www.wimjongman.nl
De Bijbel noemt ze hoge plaatsen
door Gary Stearman - 21 januari 2021
In het verleden hebben we geschreven over het geheimzinnige "graancirkel"-fenomeen. Iedereen is nu waarschijnlijk wel bekend met het vreemde verschijnsel van allerlei ontwerpen die door staande graangewassen in de velden van boeren over de hele wereld zijn geweven. Meestal zijn het eenvoudige cirkels van omgebogen planten. Soms echter nemen ze verbazingwekkend ingewikkelde geometrische of figuur-patronen aan. De meest ingewikkelde lijken voor te komen in het zuiden van Engeland, in Wiltshire Country.
Er wordt gezworen dat ze echt en authentiek zijn, in een paar minuten neergelegd door bovennatuurlijke, onzichtbare machten. Soms hebben getuigen vreemde vliegende lichten gezien (en zelfs gefotografeerd) in velden waar graancirkels verschenen in het licht van de volgende dageraad. Zeker, hoaxers hebben sommige van deze patronen verzonnen. Jaren geleden beweerden de beruchte "Dave en Doug" vrijwel alle Britse graancirkels te hebben gemaakt met touwen, planken en vizieren die aan hun honkbalpetten waren bevestigd - en dat 's nachts! Toch variëren sommige cirkels van drie tot zeshonderd voet in diameter, in open terrein naast drukke wegen. Gewoonlijk ziet niemand ze in de aanmaak.
Het debat over de bovennatuurlijke versus natuurlijke verklaring blijft voortkabbelen, zoals bij vrijwel elk mysterieus verschijnsel in deze wereld. Maar vanuit bijbels oogpunt is er een goede reden om de bovennatuurlijke waarachtigheid van het fenomeen te onderzoeken. Zowel nu als in de opgetekende geschiedenis zijn het plaatsen waar de duistere wereld van demonische macht zich van tijd tot tijd openen. De Bijbel markeert ze als plaatsen van duistere en occulte verering. Het heeft zelfs een naam daarvoor.
Voor degenen die er op letten, duiken ze altijd op waar ze het minst verwacht worden. Onlangs werd de wereld van het paranormale een paar weken lang in beslag genomen door het verschijnen van een complexe "graancirkel" die voor de zoveelste keer opdook, in Wiltshire County. Speculaties over het bovennatuurlijke en het buitenaardse waren een tijdlang intens.
De cirkel had een doorsnede van zo'n 2 meter en bestond uit een midden van drie bladeren, omgeven door een complex ontwerp, en een cirkel van vreemde letters van een of ander exotisch alfabet, waarvan aanvankelijk werd gezegd dat het ofwel een oud alfabet uit het Midden-Oosten, ofwel een occult epigram was. De spanning dat deze gebeurtenis van buitenaardse oorsprong zou kunnen zijn, steeg gedurende een paar dagen tot grote hoogten. Hij zou zijn verschenen in een periode van vier uur, tussen middernacht en zonsopgang. Maar het verhaal viel in duigen. Het was louter bedrog - een hoax.
De getuigen hadden gelogen om de gebeurtenis bekend te maken. Het ontwerp was in werkelijkheid gemaakt van midden juli tot begin augustus 2016. Ongeveer acht arbeiders waren betaald om de hoax in stilte te produceren met een doel: het "oude" ontwerp bleek een aangepast logo te zijn voor Mothership Glass uit Bellingham, Washington, (zie rechtsboven). Het was gewoon een reclamespotje voor een kunstglasfabriek, alom bekend voor het maken van dure parafernalia, gebruikt bij het roken van marihuana en andere drugs. Blijkbaar werd een zeer grote som geld betaald voor deze list, bedoeld om te lijken op een "echte" graancirkel, verzonnen door bovennatuurlijke buitenaardse wezens van een soort, en zo de fabrikant te verbinden met de mystieke wereld van het occulte en het buitenaardse.
MAAR WAAROM?
Deze vreemde gebeurtenis doet een belangrijke vraag rijzen: Waarom dit bedrog? Waarom zou een bedrijf dat apparatuur maakt die bedoeld is om "high" te worden, betalen om zichzelf te portretteren in de verschijning van het bovennatuurlijke? Het antwoord ligt voor de hand, en de Bijbel maakt het verband duidelijk.
In Openbaring 9 wordt de samenleving die leeft tijdens de Verdrukking beschreven als het voortdurend najagen van het kwaad:
"Zij bekeerden zich niet van hun moorden, noch van hun toverijen, noch van hun hoererij, noch van hun diefstallen" (Openb. 9:21).
Zij moorden, stelen, begaan zonden van het vlees en beoefenen "toverijen". Hier vinden we dat dit woord vertaald is uit het Grieks, "pharmakeia," (denk aan het woord apotheek) waarmee duidelijk het gebruik van drugs wordt aangeduid. Deze middelen openen onder andere deuren naar de duistere wereld van het demonische en bovennatuurlijke. Het is niet moeilijk te begrijpen waarom een bedrijf dat zich bezighoudt met drugsgebruik zijn naam zou verbinden met een fenomeen - graancirkels - dat bekend staat om zijn verband met het bovennatuurlijke onbekende. Het ontwerp riep een verband op met duistere machten van gene zijde.
In de moderne tijd gaan graancirkels terug op een beroemd en vaak geciteerd verhaal dat in 1678 werd afgedrukt in een pamflet gewijd aan "Strange News out of Hartford-shire". Het verhaal gaat over een boer die verontwaardigd was over de hoge prijs die een arbeider vroeg voor het maaien van zijn graanveld. Hij verklaarde luidkeels dat hij liever had dat de duivel het maaide. Die nacht, vergezeld van vreemde vlammen, werd het veld gemaaid op een manier "waartoe geen sterfelijk mens toe in staat was".
Zo werd het verhaal van de "maaiende duivel" geboren. In de eeuwen die volgden, schreven de plaatselijke bewoners het verschijnen van vreemde cirkels in hun graangewassen altijd toe aan "maai-duivels". Tot op de dag van vandaag, lijkt die beschrijving heel toepasselijk. Sommigen zien ze als tekenen van een komende openbaring.
"TEKENEN" EN DE BIJBEL
Filmbeelden zijn de voorbodes van deze generatie geworden. Zij zijn de voorspeller van de toekomstige werkelijkheid die het bekijken waard is. In toenemende mate houden zij zich bezig met het demonische - het bovennatuurlijke, vermomd als science fiction.
Populair vermaak weerspiegelt bijna altijd een diepe, duistere, subliminale waarheid. Dezer dagen worden profetische waarschuwingen over de eindtijd steeds zichtbaarder in de populaire media. Buitenaardse wezens en demonen (twee aspecten van dezelfde, duistere wereld) bevolken de massamedia in overvloed.
Voor hen die de volledige geestelijke diepte van de Bijbel begrijpen, is hun aanwezigheid een voorbode van de dagen des oordeels, wanneer de onderwereld zal worden losgelaten op een weerloze wereld. Het heidendom van vandaag staat toe dat de duistere wereld zich opnieuw doet gelden.
Een paar jaar geleden suggereerde een populaire film, genaamd "Signs", dat "zij" (buitenaardsen) in groten getale komen ... wie "zij" ook zijn. De "tekenen" die het gebruikte om een verhaal op te bouwen waren graancirkels in een maïsveld. In de dramatische fictie was sprake van duistere en kwaadaardige indringers, demonisch van aard, wier graancirkels slechts een voorbode waren van hun voornemen om de wereld over te nemen.
In werkelijkheid komt het hoofdkenmerk van deze film - graancirkels - meer overeen met de leugenachtige kracht van oude heidense afgoderij.
Wanneer we de Bijbel lezen, hebben we de neiging om te kijken naar de vroege gedragingen van de mens, en te denken dat die voor altijd zijn uitgestorven. In feite is het een waarheid als een koe dat de geschiedenis zich herhaalt. Het oude wordt het nieuwe, steeds weer opnieuw. Er is gezegd dat individuen oud en wijs kunnen worden; de maatschappij wordt noch oud noch wijs, maar blijft altijd in de kinderschoenen staan.
Dit geldt met name voor het niveau van geestelijke rijpheid van de samenleving. Telkens weer, met elke generatie die voorbijgaat, duikt een gerecycelde versie van de oude afgoderijen op om de mensheid opnieuw te teisteren.
De "moderne" mens van vandaag vindt zichzelf veel te beschaafd om zich te laten verleiden tot de verouderde heidense praktijken van de archaïsche mens. De verering van heidense goden die eens het offeren van zuigelingen eisten, wordt als hopeloos ouderwets beschouwd. Maar vandaag de dag overschaduwt de wereldwijde kindersterfte door de "abortusmachine" het aantal Kanaänitische kinderoffers.
Heidense afgoderij is nog nooit zo hoog geweest. Zij omvat sjamanisme, waarzeggerij en helderziendheid via "geestenmeesters", die de mensheid mysterieuze boodschappen zenden via kristallen, mediums en ontwerpen die in graangewassen zijn gelegd. Deze laatste worden beschouwd als centra van grote kracht.
De zichtbare aanwezigheid van dergelijke spiritistische "krachtcentra" roept de herinnering op aan een verschijnsel dat in het Oude Testament vaak wordt opgeroepen als de basis voor Gods oordeel. In de taal van de New Age zou men dit eerbetoon aan een plaats van geestelijk bevel noemen. Vandaag de dag zijn er veel van zulke plaatsen, letterlijk in de duizenden. Het kan een ontzagwekkende plaats zijn zoals de bergen rond Boulder, Colorado, of de berg Fuji in Japan. Het kunnen plaatsen zijn van overtreffende, mystieke schoonheid, zoals de rotsachtige canyons rond Sedona, Arizona. Het kunnen stille grotten zijn of oude monumenten zoals Stonehenge, in Engeland. De Druïden daar geloven dat het een plaats is van ongelooflijke energie en spirituele intensiteit.
Wat de geografie betreft, is er iets in het hart van de mens dat geneigd is de ruige, winderige hoogten te verbinden met een gevoel van religieuze betekenis. Hoewel de ware eredienst zich op dergelijke plaatsen kan concentreren - zoals de Sinaïberg of de Transfiguratieberg in het Nieuwe Testament - wordt vaak gezien dat het heidendom zich dergelijke plaatsen toe-eigent voor hun rituelen. Het bereiken van hoogte betekende afscheiding van de alledaagsheid van het leven. Naarmate men dichter bij de hemel kwam, had men het gevoel dicht bij de verblijfplaatsen van de goden te zijn.
Meer nog, werden bepaalde hooggelegen plaatsen, natuurlijk of door mensen gemaakt, beschouwd als "krachtpunten" - plaatsen waar de aanwezigheid van de goden bijzonder gunstig was. In de oudheid waren het contactpunten voor de geestelijk afgematten, die gunst en zegen zochten.
In het Oude Testament zijn er veel verwijzingen naar heidense verering en de associatie daarvan met zogenaamde "hoge plaatsen". Toen hij zijn volk veroordeelde voor hun heidense ontaarding, beschreef Ezechiël hun weerzinwekkende vorm van aanbidding:
"U nam uw zonen en uw dochters, die u Mij gebaard had en bracht ze als offer voor hen om te eten. Waren uw hoererijen niet genoeg, dat u Mijn kinderen geslacht hebt, ze prijsgegeven hebt, toen u ze voor hen door het vuur liet gaan?" (Ezech. 16:20, 21).
Zijn vernietigende veroordeling van hun gedrag is verbonden met de afschuwelijke hoge plaatsen, die een litteken vormen op het geestelijke landschap van de vroege Israëlieten.
In hetzelfde hoofdstuk van zijn profetie beschrijft Ezechiël de vorm die hun eredienst aannam. Het was een plaats die een geestelijk aura uitstraalde, niet gekozen door de Heer, maar door de vleselijke eredienst van de Kanaänitische stammen. Als de wil van de Heer was gevolgd, zou deze in de dagen van Jozua zijn weggevaagd.
De ongeoorloofde aanbidding door de Israëlieten van Asjtoreth, Molech, Baäl en anderen, nam de vorm aan die eerder was vastgesteld door de heidense samenlevingen in de regio. In hetzelfde hoofdstuk beschrijft Ezechiël de gangbare praktijk:
"Na al uw kwaad gebeurde het – wee, wee u! spreekt de Heere HEERE – dat u voor uzelf een verhoging bouwde en voor uzelf op elk plein een hoogte maakte. Bij elk kruispunt bouwde u uw hoogten. U misbruikte uw schoonheid afschuwelijk, u spreidde uw benen voor ieder die voorbijtrok en maakte uw hoererijen talrijk" (Ezech. 16:23-25).
De verontruste profeet vermeldt ook hoe opmerkelijk algemeen en wijdverbreid de praktijk was geworden. Zijn volk had de valse vormen van aanbidding, die vroeger alleen waren voorbehouden aan hen die de Heer niet kenden, volledig omarmd:
"Toen u uw verhoging bouwde op elk kruispunt en uw hoogte maakte op elk plein, was u, door met het hoerenloon de spot te drijven, niet als een echte hoer" (Ezech. 16:31).
Het resultaat van hun losbandigheid zou komen in de strenge oordelen van de Babylonische gevangenschap:
"Ik zal u oordelen overeenkomstig de bepalingen voor overspelige vrouwen en vrouwen die bloed vergieten. Ik zal u overgeven aan de bloeddorst van grimmigheid en van na-ijver. En Ik zal u in hun hand geven. Zij zullen uw verhoging afbreken, uw hoogten omverwerpen, u uw kleding uittrekken, uw sieraden nemen en u naakt en bloot achterlaten" (Ezech. 16:38, 39).
In de bovenstaande passages gebruikt Ezechiël het Hebreeuwse woord, ramah, [hoog zijn] om de heidense praktijk te beschrijven van het vinden van natuurlijke verhogingen voor heiligdommen en afgoden. Maar er was veel meer dan fysieke verhoging in hun aanbidding. In feite was het concept van hoogte meer een spirituele uitdrukking dan iets anders. Op deze hoge plaatsen voelden de mensen dat zij dicht bij de goden kwamen. "Hoog" zijn was hun manier om uit te drukken dat zij dicht bij de wereld van de goden stonden.
In modern taalgebruik zouden wij eerder zeggen dat zij probeerden door de sluier tussen deze wereld en de wereld van de geesten heen te dringen.
GEBROKEN GEBODEN
De afvalligheid van het oude Israël was gewoon adembenemend in hun schaamteloze praktijken. Allerlei soorten van afgoderij was algemeen. Rituele seksuele praktijken waren vrijwel universeel. Het offeren van kinderen werd volkomen aanvaardbaar geacht. Bij al deze praktijken was het gebruikelijk om de namen aan te roepen van de vele, vele andere goden. Tot overmaat van ramp kenden zij de aanhef van de tien geboden, waarvan de eerste twee uitdrukkelijk het aanroepen van een valse god verbieden:
"Toen sprak God al deze woorden: Ik ben de HEERE, uw God, Die u uit het land Egypte, uit het slavenhuis, geleid heeft. U zult geen andere goden voor Mijn aangezicht hebben. U zult voor uzelf geen beeld maken, geen enkele afbeelding van wat boven in de hemel, of beneden op de aarde of in het water onder de aarde is. U zult zich daarvoor niet neerbuigen, en die niet dienen, want Ik, de HEERE, uw God, ben een na-ijverig God, Die de misdaad van de vaderen vergeldt aan de kinderen, aan het derde en vierde geslacht van hen die Mij haten, maar Die barmhartigheid doet aan duizenden van hen die Mij liefhebben en Mijn geboden in acht nemen" (Ex. 20:1-6).
Ondanks deze waarschuwing had Israël de praktijken die het moest uitbannen, gretig overgenomen. In de eeuwen tussen Jozua's intrede in het Beloofde Land en de stichting van Davids koninkrijk, raakte de praktijk van het bouwen van aangelegde heiligdommen op hoge grond al grondig ingeburgerd.
De boeken van I & II Koningen verwijzen naar de hoge plaatsen met het woord bamah, dat "verhoging" of "bergkam" betekent. Het Hebreeuwse woordenboek zegt over dit woord: "... hoge plaatsen, als plaatsen van aanbidding, eerst op heuvels en bergen, later op kunstmatige terpen of platforms, onder groene bomen, en in steden; nog later voor de kapellen die daarop werden opgericht, en blijkbaar voor een draagbaar heiligdom ... de oude eredienst van Israël werd op deze hoge plaatsen uitgevoerd. In de tijd van Samuel en David klommen zij er op, daalden er vanaf en brachten er offers." [Hebreeuws en Engels Lexicon, Brown, Driver, Briggs, p. 119]
DE HOOGTEN WORDEN DE DIEPTEN
Soms verwijst bamah gewoon naar een topografische hoogte; soms verwijst het naar een berg of heuvel, waarop zich een plaats van religieuze verering bevindt. Soms is het een plaats die gebruikt wordt voor de legitieme verering van de Heer. Natuurlijk is de ultieme berg van aanbidding de berg Sion, de Heilige Tempelberg, zelf. In de profetie van Ezechiël verwijzen Israëls vijanden naar deze en andere plaatsen wanneer zij hun overwinning plannen:
"En u, mensenkind, profeteer tegen de bergen van Israël, en zeg: Bergen van Israël, hoor het woord van de HEERE! Zo zegt de Heere HEERE: Omdat de vijand over u gezegd heeft: Haha! Zelfs de eeuwige hoogten zijn ons tot erfelijk bezit geworden" (Ezech. 36:1,2).
In zijn oorspronkelijke betekenis is de berg Moriah een plaats die door de Heer is uitgekozen als de meest vereerde plaats op de aarde. Als Israël Hem trouw was gebleven, zou het de enige "Hoge Plaats" zijn die er bestond. Ezechiël verklaart op duistere wijze dat de zondaars van de laatste dagen het in een heidense hoge plaats zouden veranderen.
Israël bleef niet trouw; in plaats daarvan vielen zij in afvalligheid. Zelfs hun koningen begonnen af te dwalen van het ware geloof en brachten hun offers voor de valse goden van Babylon, Egypte en Assyrië. Salomo zelf verviel in deze kwade praktijk:
"Salomo had de HEERE lief, door te wandelen overeenkomstig de verordeningen van zijn vader David. Alleen bracht hij slachtoffers en reukoffers op de offerhoogten" (1 Kon. 3:3).
Hoe moeilijk het ook te geloven is, Salomo - de wijste man ter wereld - begon de oude goden van hout, klei, steen en brons te eren. De praktijken van hun aanbidders waren extreem vernederend. Het ging om rituele prostitutie, kinderoffers en wrede, sadistische perversiteiten:
"Het was in de tijd van Salomo's ouderdom dat zijn vrouwen zijn hart deden afwijken, achter andere goden aan, zodat zijn hart niet volkomen was met de HEERE, zijn God, zoals het hart van zijn vader David, want Salomo ging achter Astarte aan, de god van de Sidoniërs, en achter Milkom, de afschuwelijke afgod van de Ammonieten. Zo deed Salomo wat slecht was in de ogen van de HEERE: hij volhardde er niet in de HEERE na te volgen, zoals zijn vader David. Toen bouwde Salomo een offerhoogte voor Kamos, de afschuwelijke afgod van de Moabieten, op de berg die voor Jeruzalem ligt, en voor Molech, de afschuwelijke afgod van de Ammonieten." (I Kon. 11:4-7).
Uiteindelijk veranderde Salomo Israëls beste kant in een aanfluiting van zijn vroegere grootsheid. Gedurende de dagen van de Davidische monarchie doorliep Israël herhaaldelijk een reeks van zuiveringen, telkens gevolgd door weer een afdaling naar de gruwel. Hij veranderde zelfs het priesterschap van Levi in een schaduw van zijn vroegere heiligheid:
"En hij maakte een huis van hoge plaatsen, en maakte priesters uit de laagste delen van het volk, die niet tot de zonen van Levi behoorden" (I Kon. 12:31).
In de dagen na Salomo's regering werd de term "hoge plaats" gebruikt om een door mensen gemaakt platform aan te duiden, gewijd aan een of andere valse god. Vroeger betekende de term bamah een natuurlijke hoogte; nu beschreef het een plaats van geestelijke gruwel. In hoogte was het misschien drie of vier voet boven het omringende terrein. Zijn prominentie werd beoordeeld door zijn vermeende spirituele kracht.
DE BOOM VAN ASHERAH
Salomo's enorme macht en rijkdom vertaalden zich in losbandigheid op grote en internationale schaal. Hij sloot politieke allianties met de omringende heidense stammen door te trouwen met de dochters van hun hoge leiders. In dit proces importeerde hij hun afgodische religies. De praktijk versnelde na zijn dood, zoals blijkt uit het volgende korte verslag:
"Rehabeam nu, de zoon van Salomo, was koning over Juda. Rehabeam was eenenveertig jaar oud toen hij koning werd. Hij regeerde zeventien jaar in Jeruzalem, de stad die de HEERE uit alle stammen van Israël had verkozen om Zijn Naam daar te vestigen. De naam van zijn moeder was Naäma, de Ammonitische. Juda deed wat slecht was in de ogen van de HEERE, en zij verwekten Hem tot na-ijver, meer dan al hun vaderen gedaan hadden, met de zonden die zij begingen. Want ook zij bouwden voor zichzelf offerhoogten, gewijde stenen en gewijde palen, op elke hoge heuvel en onder elke bladerrijke boom" (I Kon. 14:21-23).
In het slotvers van dit verslag krijgen we een glimp te zien van de omvang en reikwijdte van de samensmelting van verschillende heidense afgoderijen tot één groot idee: de verering van de vruchtbaarheidsgodin en haar gemalin: de heer Baäl.
En hier komen we een term tegen die in de studie van de bijbelse geschiedenis de grootste weerzin oproept. Het is het Hebreeuwse woord asjera, gewoonlijk vertaald met "bos". Een studie van de eredienst in een bos brengt de heidense praktijken van de Israëlieten volledig in beeld. Hun hoge plaatsen waren verheven ontmoetingsplaatsen, waar men kon communiceren met de goden.
Eigenlijk is het woord "bos" meer een fysieke beschrijving van de plaats van aanbidding dan een beschrijving van de religieuze traditie die het oproept. Dit waren plaatsen, zoals wij in ons huidig spraakgebruik zouden zeggen, aangelegd en geprepareerd om het gevoel van eenheid met de natuur op te wekken.
Er werden mooie locaties uitgekozen en vervolgens werden verhoogde stenen altaren gebouwd om rituele producties en offers te ontvangen. Bomen en sierstruiken werden geplant. Vaak werden er watertuinen of fonteinen aangelegd. Het resultaat was een prachtig heiligdom, gewijd aan de vruchtbaarheidsgodin.
Zij was Asherah, een heidense Kanaänitische godheid. In de formele praktijken van haar aanhangers was zij de naaste gemalin van Baäl. Het is bekend dat het bos werd gebouwd rond een houten totem, of "heilige paal", die een persoonlijke voorstelling van de godin was. Er is weinig bekend over het eigenlijke uiterlijk ervan, maar het was een vervaardigd voorwerp, zoals blijkt uit het volgende Schriftgedeelte:
"De HEERE zal Israël treffen, zoals het riet in het water heen en weer zwiept, en Hij zal Israël wegrukken uit dit goede land, dat Hij hun vaderen heeft gegeven, en Hij zal hen verstrooien aan de overzijde van de rivier de Eufraat, omdat zij hun gewijde palen maakten om de HEERE tot toorn te verwekken" (I Kon. 14:15).
In haar zuiverste vorm was Asjera een boom, die in het midden van een boomgaard werd vereerd. Historisch gezien kwam zij voort uit de valse aanbidding van Babylon. Verschillende historische bronnen identificeren haar als een zeegodin.
Asjera en Baäl komen overeen met het god en godin beeld voor het eerst gezien in Ishtar en Tammuz. Zij waren de man en vrouw die, na de dood en wederopstanding van de man (Tammuz), de moeder en het kind werden. In het gehele oude Midden-Oosten werden zij steeds weer gezien in de culturen van verschillende landen.
In Egypte waren zij Isis en Osiris. In Rome, Fortuna en Jupiter het kind. In Griekenland, was zij de moedergodin Ceres, met kind.
IZEBEL, PRIESTERES VAN BAÄL
Toen de verdorven koning Achab heerser over Israël werd, bracht hij de gecombineerde verering van Baäl en Asjera tot het hoogste niveau. Zijn vrouw Izebel kwam uit het huis van de koning van Tyrus, waar zij van jongs af aan was opgevoed als een priesteres van Baäl. Hun koninkrijk was gebaseerd op de vooronderstelling dat de geestelijke invloed van Baäl en Asjera hen onaantastbare macht zou geven.
Maar de Heer wekte de profeet Elia op, die op het gezag van de Heer optrad. Hij daagde de boze koning en koningin uit, en zij reageerden in het beroemde incident op de berg Karmel, toen een hoge plaats voor het gecombineerde priesterschap van het boze godenpaar, Baäl en Ashera:
"En het gebeurde, toen Achab Elia zag, dat Achab tegen hem zei: Bent u degene die Israël in het ongeluk stort? Toen zei hij: Ík heb Israël niet in het ongeluk gestort, maar ú en het huis van uw vader, doordat u de geboden van de HEERE verliet en achter de Baäls aan gegaan bent. Nu dan, stuur boden, breng heel Israël bijeen bij mij op de berg Karmel, met de vierhonderdvijftig profeten van de Baäl en de vierhonderd profeten van Asjera, die aan de tafel van Izebel eten" (I Kon. 18:17-19).
Let op het enorme aantal valse priesters. Deze verdorven mannen aten aan de tafel van de koning, en ontvingen zijn bescherming. Op zijn beurt dacht Achab dat zij de geestelijke dekking voor zijn koninkrijk zouden verschaffen. Maar Elia, die hen een dosis van hun eigen medicijn gaf, nodigde hen uit op hun eigen hoge plaats, de berg Karmel. Deze prachtige plek was vervuild geraakt als een ontmoetingsplaats voor valse goden.
Terwijl het verhaal van deze historische ontmoeting zijn bekende verloop kent, vernedert Elia hen publiekelijk. In feite worden ze bijeengedreven en terechtgesteld. De regens, die het land waren onthouden, kwamen nu in overvloed. Izebel zwoer dat haar dienaren Elia zouden doden, maar uiteindelijk werd zij het slachtoffer van haar eigen plannen.
DE KONINGIN VAN DE HEMEL
De Babylonische vruchtbaarheidsgodin, Ishtar, werd bekend als de Sumerische Astarte. Bij de Kanaänieten stond ze bekend als Ashtoreth, en was ze nauw verbonden met Asherah. In feite zeggen sommige bronnen dat de identiteiten van de twee verstrengeld raakten.
Asjtoreth, de gezellin van Baäl, en Asjera, de zeegodin uit de mythologie die de stammoederes van Baäl was, werden vereerd in een samengestelde godsdienst. Haar voornaamste attribuut was de zegening van vruchtbaarheid bij mensen, dieren en gewassen.
Letterlijk honderden jaren lang schonken Israël en Juda hun vertrouwen aan deze valse afgoden. Af en toe stond er een koning op die hun valse praktijken veroordeelde. Maar na een paar jaar verrezen ze weer.
De tien noordelijke stammen van Israël vielen in 722 v. Chr. ten prooi aan de Assyriërs. Iets meer dan honderd jaar later, in 606 v. Chr., waarschuwde de profeet Jeremia Juda dat Gods oordeel op handen was. Zelfs op dit latere tijdstip moedigde Jeremia hen aan om hun wegen te beteren. Maar hij waarschuwde dat als zij de verering van vreemde goden niet zouden opgeven, zij als volk zouden worden verpletterd. Via hem gaf de stem van de Heer een specifieke waarschuwing over de bron van Zijn ongenade:
"Ziet u niet wat zij doen in de steden van Juda en op de straten van Jeruzalem? De kinderen sprokkelen hout, de vaders steken het vuur aan en de vrouwen kneden deeg om offerkoeken te maken voor de koningin van de hemel. Zij gieten plengoffers uit voor andere goden, zodat zij Mij tot toorn verwekken" (Jer. 7:17,18).
De hier genoemde "koningin van de hemel" is niemand minder dan de Ishtar/Astarte/ Ashtoreth die eeuwenlang in de bossen werd vereerd. Zij is de vruchtbaarheidsgodin en vrouwe van de consort-god Baäl. Samen waren zij de heer en dame van elke plaatselijke cultuur.
Vanaf de dagen van de oude Kanaänieten via de monarchieën van David en Salomo en eeuwen later, in de tijd van Jeremia, ging de obscene verering door. De Joden werden voortdurend verleid om de rituele verering te bevorderen, op manieren die te grof zijn om op te noemen.
Het bakken van koeken in de bovenstaande passage kan in feite verwijzen naar de kleifiguurtjes die werden gemaakt als rituele vruchtbaarheidstotems. Het waren primitieve voorstellingen van het vrouwelijk lichaam, met overdreven vrouwelijke trekken. Tot op de dag van vandaag graven Israëlische archeologen ze met honderden tegelijk op. Zij werden gebruikt in de eredienst, samen met de andere rituele praktijken die duizend jaar vóór Jeremia's veroordeling in volle vorm waren.
Maar zelfs toen Jeremia met hen redeneerde, weerlegden zij hem. Hij bleef hen vertellen dat de Heer aan het eind van zijn geduld was gekomen, maar zij wilden niet luisteren. Sterker nog, zij betoogden zelfs dat de zegeningen van de "koningin van de hemel" superieur waren aan die welke afkomstig waren van de heer Jehovah van hun vaderen:
"Toen antwoordden al de mannen die wisten dat hun vrouwen reukoffers brachten aan andere goden, en al de vrouwen die daar stonden, een grote menigte, en heel het volk dat in het land Egypte, in Pathros, woonde, aan Jeremia: Wat het woord betreft dat u in de Naam van de HEERE tot ons gesproken hebt – wij zullen niet naar u luisteren. Nee, wij zullen beslist alle dingen doen die uit onze mond zijn uitgegaan, door reukoffers te brengen aan de koningin van de hemel en plengoffers voor haar uit te gieten, zoals wij gedaan hebben, wij en onze vaderen, onze koningen en onze vorsten, in de steden van Juda en op de straten van Jeruzalem. Toen werden wij met brood verzadigd, hadden wij het goed en hebben wij geen kwaad gezien. Maar van toen af dat wij ermee zijn opgehouden aan de koningin van de hemel reukoffers te brengen en plengoffers voor haar uit te gieten, hebben wij aan alles gebrek gehad en kwamen wij door het zwaard en door de honger om" (Jer. 44:15-18).
De wierook- en drankoffers die werden uitgegoten waren identiek aan die van de bos-verering in de dagen van Salomo. En hier was de schare onvermurwbaar tegenover Jeremia's veroordeling. Zij waren er absoluut van overtuigd dat de vruchtbaarheidsgodin hen zou blijven zegenen.
WAAROM EEN PERFECT GOEDE RELATIE VERNIETIGEN?
En hier stellen we een prangende vraag: Waarom zouden Israël en Juda, na de zegen van de Allerhoogste God te hebben ervaren, Hem hebben verlaten om zich tot andere goden te wenden? Het antwoord ligt voor de hand. Zij voelden dat de nieuwe goden hen macht konden schenken. Zij hadden de macht van de vruchtbaarheid. De godin koningin gaf hun de valse schijn van voedsel en bescherming.
Maar bovenal hadden ze het rituele gevoel van het bovennatuurlijke. In die bosschages en op hoge plaatsen voelden zij de aanwezigheid van de goden. Oude historische teksten spreken boekdelen over de macht en de bedrieglijke fenomenen die de oude heidenen ervoeren. Trances, helderziendheid, valse visioenen en "magie" waren slechts enkele van de effecten die werden waargenomen bij demonische rituelen. De aanbidding van de goden was in de kern animistisch. Dat wil zeggen, men geloofde dat de hele natuur werd vertegenwoordigd door goden ... van het bos, de bomen, de stromen, de atmosfeer, de wolken ... zelfs planten en stenen. Geesten die in de bijbel duidelijk als demonen worden aangeduid, werden geacht in grotten, rivieren en aan de kust te leven.
De heidense wereld had altijd zulke geesten aanbeden, hun zegen en goddelijke voorzienigheid zoekend. Het is onbetwistbaar dat hun psychische kracht overtuigend was voor Israëlieten die de aanbidding van Jehovah opgaven, waarvoor geloof nodig was; de valse goden blijkbaar onmiddellijke bevrediging gaven - bevrediging van het vlees.
Naarmate de tijd verstreek, en de heidense heerschappij over Israël overging op de Perzen, Grieken en Romeinen, muteerde de verering in de bosschages in de cultus van de godin Ashtoreth. Zij werd verpersoonlijkt als beschermer en kostgever. Zij is de vruchtbaarheidsgodin die Jeremia "de koningin van de hemel" noemde.
Zelfs tijdens het hoogtepunt van het farizeïsche Jodendom in de dagen van Herodes' Tempel, bleef haar cultus invloed uitoefenen op de Joden. In feite overleefde zij, voordat zij uiteindelijk onder het stof van de geschiedenis werd bedolven, tot ver in de eerste eeuwen van het christelijke tijdperk.
Eeuwen gingen voorbij, en de Kerk onderging golf na golf aan cultische dwalingen, confessionele vetes en de excessen van het Heilige Roomse Rijk. Onder het middeleeuwse pausdom heerste de kerk met ijzeren hand over de wereld. Haar macht werd uiteindelijk geconcentreerd in een ontluikende, allesomvattende oecumene. In de laatste twee eeuwen werd de leer van Maria's onbevlekte ontvangenis geïnstitutionaliseerd, waarbij haar geboorte werd vereerd en niet die van Jezus. Daarna begon men haar te vereren als de "koningin van de naties", en tenslotte, zoals ze nu is, "de koningin van de hemel".
GROTTEN EN SPELONKEN: MODERNE HOGE PLAATSTEN
En nu, komen we tot de dag van vandaag. De verering van de godin is opzij gezet gedurende de afgelopen achttienhonderd jaar. Of toch niet? In de hedendaagse wereld ontdekken we een modern fenomeen dat een opmerkelijke gelijkenis vertoont met de paranormale verschijnselen die werden ervaren op de oude hoge plaatsen.
De eerste significante moderne verschijning van de lang onderdrukte "koningin" vond plaats in 1858, toen een jong meisje genaamd Bernadette Soubirous achttien keer trance-visioenen ervoer van de "Heilige Maagd Maria". Haar ervaringen schokten Frankrijk, daarna Europa en tenslotte de hele wereld.
Ze vonden plaats in de afgelegen en suggestieve Grot van Massabielle, nabij de stad Lourdes. Bernadette meldde dat een goddelijke dame achttien keer aan haar verscheen. Elk optreden, of "verschijning", zoals het genoemd werd, ging vergezeld van een bovennatuurlijke profetische boodschap. In combinatie met elkaar zouden de boodschappen het verhaal over het einde van de wereld vertellen.
Bovendien ontdekten pelgrims dat zij bij gelegenheid wonderbaarlijke genezingen en persoonlijke zegeningen konden ervaren. De bisschop van Lourdes stond aan het hoofd van een onderzoekscommissie. Zijn bijeenroeping oordeelde dat de dame aan God was gewijd: "Er is dus een direct verband tussen de genezingen en de verschijningen, de verschijningen zijn van goddelijke oorsprong, aangezien de genezingen een goddelijk stempel dragen. Bijgevolg is de verschijning die Bernadette zag en hoorde, en die zich de Onbevlekte Ontvangenis noemde, de Allerheiligste Maagd Maria! Zo schrijven wij: de vinger van God is hier."
De dame van Lourdes maakte de weg vrij voor andere verschijningen. Sommige waren minder belangrijk en minder opgemerkt, andere waren spectaculair.
Misschien wel de meest opmerkelijke van allemaal vond plaats in Fatima, Portugal in 1917. In een andere afgelegen grot, Charneca de Fatima genaamd, werden drie kinderen, Lucia (10), Francisco (9) en Jacinta (7), bezocht door de goddelijke vrouwe.
Net als Bernadette begonnen zij profetische boodschappen te ontvangen, die de dame hen dringend verzocht door te geven aan de leiders van hun stad. Maar niemand anders zag de verschijning en zij werden ervan beschuldigd een fantastisch verhaal te hebben verzonnen. De dame zei hun geen zorgen te maken, dat zij op een bepaalde datum aan allen die kwamen, het bewijs van haar werkelijkheid zou tonen.
Die datum, 13 september, bracht het wonder van de middagdansende zon. Het had de hele dag geregend, en de duizenden die naar het teken kwamen kijken waren doorweekt tot op hun huid. Om drie uur 's middags begon de zon te draaien en van kleur te veranderen terwijl hij zich naar de menigte liet zakken. Men zei dat natte kleding plotseling droog was geworden. Het werd een glanzende schijf die op de grond neerkwam. Zou men kunnen speculeren dat de getuigen deze plaats identificeerden als een cirkelvormige plaats van kracht?
De menigte van duizenden raakte in extatische shock. De massa's, zowel op de plaats zelf als in de gebieden daarachter, werden onmiddellijk gelovigen in de maagdelijke "koningin der natiën". Kleine Lucia ontving een lange reeks boodschappen van haar. Naar verluidt, vertelden zij in detail over het einde van de wereld.
Deze "profetieën" vonden uiteindelijk hun weg naar het Vaticaan, waar ze verzegeld werden. Er zijn beloften gedaan om ze te zijner tijd allemaal te openbaren, maar blijkbaar is die tijd nooit gekomen.
In landen over de hele wereld verschijnen dergelijke verschijningen, meestal aan kleine kinderen, hoewel ook volwassen mannen en vrouwen er melding van maken. Het is gebruikelijk dat duizenden smekelingen naar de laatst gemelde plaatsen trekken, mogelijk om hun eigen persoonlijke wonderen te ontvangen.
Maar in alle gevallen is het gevolg van deze verschijningen dat de cultus van "de koningin van de hemel" wordt versterkt. Degenen die het verschijnsel hebben bestudeerd, zeggen dat in de afgelopen eeuw het aantal van dergelijke verschijningen de vijfhonderd nadert!
Enkele tientallen jaren geleden, vóór de oorlog met Bosnië op het grondgebied van Joegoslavië, hebben naar schatting meer dan 30 miljoen mensen het stadje Medjugorje bezocht om getuige te zijn van het verschijnsel van de miraculeuze dame. Daar raakten drie jonge kinderen (deze keer Joegoslavische) regelmatig in trance, starend in de open ruimte, naar wat volgens hen de goddelijke maagd was. Zij gaf hun profetische boodschappen, die zij doorgaven aan de wachtende menigte. De plaatsen van deze verschijningen worden vaak omgetoverd tot heiligdommen, waar de gelovigen melding maken van goddelijke manifestaties, waarnemingen, genezingen en openbaringen. Offergaven worden in overvloed achtergelaten. Offergaven van aanbidding zijn gebruikelijk.
Hoewel zij nog niet de volledige aanvaarding van de oude hoge plaatsen hebben bereikt, lijken zij er in vrijwel alle opzichten op. De precedenten zijn geschapen.
Alles wat overblijft is de formalisering van de eredienst. Maar de grotten van de oude wereld worden momenteel herboren in de grotten van de moderne tijd. Het is alsof de leiders van de duistere wereld de komst van het einde der dagen aanvoelen. Zij weten dat hun tijd is gekomen, en dat het kwaad op grote schaal opkomt voor slechts een zeer korte tijd.
ZETELS VAN BOVENNATUURLIJKE MACHT
Overal in de antieke wereld zijn er cirkelvormige doolhoven, altaren en grafheuvels. In de Golan Hoogvlakte bevindt zich een oude steencirkel die volgens archeologen minstens vierduizend jaar oud moet zijn. In het Hebreeuws heet hij Gilgal Rephaim, "de cirkel van de reuzen." De cirkel is enorm - meer dan 150 meter in diameter, en bestaat uit vier concentrische ringen van stenen. (zie diagram hieronder)
Deze ringen omringen een rond stenen altaar. Oorspronkelijk moet het op enige hoogte boven de grond hebben gelegen. Men schat dat meer dan 37.000 ton stenen gebruikt zijn bij de bouw ervan! Waarom zouden de Ouden zoveel moeite hebben gedaan om zo'n centrum te bouwen? Archeologen hebben geen idee waarvoor het diende. Het enige denkbare antwoord is dat zij een eerbetoon brachten aan een god of goden, die zij machtig en waardig achtten.
In de beide Amerika's waren terpen, steencirkels en zelfs piramiden de belangrijkste plaatsen van heidense verering. De Amerikaanse Indianen bouwden honderden "medicijnraderen", stenen cirkels die verband hielden met de dierenriem en die werden beschouwd als plaatsen waar men zich met de grote geest kon verenigen.
Over de hele wereld zien wij honderden voorbeelden die aantonen hoe ver de mensen in de oudheid gingen om heiligdommen voor hun goden te bouwen. Waren zij door louter bijgeloof gemotiveerd, of ontvingen zij een zichtbaar bewijs dat deze goden aanwezig waren?
Het antwoord op deze vraag staat centraal bij het begrijpen van de aard van afgoderij. Waar het op neerkomt is dit: Mensen zullen alles doen om macht te verwerven. En macht is precies de aantrekkingskracht achter de mystiek van de hoge plaats.
Bewijs van dit simpele feit is te vinden in het meest actieve "machtscentrum" van vandaag. Het Neolithische Complex van Avebury, dat in het Wiltshire district van Zuid-Engeland ligt. De oude hoge plaatsen zijn legendarisch. Meer dan dat, zij zijn het brandpunt van een fenomeen dat tot de verbeelding van de wereld heeft gesproken.
De Avebury Cirkel is eigenlijk een complex geheel van cirkels. De grootste bestaat uit staande stenen. Zijn diameter is iets meer dan veertienhonderd voet! Buiten deze grote cirkel ligt een doorlopende greppel van zo'n drie meter diep! Bij de bouw ervan werd meer dan 40 ton stenen verplaatst, samen met miljoenen kubieke meters aarde.
Binnen de buitenste cirkel liggen twee kleinere cirkels, naast elkaar. Niet ver van de Avebury Cirkel ligt Windmill Hill, waar zich een kleinere aanbiddingscirkel bevindt. Dit zijn allemaal overblijfselen van oude hooggelegen plaatsen in Groot-Brittannië. Ze dateren van voor de geschiedenis, maar staan bekend als centra van verering.
Niet ver van Avebury ligt het intrigerende monument, bekend als Stonehenge. Ook dit monument ligt in Wiltshire. Het buitenste aardwerk is een cirkel met een doorsnede van ongeveer 1 meter. Een andere kleinere cirkel van met kalk gevulde gaten is concentrisch met de buitenste. In de buurt van het centrum is nog een cirkel van blauwe stenen.
Maar het is in het centrum dat men de beroemde Sarsen Cirkel vindt. Deze heeft een doorsnede van ongeveer 1 meter en bestaat uit verticale stenen, bekroond door stenen lateien die zich 13 meter boven de grond bevinden. In zijn oorspronkelijke staat was het een complete, geplaveide, cirkelvormige muur van massieve stenen. Hoewel archeologen hebben geprobeerd het af te schilderen als het astronomisch observatorium van de oude mens, is het in werkelijkheid een vereringscentrum. In feite was het de ultieme klassieke hoge plaats.
Om dit feit te benadrukken hebben de moderne heidenen van Engeland, de Druïden, zich Stonehenge en de nabijgelegen oude monumenten toegeëigend, in de overtuiging dat het centra van mystieke kracht zijn. Op hun zogenaamde "heilige" dagen trekken zij naar deze plaatsen om er de eeuwenoude rituelen van hun voorchristelijke voorvaderen uit te voeren.
De laatste twee en een halve eeuw zijn verschillende heidense groeperingen, waaronder de Druïden, in Engeland steeds prominenter geworden, zelfs toen het christendom tanende was. Enige tijd geleden is zelfs de leider van de Church of England in hun gelederen opgenomen!
Dr. Rowan Williams, (boven) de 104e aartsbisschop van Canterbury, wordt beschouwd als radicaal en notoir liberaal, zelfs door andere liberalen. Met volledige kennis van zaken wijdde hij een homoseksuele priester. Hij betwistte openlijk de historische beperkingen die de kerk heeft opgelegd aan diverse praktijken die als immoreel worden beschouwd. In de eerste week van augustus 2002 werd hij ingewijd als Druïde in de "Gorsedd van de Barden." Hij komt uit Wales, niet ver van de plaats van talrijke oude monumenten.
Net als de Israëlieten in de oudheid, wijkt de moderne mens systematisch af van de aanbidding van de Heer en drijft langzaam af naar een andere machtszone - de goden van bos en veen, beek en berg.
Vlakbij Stonehenge is nog een cirkel. Hij heet Woodhenge, en schijnt dezelfde religieuze functie te hebben gehad als zijn grotere buurman. Maar in het huidige post-christelijke Engeland krijgen alle sites een nieuwe energie.
CIRKELS VAN MACHT
Het is belangrijk op te merken dat de cirkels, altaren en grafheuvels in de regio Wiltshire nauw verbonden zijn met een fenomeen dat sinds het midden van de jaren negentig internationale aandacht heeft gekregen. Graancirkels bij honderden verschijnen in graanvelden die liggen tussen Avebury en Silbury in het noorden, en Stonehenge en Woodhenge in het zuiden. Er is nauwelijks een mens te vinden die niet op de hoogte is van het graancirkeldebat. Zoals aan het begin van dit artikel is vermeld, beschouwen filmproducenten het fenomeen als echt.
Boeren begonnen de cirkels op te merken in het begin van de jaren 1990. Rond de oogsttijd werden graanstengels naar de grond gebogen zonder te breken. Bewijzen van verhitting werden gezien bij de bochten in de stengels. Maar ook al waren ze platgedrukt, de gewassen bleven groeien. Getuigen verwonderden zich over de wervelingen van graan in de cirkels.
Sommige hoaxers, zoals Dave en Doug, beweren voortdurend dat zij het ondeugende werk hebben gedaan. Anderen beweren dat de prachtige en geometrisch perfecte ontwerpen het menselijk kunnen te boven gaan.
De beroemde "Windmill Hill" formatie was een wonder van kunst en techniek. Onderzoek en inlichtingen stelden vast dat het in een tijdsbestek van ongeveer twee uur moet zijn uitgevoerd. Hij was meer dan 270 meter in diameter!
In 1997 verscheen een wiskundig en geometrisch wonder van over elkaar gelegde driehoeken in een veld aan de voet van Silbury Hill. Hij had een doorsnede van ruim 100 meter, omgeven door een rand van 126 kleine, perfecte cirkels. Silbury is de plaats geweest van vele formaties ... ingewikkelde combinaties van cirkels en glyphs die velen interpreteren als een arcane communicatie van buitenaardse wezens. Natuurlijk denken ze aan "ruimtewezens". Maar de bijbelse buitenaardsen - de gevallen engelen - zijn tot dit werk in staat en kunnen zich voordoen als halfgoden.
Toch redeneren de mensen dat buitenaardse wezens van ergens anders in het melkwegstelsel nu de aarde bezoeken. In plaats van een wereldwijde hysterie te veroorzaken door zich plotseling te openbaren, laten zij de mensheid langzaam aan hun aanwezigheid wennen. Ze doen dit door hun bizarre cirkelvormige constructies steeds groter en complexer te maken.
Wij dringen aan op een enkele vraag: Zijn dit "ruimtewezens", of zijn het de oude goden die, bij gebrek aan de zegen van de Heer, zich opnieuw laten gelden? Gevallen engelen en demonen bieden de beste verklaring voor de huidige oogst van paranormale verschijnselen. Lichten aan de hemel, ontvoeringen, energievelden en psychologische vervormingen zijn allemaal symptomatisch voor de duistere wereld.
Al tientallen jaren komen sektes van "gelovigen" samen bij nieuwe graanformaties. Graancirkelanalisten, die zichzelf "graanologen" noemen, bestuderen regelmatig het fenomeen, documenteren de nieuwste ontwikkelingen, en rapporteren deze aan de gelovigen.
Bezoekers van vers gemaakte plaatsen melden gevoelens van elektriciteit, tintelingen, vreemde geluiden, rinkelen - zelfs het geluid van een koor in de verte! Sommigen beweren visioenen te hebben ervaren terwijl ze in het centrum van de cirkels stonden.
Men zou kunnen aanvoeren dat het te ver gaat om een verband te leggen tussen de oude steencirkels en de nieuwe graancirkels. Integendeel, het is gemakkelijk om te zien hoe de ouden plaatsen van veelvuldige graancirkels gedenken door ze in steen vast te leggen.
De wegen van de demonische wereld hebben een opmerkelijk consistent voorkomen. Hun hedendaagse manieren zijn dezelfde als hun oude. Het enige wat zij veranderen is de uiterlijke verschijning die zij gebruiken om de goedgelovigen voor de gek te houden.
Voor de ouden, namen zij de aanvaardbare vorm aan van de oude goden: Baal, Ashtoreth, Diana, Isis en anderen. Voor de moderne "wetenschappelijke" denkers doen zij zich voor als superwetenschappelijke buitenaardse wezens, die in staat zijn van het ene sterrestelsel naar het andere te reizen.
Voor de religieuzen kunnen zij zich voordoen als de maagdelijke "koningin van de hemel". Voor neo-heidenen zijn zij de opgestegen meesters van een hogere dimensie.
In elk geval nodigen zij uit tot aanbidding door de gelovigen, van wie sommigen ervan overtuigd zijn dat de wereld op het punt staat te worden vernietigd door een milieucrisis, een kernoorlog of een eigenzinnige asteroïde.
Maar voor christenen zijn de mysterieuze entiteiten de vijand, een afleiding van het ware geloof. Door studie en geestelijke voorbereiding weten we dat ze, hoe ze er ook uitzien, altijd dezelfde zijn:
"Want wij hebben de strijd niet tegen vlees en bloed, maar tegen de overheden, tegen de machten, tegen de wereldbeheersers van de duisternis van dit tijdperk, tegen de geestelijke machten van het kwaad in de hemelse gewesten" (Ef. 6:12).
Op een paar cosmetische veranderingen na, zijn de nieuwe hoogten dezelfde als de oude. De echte waarheid is dit: Zij vertellen ons dat het oordeel nabij is.
Bron: De Bijbel noemt ze hoge plaatsen - De Profetie Wachters