Pesach markeert het begin van de westerse beschaving

Pesach begint zaterdagavond 27 maart bij zonsondergang.

Door Don Feder - 26 maart 2021

Je denkt dat je het verhaal kent. Misschien. Maar, na meer dan 70 jaar, ken ik het zelf nauwelijks.

Er is de Cecil B. DeMille versie: Yul Brenner onderdrukt de Joden in Egypte. Hij dwingt ze te werken aan bouwprojecten langs de Nijl. Met de hulp van kikkers en sprinkhanen, leidt Charlton Heston hen uit de slavernij naar de technicolor vrijheid.

Serieus, de Pesach seder is 's werelds oudste continu gevierde ritueel. Daar zijn de kaarsen en de wijn, de matzah en de bittere kruiden. ("En zij verbitterden hun leven met dienstbaarheid.") Er is de Haggadah met de vier vragen: "Waarom is deze nacht anders dan alle andere nachten?"

De viering duurt acht dagen, gedurende welke we ons onthouden van bepaald voedsel. Het thema is gedenken: Denk aan wat God voor jullie heeft gedaan toen Hij jullie uit Egypte haalde. Elke Jood moet voelen dat hij persoonlijk verlost is. Het vertellen van het Pesachverhaal is een gebod. De Haggadah zegt: "Hoe meer iemand vertelt over de Exodus, hoe meer hij prijzenswaardig is."

Pesach is slechts het begin van het verhaal. Het einde is nog lang niet in zicht.

Na het eerste Pesach en het vertrek uit Egypte, volgt de ontmoeting bij de Sinaï en het geven van de Wet. In de DeMille versie zegt Mozes tegen de farao: "De mensen zullen geregeerd worden door de wet, niet door andere mensen." Wiens wet? Die van de ultieme wetgever.

De westerse beschaving begon op een berg op het Sinaï-schiereiland, waar de 12 stammen samenkwamen en niet alleen de 10 geboden ontvingen, maar het hele lichaam van de Joodse wet. Daarvoor was de tijd statisch. Er was geen vooruitgang, geen beweging in de richting van een conclusie.

Vanaf de Sinaï kwam het Beloofde Land - meer dan 1000 jaar opgetekend in de Bijbel. Vanaf de Sinaï kwamen de koningen en de profeten. Het Jodendom en het Christendom begonnen daar. (Zonder Pesach geen Pasen.) De Joden gingen 2000 jaar in ballingschap en hun moraal werd in Europa en uiteindelijk wereldwijd door de christenen verspreid - vandaar de joods-christelijke ethiek.

De kolonisten die Amerika stichtten, werden geïnspireerd door het visioen van de Sinaï. Velen gaven hun kinderen Bijbelse namen.

Voor hen was dit het Beloofde Land. (Voor het Grootzegel van de Verenigde Staten stelde Benjamin Franklin een tafereel voor met Mozes die de kinderen van Israël door de Rode Zee leidt). Uiteindelijk gingen de kolonisten George III zien als de farao van de Exodus.

De Onafhankelijkheidsverklaring kwam niet tot bloei op het voorhoofd van Jefferson. De zaden werden geplant bij de Sinaï. "Dat alle mensen gelijk geschapen zijn en door hun Schepper begiftigd zijn met bepaalde onvervreemdbare rechten." Op de deuren van de rechtszaal van het Hooggerechtshof staan twee tafelen met de Romeinse cijfers één tot en met tien, een herinnering aan onze oorsprong in een veel ouder wetboek.

Maar terwijl Pesach ons oproept te gedenken, zegt de heidense cultuur waarin we zijn ondergedompeld ons te vergeten.

Farao zegt tegen Mozes: "Wie is de Heer dat ik naar hem luister en Israël laat gaan?" Zo zegt ook de partij van de Democraten. De elite van Amerika noemt het beroep op onze wortels religieus fanatisme, en vraagt ons waarom we mannen met sandalen en een staf moeten volgen, net zo min als mannen met pruiken en gespschoenen.

Vergeet deze onzichtbare God, zeggen de progressieven. Aanbid onze goden: multiculturalisme, gelijkheid en keuze. Washington, D.C. is hun gouden kalf.

Pesach wordt het feest van de vrijheid genoemd. Patriotten zijn nog nooit zo bezorgd geweest over het behoud van onze vrijheden. Maar het Pesachverhaal herinnert ons eraan dat vrijheid niet gratis is.

Na de Exodus zei God niet tegen de Israëlieten: "'Zie gezunt' - ga, geniet - de stranden van Tel Aviv wachten op jullie." Hij leidde ons naar de Sinaï en gaf ons de Wet, die het hoogtepunt was van de Exodus. Want zonder wet zijn we gedwongen ons te onderwerpen aan de heerschappij van de mensen.

In Amerika vandaag, is er geen wet. In plaats daarvan hebben we hersenloze voorschriften, (draag een masker, houd sociale afstand), confiscatoire belastingen en uitgaven alsof we de rijkdommen bezaten van de winkelsteden van Pithom en Ramses.

Onze rechtbanken interpreteren de grondwet opzettelijk verkeerd om hun ideologie te bevorderen. Het negeren van de wetten van Sinai is een secularistisch gebod geworden. ("Gij zult de ontucht en perversie verheerlijken.")

Pesach is het verhaal dat nooit eindigt. Er is altijd een nieuwe Farao, een nieuw Huis van slavernij, een nieuwe reis door de Rode Zee en 40 jaar in de woestijn om het Beloofde Land te bereiken. En ze deden het allemaal zonder stimuleringsuitgaven.

Pesach herinnert ons aan de eeuwige strijd (vrijheid en slavernij) en het eeuwige evenwicht (rechten en verantwoordelijkheden, vrijheid en opoffering).

De seder eindigt met "Volgend jaar in Jeruzalem." Maar de Stad van David is niet alleen een fysieke plaats. Het is ook een ideaal om naar toe te streven - een tijd waarin de Wet universeel erkend wordt en de Farao eindelijk verslagen is.

Bron: Passover Marks The Beginning of Western Civilization | Frontpagemag