Hezbollah is een strategisch instrument van Iran

Door Res. Col Dr. Raphael G. Bouchnik-Chen - 9 augustus 2021

BESA Center Perspectives Paper No. 2.117, 9 augustus 2021

SAMENVATTING: Hezbollah en haar leider, sjeik Hassan Nasrallah, hebben niet het gezag om zelfstandig hun enorme raket/raketarsenaal tegen Israël te laten ontketenen. Dat komt omdat dit arsenaal een integrerend deel uitmaakt van het Iraans-Israëlische machtsevenwicht, en in de eerste plaats is ontworpen om Israël ervan te weerhouden Irans nucleaire installaties aan te vallen.

---

Het raket- en raketarsenaal van Hezbollah in Libanon wordt reeds lang beschouwd als een bedreiging van strategisch belang voor Israël. Bovendien wordt verwacht dat Hezbollah's uitgebreide precisiegeleidingsproject het kinetische potentieel van dit arsenaal zal versterken.

De recente oorlog in Gaza was een kleine indicatie van wat Israël zou kunnen meemaken in geval van een alomvattende confrontatie met Hezbollah, aangezien de snelheid waarmee raketten werden gelanceerd vanuit Gaza, het grote aantal raketten en de gelijktijdige lancering van vele daarvan een moeilijke uitdaging vormden voor Israëls raketafweersysteem Iron Dome.

Het enorme arsenaal van Hezbollah, dat voornamelijk raketten voor de korte en de lange afstand omvat, maar ook enkele tientallen Scud-D ballistische raketten met een bereik tot 700 km, bestrijkt bijna de gehele staat Israël. Dergelijke capaciteiten zijn niet typerend voor een land met de omvang van Libanon.

Het is niet voor niets dat Hezbollah er niet naar streeft Libanon rechtstreeks te controleren, hoewel zij dat gemakkelijk kan doen, maar er de voorkeur aan geeft aan de touwtjes te trekken achter de politieke scène van het land. Als Iraanse creatie valt de organisatie onder het volledige gezag van Teheran, zeker wat betreft haar operationele gedrag in de Libanese arena en ten opzichte van Israël.

Iran streeft ernaar om via Hezbollah vanuit Libanon een doeltreffende afschrikking ten aanzien van Israël te cultiveren. Met andere woorden, het doel van Hezbollah is niet het in stand houden van een terreurevenwicht tussen haarzelf en Israël, maar tussen Iran en Israël. Iran past een soortgelijke strategie toe via de Khuti-militie in Jemen, die zij heeft uitgerust met een groot aantal ballistische raketten, kruisraketten en onbemande bewapende vliegtuigen. In dat geval is Saoedi-Arabië het voorwerp van Iraanse afschrikking.

Sinds de Tweede Libanonoorlog (2006) heeft het Israëlische defensie-establishment het idee gecultiveerd dat het operationele succes van die campagne resulteerde in de effectieve afschrikking van Hezbollah. Het bewijs hiervoor zou de bijna volledige rust zijn die aan de Libanese grens heerst. Israël geeft echter toe dat er in feite een soort terreurevenwicht in de Libanese arena bestaat als gevolg van het bestaan van het raket- en rakettenarsenaal van Hezbollah, dat een tastbare bedreiging vormt voor het Israëlische thuisfront.

Een ander systematisch inzicht dat tot het bewustzijn van de Israëlische legerleiding is doorgesijpeld, is dat Hezbollah moet worden behandeld als een geïntegreerd deel van de staat Libanon. Mocht Hezbollah daarom een offensief initiatief tegen Israël ontplooien, dan zou Jeruzalem reageren met een alomvattende campagne tegen Libanon. Dit concept is voortgekomen uit de definitie van Israëls "strategische fout" in 2006, toen het IDF de Hezbollah bestreed zonder Libanese staatseigendommen aan te raken. Als gevolg van die aanpak duurde de oorlog meer dan een maand.

Dit jaar werd een nieuwe en verontrustende dimensie in de mix gegooid: de onthulling van Hezbollah's precisiegeleidingsproject, dat wordt uitgevoerd onder volledige leiding van Iran. Het doel van de Islamitische Republiek is de raketten van de terreurgroep van statistisch wapentuig om te vormen tot precisiewapens. Dit heeft belangrijke gevolgen voor de opwaardering van het in Libanon opgestelde raketarsenaal en het schadepotentieel op Israëlisch grondgebied, waarbij de nadruk ligt op het vermogen van de wapens om zowel militaire als civiele kwaliteitsdoelen te raken.

Deze ontwikkeling heeft de hoogste echelons van het Israëlische defensie-apparaat ertoe aangezet de mogelijkheid te overwegen van een preventieve aanval om Hezbollah haar strategische capaciteiten te ontnemen, zelfs indien dit tot een oorlogsescalatie zou leiden. De logica is dat als Hezbollah van zijn strategische capaciteiten wordt beroofd, het minder gemotiveerd zal zijn om een totale oorlog met Israël te beginnen.

Het lijkt erop dat we opnieuw getuige zijn van een denkfout met betrekking tot de directe dreiging die Hezbollah voor Israël vormt. Hezbollah's voorraad raketten in Libanon moet niet in de Libanees-Israëlische context worden gezien, maar in de eerste plaats in de Iraans-Israëlische context. In alle opzichten is Teheran bezig in Libanon een Iraanse gevechtsformatie in de frontlinie op te richten, onder toezicht en leiding van de Islamitische Revolutionaire Garde.

Dit impliceert dat Hezbollah en haar leider, sjeik Hassan Nasrallah, niet de vrijheid hebben om hun enorme raket- en raketarsenaal tegen Israël te ontketenen (behalve bij plaatselijke grensincidenten, die beide partijen wensen in te dammen). Dit vereist op zijn beurt een grondige Israëlische herevaluatie van de situatie voordat populistische besluiten worden genomen om actie te ondernemen tegen Hezbollah, of om disproportioneel te reageren op een provocatie door de sjiitische terreurorganisatie. De verzengende militaire ervaring van de Tweede Libanonoorlog, waarin Israël door de kracht van inertie werd meegesleurd, moet in deze nieuwere context als waarschuwing dienen voordat een catastrofe plaatsvindt. Het raket- en raketarsenaal in Libanon staat in feite onder Iraanse controle, en het doel ervan is Israël ervan te weerhouden Irans nucleaire installaties aan te vallen. Systemische overwegingen met betrekking tot Hezbollah moeten door dat feit worden beïnvloed.

Positief is dat de behoefte van Teheran aan deze enorme raket/raketbasis in Libanon erop lijkt te wijzen dat het land zich bewust is van het beperkte vermogen om Israël rechtstreeks vanaf hun eigen grondgebied aan te vallen, ondanks het feit dat het beschikt over ballistische raketten (en onbemande luchtvaartuigen) binnen het noodzakelijke bereik. Of dat nu het geval is of niet, Iran heeft van Hezbollah een soort "surrogaat" gemaakt - een strijdtoneel op Libanees grondgebied dat onder Teheraans bevel staat.

Dr. Raphael G. Bouchnik-Chen is een gepensioneerd kolonel die diende als senior analist bij de militaire inlichtingendienst van de IDF.

Bron: Hezbollah is an Iranian Strategic Tool