Turkije: Erdoğans oorlog tegen de vrede

door Burak Bekdil - 11 maart 2021

• De marge van de overwinning (van de oppositiekandidaat Ekrem İmamoglu bij de burgemeestersverkiezingen van 2019 in Istanbul) schokte Erdoğan en zijn partij establishment. Die nacht betekende een onvergetelijke nederlaag voor de onoverwinnelijke Erdoğan. Het markeerde ook een nieuwe, vergevorderde fase in de oorlog van de islamisten tegen de Koerden.


• Erdoğan kiest voor subtielere manieren om de oppositie te intimideren. Hij heeft de democratisch verkozen leiders van de HDP, parlementsleden en burgemeesters, gevangengezet en in hun plaats curatoren aangesteld.


• Erdoğan hoeft de HDP niet op te heffen als hij haar de facto heeft lamgelegd. De twee covoorzitters van de partij, Selahattin Demirtaş en Figen Yüksekdağ, zitten sinds 2016 in de gevangenis.


• In februari nam het hardhandig optreden een nieuwe lelijke wending. Ömer Faruk Gergerlioğlu, een voormalige islamist, mensenrechtenactivist en HDP-parlementslid, retweette in 2016 een post waarin hij pleitte voor vrede in het Koerdische geschil. Een Turkse rechtbank veroordeelde hem tot 2½ jaar cel voor de retweet - hoewel, ironisch genoeg, de oorspronkelijke tweetbron niet was aangeklaagd. In februari bevestigde het Hooggerechtshof van Beroep Gergerlioglu's veroordeling voor "het verspreiden van terroristische propaganda" - vijf jaar na de retweet.


• Het Koerdische probleem van Erdogan kan hem echter meer kosten dan alleen Istanbul. Uit onderzoek is gebleken dat het vruchtbaarheidscijfer in het Koerdisch sprekende, oostelijke deel van Turkije 3,41 bedraagt, tegenover een gemiddelde van 2,09 in de Turks sprekende, niet-oostelijke gebieden. Het aantal Koerdische stemmen in het presidentiële verkiezingsjaar 2023 kan oplopen tot zeven miljoen: Koerden zouden de 'kingmakers' kunnen zijn.

De race voor de verkiezingen in Istanbul op 31 maart 2019 ging met volle kracht vooruit. Islamistische partijen hadden de grootste stad van Turkije sinds 1994 gecontroleerd - een volle 25 jaar. Istanbul was niet zomaar een stad om te winnen voor een partij. De islamitische president van Turkije, Recep Tayyip Erdoğan, had gezegd: "Wie Istanboel wint, wint Turkije."

In de aanloop naar de verkiezingen van 2019 realiseerde Erdoğan zich dat zijn Partij voor Rechtvaardigheid en Ontwikkeling (AKP) zou kunnen gaan verliezen als de ongeveer twee miljoen Koerden van Istanbul op de oppositiekandidaat, Ekrem İmamoglu, zouden stemmen. Wat te doen? De staatszender TRT las een verklaring voor van Abdullah Öcalan, de gevangengenomen leider van de Koerdische Arbeiderspartij (PKK), een terroristische organisatie. Öcalan riep Koerden in zijn brief op om neutraal te blijven tussen de regerings- en oppositiekandidaten. Dat zou de facto steun betekenen voor de AKP-kandidaat, oud-premier Binali Yıldırım.

De telling van de stemmen op 31 maart bleek echter een politiek fiasco te zijn. İmamoglu had gewonnen met een kleine marge van 13.000 stemmen (in een stad van 18 miljoen), maar de door de AKP gecontroleerde Hoge Verkiezingsraad besloot tot een nieuwe telling op 23 juni. Deze keer won Iamoglu met een marge van 800.000 stemmen. De marge van de overwinning schokte Erdoğan en zijn partij establishment. Die nacht betekende een onvergetelijke nederlaag voor de onoverwinnelijke Erdoğan. Het markeerde ook een nieuwe, vergevorderde fase in de oorlog van de islamisten tegen de Koerden. Blijkbaar hebben de Koerden, de brief van Ocalan negerend, op Ihmamoglu gestemd.

Erdogans trouwe ultranationalistische bondgenoot, Devlet Bahçeli, blijft aandringen op een permanent verbod door een Constitutioneel Hof van de pro-Koerdische Democratische Volkspartij (HDP), de op twee na grootste partij in het Turkse parlement. Erdoğan kiest voor subtielere manieren om de oppositie te intimideren. Hij heeft de democratisch verkozen leiders van de HDP, parlementsleden en burgemeesters, gevangengezet en in hun plaats curatoren aangesteld.

Erdoğan hoeft de HDP niet op te heffen nu hij haar de facto heeft lamgelegd. De twee covoorzitters van de partij, Selahattin Demirtaş en Figen Yüksekdağ, zitten sinds 2016 in de gevangenis.

Demirtaş en Yüksekdağ werden gearresteerd op beschuldiging van "terrorisme", maar hun verhaal blijft een merkwaardig en bitter juridisch verhaal. In 2014 riep de HDP haar aanhangers op om vreedzaam te protesteren tegen de inname door Islamitische Staat van een Noord-Syrische Koerdische stad, Kobane. Wat aanvankelijk begon als vreedzame protesten, liep uit op geweld tussen demonstranten en veiligheidstroepen, en tussen demonstranten van rivaliserende ideologieën.

Na een week van geweld in de overwegend Koerdische steden van Turkije in het zuidoosten van het land, zijn 46 mensen gedood en 682 gewond geraakt. Meer dan 300 mensen werden gearresteerd voor het geweld. Turkse aanklagers stelden aanklachten op tegen Demirtaş en Yüksekdağ (samen met negen andere HDP-parlementsleden) wegens het uitlokken van geweld - 6½ jaar na de incidenten. "Dit is een poging om de politiek te verbieden", schreef de Turkse columnist Mehmet Yılmaz.

Om de meer radicale optie van het opheffen van een politieke partij te omzeilen, overweegt Erdoğan mogelijk ook aanvullende maatregelen om de HDP een verdere klap toe te dienen. Een van die maatregelen is het ontnemen van overheidssteun aan de partij, omdat het er niet naar uitziet dat het opheffen van de partij als afschrikmiddel zal werken. De HDP is de achtste pro-Koerdische partij van Turkije: zeven andere zijn verboden. Koerden vormden hun eerste partij in 1990. Tussen 1994 en 2015 steeg de Koerdische stem in Turkije echter van 4,1% naar 13,1% van het totaal, of van 1,1 miljoen stemmen naar meer dan zes miljoen.

De HDP beweert dat ze te maken heeft met een ongekende juridische onderdrukking. 16.000 van haar leden zijn in hechtenis genomen en tientallen afgevaardigden zijn uit het parlement gezet en gevangengezet op grond van de Turkse antiterreurwetgeving. De regering werkt momenteel aan de opheffing van de parlementaire onschendbaarheid van alle afgevaardigden van de HDP die het onderwerp zijn van een kort geding - een versnelde uitspraak - op beschuldiging van "terrorisme". Tot nu toe hebben 56 afgevaardigden van de HDP 914 een kort geding tegen zich lopen.

"Serieus," vroeg columnist Akif Beki, "zou het hardhandig optreden [tegen Koerdische politici] plaatsvinden als de Koerdische kiezers van Istanbul neutraal waren gebleven en de AKP Istanbul had gewonnen?"

Met een nieuwe rechterlijke uitspraak over een andere prominente Koerdische politicus in februari, nam het hardhandig optreden een nieuwe lelijke wending. Ömer Faruk Gergerlioğlu, een voormalige islamist, mensenrechtenactivist en HDP-parlementslid, retweette in 2016 een post waarin hij pleitte voor vrede in het Koerdische geschil. Een Turkse rechtbank veroordeelde hem tot 2½ jaar cel voor de retweet - hoewel, ironisch genoeg, de oorspronkelijke tweetbron niet was aangeklaagd. In februari bevestigde het Hooggerechtshof van Beroep Gergerlioglu's veroordeling voor "het verspreiden van terroristische propaganda" - vijf jaar na de retweet.

Het Koerdische probleem van Erdogan kan hem echter meer kosten dan alleen Istanbul. Uit onderzoek is gebleken dat het vruchtbaarheidscijfer in het Koerdisch sprekende, oostelijke deel van Turkije 3,41 bedraagt, tegenover een gemiddelde van 2,09 in de Turks sprekende, niet-oostelijke gebieden. Het aantal Koerdische stemmen in het presidentiële verkiezingsjaar 2023 kan oplopen tot zeven miljoen: Koerden zouden de 'kingmakers' kunnen zijn.

Er zijn tekenen dat steeds meer Koerden zich ontgoocheld voelen door Erdoğans havik-beleid. Rawest Araştırma, een opiniepeiler, ontdekte in februari dat een kwart van de Koerden die eerder op Erdoğan hadden gestemd, zeiden dat ze niet opnieuw op hem zouden stemmen.

Erdoğans oorlog tegen de vrede kan zichzelf in de weg staan.

Burak Bekdil, een van de belangrijkste journalisten van Turkije, werd onlangs na 29 jaar ontslagen bij de bekendste krant van het land, omdat hij in Gatestone had geschreven wat er in Turkije gaande is. Hij is een Medewerker van het Midden-Oosten Forum.

Vertaling door W.J. Jongman en H. Sleijster

© 2021 Gatestone Institute. Alle rechten voorbehouden. De artikelen hier afgedrukt geven niet noodzakelijkerwijs de standpunten weer van de vertalers of van Gatestone Institute.

Bron: Turkey: Erdoğan's War on Peace :: Gatestone Institute