Stijfkoppige Israëlische politici

Ik zal de spelers die alle kaarten in handen hebben niet noemen... want ik ken ze niet goed genoeg... maar ik moet zeggen dat hun gedrag kinderachtig en lomp is.

Jack Engelhard - 4 mei 2021

Mijn buurman vroeg me wie Israël tegenwoordig bestuurt. Is Benjamin Netanyahu nog steeds premier?

Ja, zei ik. Natuurlijk is hij dat.

Maar heeft hij de laatste verkiezingen dan niet verloren?

Hij heeft niet echt verloren. Hij heeft gewoon niet gewonnen... in wat snel een traditie is geworden. Israëls halfjaarlijkse verkiezingsproces.

Ik begrijp het niet.

Wie wel?

Ja, ik was het ermee eens, het is ingewikkeld, en het werd er niet beter op, voor geen van ons beiden, en dat eindigde, toen ik begon uit te leggen dat Israël werkt met zoiets als een 40-partijensysteem.

Dat is als het 40 jaar rondzwerven in de woestijn, politiek gesproken.

Meteen klinkt ons tweepartijenstelsel in de VS veel beter. Maar kijk eens wat het ons heeft opgeleverd. Biden.

Ga het Israëlische systeem uitleggen, dat vol valkuilen zit, zozeer zelfs dat sommigen in de krantenkoppen bereid zijn zich aan te sluiten bij een islamitische terroristische partij om het premierschap te verkrijgen.

Je hebt 61 zetels nodig in de Knesset.

Makkelijk. Beet, en er zit weer een rechtse regering in, vandaag, als de drie rechtse spelers, samen met hun 70-plus zetels, hun wrok tegen Netanyahu zouden laten varen.

Maar dat doen ze niet.

In Israël is politiek persoonlijk. Nu ik erover nadenk, zo is het ook in Amerika. Maar wij zijn zo ver heen dat alleen een wonder ons weer bij elkaar kan brengen.

Maar de Israëli's zijn zo dichtbij, als ze hun zaakjes maar op orde krijgen.

Ons wordt geleerd dat de Tweede Tempel deels verwoest werd door onderling gekrakeel, vendetta's en ongegronde haat.

Klinkt dat bekend?

Ik zal de spelers die alle kaarten in handen hebben niet noemen... omdat ik ze niet goed genoeg ken... maar ik moet zeggen dat hun gedrag kinderachtig en lomp is.

Hun persoonlijke rancunes, meestal tegen Netanyahu, komen op de eerste plaats, boven wat goed is voor het land.

Het is als de Jood in een nieuwe stad die voor zichzelf twee synagogen bouwt omdat hij nooit in die andere synagoge wil gaan.

Zowel G-d als Mozes noemden ons een stijfkoppig volk.

Zeker, in de politiek is dat zo.

Zijn deze wannabees zich ervan bewust hoe gelukkig ze zijn dat ze de kans krijgen om te doen wat goed is voor zo'n geduldig en zo groot volk? Blijkbaar niet. Tot nu toe nog niet. Ieder voor zich.

Deze politicus speelt niet mee met die, en die speelt niet mee met die - en "als Rubin meedoet, ben ik eruit."

Zo was het ook in de tijd van Ben Hecht, toen hij in NYC een vergadering bijeenriep om de Joden van Europa te redden en men op grond van kleinzielige grieven uiteenviel.

Déjà vu, helemaal opnieuw.

Ons excuus in de Verenigde Staten is dat wij als beschaving nog niet zo lang bestaan.

Israël bestaat al sinds mensenheugenis... tijd genoeg om dit uit te zoeken, zou je denken.

De in New York wonende bestseller-auteur Jack Engelhard schrijft regelmatig voor Arutz Sheva.

Bron: Stiff-necked Israeli politicians - Israel National News