Nieuwe studie lost mysterie op van vindplaats van de Dode Zee-rollen

30 augustus 2021 - door The World News

Onder de tienduizenden documenten die in de 19e eeuw werden gevonden in de Cairo Geniza, een verzameling oude Hebreeuwse manuscripten, waren de grootste en belangrijkste twee exemplaren van een raadselachtig, handgeschreven manuscript dat werd bestempeld als het Damascus Document.

Dit manuscript zou in de 10e eeuw vóór Christus zijn geschreven en bevat goddelijke waarschuwingen, apocalyptische beschrijvingen en religieuze rituelen. Een deel van de mist rond dit manuscript werd 70 jaar later verspreid met de vondst van de Dode Zee Rollen. Eén van de rollen die in de grotten van Qumran werd gevonden was het Damascus Document. Met andere woorden, deze tekst is afkomstig van de sekte die aan de Dode Zee leefde.

Na de verovering en vernietiging van Qumran door de Romeinen vond een kopie van het manuscript zijn weg naar Cairo en daar werd het blijkbaar 900 jaar lang herhaaldelijk gekopieerd. Dit document dient nu als een mogelijke oplossing voor een ander mysterie - de ware aard van de plaats van Qumran.

De site van Qumran ligt aan het noordelijke einde van de Dode Zee en spreekt al 70 jaar tot de verbeelding van onderzoekers en archeologieliefhebbers. Grot nr. 4, gelegen in een klif in het nationale park, is een archeologische schat van wereldformaat. De meeste van de verborgen rollen werden daar gevonden. Aan de overkant van de klif bevindt zich de site zelf, bestaande uit de overblijfselen van grote en indrukwekkende gebouwen waaronder een grote provisiekamer, twee gigantische rituele baden (mikvehs), opslagplaatsen en landbouwinstallaties.

De lokatie en de rollen staan centraal in een langdurig wetenschappelijk debat over het verband tussen de lokatie en de rollen en de identiteit van de bewoners van de lokatie. De meeste onderzoekers identificeren de bewoners van Qumran, die daar tussen de eerste eeuw v. Chr. en de eerste eeuw n. Chr. woonden, met de Essenen-sekte, beschreven door de historicus Josephus Flavius (Yosef Ben Matityahu).

In dit betoog lijkt een belangrijke vraag, die bij iedere bezoeker van de plaats opkomt, te zijn vergeten: Waar zijn de woonvertrekken? Als dit een permanente Essenen-nederzetting was, hoe konden zij dan een centrale voorraadkamer hebben, grote rituele bassins, een begraafplaats en een eetzaal, maar geen huizen? Waar woonden de mensen die de boekrollen samenstelden? En hoe zit het met de mensen die zch in de baden doopten en de duizend aardewerken vaten gebruikten die op de plaats gevonden zijn?

In de loop der jaren hebben onderzoekers verschillende mogelijkheden geopperd om deze vraag op te lossen. De meest geaccepteerde is dat de mensen daar leefden in woningen die geen resten achterlieten, gebouwd met bederfelijke materialen. Dit kunnen tenten of hutten zijn geweest, of misschien woonden ze in nabijgelegen grotten. Maar gezien de pracht van de investeringen in de bouw van hoge kwaliteit in de openbare structuren, lijkt deze oplossing wat geforceerd. Waarom zouden zij investeren in zulke goed gebouwde openbare structuren terwijl zij dan zelf in tenten of grotten woonden?

Een nieuwe studie, deze maand gepubliceerd in het tijdschrift Religions, biedt een nieuwe interpretatie voor de hele site. Zij beweren dat dit geen permanente bewoning van de Essenen was, maar de plaats van een jaarlijkse bijeenkomst. "Als je een Esseen was, was je verplicht eenmaal per jaar naar deze bijeenkomst te komen om je verbond met God te vernieuwen. Om duizenden mensen bijeen te roepen heb je een infrastructuur nodig, en daarom heb je het grootste rituele bad van het land, met een groot leeg plein. Ik beweer dat dit plein de sleutel is," zegt de auteur van de studie, Dr. Daniel Vainstub, een archeoloog en filoloog van de Ben Gurion Universiteit en het Israel Museum.

Het Damascus Document bevat de regels voor dit jaarlijkse evenement, beweert hij.

Tijdens een bezoek aan Qumran legt Vainstub uit hoe hij de site interpreteert op basis van de tekst van het Damascus Document en het Community Rule document, een manuscript dat de gebruiken en levenswijze beschrijft van de Yahad gemeenschap, die door de meeste onderzoekers in verband wordt gebracht met de Essenen. Voor Vainstub is het plein in het zuidelijk deel van de site, zonder gebouwen, het belangrijkste kenmerk. Dat is de plaats waar de mannen van deze gemeenschap eenmaal per jaar bijeenkwamen, tijdens het Shavuot-feest. De Essenen waren een Joodse sekte, maar erkenden de tempel in Jeruzalem niet, noch de priesterlijke families in Jeruzalem, noch de Hebreeuwse kalender, waardoor zij zichzelf vrijstelden van de pelgrimstocht naar Jeruzalem. In plaats daarvan trokken zij naar de woestijn.

Met dit in gedachten kan men de andere gebouwen begrijpen die de plaza aan drie kanten omringen. Aan de ene kant het kerkhof, met een lage stenen omheining die het scheidt van het plein, zodat de onreinheid van de doden niet zou overgaan naar de geheiligde samenkomstruimte. Aan de andere kant is de provisiekamer, waar tijdens opgravingen duizend stukken aardewerk werden gevonden, "op een rij als na een wassing," zegt Vainstub. De muur van de voorraadkamer bevat een laag raam. "In de Romeinse architectuur uit die tijd vind je nooit zo'n laag raam. Naast het raam staan twee standaards, waarop men potten kon plaatsen," zegt hij, die uitlegt dat de vreemde plaats van het raam erop wijst dat het niet diende voor koeling, maar voor het serveren van voedsel aan honderden mensen buiten.

Dit verklaart ook het ongebruikelijke systeem van rituele baden in Qumran. Men vond er twee zeer grote baden, die tot de grootste van het land behoren, alsmede acht kleinere, naast grote waterreservoirs. Een kleine gemeenschap van 20-30 mensen, religieus en hooghartig met reinheidsrituelen als ze mogen zijn, heeft niet zoveel baden nodig. Maar als dit een jaarlijkse ontmoetingsplaats is waar honderden mensen moeten baden, is het wel logisch.

Dit verklaart ook de afwezigheid van woonstructuren en de aanwezigheid van landbouwinstallaties, zoals een ruimte voor het telen van druiven. Hij meent dat enkele mensen de plaats permanent bewoonden, deze onderhielden en klaarmaakten voor de jaarlijkse bijeenkomst. Wanneer honderden mensen voor enkele dagen arriveerden, sliepen zij op matten in de omgeving, hetgeen de reden is waarom er geen gebouwen voor bewoning zijn.

Vainstubs theorie kan helpen een ander mysterie in Qumran op te lossen. Op verschillende plaatsen werden kleipotten gevonden, begraven onder de vloer, die blijkbaar voedselresten bevatten. Vainstub stelt voor dat deze de resten van gemeenschappelijke maaltijden bevatten en dat hun begraving deel uitmaakte van de riten die de sekte kenmerkten.

De Essenen waren minder geïsoleerd van de algemene samenleving dan eerder werd gedacht, omdat zij gedurende het jaar leefden binnen of naast reguliere Joodse gemeenschappen in het hele land, en zich alleen afscheidden tijdens de jaarlijkse bijeenkomst. Bovendien moest, volgens het Damascus Document, de persoon die de ceremonie leidde verschillende talen kennen, "daar zij uit het gehele land kwamen, met Joden die toen drie talen spraken: Hebreeuws, Aramees en Grieks," zegt Vainstub.

Bron: New study solves the mystery of Dead Sea Scrolls site