Waarom Iran geen oorlog kan riskeren

Door Seth J. Frantzman - 8 november 2021

De Islamitische Revolutionaire Garde van Iran (IRGC) vertelde onlangs aan de staatsmedia in Teheran dat ze een nieuwe operatie zouden onthullen die Iraniërs die het regime steunen trots zou maken. Het bleek dat de IRGC opschepte over de overname van een olietanker en het terugbrengen ervan naar een Iraanse haven. De IRGC beweerde dat ze de V.S. Vijfde Vloot te slim af waren geweest. Maar Amerikaanse functionarissen zeiden dat de Iraanse claim "totaal vals en onwaar" was.

De Iraanse capriolen komen te midden van beweringen dat de besprekingen over het nucleaire akkoord opnieuw zullen beginnen op 29 november, net na Thanksgiving. Half oktober zei Robert Malley, de speciale gezant van de VS voor Iran, dat het geduld met Iran opraakt als het niet terugkomt om met de VS te praten over een overeenkomst over hun nucleaire programma. Dit roept de discussie op uit 2015 over de Iran-deal die bekend staat als het Joint Comprehensive Plan of Action (JCPOA) en of het uitblijven van een deal "oorlog" zou betekenen. In de aanloop naar de deal van 2015 vertelden functionarissen van de regering-Obama de media dat een deal met Iran de beste manier was om oorlog te voorkomen.

Het "deal of oorlog"-verhaal stond centraal in het verkooppraatje over waarom er een nieuwe deal moest komen, of waarom de VS en andere landen zouden moeten wachten tot Iran naar de onderhandelingstafel komt. De vraag die over dit verhaal moet worden gesteld is: Hoe zou een "oorlog" eruit zien en waarom is een "oorlog" het tegenovergestelde van het hebben van een deal?

De discussie over een oorlog met Iran is gebaseerd op de bezorgdheid dat als Iran doorgaat met het verrijken van uranium, het uiteindelijk in conflict zal komen met Israël. De Israëlische defensiemacht heeft de eerste vier dagen van november geoefend op de mogelijkheid van een oorlog. De oefening was gericht op de kans dat de door Iran gesteunde Hezbollah duizenden raketten zou afvuren. Andere aspecten van de oefening waren voorbereidingen voor geweld binnen Israël. Tegelijkertijd heeft Israël een nieuwe bewakings-aerostaat - in feite een reusachtige luchtballon - in de buurt van de noordelijke grens met Libanon en Israël gelanceerd, en Amerikaanse strijdkrachten houden gezamenlijke trainingen in de buurt van Eilat, aan de Rode Zee.

Hoewel Israël heeft aangegeven dat er "rode lijnen" zijn met betrekking tot het nucleaire programma van Iran, moet de vraag worden gesteld of Iran ooit een oorlog met de Verenigde Staten of Israël zou riskeren. Tot dusverre wijst alles erop dat Iran de voorkeur geeft aan het soort propagandastunts dat de IRGC in de Golf van Oman heeft uitgevoerd - het kapen van een tanker, maar niet het bestrijden van de Amerikaanse Vijfde Vloot. Dit is omdat Iran geen echte, conventionele oorlog kan riskeren. Iran heeft geen grote oorlog meer gevoerd sinds de jaren '80, toen het vocht tegen Saddam Hussein's Irak. De Iraanse regering is arm en het regime is relatief zwak door de sancties. De enige echte troef die het land in handen heeft is de nucleaire chantage, waarmee het diplomatiek punten kan scoren. Iran bewapent ook gevaarlijke proxies in het Midden-Oosten, in Jemen, Irak, Libanon en Syrië.

De echte kracht van Iran ligt dus bij zijn proxies, de milities die Iraanse drones en raketten ontvangen. Iran heeft drones gebruikt om Amerikaanse troepen in Irak en Syrië aan te vallen en heeft in juli een tanker voor de kust van Oman als doelwit gekozen. Door dit soort aanvallen kan Iran het bestaan ervan ontkennen. Het zegt nooit dat het de drone-aanvallen heeft uitgevoerd. De VS heeft bewijs geleverd voor de rol van Iran in Jemen, maar de handel in onderdelen voor raketten of gyroscopen voor drones is niet bepaald de manier waarop een land zich voorbereidt op een grote conventionele oorlog.

De Iraanse marine is klein en haar schepen blijven in brand vliegen en zinken. De Iraanse infrastructuur heeft te kampen met problemen en de IRGC heeft de neiging het werk te doen dat het Iraanse leger zou moeten doen. Kortom, Iran heeft de bevoegdheid om oorlog te voeren uitbesteed aan de IRGC en proxies, die geen van allen voorbereid zijn op een groot conflict. Als Iran zich geen groot conflict kan veroorloven, dan is de kans dat het uitblijven van een Iraans nucleair akkoord tot een "oorlog" leidt, kleiner. Wat zou kunnen gebeuren is dat het uitblijven van een deal zou leiden tot aanhoudende spanningen in de regio.

Na de vorige Iraanse deal in 2015 was er echter een grotere Iraanse betrokkenheid in Irak, Syrië, Libanon en Jemen. De Houthi's drongen aan in 2015 op de overname van grote delen van Jemen en door Iran gesteunde milities in Irak vestigden zich in 2017 en 2018 in Syrië om wapens over te dragen.

Deal of geen deal, Iran zal zijn kwaadaardige activiteiten voortzetten. Dit zal niet leiden tot een grote, conventionele oorlog, maar eerder tot meer van dezelfde proxy-conflicten die het Midden-Oosten al decennialang te verduren heeft.

Seth J. Frantzman is uitvoerend directeur van het Middle East Center for Reporting and Analysis. Hij is voormalig assistent-professor Amerikanistiek aan de Al-Quds Universiteit, verslaat het Midden-Oosten voor The Jerusalem Post en is een Ginsburg/Milstein writing fellow aan het Middle East Forum. Hij is de auteur van "After ISIS: How Defeating the Caliphate Changed the Middle East Forever" en "Drone Wars." Volg hem op Twitter @sfrantzman.

Bron: Why Iran can't risk war | TheHill