DE KOMENDE GROTE MISLEIDING - Deel 12: Zijn "zij" betrokken bij "hen"?

23 mei 2021 - door SkyWatch Editor

Deel 1 - Deel 2 - Deel 3 - Deel 4 - Deel 5 - Deel 6 - Deel 7 - Deel 8 - Deel 9 - Deel 10 - Deel 11
Deel 12 - Deel 13 - Deel 14 - Deel 15 - Deel 16 - Deel 17 - Deel 18 - Deel 19 - Deel 20 - Deel 21
Deel 22 - Deel 23 - Deel 24 - Deel 25 - Deel 26 - Deel 27 - Deel 28 - Deel 29 - Deel 30 - Deel 31
Deel 32 - Deel 33 - Deel 34 - Deel 35 - Deel 36 - Deel 37

Gebaseerd op feiten gedetailleerd in het laatste bericht, begonnen we met te zeggen dat de vraag niet is of mensen werden, kunnen worden, of worden gehybridiseerd, maar of buitenaardse/demon-agentschappen betrokken zijn bij het proces. Vandaag de dag lijkt wat sommigen "ontvoering door buitenaardsen" noemen, waarbij een fokprogramma zou bestaan dat resulteert in buitenaardse/menselijke hybriden - een fenomeen waarvan sommige Vaticaanse geleerden, waaronder de persoonlijke astronoom van de Paus en Directeur van het Vaticaanse Observatorium Broeder Guy Consolmagno, geloven dat het de "maagdelijke" geboorte van Jezus zou kunnen verklaren - slechts een hedendaagse hervertelling te zijn van soortgelijke DNA-oogst en genetische manipulatie door die mysterieuze wezens die "Wachters" worden genoemd en wier genetische modificatie activiteiten we hebben besproken.

In zijn boek Confrontations-A Scientist's Search for Alien Contact stelde de hoog aangeschreven UFO onderzoeker, Dr. Jacques F. Vallée, eens: "Contact met [buitenaardse wezens is] slechts een moderne uitbreiding van de eeuwenoude traditie van contact met niet-menselijk bewustzijn in de vorm van engelen, demonen, elfen en sylfen."[i] Later identificeerde Vallée de uitvoerende macht achter deze "buitenaardse wezens" nauwkeuriger als gelijkwaardig aan de gevallen Wachter-engelen uit de dagen van Noach:

Zijn deze rassen slechts half-menselijk, zodat zij, om contact met ons te onderhouden, zich moeten kruisen met mannen en vrouwen van onze planeet? Is dit de oorsprong van de vele verhalen en legenden waarin genetica een grote rol speelt: de symboliek van de Maagd in het occultisme en religie, de sprookjes waarin menselijke vroedvrouwen en wisselaars een rol spelen, de seksuele boventonen van de vliegende schotel-rapporten, de bijbelse verhalen over het huwelijk tussen de engelen van de Heer, en aardse vrouwen, wier nakomelingen reuzen waren?[ii]

Een andere zeer gerespecteerde en vaak geciteerde UFO-onderzoeker, John Keel, herhaalde hetzelfde toen hij in Operation Trojan Horse verklaarde:

Demonologie is niet zomaar een crackpot-ologie. Het is de oude en geleerde studie van de monsters en demonen die schijnbaar door de geschiedenis heen met de mens hebben samengeleefd.... De manifestaties en voorvallen die in deze opdringende literatuur worden beschreven zijn vergelijkbaar, zo niet geheel identiek, met het UFO-fenomeen zelf. Slachtoffers van demonomanie [bezetenheid] lijden aan precies dezelfde medische en emotionele symptomen als de UFO-contactpersonen.... De duivel en zijn demonen kunnen zich, volgens de literatuur, in bijna elke vorm manifesteren en kunnen fysiek alles imiteren, van engelen tot gruwelijke monsters met gloeiende ogen. Vreemde voorwerpen en entiteiten materialiseren en dematerialiseren in deze verhalen, net zoals de UFO's en hun schitterende inzittenden verschijnen en verdwijnen, door muren lopen, en andere bovennatuurlijke hoogstandjes verrichten.[iii]

Associate professor in de psychologie Elizabeth L. Hillstrom was nog onbuigzamer over vergelijkingen tussen "buitenaardse" ervaringen en historische demonische activiteit, en citeerde in haar boek Testing the Spirits een indrukwekkende lijst van geleerden uit verschillende disciplines die concludeerden dat overeenkomsten tussen ET's en demonen onwaarschijnlijk toevallig zijn. Hillstrom citeert autoriteiten van de eerste rang, waaronder Pierre Guerin, een wetenschapper verbonden aan de Franse Nationale Raad voor Wetenschappelijk Onderzoek, die gelooft: "De moderne UFOnauts en de demonen van vroeger zijn waarschijnlijk identiek,"[iv] en veteraan-onderzoeker John Keel, die meent: "De UFO-manifestaties lijken in grote lijnen slechts kleine variaties te zijn van het eeuwenoude demonologische fenomeen. "Harvard psychiater en Pulitzer prijswinnaar John Mack riskeerde zijn carrière toen hij verkondigde dat het ontvoeringsfenomeen wel degelijk bestaat, zij het dat het een aanval is van quasi-spirituele aard. Het volgende is een huiveringwekkend uittreksel uit Mack's Passport to the Cosmos:

Sommige ontvoerden hebben het gevoel dat bepaalde wezens hun ziel van hen willen afnemen. Greg vertelde me dat de terreur van zijn ontmoetingen met bepaalde reptielachtige wezens zo intens was dat hij vreesde gescheiden te worden van zijn ziel. "Als ik van mijn ziel gescheiden zou worden," zei hij, "zou ik geen gevoel van bestaan meer hebben. Ik denk dat al mijn bewustzijn zou verdwijnen. Ik zou ophouden te bestaan. Dat zou het ergste zijn wat iemand me aan zou kunnen doen."[vi]

Hij noteert pagina na pagina van een doorzichtig demonisch fenomeen. Een ander slachtoffer beschreef haar afschuw: "Ik wist instinctief dat wat dat ding ook was naast mij, het wilde binnenkomen in mij. Het wachtte gewoon om bij me binnen te dringen."[vii] Natuurlijk schreeuwt dit om bezetenheid door demonen, maar tegen het bewijs in stuurde Mack's naturalistische wereldbeeld hem in de richting van de buitenaardse hypothese. Vallée daarentegen verbindt de punten: "Het 'medisch onderzoek' waaraan ontvoerden zouden worden onderworpen, vaak gepaard gaande met sadistische seksuele manipulatie, doet denken aan de middeleeuwse verhalen over ontmoetingen met demonen."[viii] Met dit soort karakteriseringen afkomstig van de seculiere geleerden, zou het geen verrassing moeten zijn dat we ook het UFO/ET-fenomeen in verband brengen met demonische activiteit.

Incubi, Succubi, Daemons, en Elementalen

In tegenstelling tot de "demonen" van het latere Joods-Christelijke geloof, gaf de Franse UFO-onderzoeker Aimé Michel (1919-1992) de voorkeur aan de daemonen uit de vroegere Griekse oudheid als de daders van UFO- en ET-activiteiten. Het verschil tussen wat de meeste mensen tegenwoordig zien als een demon (een onstoffelijke, kwaadaardige geest die een mens kan verleiden, kwellen of bezitten) en de daemonen van de oude Griekse Hellenistische religie en filosofie is dat daemonen stoffelijk waren (hoewel vaak onzichtbaar en samengesteld uit materiaal anders dan menselijke of dierlijke genetica) en goed (eudoaemonen) of kwaadaardig (cacodaemonen) konden zijn. Eudoaemonen (ook wel agathodaemonen genoemd) werden soms geassocieerd met welwillende engelen, de geesten van dode helden, of bovennatuurlijke wezens die tussen stervelingen en goden in stonden (zoals in de leer van de priesteres Diotima aan Socrates in Plato's Symposium), terwijl cacodaemonen geesten van kwaad of kwaadaardigheid waren die mensen konden kwellen met geestelijke, lichamelijke en geestelijke kwalen. (In de psychologie is cacodemonia of cacodemomanie het pathologische geloof waarbij de patiënt ervan overtuigd is dat hij/zij wordt bewoond, of bezeten, door een boze entiteit of boze geest). Deze afbakening en de mogelijke geestelijke en lichamelijke vertakkingen ervan op de mens werden weerspiegeld in het werk van de Italiaanse franciscaanse theoloog, exorcist en adviseur van de Allerhoogste Heilige Congregatie van de Romeinse en Universele Inquisitie in Rome, Ludovico Maria Sinistrari (1622-1701). Sinistrari, die beschouwd werd als een expert op het gebied van seksuele zonden, schreef uitvoerig over personen die beschuldigd werden van amoureuze relaties met demonen. Zijn werk De daemonialitate, et incubis et succubis waarnaar Yeats verwijst, kan vandaag de dag beschouwd worden als een van de vroegste verslagen van wat anders "ontvoering door buitenaardsen" genoemd zou kunnen worden, resulterend in hybride nakomelingen, omdat de incubi en succubi volgens Sinistrari geen boze geesten of gevallen engelen waren, maar lichamelijke wezens "die het midden hielden tussen mensen en engelen. "Sinistrari vond dat monniken en nonnen een bijzondere belangstelling hadden voor de incubi/succubi, vermoedelijk vanwege opgekropte seksuele frustraties als gevolg van de celibaatseed die hen tot een gemakkelijker doelwit maakte (waardoor men zich afvraagt wat de vereerde heilige Cecilia werkelijk bedoelde toen zij tegen Valeriaan zei: "Er is een geheim, Valeriaan, dat ik je wil vertellen. Ik heb als minnaar een engel van God die jaloers over mijn lichaam waakt"[x]). Fysieke bewijzen, waaronder sperma, die ter plaatse werden achtergelaten na geslachtsgemeenschap met de fantomen waren vaak overvloedig, waardoor in tenminste enkele gevallen de mogelijkheid werd ontkend dat de gebeurtenis psychologisch was. Een dergelijk incident tussen een slapende non en een incubus in de vorm van een spookachtige "jongeman" had meerdere ooggetuigen en werd opgetekend door Sinistrari in zijn werk Demoniality. De katholieke pater schrijft:

In een klooster (ik noem noch zijn naam, noch die van de stad waar het ligt, om geen schandaal uit het verleden in herinnering te brengen), was er een non die, over kleinigheden die gebruikelijk zijn bij vrouwen en vooral bij nonnen, ruzie had met een van haar maten die een cel naast de hare bewoonde. Deze buurvrouw was er snel bij om alles wat haar vijand deed in de gaten te houden en merkte een paar dagen na elkaar dat zij, in plaats van na het eten met haar metgezellen in de tuin te wandelen, zich in haar cel terugtrok en zich daar opsloot. Omdat zij graag wilde weten wat zij daar al die tijd deed, ging de nieuwsgierige non ook naar haar cel. Weldra hoorde zij een geluid, als van twee stemmen die op gedempte toon met elkaar spraken, wat zij gemakkelijk kon doen, daar de twee cellen slechts door een kleine scheidingswand gescheiden waren. Daar hoorde zij een eigenaardige wrijving, het kraken van een bed, gekreun en gezucht, haar nieuwsgierigheid steeg tot de hoogste toon en zij verdubbelde haar aandacht om te weten te komen, wie er in de cel was. Maar nadat zij drie keer achter elkaar geen andere non dan haar rivale naar buiten had zien komen, vermoedde zij dat er in het geheim een man was binnengebracht die daar verborgen werd gehouden. Zij ging erheen en meldde het aan de abdis, die, na beraadslaging met discrete personen, besloot de geluiden te horen en de aanwijzingen die haar waren aangezegd in acht te nemen, om iedere overhaaste of onvoorzichtige daad te voorkomen. Daarop begaven de abdis en haar biechtvaders zich naar de cel van de spion en hoorden de stemmen en andere geluiden die waren beschreven. Een onderzoek werd ingesteld om zeker te zijn of een van de nonnen kon worden ingesloten bij de andere; en het resultaat was negatief, de abdis en haar begeleiders gingen naar de deur van de gesloten cel, en klopten herhaaldelijk, maar zonder resultaat: de non antwoordde niet, noch deed open. De abdis dreigde de deur open te breken en gaf zelfs een bekeerling opdracht de deur met een koevoet te forceren. De non opende toen haar deur; er werd gezocht en niemand gevonden. Toen haar werd gevraagd met wie zij had gesproken, waarom en waarom het bed kraakte, waarom zij zuchtte, enz. ontkende zij alles.

Maar terwijl de zaken net zo doorgingen als voorheen, had de concurrerende non, die oplettender en nieuwsgieriger was geworden dan ooit, het plan opgevat om een gat door het tussenschot te boren, zodat zij kon zien wat er in de cel gebeurde; en wat zag zij, behalve een elegante jongeling die bij de non lag en van wie zij de anderen op dezelfde manier liet genieten. De beschuldiging werd spoedig aan de bisschop voorgelegd; de schuldige Non trachtte nog alles te ontkennen; maar, met marteling bedreigd, bekende zij een intimiteit te hebben gehad met een Incubus.

Dr. Thomas Horn en universiteitspresident Dennis Lindsay bespreken Gevallen Engelen, Reuzen, en de Nephilim

Deze entiteiten werden door Augustinus in zijn klassieker De Civiatate Dei ("Stad van God") in verband gebracht met de bos-sylvans en faunen:

Er is ook een zeer algemeen gerucht, dat velen door eigen ervaring hebben bevestigd, of dat betrouwbare personen die de ervaring van anderen hebben gehoord, bevestigen, dat sylvans en faunen, die gewoonlijk "incubi" worden genoemd, vaak boosaardige aanvallen op vrouwen hebben gedaan, en hun lusten op hen bevredigden; en dat bepaalde duivels, door de Galliërs Duses genoemd, voortdurend proberen deze onreinheid te bewerkstelligen, is zo algemeen bevestigd, dat het onbeschaamd zou zijn om het te ontkennen.

Deze duivels verschenen gewoonlijk 's nachts als ofwel een verleidelijke demon in een mannelijke menselijke gedaante (incubi, van het Latijnse incubo, "liggen op") die fantasmagorische gemeenschap had met vrouwen, of elders als een sensuele vrouwelijke aanwezigheid (succubi) die sperma verzamelde van mannen door copulatie in droomtoestand. Sommigen geloven dat deze entiteiten één en dezelfde zijn. Dat wil zeggen, dezelfde geest kan in het ene geval verschijnen als een vrouw om mannelijk zaad te verzamelen, en dan elders weer verschijnen als een man om het sperma in een baarmoeder over te brengen. De etymologie (de studie van de geschiedenis van woorden, hun oorsprong, vorm en betekenis) van het woord "nachtmerrie" is eigenlijk afgeleid van het Oud-Engelse maere voor een "goblin" of "incubus" en verwees naar een boze vrouwelijke geest die slapers kwelde met een gevoel van verstikking en slechte dromen en/of elders als een verleidster. Hoewel religieuze credo's met betrekking tot incubi en succubi wijdverbreid waren in mythologische en legendarische tradities, tartte Sinistrari de gevestigde kerkelijke theologie over het onderwerp toen hij schreef: "Onder voorbehoud van correctie door onze Heilige Moeder Kerk, en als een loutere uiting van een particuliere mening, zeg ik dat de Incubus, wanneer hij gemeenschap heeft met vrouwen, de menselijke foetus verwekt uit zijn eigen zaad" (cursief toegevoegd).[xiii] Ironisch genoeg beschouwde Sinistrari het ergste van deze zondige gemeenschap als het feit dat de incubus - een in zijn ogen moreel superieur wezen (zoals momenteel door moderne katholieke theologen wordt gesuggereerd met betrekking tot ET, elders in deze serie besproken) - zichzelf had verlaagd door het met een mens aan te leggen! "De incubus (of succuba) begaat echter, volgens hem, een zeer grote zonde aangezien wij tot een inferieure soort behoren," merkt de twintigste-eeuwse schrijver William Butler Yeats op uit Sinistrari's eigen geschriften.[xiv] In die zin is Sinistrari's interpretatie van de incubi en succubi vergelijkbaar met de buitenaardse ontvoerders van de moderne traditie en de daemonen van de Hellenistische Griekse religie. Zij weerspiegelen ook de overtuigingen van de alchemisten die Sinistrari voorafgingen, in het bijzonder de Duits-Zwitserse occultist Paracelsus, die geloofde in het Aristotelische concept van vier elementen (aarde, vuur, water en lucht),[xv] evenals de drie metafysische stoffen - kwik, zwavel en zout - waarvan de fijnste door de entiteiten werden gebruikt om de meer majestueuze "lichamen" van die elementaire wezens te vormen. Elementalen worden met verschillende namen aangeduid. In de Engels-sprekende traditie omvatten deze feeën, elfen, deva's, brownies, kabouters, kabouters, geesten, kobolds, nimfen, zeemeerminnen, trollen, draken, griffioenen, en vele anderen. Een vroegmoderne verwijzing naar elementalen komt voor in de zestiende-eeuwse alchemistische werken van Paracelsus. Zijn werken groepeerden de elementalen in vier Aristotelische elementen: 1) kabouter, element aarde; 2) undines (ook bekend als nimf), element water; 3) sylph, element lucht (ook bekend als element wind); en 4) salamander, element vuur. De vroegst bekende vermelding van de term "sylph" komt uit de werken van Paracelsus. Hij waarschuwde dat het schadelijk is om te proberen in contact te komen met deze wezens, maar gaf een verklaring in zijn werk Why These Beings Appear to Us:

Alles wat God schept, manifesteert zich vroeg of laat aan de mens. Soms confronteert God hem met de duivel en de geesten, om hem van hun bestaan te overtuigen. Vanuit de hemel zendt Hij ook de engelen, zijn dienaren. Zo verschijnen deze wezens aan ons, niet om onder ons te blijven of met ons verwant te worden, maar opdat wij in staat zouden zijn hen te begrijpen. Deze verschijningen zijn schaars, om de waarheid te zeggen. Maar waarom zou het anders zijn? Is het niet genoeg dat één van ons een Engel ziet, opdat wij allen in de andere Engelen geloven?[xvi]

Een boek dat dit concept in de late zestiende eeuw populair maakte was het werk Le Comte de Gabalis, ou entretiens sur les sciences secrete ("Graaf Gabalis, of Geheime Gesprekken over Wetenschap"), dat bijdroeg tot de heropleving van de derde-eeuwse mystieke filosofie gebaseerd op de leer van Plato en vroegere Platonisten, bekend als het Neoplatonisme. Het legde uit:

De immense ruimte die ligt tussen de Aarde en de Hemel heeft bewoners die veel nobeler zijn dan de vogels en de insecten. Deze uitgestrekte zeeën hebben veel andere gastheren dan die van de dolfijnen en walvissen; de diepten van de aarde zijn niet alleen voor mollen; en het element vuur, edeler dan de andere drie, werd niet geschapen om nutteloos en leeg te blijven. De lucht is vol van een ontelbare menigte Volkeren, met menselijke gezichten, schijnbaar nogal hooghartig, maar in werkelijkheid handelbaar, grote liefhebbers van de wetenschappen, sluw, inschikkelijk jegens de Wijzen, en vijanden van dwazen en onwetenden. [xvii]

"Volgens Graaf Gabalis," legt Robert Pearson Flaherty uit, "waren deze elementalen, net als Sinistrari's incubi en de ET's van de huidige overlevering, lichamelijk en in staat om kinderen te verwekken bij mensen."[xviii] Dit occulte concept houdt potentieel in voor diepe misleiding en toekomstig kwaadwilligheid, omdat, volgens de doctrine, het "de oorspronkelijke bedoeling van de Opperste God was dat mensen zouden huwen met de elementaire rassen in plaats van met elkaar, en de 'val van de mens' vond plaats toen Adam en Eva kinderen verwekten met elkaar in plaats van met elementaire wezens. In tegenstelling tot mensen hadden elementaire wezens een sterfelijke ziel; vandaar dat zij slechts één hoop op onsterfelijkheid hadden - een huwelijk met mensen."[xix] Flaherty vergelijkt dit met moderne ET ontvoeringsverhalen en de boodschappen die worden ontvangen door hen die deel uitmaken van het "buitenaardse" kweekprogramma:

Door hybridisatie met mensen zoeken de ET's van de huidige overlevering niet naar onsterfelijkheid, maar eerder naar het voorkomen van uitsterven. Christopher Partridge, godsdiensthistoricus, beschrijft hoe het concept van kwaadwillige ET's zijn oorsprong vindt in de christelijke demonologie (geloof in boze geesten). Hier wordt "ET-religie" gebruikt om te verwijzen naar de positieve valorisatie van ET's, die niet worden afgeschilderd als gevallen engelen en sluwe demonen, maar als onze redders, scheppers, en (in de hybridisatie mythe) partners in voortdurende evolutie en overleving.

VOLGENDE KEER: Ontmoetingen met de gedaanteverwisselende, demonische weerwolf soort

Eindnoten:

[i] Jacques Vallée, Confrontations—A Scientist’s Search for Alien Contact (New York, NY: Ballantine Books, 1990), 159.

[ii] Jacques Vallée, Dimensions: A Casebook of Alien Contact (New York, NY: Ballantine Books, 1988), 143–144.

[iii] John A. Keel, UFOs: Operation Trojan Horse (Atlanta, GA: Illuminet Press, 1996), 192.

[iv] Elizabeth L. Hillstrom, Testing the Spirits (Downers Grove, IL: InterVarsity Press, 1995), 207–207.

[v] John A. Keel, UFOs: Operation Trojan Horse , 299.

[vi] John E. Mack, Passport to the Cosmos: Human Transformation and Alien Encounters (New York: Crown, 1999), 209.

[vii] John E. Mack, Passport to the Cosmos , 209.

[viii] Jacques Vallée, Confrontations , Reprint ed. (New York, NY: Ballantine Books, 1991), 13.

[ix] Ibid., 86.

[x] “St. Cecilia,” Catholic Culture , last accessed January 14, 2013, http://www.catholicculture.org/culture/liturgicalyear/calendar/day.cfm?date=2012-11-22 .

[xi] Ludovico Maria Sinistrari, Demoniality: Or Incubi and Succubi (Isidore Liseux, 1879), 235–241.

^[xii] Philip Schaff, The Nicene and Post-Nicene Fathers Vol. II – St. Augustin’s City of God and Christian Doctrine (Oak Harbor: Logos Research Systems, 1997), 303.

[xiii] Ludovico Maria Sinistrari, (Whitefish, MT: Kessinger, 2003), 27.

[xiv] “Notes (W. B. Yeats),” Sacred-Texts.com , last accessed January 14, 2013, http://www.sacred-texts.com/neu/celt/vbwi/vbwi19.htm .

[xv] “Paracelsus,” Wikipedia, The Free Encyclopedia , last modified December 20, 2012, http://en.wikipedia.org/wiki/Paracelsus .

[xvi] Jacques Vallée, Dimensions , 15.

[xvii] Abbé N. de Montfaucon de Villars, Comte de Gabalis, ou entretiens sur les sciences secrete (London: The Brothers/Old Bourne Press, 1913), 29.

[xviii] Robert Pearson Flaherty, “These Are They,” ET-Human Hybridization and the New Daemonology , Nova Religio: The Journal of Alternative & Emergenct Religion (Nov 2012, Vol. 14 Issue 2), 86.

[xix] Ibid., 87.

[xx] Ibid.

Bron: THE COMING GREAT DECEPTION—PART 12: Are “They” Involved with “Them”? » SkyWatchTV