Ontmantel Iran nu!

Door Res. Lt. Col. Dr. Mordechai Kedar - 4 augustus 2021

BESA Center Perspectives Paper No. 2.113, 4 augustus 2021

SAMENVATTING: In Iran eisen steeds meer niet-Perzische minderheden - die ongeveer de helft van de bevolking van het land uitmaken - onafhankelijkheid, wat suggereert dat Iran zou kunnen uiteenvallen in etnische/nationale staten. Dit resultaat, en de daarmee gepaard gaande ineenstorting van het bewind van de ayatollahs, zou een nieuwe en betere bladzijde in de menselijke geschiedenis openen.

---

In de afgelopen weken hebben massademonstraties plaatsgevonden in drie kleinere provincies van Iran, die bevolkt worden door niet-Perzische etnische groepen. De meest prominente provincie is de door Arabieren bewoonde provincie Ahwaz, gelegen aan de oevers van de Perzische Golf. Ook in de Koerdische en Azerbeidzjaanse regio's in het noorden van het land werden massademonstraties gehouden.

De economische crisis in Iran heeft geleid tot een gebrek aan investeringen in onder meer de waterinfrastructuur. De Perzische regio van Iran heeft al jaren te kampen met ernstige droogte. Om dat probleem aan te pakken, heeft het islamitische regime beken uit de provincie Ahwaz omgeleid naar de Perzische regio. Het gevolg was dat duizenden koeien, schapen en geiten in Ahwaz van dorst stierven. Omdat deze dieren de bron zijn van veel van hun levensonderhoud, beschouwen de inwoners van Ahwaz de omleiding van water als diefstal.

Dit was niet de eerste vernedering die de inwoners van Ahwaz moesten verdragen; de waterkwestie was gewoon de druppel die de emmer deed overlopen. De inwoners van Ahwaz lijden al jaren onder giftige vervuiling als gevolg van de uitstoot van dodelijke stoffen van olie- en gasbronnen en raffinaderijen in het gebied. Alle olie- en gasvelden van Iran liggen in de provincie, evenals de oliehavens, die grote milieuvervuilers zijn.

De giftige stoffen die door de Iraanse olie- en gasindustrie worden uitgestoten, dringen door in de bodem van Ahwaz en tasten daardoor fruit en groenten aan die door de plaatselijke bevolking worden gegeten. De giftige stoffen sijpelen in het drinkwater en vergiftigen het water van de Golf, waardoor de vis die door de plaatselijke bevolking wordt geconsumeerd, wordt aangetast. Als gevolg van deze blootstelling aan giftige stoffen wordt een zeer groot deel van de baby's in Ahwaz misvormd en met ernstige aangeboren afwijkingen geboren.

Alsof dat nog niet genoeg is, heeft het regime in Ahwaz de kerncentrale van Bushehr gebouwd. De plaatselijke bevolking beweert dat hun provincie opzettelijk is uitgekozen zodat bij een milieuramp als gevolg van een nucleair lek, zoals in Tsjernobyl, het de Arabische minderheid zou zijn - en niet de Perzen - die door de ramp zou worden getroffen.

De Ahwazis hebben in het verleden demonstraties gehouden tegen het Iraanse regime, en de reactie daarop was altijd hard en pijnlijk: uitgebreide arrestaties en executies, soms ophangingen aan kranen in de straten voor de ogen van voorbijgangers. De laatste golf van demonstraties begon als een protest tegen het probleem van water en dorst, maar ontwikkelde zich al snel tot een brede publieke eis voor de bevrijding van Ahwaz van de "Iraanse bezetting".

Het is geen verrassing dat het regime hard heeft gereageerd. Tot nu toe zijn er ongeveer 25 doden, ongeveer 370 gewonden en ongeveer 3400 gevangenen. Deze aantallen zouden waarschijnlijk veel hoger zijn geweest als het regime niet had gevreesd dat een bloedbad onder de burgerbevolking de druk op de regering-Biden zou kunnen opvoeren om de sancties tegen het Iraanse regime te handhaven en een terugkeer naar het nucleaire akkoord te voorkomen.

Als reactie op de eis van de Ahwazis voor onafhankelijkheid heeft het regime het internet in de provincie afgesloten. Mensen uit het gebied moeten nu gebeurtenissen in Ahwaz filmen en naar andere gebieden reizen om de beelden de wereld in te krijgen.

Tegelijk met het uitbreken van de demonstraties in Ahwaz braken demonstraties uit ter ondersteuning van de Koerdische en Azerische regio's in Noord-Iran, alsook in Teheran, waar leuzen werden gezongen als "Dood aan de dictator" en "Niet Gaza, niet Libanon, het geld is voor Iraniërs".

Het is belangrijk op te merken dat ondanks de wijdverspreide oppositie tegen het islamistische regime onder Iraniërs van Perzische afkomst, zij zich verzetten tegen de eis van etnische minderheden om zich uit Iran terug te trekken. Wanneer ik tijdens ontmoetingen met Perzisch-Iraanse ballingen de mogelijkheid ter sprake bracht dat Iran zou worden opgedeeld in etnische/nationale staten (Perzen, Arabieren, Baluchen, Koerden, Turkmenen, enz.), zoals in de USSR, Joegoslavië en Tsjecho-Slowakije is gebeurd, was hun antwoord altijd volstrekt negatief. Zij streven naar het verwijderen van de ayatollahs uit de macht, en sommigen spreken zelfs van de terugkeer van de zoon van de Sjah en de vernieuwing van de monarchie, maar zij steunen ondubbelzinnig het voortbestaan van Iran in zijn huidige vorm, die de Perzische controle over de vele etnische minderheden van het land bestendigt.

Het is echter zeer wel mogelijk dat Iran uiteenvalt in etnische staten. Deze mogelijkheid neemt gestadig toe als gevolg van de groeiende vraag naar onafhankelijkheid onder de niet-Perzische minderheden, die ongeveer de helft van de bevolking van het land uitmaken. De laatste tijd is er een grotere samenwerking waargenomen tussen verschillende oppositie-organisaties die het einde van het regime en zelfs de desintegratie van de staat aan de horizon voelen opdoemen.

Beide doelen zijn haalbaar.

De desintegratie van Iran zou waarschijnlijk niet vreedzaam verlopen. Het zal waarschijnlijk meer weg hebben van het Joegoslavische model dan van het Sovjetmodel, al was het maar omdat de Perzische meerderheid niet bereid is de olie, het gas, het water en andere natuurlijke hulpbronnen te verliezen die zich bevinden op het grondgebied van niet-Perzische minderheden. De Perzische nationale waardigheid speelt ook een belangrijke rol bij de beheersing van de niet-Perzische volkeren.

Toch zou de ineenstorting van het regime van de ayatollahs en de desintegratie van Iran niet alleen een zegen zijn voor de tientallen miljoenen Iraniërs die bevrijd zullen zijn van het juk van een van de meest onderdrukkende regimes ter wereld, met name voor de etnische en nationale minderheden van het land. Deze ontwikkeling zou ook een einde maken aan de Iraanse ondermijning in het gehele Midden-Oosten en de daarmee gepaard gaande burgeroorlogen en interne instabiliteit die zij heeft veroorzaakt. Het zou een einde kunnen maken aan de internationale golf van terrorisme die Iran de afgelopen vier decennia heeft verspreid, alsook aan de vervalsingen, het witwassen van geld en de drugssmokkel waarmee het zich bezighoudt. De ineenstorting van het regime zou in hoge mate kunnen bijdragen tot het verzekeren van veiligheid en zekerheid aan het Midden-Oosten en de bredere internationale gemeenschap.

De internationale gemeenschap moet daarom de strijd van de etnische/nationale minderheden in Iran tegen het islamistische regime (alsook de strijd van de Perzische meerderheid tegen dit regime) en hun inspanningen om de Iraanse staat te ontmantelen krachtig ondersteunen. President Biden moet onmiddellijk afzien van elke intentie om terug te keren naar de nucleaire deal of om de sancties tegen het regime op te heffen, en in plaats daarvan aanzienlijke middelen investeren - zowel intern als heimelijk, civiel en militair - om de Iraanse minderheden te helpen zich te bevrijden van de Perzische verstikking.

Res. Lt. Col. Dr. Mordechai Kedar is senior onderzoeksmedewerker bij het Begin-Sadat Centrum voor Strategische Studies. Hij heeft 25 jaar gediend bij de militaire inlichtingendienst van de IDF en is gespecialiseerd in Syrië, het Arabische politieke gesprek, de Arabische massamedia, islamitische groeperingen en Israëlische Arabieren, en is een deskundige op het gebied van de Moslimbroederschap en andere islamistische groeperingen.

Bron: Dismantle Iran Now