TOP GEHEIM - deel 22: Vier niveaus van het Multiversum

28 maart 2021 - door SkyWatch Editor

Deel 1 - Deel 2 - Deel 3 - Deel 4 - Deel 5 - Deel 6 - Deel 7 - Deel 8 - Deel 9 - Deel 10 - Deel 11
Deel 12 - Deel 13 - Deel 14 - Deel 15 - Deel 16 - Deel 17 - Deel 18 - Deel 19 - Deel 20 - Deel 21
Deel 22 - Deel 23 - Deel 24 - Deel 25 - Deel 26 - Deel 27 - Deel 28 - Deel 29 - Deel 30 - Deel 31
Deel 32 - Deel 33

Eerlijk gezegd omvat het woord "universum" van oudsher de totaliteit van alle materie. In Merriam-Webster's Collegiate Dictionary, 11e editie (2003), wordt "universum" gedefinieerd als: "Het geheel van dingen en verschijnselen, waargenomen of verondersteld." Dat lijkt meer dan één universum uit te sluiten, is het niet? Afgezien van de samenhang, stellen sommige voorstanders van het multiversum zelfs verschillende natuurkundige wetten voor in hun hypothetische onder-wereldgebieden.

Een belangrijke voorloper voor het begrijpen van multiversum-redeneringen is de theorie van inflatie. De kosmische inflatietheorie stelt dat er een periode van sneller-dan-het-licht versnelling was tijdens de uitdijing van het vroege universum na de Big Bang. In maart 2014 gonsde het internet van artikelen als "First Direct Evidence of Cosmic Inflation"[i] en "Direct Evidence of Big Bang Inflation,"[ii] maar minder aangekondigd waren de intrekkingen een paar maanden later, zoals "Big Bang Inflation Evidence Inconclusive."[iii] Hoewel de jury er nog niet uit is, wordt kosmologische inflatie gewoon aangenomen in multiversum redeneringen - het grote idee is dat in de eerste fractie van een seconde na de Big Bang, het universum exponentieel expandeerde en zich uitstrekte tot ver buiten het zicht van de meest krachtige telescopen.

Max Tegmark, kosmoloog bij het MIT, heeft een eenvoudige classificatie op vier niveaus gemaakt van deze gebieden buiten het waarneembare universum. iv] De niveaus kunnen worden opgevat als omvattende en uitbreidende voorgaande niveaus en ze worden steeds speculatiever. Hoewel veel vooraanstaande wetenschappers en filosofen openlijk kritisch staan tegenover de niveaus III en IV, is niveau I in de wetenschap betrekkelijk oncontroversieel.

Niveau I

Dit niveau omvat eenvoudigweg gebieden die zo ver weg zijn dat zij niet kunnen worden waargenomen. Met andere woorden, zelfs met de snelheid van het licht heeft het licht niet genoeg tijd gehad om de enorme afstand te overbruggen. Wetenschappers zijn het er in het algemeen over eens dat in alle regio's van het multiversum van niveau I dezelfde natuurkundige wetten en dezelfde constanten gelden. Astrofysicus Jeffrey Zweerink schrijft: "Niveau I een 'multiversum' noemen is enigszins een verkeerde benaming omdat alle waarneembare volumes in werkelijkheid deel uitmaken van hetzelfde grote universum."[v] Deze biedt werkelijk geen serieuze uitdaging aan de antropische redenering. Dienovereenkomstig reserveren velen de term "multiversum" voor de meer conjecturele scenario's die volgen.

Niveau II

Het tweede niveau impliceert buitenwereldse rijken met verreikende implicaties. Terwijl de grenzen van de waarneming van een enkel universum het eerste niveau definiëren, impliceert het multiversum van niveau II waarlijk meerdere universa, zogezegd met verschillende fysische wetten en constanten. Dit idee komt voort uit de chaotische inflatietheorie, waarin het multiversum als geheel eindeloos uitdijt, maar sommige regio's ophouden met uitdijen en afzonderlijke bubbels vormen, zoals het schuim in een glas frisdrank. Volgens dit model is ons universum slechts een enkele bel van het kosmisch schuim. Het vindt enige steun in het feit dat sommige versies van de snaartheorie erop wijzen dat er veel verschillende regelingen van natuurkundige wetten en constanten zijn. De uniformiteit die we in ons universum waarnemen is dus beperkt tot onze ene bel. Stephen Feeney van het University College in Londen gelooft dat bewijs voor deze andere bel-universa aanwezig is in de kosmische microgolf-achtergrondstraling, de warmte-handtekening "echo" van de oerknal.[vi]

Niveau III

Geïnspireerd door de veel-werelden interpretatie van de kwantummechanica, lijkt dit niveau voor de meeste mensen buitensporig fantastisch. In de kwantummechanica kunnen bepaalde waarnemingen (zoals de positie van een elektron) niet absoluut voorspeld worden. In plaats daarvan is er een reeks van mogelijke posities, elk met een verschillende waarschijnlijkheid.

Kwantummechanische onzekerheid kan worden verklaard in termen van elke mogelijke positie of toestand die in een of andere mogelijke wereld wordt vertegenwoordigd. Volgens de veel-werelden interpretatie genereert elke mogelijkheid een ander universum. Bijvoorbeeld, het gooien van een zeszijdige dobbelsteen heeft zes mogelijke uitkomsten, zodat elke keer dat de dobbelsteen wordt gegooid, hij op elk getal valt, waardoor in feite vijf nieuwe universa worden geboren naast het universum waaruit oorspronkelijk werd gegooid. Elke beslissing creëert dus parallelle werkelijkheden waarin elke mogelijke uitkomst zich afspeelt. De enorme omvang van kwantummechanische gebeurtenissen lijkt onbetaalbaar absurd, maar misschien toch leuk. Volgens dit model zou men zich een universum kunnen voorstellen waarin Richard Dawkins een jongeaardecreationist is of president Obama een legitiem Amerikaans staatsburger van natuurlijke geboorte is. Toch lijkt het erop dat al deze maffe parallelle werkelijkheden in hetzelfde universum voorkomen dat dezelfde natuurkundige wetten en constanten met zich meebrengt, zodat Niveau III niet bijzonder nuttig is om een echt multiversum te beschrijven.

Niveau IV

De meeste voorstanders van multiversa van niveau II staan toe dat elke mogelijke manifestatie van fysische wetten in ten minste één zeepbel zal voorkomen. Niveau IV impliceert dus het bestaan van elke mathematisch consistente mogelijkheid. Als universa met elke wiskundig consistente verzameling van fysische wetten werkelijk bestaan, dan is er geen verklaring nodig voor het toevallige, leven-ondersteunende universum waarin wij ons bevinden. Critici zien dit als een handige truc om te ontsnappen aan de theïstische implicaties van fijnafstemming en het antropische principe. De Albert Einstein Professor in de Wetenschappen aan de Princeton Universiteit, Paul J. Steinhardt, noemde dit "een alomtegenwoordig idee in de fundamentele fysica en kosmologie dat met pensioen zou moeten worden gestuurd"[vii] en sprak zich uit tegen de redenering achter het Level IV multiversum:

Volgens deze opvatting kunnen de wetten en eigenschappen binnen ons waarneembare universum niet verklaard of voorspeld worden omdat zij door toeval tot stand zijn gekomen. Verschillende regio's van de ruimte die te ver weg zijn om ooit te kunnen worden waargenomen hebben volgens dit beeld met verschillende wetten en eigenschappen. In het hele multiversum zijn er oneindig veel verschillende gebieden. Onder deze gebieden zal, in de woorden van Alan Guth, "alles wat kan gebeuren ook gebeuren, en wel oneindig vaak". Vandaar dat ik naar dit concept verwijs als een Theorie van Alles. Elke observatie of combinatie van observaties is consistent met een Theorie van Alles. Geen enkele observatie of combinatie van observaties kan het weerleggen. Voorstanders lijken zich te verheugen in het feit dat de Theorie niet kan worden gefalsifieerd. De rest van de wetenschappelijke gemeenschap zou in opstand moeten komen omdat een idee dat niet kan worden gefalsifieerd buiten de grenzen van de normale wetenschap valt. Toch is er, op een paar stemmen na, een verrassende zelfgenoegzaamheid en, in sommige gevallen, een met tegenzin aanvaarde Theorie van Alles als een logische mogelijkheid. De wetenschappelijke tijdschriften staan vol met artikelen waarin de Theorie van Alles serieus wordt behandeld. Wat is er aan de hand?

Wij geloven dat Steinhardt de juiste analyse van het Level IV multiversum heeft, maar dat betekent niet dat iets als het Level II niet mogelijk is. In feite is Steinhardt een vooraanstaand voorstander van de branewereld-theorie (zoals aan onze lezers voorgesteld in Exo-Vaticana).

Branewereld

Braneworld kosmologie stelt dat onze vier-dimensionale ruimte-tijd is als een vel papier, een membraan of "brane" dat eenvoudig een subruimte is van een grotere, multidimensionale ruimte. Het grote idee is dat ons zichtbare, vierdimensionale ruimte-tijd universum beperkt is tot zijn eigen membraan binnen een hoger-dimensionale ruimte die "de bulk" wordt genoemd. De massa zou andere vertakkingen kunnen bevatten die, voor alle doeleinden, parallelle universa zijn. Binnen de bulk kan een parallel universum slechts een haarbreedte verwijderd zijn van dit universum. Materie kan zijn sterrenstelsel niet overstijgen, maar zwaartekracht wel. Andere branes zijn dus onzichtbaar (zoals zwarte gaten) omdat de fotonen van licht aan de brane vastzitten. Desondanks theoretiseren wetenschappers dat zwaartekrachtkrachten van het ene naar het andere hersen-universum kunnen reiken. Als dat het geval is, suggereert donkere materie het bestaan van andere hersenwerelden.

Steinhardt legt uit: "Onze driedimensionale wereld kan worden gezien als een membraan-achtig oppervlak ingebed in de ruimte met een extra, vierde ruimtelijke dimensie."[ix] Ons universum is dus één "branewereld" en er bestaat een andere branewereld, een parallel universum, op minder dan een atoombreedte afstand. Dit is waarschijnlijk een vreemd domein waar de wetten van de fysica geheel anders zouden kunnen zijn. Lijkt dit te veel op een science fiction roman? Niet zo snel; Steinhardt gelooft dat we er al kwantificeerbaar bewijs voor hebben.

Hij stelt: "Hoewel we geen materie op de andere planeet kunnen aanraken, voelen of zien, kunnen we niettemin het bestaan ervan gewaarworden, omdat we de zwaartekracht ervan kunnen voelen."[x] Hij stelt dat er toch geen donkere materie in ons universum is, maar dat het materie is die in een parallel universum bestaat. Een nabije parallelle werkelijkheid, immuun voor ons licht, produceert gravitatie-effecten. Dit verklaart gemakkelijk donkere materie, een anders kosmologisch raadsel. Interessanter is dat Steinhardt voorstelt dat deze twee membranen elkaar zelfs op bepaalde punten zouden kunnen raken, waardoor materie en straling van het ene naar het andere wordt overgebracht. Dit suggereert dat zwarte gaten in feite verbindingspunten zouden kunnen zijn tussen parallelle brane-werelden. Als een overmaat aan materie zich verzamelt op een punt op een andere brane, wordt het zwaartekrachtsveld zo sterk dat het de andere brane naar zich toe trekt, en wat aan de ene kant een zwart gat is, wordt aan de andere kant een wit gat. Op deze manier zouden sommige zwarte gaten poorten naar een parallel universum kunnen zijn. Dit idee biedt een oplossing voor de verbijsterende oorsprong van UFO's en sommige paranormale verschijnselen. UFO's lijken niet met conventionele middelen te worden voortbewogen.

Profetie, 2025, 'De boodschapper' Apophis, en de verschrikkelijke goden die ermee komen

Geest boven materie

Ben Rich was de directeur van Lockheeds Skunk Works van 1975 tot 1991. In 1993 deelde Rich verbazingwekkende inzichten met Jan Harzan, directeur van het Mutual UFO Network. Toen hem werd gevraagd naar ongelofelijke UFO voortstuwingsprestaties:

Harzan zegt dat Rich stopte en hem aankeek, en Harzan toen vroeg of hij wist hoe ESP werkte. Jan zegt dat hij verrast was door de vraag en antwoordde: "Ik weet het niet, zijn alle punten in ruimte en tijd met elkaar verbonden?" Rich antwoordde: "Dat is hoe het werkt." Toen draaide hij zich om en liep weg.

Dit sluit mooi aan bij het idee van J. Allen Hynek: "Ik hypotheseer een 'M&M' technologie die het mentale en het materiële domein omvat."[xii] Maar hoe kan het mentale het materiële voortstuwen? Het blijkt dat mentale gebeurtenissen een diepgaande invloed hebben op de fysieke werkelijkheid.

Golf-deeltje dualiteit en het twee-spleten-experiment

Lichtfotonen gedragen zich soms als een golf en op andere momenten lijken ze een deeltje te zijn. Wanneer een lichtfoton door een spleet gaat, kan het de vorm van een golf of een deeltje aannemen. Voordat het wordt waargenomen, is het letterlijk zowel een deeltje als een golf. De status wordt waargenomen als een deeltje twee banden produceert op de achterwand en een golf creëert een interferentiepatroon (zoals te zien is in de illustratie). De status wordt "superpositie" genoemd, wat letterlijk betekent dat alle mogelijke uitkomsten in tandem bestaan. Eenmaal waargenomen, neemt een foton de waargenomen toestand onherroepelijk aan. De waarnemer-afhankelijke status van lichtfotonen introduceert het mysterieuze element van intelligent bewustzijn in de bouwstenen van de werkelijkheid. Dr. Robert Lanza legt de metafysische implicaties uit:

Denk aan het beroemde tweespleten experiment. Wanneer je een deeltje door de gaten ziet gaan, gedraagt het zich als een kogel, die door de ene of de andere spleet gaat. Maar als niemand het deeltje observeert, gedraagt het zich als een golf en kan het tegelijkertijd door beide spleten gaan. Deze en andere experimenten vertellen ons dat onwaargenomen deeltjes alleen bestaan als "golven van waarschijnlijkheid", zoals de grote Nobelprijswinnaar Max Born in 1926 aantoonde. Het zijn statistische voorspellingen, niets anders dan een waarschijnlijke uitkomst. Totdat ze worden waargenomen, hebben ze geen echt bestaan; alleen wanneer de geest de steigers op zijn plaats zet, kan men denken dat ze een duur of een positie in de ruimte hebben. Experimenten maken het steeds duidelijker dat zelfs louter kennis in de geest van de experimentator voldoende is om mogelijkheid om te zetten in werkelijkheid.

Het introduceren van bewustzijn als een bepalende factor in de structuur van de fysieke werkelijkheid suggereert dat geest fundamenteler is dan materie, en biedt een manier om natuurkunde en bewustzijn samen te voegen. Hoewel hij een monistische kosmologie omarmt, heeft B. Allen Wallace een "algemene theorie van ontologische relativiteit" aangeboden, die suggereert dat mentale verschijnselen boven de materie staan.[xiv] Natuurlijk wordt er een bijbels consistent alternatief geboden in het boek The Supernatural Worldview.[xv] Als bewustzijn werkelijk primair is, dan krijgen de hemelse reizen die in oude teksten als Openbaring en Henoch worden beschreven een nieuw gevoel van objectiviteit. Antropologe Lynne Hume schrijft:

Het kan zijn dat "bewustzijn" zo dicht bij het begrip "geest" ligt, en "niveaus van bewustzijn" zo dicht bij het begrip "verschillende rijken van bestaan," als empirici bereid zijn te accepteren. Uiteindelijk is dit misschien slechts een kwestie van semantiek en niet van belang voor de essentie van wat mensen zeggen te ervaren. Sterker nog, als we de ene term vervangen door de andere, komen we misschien op hetzelfde argument uit.[xvi]

Zij merkt ook op dat het wereldwijde geloof in toegang tot een "portaal of doorgang om toegang te krijgen tot een ander soort werkelijkheid wijdverbreid is."[xvii] Misschien zijn beschrijvingen van het "geestenrijk", de "tweede hemel" of het "astrale vlak" beschrijvingen van wat de wetenschap als een parallel universum beschouwt?

Gebaseerd op de besproken wetenschap, suggereren paranormale onderzoekers een mogelijke verklaring van verschijningen:

Als er andere universa zijn die hun eigen aparte tijd en ruimte hebben die op zichzelf uitdijen en inkrimpen los van ons universum, is het dan niet denkbaar dat zij op een bepaald moment ons universum/dimensie zouden kruisen en een verschijnsel zouden voortbrengen dat wij zouden zien als een spook of een geest?[xviii]

Als dat zo is, dan verschijnen verschijningen misschien als nevelige dampen omdat ons dunne membraan van de werkelijkheid slechts kort overlapt met dat van hen, en dan, "poef," zijn ze verdwenen.

Owen Gingerich, voormalig onderzoekshoogleraar astronomie en wetenschapsgeschiedenis aan Harvard University, heeft boeken geschreven ter verdediging van God's Universe (2006) en God's Planet (2014). Hij heeft de beroemde opmerking gemaakt dat "iedereen die in meerdere universa kan geloven geen probleem zou moeten hebben om in de hemel of de hel te geloven."[xix] Wij geloven dat zijn opmerking de discussie over portalen en buitenwereldse sferen ook voor de gelovige in een ontnuchterend licht plaatst. Het omgekeerde is ook waar: "Als men kan geloven in hemel en hel, dan moet men ook kunnen geloven in andere universa." Omdat de Bijbel zowel portalen naar de onderwereld (Openbaring 9:1) als naar de hemel (Genesis 28:12) vermeldt, kan men geen consequent christen (of wetenschapper) zijn en tegelijkertijd het onderwerp van deze serie zonder meer verwerpen.

Essentiële punten

• Zwarte gaten worden waargenomen door de accretieschijf van vortexenergie.
• Een Einstein-Rosen brug vormt zich wanneer een zwart gat zich verbindt met een ander, en zo een wit gat vormt.
• Alle spiraalvormige sterrenstelsels bevatten mogelijk gecentraliseerde, galactische wormgat-transportsystemen.
• Het is theoretisch mogelijk dat alle zwarte gaten wormgaten zijn.
• Het is theoretisch mogelijk om een doorkruisbaar wormgat te creëren.
• Het multiversum komt voort uit de inflatietheorie (dat het universum exponentieel expandeerde in de eerste nanoseconden na de Big Bang).
• Het multiversum van niveau I is niet omstreden.
• Het multiversum van niveau II omvat afzonderlijke "universa".
• Het multiversum van niveau III is gebaseerd op de veel-werelden interpretatie van de kwantummechanica en is fantasievol speculatief.
• Het niveau IV multiversum is bekritiseerd als zijnde niet classificeerbaar.
• De Braneworld-theorie poneert echte "parallelle universa" en kan een verklaring bieden voor donkere materie.
• VATT, LBT, en LUCIFER bevestigen de donkere materie en wormgat theorieën.
• Fotonen lijken een golf en een deeltje te zijn.
• Posities van kwantumdeeltjes worden uitgedrukt als waarschijnlijkheden, maar zodra ze worden waargenomen, nemen ze een positie in die het veld van waarschijnlijkheden doet instorten.
• De waarnemer introduceert het esoterische element van bewustzijn in de fysica.

VOLGENDE KEER: Geheimen van de CERN Sterrenpoort

Eindnoten:

[i]http://www.cfa.harvard.edu/news/2014–05.

[ii]http://www.skyandtelescope.com/astronomy-news/direct-evidence-of-big-bang-inflation/.

[iii]“Big Bang Inflation Evidence Inconclusive.”

[iv] Max Tegmark, “Parallel Universes,” http://space.mit.edu/home/tegmark/multiverse.pdf (accessed 12-03-2014).

[v]Jeffrey A. Zweerink., Who’s Afraid of the Multiverse (Pasadena CA: Reasons to Believe, 2008) 9.

[vi]“Astronomers Find First Evidence of Other Universes,” Xb, December 13, 2010 http://www.technologyreview.com/view/421999/astronomers-find-first-evidence-of-other-universes/ (accessed December 3, 2014).

[vii]Paul Steinhardt (March 9, 2014), “Theories of Anything, edge.org, 2014. What Scientific Idea Is Ready for Retirement? (Archived from the original on March 9, 2014; retrieved March 9, 2014).

[viii]Ibid.

[ix] Steinhardt, transcribed from: Through the Wormhole, season 2, episode 10, “Are There Parallel Universes?” (original air date: 8-3-2011), Discovery Channel.

[x]Ibid.

[xi]Alejandro Rojas, “Lockheed Skunk Works Director Says ESP Is the Key to Interstellar Travel” (video). Open Minds, July 26, 2013, http://www.openminds.tv/lockheed-skunk-works-director-says-esp-is-the-key-to-interstellar-travel-video-1092/23042 (accessed December 4, 2014).

[xii] Curtis Fuller, Proceedings of the First International UFO Congress (New York, NY: Warner Books, 1980), 164–165.

[xiii]http://www.ascsi.org/pubs/SM_holding_bay/lanza_soul.html.

[xiv]B. Alan Wallace, Hidden Dimensions: The Unification of Physics and Consciousness, pbk. ed., The Columbia Series in Science and Religion (New York: Columbia University Press, 2010) 1.

[xv] Cris Putnam, Supernatural Worldview, 438–446.

[xvi]Lynne Hume, Portals: Opening Doorways to Other Realities through the Senses (Oxford, UK: Berg, 2007) 149.

[xvii] Hume, Portals, 1.

[xviii]Chris Savia, “Gill Padilla: Ghosts: Do They Exist?”,Who Forted?http://whofortedblog.com/2014/09/03/gill-padilla-ghosts-exist/ (accessed September 19, 2014).

[xix]Owen Gingerich, cited in Dinesh D’Souza, What’s so Great About Christianity (Carol Stream, Ill.: Tyndale House., 2007) 87.

Bron: TOP SECRET SERIES—PART 22: Four Levels of Multiverse » SkyWatchTV