TOP GEHEIM - Deel 18: Babel, Nimrod, en bouwwerken "waarvan de top tot aan de hemel reikt"

18 maart 2021 - door SkyWatch Editor

Deel 1 - Deel 2 - Deel 3 - Deel 4 - Deel 5 - Deel 6 - Deel 7 - Deel 8 - Deel 9 - Deel 10 - Deel 11
Deel 12 - Deel 13 - Deel 14 - Deel 15 - Deel 16 - Deel 17 - Deel 18 - Deel 19 - Deel 20 - Deel 21
Deel 22 - Deel 23 - Deel 24 - Deel 25 - Deel 26 - Deel 27 - Deel 28 - Deel 29 - Deel 30 - Deel 31
Deel 32 - Deel 33

Het bijbelse verslag van Babel schrijft de stichting van de stad toe aan Nimrod (Genesis 10:10). De bouwers wilden een bouwwerk maken "waarvan de top tot aan de hemel reikte." Toen de Here neerdaalde en zag wat er gebeurde, zei Hij: "Niets zal hen weerhouden, van wat zij zich hebben voorgenomen te doen" (Genesis 11:6). Dat is een merkwaardige opmerking als de betekenis hier alleen is dat de toren tot aan de "hemel" zou reiken. Sinds het begin der tijden zijn er overal ter wereld bouwwerken gebouwd die tot ver in de hemel reiken. Vandaag de dag is het hoogste door mensen gemaakte bouwwerk ter wereld de 830 m hoge Burj Khalifa in Dubai, Verenigde Arabische Emiraten. Zelfs dan lijkt God niet onder de indruk, en dat is het waarom het ongeloofwaardig is om de hoogte van Babel als een belangrijke uitdaging te zien. De ambitie van Babel lijkt noodzakelijkerwijs veel méér te zijn dan louter een statuur en hint naar apotheose.

Voor zover wij weten heeft niets anders ooit zo'n intrigerend antwoord van God ontlokt, met de woorden: "niets zal hen weerhouden, van wat zij zich hebben voorgenomen te doen" of een vertaling als "niets van wat zij zich hebben voorgenomen te doen, zal nu voor hen onmogelijk zijn" (HSV). En wat had Nimrod zich voorgenomen te doen? Een toren bouwen waarvan de top zou doordringen in Shamayim - de verblijfplaats van de Wachters; en God. En wat voor snood bouwproject zou dat mogelijk maken, en misschien wel meer goddelijke interventie teweegbrengen dan de atoombom? Josephus suggereert zwakjes dat de Toren van Babel waterdicht werd gemaakt en dat dit een daad van rebellie tegen God was, Hem tartend voor het zenden van de Zondvloed en zich voorbereidend op het overleven van toekomstige daden van bestraffing, mochten die komen. Maar wat als een andere betekenis hier - "wat zij zich hebben voorgenomen te doen" - beter past bij de Schrift en de geschiedenis? Iets dat te maken heeft met de lichamelijkheid van de hemel - als in de woonplaats van engelen?

Gary Stearman - populair presentator van SkyWatch TV en Prophecy Watchers televisieprogramma's - gelooft net als veel andere geleerden dat er iets gaande was in Babylon met betrekking tot de "engelenportaaltechnologie". Hij schrijft:

Misschien, zoals Stearman hierboven suggereert, probeerde Nimrod een deur te openen met de directe nabijheid van een parallelle belemmering in de kosmische superstructuur die astrofysici de bulk noemen (uitgelegd in hoofdstuk 8, "The Science of Portals."). Volgens de moderne natuurkunde zou de Tweede Hemel (of het astrale vlak) slechts een micrometer verwijderd kunnen zijn in een vijfde dimensie. Aan de ene kant bieden zulke ideeën troost aan sommigen, om God en zijn engelen te conceptualiseren als altijd in zo'n dichte "fysieke" nabijheid. Aan de andere kant voegt dezelfde notie verontrustend genoeg relevantie toe aan de profetieën van Jesaja over aardse Babel-poorten die aan het eind der tijden opengaan en waar reuzen en transgenetische gedrochten uit tevoorschijn komen. Hoe dan ook, de bovenstaande tekst zou de altijd aanwezige apotheose-ambitie van de mens kunnen impliceren - om de toren te gebruiken als een transformerende technologie die door Nimrod en zijn volgelingen zou worden gebruikt om als goden te worden en "ons een naam te maken". In Verboden Geheimen van het Labyrint legt Mark Flynn uit: "De toren was niet noodzakelijkerwijs een bouwwerk waardoor mensen onmiddellijk goden zouden worden, maar een intradimensionaal kanaal dat opnieuw de hulp van de Wachters zou inroepen die de mensen tot "goden" zouden maken, zoals zijzelf, door de kennis die zij verschaften."[ii] Het belangrijkste vergrijp van de Wachters (anders dan ongeoorloofde voortplanting met mensen) was de verspreiding van verboden kennis, wapens en gevaarlijke technologie (1 Henoch 8).

Als gevolg daarvan zou men in de oude culturen die onder hun heerschappij vielen, een duidelijk niveau van verfijning verwachten. Inderdaad, megalithische bouwwerken uit die tijd en OOPARTS (voorwerpen die bestonden op plaatsen en in tijden die de logica tarten). De "Batterij van Bagdad" bijvoorbeeld is een echt werkende batterij uit de oude vlakten van Shinar. Niemand weet waar echte voltage producerende batterijen in die tijd voor gebruikt zouden kunnen zijn of hoe de kennis om ze te maken werd ontwikkeld, maar het lijkt te wijzen op zeer geavanceerde en verfijnde kennis, die abrupt verloren ging in de oudheid. Joseph Farrell beweert hetzelfde en documenteert hoe de oude Babyloniërs veel erudieter waren dan historici aanvankelijk dachten. Hij schrijft: "De stelling van Pythagoras was in Babylon meer dan duizend jaar vóór Pythagoras bekend.... Traditionele verhalen over ontdekkingen door Thales of Pythagoras moeten als 'totaal onhistorisch' terzijde worden geschoven; veel van wat wij dachten dat het van Pythagoras was moet nu aan Babylon worden toegeschreven."[iii] Het sexagesimale getallensysteem dat in het oude Mesopotamië werd gebruikt, gebruikte spijkerschrift wigvormige cijfers om machten van zestig voor te stellen. Farrell gelooft dat dit een vertrouwdheid met extradimensionaliteit zou kunnen impliceren:

De structuur van de oude Mesopotamische numerieke notatie impliceert een fundamentele vertrouwdheid met hyperdimensionale geometrieën en de wiskundige basistechnieken om objecten in vier of meer ruimtelijke dimensies te beschrijven.... Opgemerkt moet worden dat de Soemerisch-Babylonische goden door een dergelijke notatie kunnen worden beschreven. Met andere woorden, de goden werden beschreven als een eigenaardige vereniging van fysica en religie, als hyper-dimensionale entiteiten of objecten.[iv]

Volgens Asger Aaboe kan de oorsprong van de westerse astronomie gevonden worden in Mesopotamië, en alle westerse inspanningen in de exacte wetenschappen zijn directe afstammelingen van de laat-Babylonische astronomen.[v] Deze vorderingen suggereren de invloed van de Wachters. Als dat zo is, dan was er bij de beruchte toren misschien sprake van een fantastische engelentechnologie die Nimrod in staat zou stellen het onmogelijke te doen - zoals de tekst op cryptische wijze impliceert. Meer conservatief, suggereert het dat de "poort"-associatie niet slechts een metafoor was. Het lijkt het meest waarschijnlijk dat het een kanaal opende naar de Tweede Hemel en de verblijfplaats van de Wachters.

Onthulling van de Onsterfelijken

Als antwoord op Nimrods ambitieuze bouwwerk, verwarde Jahweh de talen en de volkeren raakten verspreid. Om die reden vormen Genesis 10 en 11 wat bekend staat als "De Tafel der Volkeren". De corresponderende naties zijn het directe resultaat van de verspreiding door de Toren van Babel. Volgens de Joodse traditie waren er na de zondvloed zeventig oorspronkelijke naties, die overeenkomen met de zeventig namen in dit hoofdstuk. Verwijzend naar dit tijdperk, luidt een vreemde passage in Deuteronomium:

Toen de Allerhoogste de volken hun erfdeel gaf, toen hij de zonen der mensen scheidde, stelde hij de grenzen der volken vast naar het getal der zonen Gods [Bene Elohim, LXX: "engelen"]. Want het deel des Heren is zijn volk, Jakob zijn toegewezen erfenis. (Deuteronomium 32:8-9)

Hebreeuwse Bijbelgeleerde Dr. Michael Heiser gebruikt dit als de basis voor het "Deuteronomium 32 Wereldbeeld," een theologische constructie gebaseerd op de lezing van vers 8 in het oudste manuscript. Waar wij in de King James Bijbel lezen, "overeenkomstig het getal der kinderen Israëls", staat in de Dode Zee Rollen en in de oudste Griekse Septuagint tekst, "overeenkomstig het getal der zonen Gods", hetgeen een duidelijke verwijzing is naar engelen (Deuteronomium 32:8, ESV [de ESV vertaling gebruikte de LXX lezing]). De passage (Deuteronomium 32:8) weerspiegelt het Joodse geloof dat het aantal van de naties evenredig is aan het aantal van de "zonen van God", genoemd in Genesis 6:2 en Job 2:1, onder andere passages. Dit is een logischer lezing dan "zonen van Israël" die in veel Engelse Bijbels wordt gevonden, want toen de mensheid bij Babel werd verdeeld, was Abraham nog niet geboren, dus waren er nog geen "zonen van Israël".

De "onsterfelijken" zijn de "zonen van God". Een Joodse engelenleer neemt deze exegese ook over, en zegt:

Een andere speciale groep engelen zijn de 70 "prinsen der volken", aangesteld over elk van de 70 volken van de aarde. Zij worden in de Septuagint voor het eerst genoemd in Deuteronomium 32:8 - zonder dat hun aantal wordt vermeld - waaruit men kan afleiden dat men in die tijd dacht dat het aantal van alle engelen niet groter was dan het aantal volken.[vi]

In het oude Jodendom begreep men dat de verspreiding bij de toren van Babel niet alleen de verwarring van de talen met zich meebracht, maar ook Jahweh's onterving van de andere volken. God delegeerde de naties aan engelenheerschappij, zoals blijkt uit het pseudepigrafische boek Testament van Nephatali:

En vergeet de Here, uw God, niet, de God uwer vaderen, Die onze vader Abraham verkoren heeft, toen de volkeren verdeeld waren in de tijd van Phaleg. Want in die tijd daalde de Heer, gezegend zij Hij, neer uit zijn hoogste hemelen en bracht met zich mee zeventig dienende engelen, Michaël aan hun hoofd. Hij gebood hun, de zeventig huisgezinnen, die uit de lendenen van Noach voortkwamen, zeventig talen te onderwijzen. Daarop daalden de engelen neer en deden overeenkomstig het bevel van hun Schepper. Maar de heilige taal, het Hebreeuws, bleef alleen in het huis van Sem en Eber, en in het huis van Abraham, onze vader, die een van hun nakomelingen is. (Testament van Nephatali 8:3-6)[vii]

Van de zeventig naties in de tabel van Genesis 10 worden bepaalde "zonen Gods" of "machten en vorstendommen" in verband gebracht met specifieke geografische gebieden en bevolkingsgroepen. In de tijd van Peleg (vgl. Genesis 10:25) daalde God uit de hemel neer met de zeventig engelen om de volkeren van de aarde hun respectieve talen te leren. Later vroeg Michaël, in opdracht van God, aan elk volk om zijn beschermengel te kiezen, en elk volk koos de engel die het zijn taal had geleerd, met uitzondering van Israël. Om onderscheid te maken, geeft Deuteronomium 32:9 aan dat Jahweh Israël als het Zijne koos. Dit pantheon van goddelijke wezens of engelen, die oorspronkelijk de zaken van hemel en aarde moesten beheren ten bate van elke bevolkingsgroep, werd corrupt en ontrouw aan God in hun bestuur van die naties (Psalm 82). Zij begonnen toen aanbidding als goden te vragen, en omdat deze engelen, in tegenstelling tot hun menselijke bewonderaars, op aarde zouden blijven tot het einde der tijden, zou elke "geest" achter de heidense toeschrijvingen op verschillende momenten in de geschiedenis en aan verschillende culturen bekend worden onder verschillende namen. Dit stemt zeker overeen met de bijbelse definitie van afgoderij als de aanbidding van gevallen engelen, en betekent dat de karakterisering van geesten als Nimrod/Apollo, Jupiter, Zeus, Isis, en hun vele andere toeschrijvingen eenvoudigweg correct kunnen worden begrepen als titels die worden toegekend aan afzonderlijke en individuele bovennatuurlijkheden.

De Joodse overlevering zegt dat toen de Eerste Tempel werd verwoest, God zich afwendde en de zeventig engelen tot de Dag des Oordeels over Israël mochten heersen (Henoch 89:59; 90:22, 25). De zeventig naties, met hun geassocieerde "zoon van God", is de achtergrond achter Jezus' zending van de zeventig (Lukas 10:1) en voegt nieuwe relevantie toe aan hun antwoord: "En de zeventig keerden met vreugde terug, zeggende: Here, zelfs de [zeventig gevallen engelen?] duivelen zijn ons door uw naam onderworpen" (Lukas 10:17).

De getallen zeventig of tweeënzeventig komen veel voor in de Joodse mystiek en het Westerse occultisme. Ars Goetia is het eerste deel van een demonologisch grimoire met de naam De Kleine Sleutel van Salomo, waarin wordt beschreven hoe de tweeënzeventig demonen kunnen worden opgeroepen en beheerst die koning Salomo naar verluidt heeft opgeroepen, te werk gesteld en opgesloten toen hij de oorspronkelijke tempel op de berg Sion bouwde.[viii] Na een beschrijving van de eigenschappen van elk van de tweeënzeventig boze geesten geeft de Goetia een verslag van wat er gebeurde toen koning Salomo ze opsloot in een koperen vat:

En het is op te merken, dat Salomo dit deed vanwege hun hoogmoed [d.w.z. de hoogmoed van de boze geesten], want hij verklaarde nooit een andere reden waarom hij hen aldus bond. En toen hij hen aldus had gebonden en het vat had verzegeld, joeg hij hen allen door Goddelijke macht in een diep Meer of Gat in Babylon. ix]

Hoewel de Bijbel vermeldt dat Salomo bezweek aan afgoderij (1 Koningen 11:4), is er geen historische basis voor dergelijke fantastische beweringen over de bouw van de Tempel en wij accepteren het demonische revisionisme van de Goetia niet. Zoals het meeste occultisme, is haar demonische magie gebaseerd op pseudo-geschiedenis en regelrechte verzinsels. Het geeft de beoefenaar nooit echt kracht en leidt onvermijdelijk tot vernietiging.

In Psalm 82 veroordeelt Jahweh de goden (de zeventig gevallen engelen) die hun volk hebben misbruikt en misleid, en belooft hen te straffen:

Hoewel alles wat geen bovennatuurlijke interpretatie is, een van buitenaf opgelegde herziening vereist, was Heiser waarschijnlijk de eerste om te wijzen op het meest voor de hand liggende probleem met de suggestie dat dit Israëlieten zijn; dat wil zeggen, waarom veroordeelt Jahweh hen om "te sterven als mensen" als zij werkelijk mensen zijn? Het heeft alleen zin als je de tekst letterlijk neemt wanneer hij hen aanwijst als geschapen goden, maar toch goden noemt. Het territoriale karakter van deze machten wordt verder ondersteund door de Schrift.

PROFETIE, 2025, 'DE BOODSCHAPPER' APOPHIS, EN DE VERSCHRIKKELIJKE GODEN DIE ERMEE KOMEN

Toegang krijgen tot de engelen die oorlog voeren?

In het boek Daniël meldt de engel Gabriël aan Daniël dat hij eenentwintig dagen werd opgehouden door een gevecht met de "vorst van het koninkrijk Perzië," en dat hij alleen kon ontsnappen toen Israëls kampioen, de aartsengel Michaël, kwam helpen (Daniël 10:13-14). Sterker nog, hij meldt dat als hij klaar is met de strijd tegen de Perzische geest, hij daarna moet strijden tegen de "vorst van Griekenland". Wat onmiddellijk in je opkomt als je suggereert dat dit een kijkje is achter het gordijn van een extradimensionale strijd, is dat in de tijd dat Daniël dit schreef, het Perzische Rijk het grootste deel van de wereld beheerste, maar dat het spoedig zou worden veroverd door Alexander de Grote van Griekenland. Deze buitenwereldse vorsten lijken de oorspronkelijke zeventig goddelijke raadsleden te zijn.

Na Daniël is Zacharia het meest significante boek van eindtijdprofetie. In het laatste gedeelte van Zacharia (hoofdstukken 12-14) kan men parallel aan de tekst details invullen over de slag bij Armageddon en Jezus' terugkeer naar de Olijfberg. Hem wordt ook een paramilitair team van engelen getoond - "Deze zijn het, die de Here gezonden heeft om heen en weer te gaan over de aarde" - dat op aarde patrouilleert om het kwaad te bedwingen en gerechtigheid te bevorderen (Zacharia 1:10b). Iain Duguid, een geleerde uit Cambridge, schrijft: "Deze ruiters zijn zijn 'speciale operatie'-troepen, geen menselijke wezens (die niet snel de hele aarde zouden kunnen inspecteren) maar engelen die zich bezighouden met geheime observatie van de wereld om de Heer van actuele en nauwkeurige inlichtingen te voorzien."[x] Net als de goddelijke raad heeft God ervoor gekozen om tussenpersonen te gebruiken om Zijn wil op aarde te volbrengen. Wat echter minder bekend is, is hoe God via Zacharia de hogepriester Jozua toegang beloofde tot de hemelse raad!

Zo zegt de HEERE van de legermachten: Als u in Mijn wegen gaat en als u uw taak ten behoeve van Mij vervult, dan zult ú ook Mijn huis besturen, en ook Mijn voorhoven bewaken, en zal Ik u omgang geven met hen die hier staan. (Zacharia 3:7, cursief toegevoegd)

In de context zijn de personen die worden aangeduid met de uitdrukking "deze die staan" de goddelijke raad "zonen van God", inclusief de engel des Heren en Satan (3:1). God belooft dan Zijn Knecht, de Spruit, te brengen en de ongerechtigheid van het land in één dag weg te nemen (een claim die op bijzondere wijze verklaard wordt door Jezus' plaatsvervangende verzoening via het kruis).

De interpretatie van Jezus als "de Spruit" wordt sterk ondersteund door het volgende: "want er zal een Twijgje opgroeien uit de afgehouwen stronk van Isaï, en een Loot uit zijn wortels zal vrucht voortbrengen." (Jesaja 11:1). In heel Jesaja wordt de Messias consequent gesymboliseerd als een tak, scheut of twijg (4:2; 6:13; 53:2). De Septuagint bevat een andere fascinerende lezing over Jezus die niet voorkomt in de Masoretische tekst. De Masoretische tekst luidt:

Want ons is een kind geboren, ons is een zoon gegeven: En de regering zal op zijn schouder rusten: En zijn naam zal genoemd worden Wonderbaar, Raadsman, de machtige God, de eeuwige Vader, de Vredevorst. (Jesaja 9:6)

En de LXX leest:

Want een kind is ons geboren, een zoon is ons gegeven, wiens leiding op zijn schouder kwam; en zijn naam wordt genoemd "Boodschapper van de Grote Raad", want Ik zal vrede brengen over de heersers en gezondheid over hem. (Jesaja 9:6, LES, cursief toegevoegd)

Natuurlijk identificeert dit Jezus als de "Boodschapper van de Grote Raad" en versterkt het het Deuteronomium-32-wereldbeeld. De Septuagint-lezing is veel ouder en geeft waarschijnlijker Jesaja's bedoelde betekenis weer voor zijn lezer uit de zevende eeuw voor Christus. Het impliceert ook dat allen die in Christus zijn, directe toegang hebben tot de CEO en niet langer onderworpen zijn aan de raad en zijn territoriale vorsten. Jezus is de Hogepriester van een nieuw en beter verbond dat alle volken omvat (Hebreeën 8:13).

In Lukas 10 geeft Jezus een voorproefje van de zending naar de heidenen door zeventig discipelen uit te zenden als vertegenwoordigers van de zeventig (soms tweeënzeventig) volken uit de joodse traditie. (In sommige Griekse manuscripten staat zeventig; in andere staat tweeënzeventig). Evenzo schrijft Paulus over "elementaire geesten van de wereld" (Kolossenzen 2:8) en "overheden, kosmische machten en heersers van de duisternis van deze wereld" (Efeziërs 6:12). De profeet Jesaja voorspelt het toekomstige oordeel over deze zogenaamde goden: "Te dien dage zal de Here het heir des hemels, in den hemel, en de koningen der aarde, op de aarde, straffen" (Jesaja 24:21). Paulus zei het ook toen hij over het kruis schreef: "En de overheden en de machten bedorven hebbende, heeft Hij hen openlijk zichtbaar gemaakt, door over hen daarin te triomferen" (Kolossenzen 2:15). Door Jezus hebben alle gelovigen "door één Geest toegang tot de Vader" (Efeziërs 2:18b). Ook al zijn deze vijanden verslagen, zij houden nog steeds de ongelovige wereld in hun greep. Het is vrijwel zeker dat de oorlog in de hemel, die in Openbaring 12 wordt beschreven, het eindspel en het naderende eindoordeel van de rebellerende engelenmachten voorstelt.

Ook al lijkt het radicaal nieuw voor de lezer, het Deuteronomium-32-wereldbeeld is oude Hebreeuwse theologie in haar zuiverste vorm. Ondanks de voorspelbare reacties, is het niet echt polytheïsme. De kleine-'g'-goden zijn geschapen, niet eeuwig. Jahweh staat duidelijk boven hen allen, dus het monotheïsme wordt niet aangevochten. Afgezien van theologische overwegingen, biedt deze constructie ook interessantere verklaringen voor megalithische monumenten en het wereldrastersysteem dat elders in dit boek wordt besproken.

VOLGENDE KEER: Portaaltechnologie in de steden van de gevallen goden

Eindnoten:

[i]Gary Stearman, Prophecy in the News Magazine (October 2013) 11.

[ii]http://www.raidersnewsupdate.com/labyrinth8.htm.

[iii]Samuel Noah Kramer, The Sumerians, (Chicago: University of Chicago Press, 1963) 291, as cited in Joseph P. Farrell, The Grid of the Gods (2013) Kindle Locations 5012–5016.

[iv]Joseph P. Farrell (11-21-2013), The Grid of the Gods (SCB Distributors, Kindle edition) 5125–5131.

[v]Asger Aaboe, “The Culture of Babylonia: Babylonian Mathematics, Astrology, and Astronomy,” The Assyrian and Babylonian Empires and other States of the Near East, from the Eighth to the Sixth Centuries B.C.E, Eds. John Boardman, I. E. S. Edwards, N. G. L. Hammond, E. Sollberger and C. B. F. Walker (Cambridge University Press, 1991).

[vi]“Jewish Concepts: Angels & Angelology,” Jewish Virtual Library, http://www.jewishvirtuallibrary.org/jsource/Judaism/angels.html.

[vii]Pseudepigrapha of the Old Testament, R. H. Charles, ed. (2:363) (Bellingham, WA: Logos Research Systems, 2004).

[viii]Lemegeton Clavicula Salomonis: The Lesser Key of Solomon, Detailing the Ceremonial Art of Commanding Spirits Both Good and Evil; ed. Joseph H. Peterson (Maine: Weiser Books, 2001).

[ix]S. L. M. Mathers, ed., Goetia: The Lesser Key of Solomon. The Book of Evil Spirits, with an introduction by Aleister Crowley [1904] (Chicago: De Laurence, Scott & Co., 1916) 45 (reissued by Weiser, Boston, 1995).

[x]Iain M. Duguid, Zechariah 1:10–11 note in The ESV Study Bible (Wheaton, IL: Crossway Bibles, 2008) 1753–1754.

Bron: TOP SECRET SERIES—PART 18: Babel, Nimrod, and Structures “Whose Top Reach Unto Heaven” » SkyWatchTV