DE KOMENDE GROTE MISLEIDING - Deel 27: Misleiding voorbij de ster Arcturus

27 juni 2021 - door SkyWatch Editor

Deel 1 - Deel 2 - Deel 3 - Deel 4 - Deel 5 - Deel 6 - Deel 7 - Deel 8 - Deel 9 - Deel 10 - Deel 11
Deel 12 - Deel 13 - Deel 14 - Deel 15 - Deel 16 - Deel 17 - Deel 18 - Deel 19 - Deel 20 - Deel 21
Deel 22 - Deel 23 - Deel 24 - Deel 25 - Deel 26 - Deel 27 - Deel 28 - Deel 29 - Deel 30 - Deel 31
Deel 32 - Deel 33 - Deel 34 - Deel 35 - Deel 36 - Deel 37

De Hebreeuwse term die de King James vertalers begrepen als de schitterende ster Arcturus, de vierde helderste ster aan de hemel, is עַיִשׁ ˓ayiš. In Mesopotamië was het verbonden met de god Enlil, de leider van het Babylonische pantheon, en stond ook bekend als Shudun in het Soemerisch (Akkadisch niru), "het juk" dat in het sterrenbeeld Boötes staat.[i] Dit is afgeleid van een van de vroegst bekende bronnen voor de sterrenbeelden van de dierenriem, bekend als MUL.APIN, een oud Babylonisch compendium dat handelt over vele uiteenlopende aspecten van astronomie en astrologie. De MUL.APIN is geschreven in spijkerschrift op een verzameling kleitabletten en bevat meer dan tweehonderd astronomische waarnemingen. Door rekening te houden met de waargenomen posities aan de hemel is dit oude werk door Brad Schaefer, een astronoom aan de Louisiana State University, gedateerd op 1370 v.Chr., ongeveer een eeuw later.

In de klassieke Griekse mythologie wordt het sterrenbeeld Boötes geïdentificeerd met Arcas, de zoon van Zeus en Callisto, een maagdelijke nimf die door Zeus werd verkracht.[ii] Vanwege Zeus' ontrouw werd Arcas in het geheim opgevoed door zijn grootvader van moederszijde, Lycaon. Op een dag bracht Zeus een bezoek aan Lycaon en zijn zoon om een maaltijd te gebruiken. Om te controleren of zijn gast werkelijk de koning der goden was, vermoordde Lycaon zijn kleinzoon en diende hem op als avondmaal. Zeus werd woedend over deze kannibalistische list, liet zijn zoon Arcas herrijzen en veranderde Lycaon in een wolf. Intussen was de geschonden nimf Callisto door de jaloerse vrouw van Zeus, Hera, in een beer veranderd. Dit wordt bevestigd door de Griekse naam voor het sterrenbeeld, Boötes, dat Arctophylax is, wat "Beer bewaker" betekent.

Later werd Callisto, in de gedaante van een beer, bijna gedood door haar zoon, Arcas, die op jacht was. Zeus redde haar en nam haar mee naar de hemel waar zij het sterrenbeeld Ursa Major werd, "de Grote Beer". De naam Arcturus (de helderste ster van het sterrenbeeld) komt dan ook van het Griekse woord dat "beschermer van de beer" betekent. Dit is een interessante correlatie omdat moderne Engelse Bijbelvertalingen het Hebreeuwse ˓ayiš weergeven als "de Beer", wat Ursa Major is of de Grote Beer die geassocieerd wordt met Callisto. Dit sterrenbeeld grenst aan Boötes en wordt algemeen waargenomen als onderdeel van de Grote Beer.

De Latijnse Vulgaat en de Oorspronkelijke Openbaring

Eusebius Hieronymus Sophronius, beter bekend als de heilige Hiëronymus (347-420), is de patroonheilige van de vertalers in de rooms-katholieke godsdienst. Hij leefde in de vierde eeuw en zijn Vulgaat vertaling is verantwoordelijk voor vele theologische fouten. Een bijzonder flagrante vertaalfout gaf Mozes hoorns op grond van Exodus 34:29: "En toen Mozes van den berg Sinaï afdaalde, hield hij de twee tafelen der getuigenis vast, en hij wist niet, dat zijn aangezicht gehoornd was door het gesprek des Heren." Dit komt omdat Hiëronymus het Hebreeuwse קָרַן dat "stralend" betekent in de Qal stam verwarde met de Hiphal stam die hoorns aanduidt. Deze vertaalfout leidde tot verschillende voorstellingen van een nogal demonisch uitziende gehoornde Mozes binnen het rooms-katholicisme.

Laten we terugkeren naar de tekst: "Kunt gij Mazzaroth voortbrengen op zijn tijd? Of kunt gij Arcturus met zijn zonen leiden?" (Job 38:32). Verbazingwekkend genoeg heeft Hiëronymus de term "Mazzaroth" weergegeven als Lucifer: De Vulgaat leest: "Numquid producis Luciferum in tempore suo et vesperum super filios terrae consurgere facis."[iii] Natuurlijk, omdat Lucifer ook "morgenster" betekent, een alternatieve naam voor Venus, had Hiëronymus waarschijnlijk een tegenstelling tussen de morgen- en de avondster in gedachten. Maar Hiëronymus' misverstand over het Hebreeuws levert een onverwacht toeval op in het licht van recente astronomische ontwikkelingen. Inderdaad, een levensvatbare Engelse vertaling van de Vulgaat luidt:

Terwijl LUCIFER het acroniem is voor het infrarood instrument dat gebruikt wordt in het Berg Graham Observatorium-complex, zou de avondster ofwel Arcturus zijn, de beschermer van de Beer in het sterrenbeeld Boötes, ofwel de Grote Beer zelf, het sterrenbeeld Ursla Major. Hoewel beide een groot aantal buitenaardse werelden herbergen, is het intrigerend dat astronomen onlangs tussen de vele onbewoonbare gasreuzen en bevroren sferische woestenijen, werelden hebben ontdekt die mogelijk leven kunnen bevatten.

Een van de dichtstbijzijnde exoplaneten bevindt zich toevallig ook in het sterrenbeeld Boötes. De planeet, Tau Boötis b, was een van de eerste exoplaneten die in 1996 werd ontdekt. Met een massa die zes keer zo groot is als die van Jupiter, wordt hij een "hete Jupiter" genoemd omdat zijn temperatuur een helse 2420 Fahrenheit bedraagt! Natuurlijk zou de planeet ongeschikt zijn voor het leven zoals wij dat kennen, en net als andere gasachtige planeten zou hij geen vast oppervlak hebben dat zeeën zou bevatten voor een waterig, levensondersteunend medium. De reusachtige planeet werd de "Millenniumplaneet" genoemd, omdat men dacht dat het de eerste visueel ontdekte exoplaneet was.[iv]

Een veelbelovender kandidaat in het sterrenbeeld Boötes is exoplaneet "HD 136418 b." Deze extrasolaire planeet draait rond de G-type ster, "HD 136418", die qua temperatuur opmerkelijk veel lijkt op onze zon. Bovendien heeft hij een zeer veelbelovende baan, die binnen de bekende bewoonbare (of "Goldilocks") zone blijft, binnen een vergelijkbaar bereik tussen de aarde en Mars in ons zonnestelsel. Zijn omloopbaan is 464,3 dagen, wat een langer jaar betekent dan de aarde, maar naar exoplaneet-standaarden is dit buitengewoon analoog aan ons eigen jaar. Hoewel HD 136418 b het beste is wat de thuisconstellatie van de Berenwachter te bieden heeft, is de Grote Beer zelf een buitenaardse belofte.

Het sterrenbeeld Grote Beer herbergt een veelheid aan buitenaardse werelden. De ster 47 Ursae Majoris is een zonachtige ster met een drie-planeten-systeem. De exoplaneet, 47 Ursae Majoris B, werd in 1996 ontdekt, draait elke 1078 dagen in een baan en is 2,53 maal zo zwaar als Jupiter.[vi] Hij wordt door astrobiologen als veelbelovend beschouwd omdat hij om zijn moederster draait op een afstand waar nog vloeibaar water zou kunnen bestaan. Nog interessanter is dat hij twee keer zo zwaar is als Jupiter en dat hij manen ter grootte van de aarde heeft, die vloeibaar water bevatten.

Dit voegt intrige toe aan het huidige gebruik door astronomen van het Berg Graham International Observatory om het LUCIFER apparaat te gebruiken in de hoop oude "buitenaardse wezens" te vinden en misschien zelfs het oorspronkelijke tehuis van de Gevallen Ster. Is er een tijd dat hij tevoorschijn zal worden gehaald en aan de wereld zal worden voorgesteld als een verlosser in de vorm van een intergalactische wijze man? Er zijn aanwijzingen dat de oorspronkelijke mythologische legenden werden voorafgegaan door een geloof in "de God" (Jahweh voor de Hebreeërs) als de Schepper van alle dingen en de "heerser van de hemel". Maar later werd Satan beschreven als "de god van deze wereld" (2 Korintiërs 4:4), en de vorst van de "lucht" (Efeziërs 2:2). Een fascinerende strijd tussen de "heerser van de hemelen" en de "macht van de lucht" vond plaats in de vroege Sumerische mythologie nadat Enki, de god van wijsheid en water, het menselijk ras uit klei had geschapen. Het lijkt erop dat Anu, die aanvankelijk de machtigste van de Soemerische goden was en de "heerser van de hemelen", in macht en populariteit werd verdrongen door Enlil, de "god van de lucht". Voor de christelijke geest wordt dit gezien als niets minder dan Satan, de god van de lucht, die doorgaat met zijn pretentie over de troon van God en zijn usurpatie van Jahweh, "de Heer van de hemelen". Het wijst ook op een verbastering van de Oorspronkelijke Openbaring en misschien op een poging van Satan om de heidense Soemeriërs zover te krijgen dat zij hem als de "opperste" god beschouwen (boven de God van de hemel) en daarom aanbidding waardig zijn. Evenzo werd in de Enuma elisj (een Babylonisch epos) Marduk, de grote god van de stad Babylon, verheven boven de welwillende goden en geprezen als de schepper van de wereld. Marduk werd afgebeeld als een mens maar gesymboliseerd als een draak (zoals Satan in Openbaring 12:9) genaamd de Muscrussu, en zijn legende blijkt verscheidene verdraaiingen te bevatten van de belangrijke elementen van het bijbelse scheppingsverhaal. Het Adapa-epos vertelt een andere Babylonische legende die ook ruwweg gelijk is aan het Genesis-verslag over de schepping. In deze legende ondergaat Adapa, net als Adam, een test voor het consumeren van voedsel, hij faalt voor de test en verspeelt zijn kans op onsterfelijkheid. Als gevolg van deze mislukking werden lijden en dood doorgegeven aan de mensheid. Het Epos van Gilgamesj tenslotte is een Soemerisch gedicht, dat evenals het Adapa-epos ook verband houdt met de oude Assyrische en Babylonische mythologie. In 1872 ontdekte George Smith de Gilgamesj tabletten toen hij onderzoek deed naar de Assyrische bibliotheek van Ashurbanipal in het British Museum. Vanwege de sterke gelijkenis met het bijbelse verslag van Noach en de Grote Zondvloed hebben bijbelgeleerden het Gilgamesj-epos sinds de ontdekking met belangstelling (en argwaan) bekeken. Volgens de legende kreeg Gilgamesj, de koning van de stad Uruk, van zijn onsterfelijke vriend Utnapishtim (het Soemerische equivalent van Noach) te horen over de Zondvloed. Utnapishtim beschreef voor Gilgamesj hoe de grote god Enlil besloot de gehele mensheid te vernietigen vanwege haar "luidruchtige" zonden. Er werd een plaag gezonden, maar deze slaagde er niet in de mensheid tot beter gedrag te bewegen, en daarom besloten de goden tot de volledige uitroeiing van het menselijk ras. Enki, de heer van het water, was niet blij met dit besluit van de andere goden en waarschuwde Utnapishtim voor de komende zondvloed, waarbij hij hem opdroeg zijn huis af te breken en een grote boot te bouwen. Oetnapisjtim gehoorzaamde Enki, bouwde een groot schip en verzegelde het met pek en bitumen. De familie van Oetnapisjtim ging aan boord van de boot, samen met verschillende beesten en gevogelte. Toen de regens kwamen, werden de deuren gesloten en steeg het schip boven het water uit. Evenals Noach zond Oetnapisjtim een duif uit, en later een zwaluw, om droog land te zoeken. Beiden keerden terug. Later werd een raaf losgelaten en die kwam nooit meer terug. Na nog enkele dagen kwam de boot tot stilstand op de top van een berg, waar Oetnapisjtim een altaar bouwde en een dankoffer bracht aan de goden. Toen de goden het zoete offer roken, kregen allen, behalve Enlil, berouw over het zenden van de zondvloed.

MEER DAN 10 JAAR IN DE MAAK! DOCUMENTAIRE MET PENTAGON-INSIDERS, WETENSCHAPPERS, THEOLOGIE-EXPERTS OVER UFO'S EN DE KOMENDE GROTE MISLEIDING (VERSCHIJNT IN AUGUSTUS)

Het web van bedrog wordt dieper

Maar is het niet waar dat de Soemerische tabletten ouder zijn dan de Hebreeuwse Bijbel? Ja, ze zijn ouder, maar de waarheidsgetrouwheid van beide tradities veronderstelt dat de Soemerische dateren van vóór de Mozaïsche Bijbel. Het is duidelijk dat zij beide over dezelfde Zondvloed spreken, maar de Babylonische tradities stellen dat hun verhalen van vóór de Zondvloed werden begraven in Sippar en later werden teruggevonden.[vii] De Hebreeërs daarentegen geloofden dat hun verslaggeving terugging op Noach, die het antediluviaanse materiaal bewaarde. We moeten dus verwachten dat de Soemerische tabletten ouder zijn. Omdat de Zondvloed een feitelijke historische gebeurtenis was, volgt hieruit dat beide culturen een gemeenschappelijke herinnering hebben. Toch geeft de Hebreeuwse Bijbel een realistischer verslag met een zeewaardig ark-ontwerp, één dat bewezen is enorm stabiel te zijn. De vierkante kuip die door de Sumeriërs wordt beschreven, is daarentegen nauwelijks zeewaardig. Hoewel het bestaan van overeenkomsten buiten kijf staat, wordt de beschuldiging van plagiaat door de moderne wetenschap niet langer aanvaard. De volkeren van het oude Nabije Oosten deelden een gemeenschappelijke geschiedenis en wereldbeeld. Men zou overeenkomsten verwachten, gezien het feit dat de aartsvader Abraham uit Ur kwam en de Israëlieten gevangen werden gehouden in Babylon vlak voordat de Hebreeuwse Bijbel werd voltooid. Desondanks brengen astronautentheorie aanhangers, die zich baseren op de in diskrediet geraakte Sumerische vertalingen van Zecharia Sitchin veel mensen op een dwaalspoor.

Sitchin propageert dat de Hebreeuwse Bijbel is afgeleid van de Soemerische tabletten, die een verslag zijn van de oorsprong van de mensheid, waarbij de Anunnaki betrokken zijn, een ras van buitenaardsen van een planeet voorbij Neptunus, genaamd Nibiru. In werkelijkheid is zijn theorie over de oorsprong van de Hebreeuwse Schrift terug te voeren op een lezing uit 1902, "Babel en Bijbel", door de Duitse geleerde Friedrich Delitzsch. Hij was een vroege voorstander van het idee dat het Genesis scheppingsverhaal en de zondvloedgeschiedenis waren ontleend aan de oude Babyloniërs. Net als Sitchin concludeerde Delitzsch dat de Sumerische religie en cultuur niet alleen ouder waren dan die van de Israëlieten, maar zelfs superieur. viii] In een later boek schreef hij:

Het zogenaamde "Oude Testament" is volkomen overbodig voor de christelijke kerk, en daarmee ook voor het christelijke gezin. Het zou voor ons veel beter zijn ons van tijd tot tijd onder te dompelen in de diepe gedachten, die onze Duitse intellectuele helden hebben gedacht over God, eeuwigheid en onsterfelijkheid.[ix]

Men bespeurt een duivelse intelligentie die de Oorspronkelijke Openbaring aanvalt, aangezien deze onzalige vereniging van Duits nationalisme en antisemitisme de opkomst van het Derde Rijk heeft aangewakkerd. Gemakshalve werden de Sumerische verhalen omgevormd tot de Arische mythologie van de Nazi's, gebaseerd op dubieuze connecties met Sanskriet geschriften in de Veda's. In feite zijn de meeste ideeën van Sitchin over de Hebreeuwse Bijbel, hoewel hij Joods is, aantoonbaar gebaseerd op dit soort antisemitische Duitse hogere kritiek. Interessant is dat veel van deze Duitse hogere kritiek wordt geaccepteerd door het Vaticaan.

De Vaticaanse theoloog Monseigneur Corrado Balducci, beroemd om zijn bewering dat UFO's buitenaardsen zijn die de Aarde bezoeken, ontmoette Zecharia Sitchin in april 2000 op een conferentie met als thema "Het Mysterie van het Menselijk Bestaan" gehouden in Bellaria, Italië. Volgens Sitchin waren zij het eens over drie hoofdpunten: 1) Buitenaardsen kunnen bestaan op andere planeten; 2) Zij zijn geavanceerder dan wij; 3) De mens zou door hen gevormd kunnen zijn uit een reeds bestaand wezen.[x] Deze overeenkomst is bijzonder problematisch, gezien Sitchin's geloof dat de mensheid geschapen is als een slavenras voor geavanceerde buitenaardsen die de Sumeriërs de Anunnaki noemden en de Hebreeën de Nephilim. Volgens Sitchin bezochten deze ET's onze planeet ongeveer driehonderdduizend jaar geleden om de hominiden van de Aarde, "de Adam", genetisch te manipuleren tot de eerste Homo sapiens, de moderne mens.[xi] Er zijn talrijke problemen met Sitchin's theorieën.

Belangrijker nog, de bijbelse tekst ondersteunt niet het idee dat de Nephilim iets te maken hadden met de schepping van Adam. In feite zijn het de Nephilim die de producten zijn - niet de aanstichters - van hybridisatie. Wetenschappelijke bronnen bevestigen dat de Nephilim "een groep antediluvianen waren die het product waren van de vereniging van de zonen van God (hā˒ĕlōhı̂m) met de dochters van mensen (hā˒ādām)."[xii] Toch heeft Sitchin geschreven dat Nephilim betekent "zij die van boven naar beneden kwamen" of "zij die afdaalden naar de Aarde" en, nog ongelooflijker, "mensen van de vurige raketten."[xiii] Natuurlijk ondersteunen deze vertalingen zijn ET-mythologie, maar geen enkele geleerde met geloofsbrieven keurt dit goed. Hij begint met de gangbare veronderstelling dat Nephilim afgeleid zijn van de Hebreeuwse wortel naphal, wat "vallen" betekent. Deze gangbare theorie leidt tot de betekenis "gevallenen." Toch gaat hij nog verder en gooit een vierkante pin in een rond gat, door de betekenis "naar beneden komen" op te leggen in plaats van "vallen", en zo zijn "van boven naar beneden komen" vertaling te vervaardigen. Het is ook opmerkelijk dat Sitchin geen relevante academische referenties heeft, noch als taalkundige, noch in Semitische talen. Zijn aartsvijand Michael Heiser heeft echter wel een doctoraat in Hebreeuwse en Semitische studies en een MA in oude geschiedenis.

Heiser volgend, is morfologie de studie van woordvormen en, zoals blijkt, is zelfs het uitgangspunt, naphal ("vallen"), een slechte keuze, gezien de Hebreeuwse morfologie. Volgens Heiser "zou het woord Nephilim, in de vorm waarin we het in de Hebreeuwse Bijbel aantreffen, niet zo gespeld zijn als we het nu aantreffen, als het woord afkomstig was van het Hebreeuwse naphal. De vorm Nephilim kan niet 'gevallenen' betekenen (de spelling zou dan nephulim zijn). Evenzo betekent Nephilim niet 'zij die vallen' of 'zij die wegvallen' (dat zou nophelim zijn)."[xiv] Echter, zoals gesuggereerd door Heiser en de vermaarde Duitse geleerde Hermann Gunkel, is er een Aramese term npylʾ, wat 'reus' betekent, die werkt met de morfologie en ook gesuggereerd wordt door de context van de passages (Genesis 6:4; Num. 13:33).[xv] Bijvoorbeeld: "En wij zagen daar de reuzen, de zonen van Anak, die uit de reuzen voortkwamen; en wij waren in onze eigen ogen als sprinkhanen, en zo waren wij in hun ogen" (Numeri 13:33). De vergelijking met sprinkhanen is logisch, omdat zij ongewoon groot waren. De geautoriseerde King James Version heeft dit juist. Dit begrip wordt verder ondersteund door de vertaling in het Grieks gigantes ("reus") in de Septuagint en door verschillende passages in de Dode Zee Rollen.[xvi] Het lijkt erop dat Sitchin's vertaling een product is van zijn eigen verbeelding en cirkelredeneringen. Tenslotte worden de Anunnaki in de Soemerische teksten voorgesteld als goddelijke wezens, ruwweg gelijk aan de "zonen van God" in de Hebreeuwse Bijbel. Er is eenvoudigweg geen rechtvaardiging te vinden in de Soemerische of Hebreeuwse teksten om Sitchin's opvatting te ondersteunen dat "het de moderne mens is zoals wij hem kennen, die de Nefilim hebben geschapen."[xvii] Bijna al zijn fantasierijke begrippen worden ontkracht op Heisers website: www.SitchinIsWrong.com. Het lijkt onbetwistbaar dat Sitchin een mijnenveld van valse ideeën heeft aangelegd en daarmee het zaad heeft gezaaid voor sterke waanvoorstellingen.

VOLGENDE KEER: De extradimensionale hypothese

Eindnoten:

[v] For more information on planet profile, see: “HD 136418 b,” NASA , last accessed January 11, 2013, http://exep.jpl.nasa.gov/atlas/atlas_profile.cfm?Planet=593 . The TutorGig Encyclopedia lists this planet as potentially habitable here: “Habitable Zone,” The TutorGig Encyclopedia , last accessed January 11, 2013, http://www.tutorgigpedia.com/ed/Habitable_zone .

[vi] “Planet 47 Uma b,” Exoplanet , last accessed January 11, 2013, http://exoplanet.eu/catalog/47_uma_b/ .

[vii] John Walton, Ancient Israelite Literature in Its Cultural Context (Grand Rapids, MI: Zondervan, 1994), 40.

^[viii] Bill T. Arnold and David B. Weisberg, “Babel und Bibel und Bias: How Anti-Semitism Distorted Friedrich Delitzsch’s Scholarship,” Bible Review , 18:01 (Biblical Archaeology Society, 2004; 2004).

[ix] Friedrich Delitzsch, Die Grosse Täuschung ( The Great Deception ) as quoted in Arnold and Weisberg, “Babel und Bibel und Bias” Bible Review 18:01.

[x] Zecharia Sitchin, “Dialogue in Bellaria” The Official Website of Zecharia Sitchin , last accessed August, 11, 2012, http://www.sitchin.com/vatican.htm .

[xi] Zecharia Sitchin, The 12th Planet (the Earth Chronicles, Book 1) (New York: Harper Collins, 1999), 341.

^[xii] David Noel Freedman, The Anchor Bible Dictionary , 4:1072 (New York: Doubleday, 1996, c1992).

[xiii] Zecharia Sitchin, The 12th Planet , vii, 128ff.

[xiv] Michael S. Heiser, “The Nephilim,” Sitchin is Wrong , last accessed December 5, 2012, http://www.sitchiniswrong.com/nephilim/nephilim.htm .

[xv] Heiser, “The Nephilim,” and H. Gunkel, Genesis (Göttingen 1910) 58–59. (See: http://books.google.com/books?id=-ZtH3hbGITkC&lpg=PP1&ots=QvCiOAVLUP&dq=inauthor%3A%22Hermann%20Gunkel%22 &pg=PA58#v=onepage&q&f=false.)

^[xvi] P. W. Coxon, “Nephilim” in Dictionary of Deities and Demons in the Bible , 2nd ed. Edited by K. van der Toorn, Bob Becking, and Pieter Willem van der Horst (Leiden; Boston; Grand Rapids, MI: Brill; Eerdmans, 1999), 619.

[xvii] Zecharia Sitchin, The 12th Planet , 341.

Bron: THE COMING GREAT DECEPTION—PART 27: Deception Beyond Arcturus » SkyWatchTV