IK GELOOF NOG STEEDS IN DE SPOEDIGE VERSCHIJNING VAN JEZUS

Door Jonathan Brentner 18 oktober 2021

Ik heb het gevoel dat ik ontwaakt ben te midden van een dystopische nachtmerrie. De horrorfilms die ik in het verleden heb vermeden, zijn plotseling werkelijkheid geworden.

Ik heb minstens honderdvijftig verhalen gelezen of beluisterd over dood of de ernstige verwondingen veroorzaakt door de zogenaamde COVID-"vaccins". Ik heb het punt bereikt dat ik niets meer wil weten van het verdriet dat ik voel als gevolg van het horen van deze tragische verhalen. Het verplicht stellen van deze injecties die mensen doden en voor het leven invalide maken is puur kwaad; er is geen andere manier om het te beschrijven.

De natie waar ik van houd, balanceert op de rand van een economische ineenstorting zoals nooit tevoren in onze geschiedenis. Het is moeilijk te zeggen of Amerika ten val zal komen door een interne implosie of door een aanval van buitenaf, maar het een of het ander lijkt waarschijnlijk in de komende jaren, zo niet veel eerder, afgezien van een grote koerswijziging weg van de moord op onschuldigen, de LBGTQ-beweging die het leven van zoveel kinderen verwoest, en de welig tierende wetteloosheid op de hoogste niveaus van onze regering die het recht voor zovelen belemmert en de schuldigen beloont.

Het is deze dagen meer dan gemakkelijk om wanhopig te worden en je af te vragen of Jezus wel snel voor ons zal komen. Zijn er geen dagen dat het lijkt alsof we de omstandigheden van de Verdrukking al meemaken?

In een tijd van grote ontmoediging en veel hartzeer in mijn verre verleden, concentreerde ik mij op bijbelse beloften en schreef ik verschillende redenen op in mijn dagboek waarom ik nog steeds in de Heer geloofde, ondanks mijn vreselijke omstandigheden. Misschien is het tijd voor een nieuwe geloofsbelijdenis, deze keer over waarom ik nog steeds geloof dat Jezus ons zal komen halen vóór het begin van de Verdrukking.

Ik geloof nog steeds in een opname vóór de verdrukking!! Ik zeg dit op grond van deze bijbelse waarheden:

PREMILLENNIALISME IS EEN BIJBELSE ZEKERHEID

Elk pleidooi voor een voortijdige opname moet beginnen met de bijbelse zekerheid van het premillennialisme, dat het geloof in een letterlijke zevenjarige Verdrukking omvat, de wederkomst van Jezus om Zijn duizendjarige heerschappij over de aarde te vestigen, en het glorieuze toekomstige herstel van een koninkrijk voor Israël. Men kan niet komen tot een opname vóór de verdrukking als men begint met het ontkennen van deze fundamentele Schriftuurlijke waarheden.

Zij die dergelijke waarheden verwerpen gebruiken allegorie, die de bijbelse profetie met interpretaties die volledig vreemd zijn aan het doel van de schrijvers in de tijd dat zij schreven. Omdat het geloof in Jezus' spoedige verschijning afhangt van het interpreteren van passages volgens hun betekenis op het moment dat de Heer ze inspireerde, blokkeert het een coderen van passages met symbolische betekenissen alle paden naar overtuigingen aangaande deze hoop.

Ik schreef over mijn overtuiging hieromtrent in een andere post: 7 Redenen waarom Premillennialisme een Bijbelse Noodzaak is.

DE KERK EN ISRAËL ZIJN GESCHEIDEN ENTITEITEN

Een andere fundamentele fout die gemaakt wordt door amillennial predikanten (zij die het glorieuze herstel van Israël ontkennen) is dat zij Israël gelijkstellen met de kerk. Als men begint met de veronderstelling dat Israël en de kerk dezelfde entiteit zijn, wist dit opnieuw de weg naar een pre-verdrukking Opname.

Als men deze twee verwart, dan wordt de zeventigste week van Daniël 9:24-27 een betwistbaar punt. Maar aangezien er een tijd komt waarin God met Israël zal afrekenen om de bekering tot stand te brengen waarover de profeet Zacharia schreef in 12:10-13:1, dan is het volkomen logisch dat de Heer Zijn Gemeente wegneemt voordat deze tijd begint en Zijn aandacht richt op het tot verlossing brengen van de Israëlieten.

Er zijn nog veel meer redenen waarom ik nog steeds geloof in een pre-verdrukking opname.

DE OPNAME KAN NIET DEZELFDE GEBEURTENIS ZIJN ALS DE WEDERKOMST

Zodra we het premillennialisme vaststellen en de misleidende allegorische interpretaties van de bijbelse profetie verwerpen, die de kerk met Israël verwarren, wordt het duidelijk dat de Opname en de Wederkomst verschillende, afzonderlijke gebeurtenissen zijn. Zij kunnen niet op hetzelfde moment plaatsvinden.

Bij de Opname gebeurt de opstanding van de doden in Christus het eerst; maar wanneer Jezus terugkeert naar de aarde, gebeurt de opstanding van de Verdrukking-heiligen na een reeks van vele tijdrovende gebeurtenissen; het kan zelfs zo zijn dat het niet op dezelfde dag gebeurt als die van de Wederkomst. Dit is slechts één van de vele belangrijke verschillen.

Aangezien er een Duizendjarig Rijk is, dat we als essentieel hebben bestempeld om zelfs maar te kunnen pleiten voor een opname vóór de wederkomst, vereist dit dat er een scheiding van tijd moet bestaan tussen de twee gebeurtenissen, zodat de gelovigen van de Verdrukking het koninkrijk van de Heer kunnen binnengaan in hun natuurlijke lichamen. Als de Opname en de Wederkomst hetzelfde zijn, dan zouden alle gelovigen het verheerlijkte lichamen ontvangen. Als dit het geval is, over wie regeert Jezus dan met een ijzeren staf (Psalm 2)?

DE BELOFTE VAN JEZUS AAN DE GEMEENTE VAN FILADELFIA

Gedurende de afgelopen maanden is Jezus' belofte aan de gemeente te Filadelfia in Openbaring 3:10-11a in belang toegenomen met betrekking tot mijn overtuiging dat de Heer voor ons zal komen voordat de Verdrukking begint.

Omdat jullie mijn woord over geduldig volharden bewaard hebben, zal ik jullie bewaren uit het uur van beproeving dat over de hele wereld komt, om hen die op de aarde wonen te beproeven. Ik kom spoedig.

Merk op dat de "beproeving" waar Jezus naar verwijst niet een vervolging van de gemeente is; het is iets dat over "de hele wereld" komt. Omdat de meeste van de volgende hoofdstukken in Openbaring een tijd van Gods toorn op de aarde beschrijven, geloof ik dat zij de "beproeving" afbeelden die op een dag de hele planeet zal treffen (hoofdstuk 6-18).

De volgende zinsnede, "zij die op de aarde wonen" benadrukt ook dat deze tijd van verdrukking niet voor de Nieuw Testamentische gemeente is. Johannes gebruikt deze uitdrukking nog acht keer in het boek Openbaring (6:10; 8:13; 11:10; 13:8-12, 14; 14:6; en 17:8) en in elke herhaling na Openbaring 3:10, verwijst het naar ofwel mensen die getroffen worden door de Verdrukking of naar degenen die weigeren zich te bekeren van hun zonden tijdens de verdrukking.

Johannes verwijst nooit naar de gemeente als zijnde op de aarde gedurende deze tijd, maar in plaats daarvan gebruikt hij deze uitdrukking om mensen aan te duiden die leven tijdens de Verdrukking.

De woorden van Jezus, "Ik kom spoedig", geven de snelheid van zijn verschijning weer en niet de nabijheid in de zin van tijd. Jezus zal ons uit deze wereldwijde tijd van toorn verlossen door ons naar de hemel te brengen (Johannes 14:2-3). Waarom zou Hij in dit verband naar Zijn komst verwijzen als het niet was om Zijn gemeente uit de "beproeving" te houden die de hele planeet zal treffen, de verdrukking?

DE NIEUWTESTAMENTISCHE HOUDING VAN OPHANDENZIJND

De passages in het Nieuwe Testament die verwijzen naar Jezus' wederkomst voor Zijn kerk hebben één prominent thema gemeen: Zij karakteriseren het als het reikhalzend uitzien van de heiligen. Met andere woorden, zij beschouwen de verschijning van Jezus als iets op handen zijnds dat op elk moment kan gebeuren.

In Filippenzen 3:20-21 schreef Paulus:

Maar onze woonplaats is in de hemel, en van daaruit wachten wij op een Heiland, de Heer Jezus Christus, die ons nederig lichaam zal veranderen om gelijk te zijn aan zijn heerlijk lichaam, door de kracht die hem in staat stelt alle dingen aan zich te onderwerpen.

Het Griekse woord voor "wachten" in vers 20 wijst op een "intense anticipatie" of een "opgewonden verwachting" van een toekomstige gebeurtenis.[i]

In 1 Korintiërs 1:7 gebruikte Paulus hetzelfde Griekse woord voor "wachten" als hij deed in Filippenzen 3:20 om aan te geven dat zijn lezers oprecht verlangen naar Jezus' komst, "zodat het u aan geen enkele geestelijke gave ontbreekt, terwijl u wacht op de openbaring van onze Heer Jezus Christus." Ondanks de onvolwassenheid van de heiligen in Korinthe, wachtten zij vol spanning op Jezus' wederkomst voor hen.

In 1 Korintiërs 16:22 bad Paulus: "Onze Heer, kom." Het woord voor deze zin in de oorspronkelijke tekst is het Aramese maranatha. Dit betekent "een smeekbede aan Christus dat Hij nu zou terugkeren - op elk moment". Paulus gebruikte het in deze brief aan Grieks sprekende (meestal niet-Joodse) christenen in Korinthe omdat het een idee uitdrukt dat universeel was geworden in de vroege kerk. Christus kon elk moment komen, en de christenen riepen Hem daartoe op."[ii] Het vroege kerkelijke geloof in de imminentie werd een gebed om Jezus in de nabije toekomst te laten verschijnen.

HET VERDRIET VAN DE THESSALONICENZEN

Een nadere beschouwing van 1 Tessalonicenzen 4:13-17 onthult dat de ontvangers van Paulus' brief niet alleen geloofden dat de opname tijdens hun leven zou kunnen plaatsvinden, maar ten onrechte veronderstelden dat het zou gebeuren voordat zij stierven.

We zien dit in de manier waarop Paulus het onnodige verdriet aanpakt van de nieuwe bekeerlingen in Thessalonica over de dood van sommigen in hun midden.

Als hun verdriet voortkwam uit een gebrek aan geloof in de toekomstige opstanding van hun geliefden, dan zou Paulus op vrijwel dezelfde manier hebben gereageerd als hij met de mensen in Korinthe had gedaan (zie 1 Korintiërs hoofdstuk 15). In plaats daarvan schrijft hij hun verdriet toe aan een gebrek aan informatie over de opname en niet aan een gebrek aan geloof in de belofte van een toekomstige opstanding.

De apostel beantwoordt hun aanhoudende droefheid door hen nadere openbaring te geven over de opname, waarbij hij de nadruk legt op de rol van de "doden in Christus" tijdens Jezus' verschijning (1 Tessalonicenzen 4:13-16). Niet alleen zouden hun gestorven geliefden de opname niet missen, maar zij zouden er ook als eersten aan deelnemen.

De nadruk die Paulus in deze verzen legt, onthult de bron van het probleem: De Thessalonicenzen dachten ten onrechte dat de doden in Christus de vreugde van de Opname zouden missen.

"GOD HEEFT ONS NIET BESTEMD VOOR DE TOORN"

In 1 Tessalonicenzen 5:2-3 vertelt Paulus zijn lezers dat het begin van de Dag des Heren de mensen op aarde zal verrassen "als een dief in de nacht" met zijn "plotselinge vernietiging" waaraan "zij niet zullen ontkomen". De dag des Heren, in de eerste plaats een oudtestamentische term, verwijst naar een verlengde tijd van de toorn van de Heer over de aarde in de aanloop naar en met inbegrip van Jezus' wederkomst en Zijn heerschappij over de volkeren.

Als de dag des Heren op enig moment zou beginnen na het begin van de zegeloordelen van Openbaring 6, zou deze dag niemand overvallen. Niemand zal zeggen "vrede en veiligheid" (v. 3) nadat de pestilentiën, hongersnoden, pandemieën en oorlogen van de zegeloordelen een vierde van de wereldbevolking doden, misschien wel twee miljard mensen.

Verder verzekert de apostel in 1 Tessalonicenzen 5:9 zijn lezers, en ons, dat wij deze tijd van Gods oordeel over de aarde niet zullen meemaken: "Want God heeft ons niet bestemd tot toorn, maar tot het verkrijgen van zaligheid door onze Heer Jezus Christus." Omdat de zegeloordelen deel uitmaken van Gods toorn, moet de Heer voor ons komen voordat ze beginnen.

Deze belofte maakt voor mij de zaak rond, maar er zit nog veel meer achter waarom ik nog steeds geloof in Jezus' verschijning vóór de zevenjarige Verdrukking.

DE NOODZAAK VAN GETUIGEN TIJDENS DE VERDRUKKING

Als de gemeente op aarde blijft tijdens de Verdrukking, waarom is er dan behoefte aan andere getuigen van de reddende boodschap van het evangelie?

In een radio-interview met Jan Markell op 7 november 2020, stelde Amir Tsarfati de noodzaak van de twee getuigen van Openbaring 11:1-13 ter discussie als de gemeente aanwezig blijft op aarde bij het begin van de Verdrukking. Is het niet de taak van de gemeente om te getuigen van het goede nieuws in deze huidige tijd?

In Openbaring 14:6-7, voegt Johannes er dit aan toe:

Toen zag ik een andere engel recht boven mij vliegen, met een eeuwig evangelie om te verkondigen aan hen die op aarde wonen, aan alle natie en stam en taal en volk. En hij zei met luide stem: "Vreest God en geeft Hem eer, want het uur van zijn oordeel is gekomen, en aanbidt Hem die hemel en aarde, de zee en de waterbronnen gemaakt heeft."

Waarom moet de Heer een engel zenden om het evangelie te verkondigen aan de mensen op aarde tijdens de Verdrukking, als de gemeente aanwezig is op de aarde? Dit is alleen logisch met de afwezigheid van de gemeente gedurende deze tijd. Anders zou het de taak van de gelovigen blijven om de Grote Opdracht te vervullen.

En hoe zit het met de 144.000 getuigen die God zal verzegelen tijdens de Verdrukking (Openbaring 7:1-8), waarvan velen geloven dat zij in die tijd als evangelisten zullen optreden? En, als de gemeente nog steeds op aarde aanwezig is tijdens de Verdrukkingsperiode, zou er geen onderscheid kunnen zijn tussen gelovige Joden en andere nieuwtestamentische heiligen (Kolossenzen 3:11).

De verzegeling van de 144.000 getuigen vertelt ons dat de gemeente niet op de aarde aanwezig kan zijn gedurende de tijd waarin zij de Heer dienen. Anders zouden zij deel uitmaken van de Gemeente die reeds door de Heilige Geest in Christus verzegeld is (Efeziërs 1:13-14).

DE BEMOEDIGING

Ik zou nog vele andere redenen kunnen noemen waarom ik nog steeds geloof dat allen die Jezus als hun Verlosser kennen, de gehele zevenjarige Verdrukking zullen missen, maar misschien zijn de bovenstaande punten voor nu al voldoende.

Ik realiseer mij dat, aangezien de meerderheid van mijn lezers zich bewust is van de nabijheid van de nieuwe wereldorde, samen met de gebeurtenissen die de weg er naar toe effenen, ik niets meer hoef te schrijven over de hachelijke tijden waarin wij leven. U ziet, net als ik, reeds de ernstige gevaren die aan de krantenkoppen van onze dagen ten grondslag liggen en trapt niet in de leugens van de mainstream media, hoewel veel christenen dat wel doen en zich niet bewust zijn van de tijden waarin zij leven.

Ik vind een enorme geruststelling en troost in het feit dat Jezus mij elk moment uit deze wereld kan wegrukken en mijn lichaam kan veranderen in een onvergankelijk en heerlijk lichaam (Filippenzen 3:20-21). Ja, ik zal misschien nog moeilijke tijden en grote vervolging meemaken in mijn resterende tijd op aarde, maar ik weet dat ik de Verschrikking of de Verdrukking zal missen.

Kan er een grotere hoop of bemoediging zijn nu we geconfronteerd worden met een wetteloze en gewelddadige wereld? Ik denk het niet! Paulus heeft de Tessalonicenzen niet opgedragen elkaar te "bemoedigen" met de waarheden van Jezus' verschijning omdat zij de dag van de toorn van de Heer zouden moeten doorstaan, maar deed dat omdat zij de verschrikking van die komende tijd zouden missen.

Ja, ik geloof nog steeds in een pre-verdrukking-Opname van de gemeente. Ik voel me al weer veel beter!

Er kunnen moeilijke dagen voor mij liggen, maar ik zal niet geconfronteerd worden met Gods uitstorting van toorn in de komende periode van Verdrukking.

[i] Colin Brown, ed., Dictionary of New Testament Theology Vol. 2, (Grand Rapids, MI: Zondervan, 1969) p. 244.

[ii] Wayne A. Brindle, "Imminence," The Popular Encyclopedia of Bible Prophecy, eds. Tim LaHaye en Ed Hindson (Eugene, OR: Harvest House, 2004), p. 145.

Bron: I Still Believe in Jesus’ Imminent Appearing — Jonathan Brentner