Wat is de "Singleton (Eenling) Hypothese", en wat betekent het voor de toekomst van de mensheid?

8 oktober 2021 - door Katie Spalding

Hoe ziet de toekomst van de mensheid eruit? Zullen we stoutmoedig gaan waar nog niemand is geweest? Of belanden we misschien in een dor dystopisch hellelandschap, vechtend in het stof om een druppel water.

Maar misschien zal de toekomst helemaal niet menselijk zijn. Nee, we hebben het niet over een gedoemde oorlog tegen onze evolutionaire neven of de uiteindelijke splitsing van de soort in eloi en morlocks. Wat als de mens zijn plaats aan de top van de wereldorde zou verliezen, niet omdat die van ons is afgenomen, maar omdat we die vrijwillig hebben opgegeven - aan een wereldregering, een universele morele code, of zelfs een superintelligente kunstmatige intelligentie?

Dit is de visie die bekend staat als de "Singleton Hypothese". Het is afkomstig van de futuristische filosoof Nick Bostrom, en het is het idee dat de mensheid - of in feite elk intelligent leven op aarde - uiteindelijk zal leven als een "singleton": een wereld geregeerd door een enkele besluitvormende entiteit.

"Het is een open vraag of de singleton-hypothese waar is," schrijft Bostrom. "Mijn eigen mening is dat het waarschijnlijker is dat het meer waar is dan niet."

In feite, gelooft Bostrom, is het gewoon de laatste stap op een ladder die we al aan het beklimmen zijn. Als je kijkt naar waar de mensheid begon en dat vergelijkt met waar we nu zijn, zegt hij, dan begint de Singleton Hypothese alles behalve onvermijdelijk te lijken.

"Historisch gezien hebben we een overkoepelende trend gezien naar het ontstaan van hogere niveaus van sociale organisatie, van jager-verzamelaar groepjes, naar stamhoofden, stadstaten, natiestaten, en nu multinationale organisaties, regionale allianties, verschillende internationale bestuursstructuren, en andere aspecten van globalisatie," legt hij uit. "Extrapolatie van deze trend wijst op het ontstaan van een singleton.

We hebben allemaal The Matrix gezien, dus we denken nu waarschijnlijk allemaal hetzelfde.

Ja, het is waar dat de Singleton Hypothese geen utopische visie is - er zijn genoeg manieren waarop het fout kan gaan. Een totalitaire singleton, bijvoorbeeld, zou ons een wereld geven met "absoluut geen vrijheid, geen privacy, geen hoop om te ontsnappen, geen enkele instantie om ons leven te controleren," waarschuwde Tucker Davey, een schrijver bij het Future of Life Institute in Massachusetts, dat zich richt op onderzoek naar existentiële risico's.

"In totalitaire regimes in het verleden was er zoveel paranoia en psychologisch lijden omdat je gewoon niet weet of je gedood gaat worden omdat je iets verkeerds hebt gezegd," vertelde hij aan de BBC. "En stel je nu voor dat er niet eens een vraag is, elk ding dat je zegt wordt gerapporteerd en wordt geanalyseerd."

Maar Bostrom denkt niet dat zijn visie zo nachtmerrieachtig hoeft te zijn. Er zijn genoeg manieren waarop de Singleton Hypothese waar zou kunnen zijn die best aardig klinkt: misschien, met genoeg tijd en middelen, zou iedereen op de planeet onafhankelijk van elkaar dezelfde morele code aannemen - dan zou deze code tellen als een singleton. Misschien verenigt de wereld zich onder een wereldwijde democratische republiek, of een "vriendelijke superintelligente machine," suggereert Bostrom - "ervan uitgaande dat het machtig genoeg was dat geen andere entiteit zijn bestaan kon bedreigen of zijn plannen kon dwarsbomen," natuurlijk.

In feite, suggereert hij, zou de Singleton Hypothese de enige manier kunnen zijn om een dystopische toekomst te vermijden. Wat zou het nut zijn van een kostbare en gevaarlijke wapenwedloop of verwoestende nucleaire oorlogen, zegt hij, als de wereld verenigd is onder één enkele entiteit? Hoe kan een ongelijke en verkwistende verdeling van hulpbronnen of een exponentiële groei van de bevolking beter worden voorkomen dan met een alwetende, welwillende supercomputer?

"Brede steun voor de creatie van een singleton zou zich geleidelijk kunnen ontwikkelen als een singleton inderdaad nodig is om [dit soort problemen] op te lossen en als de saillantie van deze problemen in de loop van de tijd toeneemt," schrijft Bostrom. "Een catastrofale gebeurtenis die de gevaren benadrukt van het niet oplossen van wereldwijde coördinatieproblemen, zoals een oorlog die wordt uitgevochten met massavernietigingswapens, zou zo'n ontwikkeling kunnen versnellen."

Dus hoe waarschijnlijk is dit scenario? Volgens Bostrom hangt het af van wat we vervolgens besluiten te doen.

"Sommige verwachte technologieën zouden de creatie van een singleton kunnen vergemakkelijken," schrijft hij, "zoals verbeterde surveillance (inclusief betrouwbare leugendetectie) en mind-control technologieën, communicatietechnologieën, en kunstmatige intelligentie."

Dat klinkt op dit moment misschien als science fiction, maar het is dichter bij de realiteit dan je zou denken. We vinden het al best dat we voortdurend in de gaten worden gehouden, en wat betreft hersenspoeling zijn we er bijna.

"De laatste jaren hebben we de opkomst gezien van filterbubbels en mensen die door verschillende algoritmen worden geronseld om verschillende samenzweringstheorieën te geloven, of zelfs als het geen samenzweringstheorieën zijn, om slechts delen van de waarheid te geloven," vertelde Haydn Belfield, van het Centrum voor de Studie van Existentiële Risico's aan de Universiteit van Cambridge, aan de BBC.

"Je kunt je voorstellen dat het nog veel erger wordt, vooral met die diepe vervalsingen en dat soort dingen, totdat het voor ons als samenleving steeds moeilijker wordt om te besluiten: dit zijn de feiten, dit is wat we eraan moeten doen, en dan collectief actie te ondernemen."

Maar er is een andere manier waarop het verhaal van de mensheid verder kan gaan. Als we in plaats daarvan overgaan op een groter gebruik van cryptografie, zegt Bostrom, dan is een door één persoon geregeerde toekomst misschien minder waarschijnlijk. Met minder toegang tot informatie, en minder gecentraliseerde controle, zou de ontwikkeling van een enkele almachtige entiteit het moeilijk hebben om van de grond te komen.

In dat opzicht kunnen zij die de singleton vrezen, reden tot optimisme vinden. Met een groeiend bewustzijn van de potentiële valkuilen van surveillance- en manipulatietechnologieën, zien we dat politieke organen oproepen tot een verbod op gezichtsherkenning en dat sociale media misinformatie op hun platforms reguleren. Als we deze route volgen, is het mogelijk dat een singleton - goed of slecht - nooit zal bestaan.

"Singletons zouden goed, slecht, of neutraal kunnen zijn," schrijft Bostrom. "[Het zou] bepaalde fundamentele coördinatieproblemen kunnen oplossen die misschien onoplosbaar zijn in een wereld die een groot aantal onafhankelijke agentschappen op topniveau bevat."

"Maar als een singleton slecht gaat, gaat een hele beschaving slecht," waarschuwt hij. "Alle eieren zitten dan in één mand."

Bron: What Is The "Singleton Hypothesis", And What Does It Mean For The Future Of Humanity? | IFLScience