TAYLORS, S.C. (BP) - Het is 100 jaar geleden dat de Titanic, het grootste schip van zijn tijd, zonk tijdens haar eerste reis, waarbij meer dan 1500 passagiers om het leven kwamen. Het "onzinkbare schip" had precies dat gedaan, en op de honderdste verjaardag van de tragedie blijven we geboeid door het verhaal. Vele films, documentaires en boeken hebben ons vertrouwd gemaakt met enkele van de passagiers, zoals de ondernemer John Jacob Astor IV of de "onzinkbare" Molly Brown. Maar een van de mooiste verhalen over de Titanic gaat over een heldhaftige pastoor en zijn passie om levens en zielen te redden.

Toen dominee en predikant John Harper met zijn zesjarige dochter aan boord van de Titanic ging, was dat voor het voorrecht om te preken in een van de grootste kerken van Amerika, de Moody Church in Chicago, genoemd naar zijn beroemde stichter Dwight L. Moody. De kerk wachtte met spanning op zijn komst, niet alleen vanwege de komende diensten, maar ook om hun volgende voorganger te ontmoeten, want Harper was van plan hun uitnodiging te accepteren. Harper stond bekend als een innemende prediker en had twee kerken in Glasgow en Londen voorgegaan. Zijn stijl van prediken was geschikt voor een evangelist, getuige de woorden van een andere plaatselijke predikant. "Hij was een groot openluchtprediker en kon altijd een groot en waarderend publiek oproepen. ... Hij kon omgaan met alle soorten van onderbrekers, zijn grote en intelligente begrip van de Bijbelse waarheden stelde hem in staat om met succes alle aanvallers te bestrijden."

Toen de Titanic de ijsberg raakte, leidde Harper met succes zijn dochter naar een reddingsboot. Als weduwnaar had hij zich bij haar mogen voegen, maar in plaats daarvan zag hij af van zijn eigen redding en koos hij ervoor om de massa's nog één kans te geven om Christus te leren kennen. Harper liep van mens tot mens en vertelde anderen hartstochtelijk over Christus. Toen het water het "onzinkbare" schip begon onder te dompelen, hoorde men Harper roepen: "vrouwen, kinderen en de niet geredden in de reddingsboten." Afgewezen door een zekere man op het aanbod van redding, gaf Harper hem zijn eigen reddingsvest, zeggende: "Jij hebt dit meer nodig dan ik." Tot het laatste moment op het schip smeekte Harper de mensen om hun leven aan Jezus te geven.

Het schip verdween in de diepe, ijskoude wateren, honderden achterlatend in zijn kielzog, zonder een realistische kans op redding. Harper worstelde door hyperthermie heen om naar zoveel mogelijk mensen te zwemmen, terwijl hij nog steeds het Evangelie deelde. Harper zou klaarblijkelijk zijn strijd met onderkoeling verliezen, maar niet voordat hij vele mensen een laatste glorieus Evangeliegetuigenis had gegeven.

Vier jaar na de tragedie vertelde een overlevende van de Titanic op een bijeenkomst in Ontario, Canada, over zijn ontmoeting met Harper midden in het ijzige water van de Atlantische Oceaan. Hij getuigde dat hij zich vastklampte aan brokstukken van het schip toen Harper naar hem toe zwom en hem tot twee keer toe uitdaagde met een bijbelse uitnodiging om "in de Here Jezus Christus te geloven en gij zult behouden worden". Hij wees het aanbod een keer af. Maar toen hij de tweede kans kreeg en met kilometers water onder zijn voeten, gaf de man zijn leven aan Christus. Toen Harper in zijn waterige graf bezweek, werd deze nieuwgelovige gered door een terugkerende reddingssloep. Toen hij zijn opmerkingen afsloot op de bijeenkomst van overlevenden in Ontario, verklaarde hij eenvoudig: "Ik ben de laatste bekeerling van John Harper."

Toen de Titanic vertrok, waren er drie klassen passagiers afgebakend. Maar onmiddellijk na de tragedie plaatste de White Star Line in Liverpool, Engeland, een bord buiten haar kantoor waarop slechts twee klassen van passagiers stonden: KNOWN TO BE SAVED en KNOWN TO BE LOST. De eigenaars van de Titanic hadden eenvoudigweg bevestigd wat John Harper al wist. Er zijn mensen die Christus kennen en de eeuwigheid met God in de hemel zullen doorbrengen en er zijn vele anderen die dat niet zullen doen.

Mogen wij, 100 jaar na de Titanic, net zo ijverig zijn als Harper was bij elke gelegenheid om Christus te delen met de verlorenen.