De escalerende internationale oorlog tegen Israël

De VN-Mensenrechtenraad werd opgericht in 2006, en besloot al snel dat het demoniseren van Israël een permanent agendapunt zou worden.

Door Caroline B. Glick - 31 december 2021

Tijdens de Algemene Vergadering van de VN stemde een grote meerderheid van de lidstaten vorige week voor de financiering van een permanente inquisitie tegen de Joodse staat. De lidstaten financierden de werking van een "lopende onafhankelijke, internationale onderzoekscommissie" tegen Israël.

De commissie, die wordt geleid door uitgesproken haters van Israël met een lange staat van dienst in het demoniseren van de staat Israël en haar volk, werd gevormd door de VN-Mensenrechtenraad in een speciale zitting in mei. Het doel is een ontkennen en verwerpen van Israëls recht om te bestaan, het recht op zelfverdediging, het recht om haar wetten te handhaven, en de burgers hun rechten op eigendommen en op hun eigen leven.

Het besluit van de Mensenrechtenraad om hun nieuwe permanente inquisitie te vormen, vormt een ongekende escalatie in de politieke oorlog die de VN de afgelopen 50 jaar tegen Israël heeft gevoerd. Om het gevaar te begrijpen, is het nodig om te begrijpen hoe Israëls vijanden bij de VN te werk gaan en hoe hun partners in Europa en Israël zelf te werk gaan.

We beginnen met de VN. In 2005 heeft de toenmalige secretaris-generaal van de VN, Kofi Annan, onder druk van de regering Bush de VN-Mensenrechtencommissie ontbonden. De belangrijkste klacht van de regering-Bush was dat de commissie endemisch antisemitisch was.

In 2006 werd de VN-Raad voor de Mensenrechten opgericht, en de leden en het VN-personeel lieten er geen gras over groeien om duidelijk te maken dat zij van plan waren de nieuwe raad nog antisemitischer te maken dan hun voorganger was.

Kort na de oprichting van de Mensenrechtenraad werd bepaald dat het demoniseren van Israël een permanent agendapunt zou worden. Punt 7 is het enige permanente agendapunt dat over een specifiek land gaat. En net als de negen andere permanente agendapunten van de raad, wordt punt 7 op elke formele raadszitting besproken. Punt 7 draagt de Raad op "Schendingen van de mensenrechten en de gevolgen van de Israëlische bezetting van Palestina en andere bezette Arabische gebieden" te bespreken.

Het hebben van een permanent agendapunt gewijd aan het specifiek demoniseren van Israël was echter niet genoeg voor de obsessie van de Mensenrechtenraad om de Joodse staat aan te vallen en die te bevredigen. Dus heeft de raad sinds 2006 negen speciale zittingen bijeengeroepen om hun focus op het aanvallen van de Joden uit te breiden. Om een idee te krijgen van hoe overweldigend de focus van de raad op Israël is: in dezelfde periode heeft de raad slechts 19 speciale zittingen bijeengeroepen om een ander land op de planeet te behandelen.

Het sjabloon van de Raad voor het demoniseren van Israël is door de jaren heen vrij consistent geweest. Onmiddellijk nadat elke Palestijnse terreurcampagne tegen Israël tot een einde is gekomen, laat de Holocaust-ontkennende, terreur-sponsorende PLO-chef Mahmoud Abbas zijn VN-vertegenwoordigers vragen om een speciale zitting te houden om de "oorlogsmisdaden" en "misdaden tegen de menselijkheid" te bespreken die Israël zogenaamd tegen de Palestijnen heeft begaan. Niemand vermeldt ooit dat elke raket die door het Hamas-terreurregime in Gaza tegen Israël wordt afgevuurd, ook een afzonderlijke oorlogsmisdaad vormt. Niemand heeft het ooit over Hamas gehad.

In korte tijd geeft de Raad gehoor gegeven aan het verzoek van de PLO en roept de speciale zitting bijeen. Op het juiste moment staan de vertegenwoordigers van de lidstaten op en beschuldigen Israël van genocide, etnische zuivering, apartheid, het runnen van een moordmachine, het kiezen van kinderen als doelwit, en elke andere misdaad die ze maar kunnen bedenken. Vervolgens stemt een meerderheid van de leden voor de vorming van een nieuwe "onderzoekscommissie", die wordt geleid en bemand door "onafhankelijke" onderzoekers die bijna allemaal van mening zijn dat Israël geen bestaansrecht heeft en dat de Joden te veel macht hebben.

Aan het eind van haar "diepgaand onderzoek" brengt de commissie een rapport uit waarin wordt vastgesteld dat Israël oorlogsmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid heeft begaan.

Dit brengt ons bij de tweede tak van de internationale politieke oorlog tegen Israël - Europa. Elke resolutie van de Mensenrechtenraad om een onderzoekscommissie in te stellen bevat een oproep aan niet-gouvernementele organisaties en andere partijen om "getuigenissen" en "rapporten" in te dienen die de bloed-laster van de raad zullen staven, namelijk dat Israël oorlogsmisdaden heeft begaan en inherent en ongeneeslijk slecht is. NGO's die geregistreerd zijn in Israël, de Palestijnse Autoriteit en in Westerse landen geven gehoor aan de oproep van de raad. En de eindrapporten die door elk van de inquisities worden uitgegeven, bevatten honderden citaten uit "getuigenissen" en rapporten die door deze NGO's zijn ingediend als bewijs van Israëls inherente kwaadaardigheid.

Deze organisaties zijn geen onafhankelijke spelers. Europese regeringen financieren hen en leiden hun activiteiten. Als zij in de VS actief zouden zijn, zou bijna elke NGO die betrokken is bij de heksenjachten van de Mensenrechtenraad tegen Israël zich moeten laten registreren als buitenlandse agenten van Europese regeringen. Zoals Knessetlid Amichai Chikli het uitdrukte: "Europa voert een oorlog tegen Israël."

Vorige week zouden Chikli en Knessetlid Keti Shitrit een conferentie houden in de Knesset over Europese financiering van radicale NGO's. Maar als teken van de diepgang van Europa's betrokkenheid bij deze oorlog tegen Israël, en hun macht in Israël, oefende de EU-ambassade in Israël massale druk uit op het Knesset-secretariaat en de Knesset-voorzitter om de conferentie te annuleren. Uiteindelijk werd de conferentie op het laatste moment geannuleerd, onder verwijzing naar COVID-19 beperkingen, terwijl zelfs onderwijl de parlementaire werkzaamheden van de Knesset ongehinderd doorgingen.

De rapporten die de Mensenrechtenraad publiceert aan het einde van elke valse onderzoekscommissie tegen Israël, vormen de basis voor de verschillende boycotpogingen tegen Israël die Europese bureaucraten uitvoeren. Bijvoorbeeld, op basis van één zo'n rapport stopten EU-lidstaten met het erkennen van Israëlische veterinaire certificaten met betrekking tot landbouwexporten van Joodse boeren in Samaria.

Dit brengt ons bij de derde tak van de internationale politieke oorlog tegen Israël - Israëls door Europa beïnvloede, progressieve juridische establishment. Afgelopen weekend publiceerde Haaretz een interview met voormalig procureur-generaal en onlangs gepensioneerd rechter van het Hooggerechtshof Meni Mazuz. Tussen de regels door legde Mazuz de methoden van het juridisch establishment uit om anti-Israël documenten van de VN om te zetten in "wet".

Een belangrijk deel van het interview ging over Mazuz' campagne vanaf de bank om militaire sloop van huizen van terroristen te blokkeren.

Zoals professor Avi Bell van de rechtenfaculteit van de Bar-Ilan Universiteit uitlegt: "De wet bepaalt uitdrukkelijk dat het legaal is om huizen van terroristen te slopen. En er zijn tientallen uitspraken van het Hooggerechtshof die sloopbevelen goedkeuren, gebaseerd op de wet."

Mazuz vertelde Haaretz dat hij jarenlang, ook tijdens zijn ambtstermijn als procureur-generaal, "had gedacht dat huisafbraak een immorele stap was, in strijd met de wet waarvan de effectiviteit dubieus was."

Maar toen Mazuz procureur-generaal was, had hij niet de bevoegdheid om de praktijk te beëindigen. Zoals hij verklaarde: "Ik kon de regering niet vertellen dat het verboden is, terwijl tientallen uitspraken van het Hooggerechtshof zeggen dat het is toegestaan."

Maar op het moment dat Mazuz tot lid van het Hooggerechtshof werd benoemd, begon hij zijn politieke opvattingen vanuit de rechterlijke macht in wetgeving om te zetten. Om zijn standpunt over het slopen van huizen van terroristen te onderbouwen, zei Mazuz dat hij zich baseerde op "de standpunten van rechtsgeleerden," in Israël en daarbuiten, en op de besluiten van de VN-Mensenrechtenraad.

"De vernielingen brengen ons internationale schade toe," zei Mazuz. "Denkt u dat deze dingen onder ons blijven? Dat ze niet elk jaar aan de orde komen op mensenrechtenraden in Genève en in internationale fora?"

Met andere woorden, Mazuz maakte duidelijk dat hij, samen met een aantal van zijn collega's in de rechtbank, de anti-Israël rapporten gegenereerd door de obsessief anti-Israël VN Mensenrechtenraad gebruikte om zijn uitspraken te rechtvaardigen die Israël het recht ontzegden om te handelen in overeenstemming met de Israëlische wet op een manier die de naar behoren verkozen regering, en de naar behoren samengestelde leiding van de IDF noodzakelijk achtten in hun inspanningen om het Palestijnse terrorisme de kop in te drukken.

Zoals Bell uitlegt, zijn, afgezien van een beperkte categorie resoluties van de VN-Veiligheidsraad, alle VN-acties en -besluiten zonder enige betekenis in het internationale recht. Besluiten van de VN-Mensenrechtenraad zijn, net als die van alle andere VN-organen, politieke documenten zonder enig juridisch gewicht.

Mazuz en zijn collega's in de juridische wereld profiteren van de onwetendheid van het publiek en de onmacht van de regering en de Knesset om deze politieke documenten door middel van hun vonnissen en juridische adviezen om te zetten in "recht".

En dit brengt ons bij de permanente inquisitie van de Mensenrechtenraad, waarvan de activiteiten vorige week tijdens de Algemene Vergadering door een grote meerderheid van de VN-lidstaten werden gefinancierd. Zoals professor Anne Bayefsky uitlegt in een gedetailleerd rapport dat deze week is gepubliceerd door het Jerusalem Center for Public Affairs, is het mandaat van de onderzoekscommissie in feite onbeperkt. De commissie is bevoegd om de hele geschiedenis van het Arabische conflict met Israël te herschrijven en te bepalen dat de geboorte van Israël een erfzonde was die ongedaan moet worden gemaakt. De commissie is gemachtigd om een "onderzoek" uit te voeren op basis van "getuigenissen" die door de EU gefinancierde anti-Israël groepen hen zullen leveren en die volledig frauduleuze "oorlogsmisdaden" beschrijven die de basis zullen vormen van aanklachten tegen Israëlische verkozen leiders, IDF commandanten, soldaten en Israëlische burgers die in Judea, Samaria en verenigd Jeruzalem wonen. De politieke "rechtbanken" van de VN zullen er op hun beurt mee instemmen hen voor deze verzonnen misdaden te berechten.

Bovendien is de commissie, zoals Bayefsky opmerkte, belast met het doen van "aanbevelingen inzake door derde staten te nemen maatregelen om de eerbiediging van het internationaal humanitair recht in de bezette Palestijnse gebieden, met inbegrip van Oost-Jeruzalem, te waarborgen ... [om ervoor te zorgen] dat zij geen hulp of bijstand verlenen aan de Commissie van internationaal onrechtmatige daden".

Een soortgelijke verklaring wordt afgelegd in de preambule van de resolutie met betrekking tot "zakelijke ondernemingen".

In beide gevallen spreekt de boodschap voor zich. De rapporten die de inquisitie zal publiceren zullen als basis dienen voor economische boycots van Israël die zowel door regeringsbureaucraten als door bedrijven zullen worden afgekondigd.

Israël heeft geen andere keuze dan zich te verzetten tegen deze commissie en tegen elk bedrijf, elke regering of rechter die gebruik maakt van haar rapporten zonder realiteitszin. Israël moet ervoor zorgen dat de antisemitische propaganda die de commissie verspreidt, niet door toedoen van radicale rechters en regeringsadvocaten in "wet" wordt omgezet. En Israël moet zich verzoenen met het feit dat de EU-bureaucratie en een groot deel van Europa een oorlog tegen het land voert, en een krachtige tegenaanval inzetten.

Bron: Door de toenemende internationale oorlog tegen Israël - www.israelhayom.com