (Crane, MO: Defender, 2013) 194.

[ii] Wayne N. May, This Land: America 2,000 B. C. to 500 A. D. (Google eBook, Hayriver Press, June 18, 2012) 220.

Bron: TOP SECRET SERIES—PART EIGHT: Confirmation Of Giants, Global Flood » SkyWatchTV