Hoe de Iraanse dreiging weg te nemen

Ik hoop vurig met wat ik nu ga schrijven er helemaal naast te zitten. Niets zou me gelukkiger kunnen maken dan te ontdekken dat ik voor de gek ben gehouden door de slimme misleiding van onze militaire leiders, en dat ze in feite bereid zijn om met Iran af te rekenen.

De indruk die ik krijg door tussen de regels door te lezen van dit overzicht van de Israëlische capaciteiten, gebaseerd op bronnen in het militaire en veiligheids-establishment, en andere commentaren van dergelijke bronnen in de afgelopen weken, is dat...

1. Israël wel degelijk in staat is om het Iraanse nucleaire project ernstige schade toe te brengen, maar
2. het iet is voorbereid op een totale oorlog met Iran en Iraanse proxies in Libanon, Syrië, Gaza, de PA, en zelfs elementen van de Arabische bevolking binnen de Groene Lijn; en
3. de militaire planners beginnen zich net rekenschap te geven van het feit dat een dergelijk wijdverbreid conflict onvermijdelijk is.

Een lichtpuntje is dat een deel van de Israëlische leiding (misschien met uitzondering van minister van Defensie Benny Gantz) eindelijk begrijpt dat er absoluut geen directe hulp van de VS zal komen, en dat de Amerikanen in het beste geval Israël zullen blijven voorzien van essentiële munitie en reserve-onderdelen voor haar Amerikaanse wapens. In het ergste geval zullen de VS proberen Israël ervan te weerhouden door te gaan.

Zoals ik een paar weken geleden schreef, is het idee van een chirurgische verwijdering van de nucleaire capaciteit van Iran, zoals in 1981 bij Irak en een paar jaar geleden bij Syrië is gedaan, niet realistisch. Het Iraanse programma wordt uitgevoerd op verschillende parallelle sporen op verschillende locaties, en in tegenstelling tot de Iraakse en Syrische pogingen om nucleair te worden, wordt het geleid door inheemse wetenschappers en administrateurs. De know-how om het programma opnieuw op te bouwen zal blijven bestaan, zelfs als alle hardware vernietigd is.

Dan is er ook nog het feit dat de conventionele capaciteiten van Irans proxies in Libanon, Irak, Syrië, Jemen en Gaza een even grote bedreiging vormen - op dit moment waarschijnlijk een grotere bedreiging - dan het spook van de atoombommen. Tienduizenden raketten en drones, waarvan sommige nauwkeurig kunnen worden geleid, zijn opgesteld en klaar voor gebruik. Het wegnemen van de Iraanse dreiging vereist dat dit gevaar ook wordt geneutraliseerd.

Vooral in Libanon, maar ook in Gaza, zou een aanval op deze installaties ingewikkeld en duur zijn. Omdat zij opzettelijk in de burgerbevolking zijn ingebed, zou dit een groot verlies aan mensenlevens betekenen. In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, is een dergelijke aanval geoorloofd volgens het oorlogsrecht (het plaatsen van offensieve wapens in burgergebieden, zoals Hamas en Hezbollah doen, is op zich al een oorlogsmisdaad). Niettemin zou de internationale reactie waarschijnlijk sancties omvatten en zelfs kunnen leiden tot interventie op (ironisch genoeg) "humanitaire" gronden.

Wat duidelijk wordt, is dat van Israël zal worden verlangd dat het alles in het werk stelt om Iran uit het speelveld te halen. Alleen "het afhakken van de kop van de slang" kan de veelvuldige activiteiten van het Iraanse regime onderbreken, waaronder subversie in de hele wereld, regionaal expansionisme, en het vooruitzicht van nucleair terrorisme. Alleen een snelle, doortastende aanpak kan dit bewerkstelligen zonder een langdurig en bloedig conflict te ontketenen dat onnoemelijke ellende zou brengen aan iedereen in de regio, aan Israël en haar buren tezamen.

Ik weet niet of de Israëlische leiders dit al volledig begrijpen, en er al plannen voor hebben. Want er is geen gemakkelijke, chirurgische, uitweg. Het Iraanse regime zelf moet ten val worden gebracht, misschien om te worden vervangen door een minder fanatieke binnenlandse oppositie.

Hoe zou zo'n "gedurfde slag" eruit zien? Ik kan alleen maar speculeren. Mogelijk zou het een EMP (electro-magnetic pulse) aanval zijn om stroom, communicatie en transport lam te leggen, gecombineerd met conventionele bombardementen op belangrijke installaties en het gericht doden van belangrijke militaire en civiele leiders. Het zou waarschijnlijk ook het inzetten van speciale troepen moeten inhouden, met de opdracht om belangrijke doelen te vernietigen die niet gemakkelijk vanuit de lucht kunnen worden geraakt.

Hoe weten we dat de strijdkrachten die het regime zouden kunnen overnemen, afkomstig zouden zijn van de liberale oppositie en niet van een nog fanatiekere groep dan de huidige bende? Dat weten we niet, maar als de eerste aanval goed wordt uitgevoerd, zullen ze de infrastructuur van het land opnieuw moeten opbouwen voordat ze in staat zijn om de nucleaire en militaire avonturen van het huidige regime opnieuw te beginnen.

Hezbollah en Hamas zullen blijven bestaan, maar wanneer zij begrijpen dat hun bron van geld en wapens is afgesneden, zullen zij gemakkelijker af te schrikken zijn.

Wat ik voorstel is uiteraard een zeer riskante onderneming, maar het alternatief lijkt te zijn te moeten proberen te leven met een nucleair bewapend Iran, waarvan het heersende regime keer op keer heeft gedreigd onze staat van de aardbodem weg te vagen, en dat ons heeft omringd met goed bewapende proxies die bereid zijn te helpen dat te bewerkstelligen. De huidige, volledig defensieve strategie zal ons niet beschermen - zij zou ons al niet beschermen als Hezbollah een grootscheepse aanval zou lanceren.

Zijn we er klaar voor? Het gevoel dat ik krijg is dat onze leiders denken dat ze een jaar of meer hebben om actie tegen Iran voor te bereiden, en het is niet duidelijk wat de omvang van die actie zal zijn. Ik ben er niet zo zeker van dat we een jaar hebben. Misschien hebben de Iraniërs vandaag geen raket of drone met voldoende reikwijdte en capaciteit om een kernkop te dragen, maar zouden zij een nucleaire vrachtwagenbom kunnen laten ontploffen in Tel Aviv? Het is onwaarschijnlijk, maar niet ondenkbaar.

Ik weet dat premier Naftali Bennett een creatieve denker is, en er zijn enkele vindingrijke en originele denkers in de IDF, ondanks de topzware bureaucratie. Het is aan hen om met een plan te komen en de aanvaarding en uitvoering ervan te bewerkstelligen - voordat de kans verdampt.

Opmerking van een lezeres: Israël heeft geen echte bondgenoten. Het zijn alleen maar bondgenoten in naam. Israël moet de wapens en de kracht van de machtige arm van de Here God hebben om de oorlog te winnen van wat duidelijk Satans soldaten zijn!

Bron: How to Remove the Iranian Threat | Abu Yehuda