NIEMAND KAN ONZE "GEZEGENDE HOOP" ANNULEREN

4 maart 2021 - door Jonathan Brentner

De vervorming van bijbelse profetie door allegorie ligt ten grondslag aan veel van de leerstellige dwalingen die we vandaag de dag in de kerk zien.

Als iemand profetische passages van de Schrift kan interpreteren door een betekenis toe te passen die vreemd is aan de tekst, wat weerhoudt anderen er dan van om dezelfde methodologie toe te passen op andere gedeelten van de Schrift die zij verwerpelijk vinden?

De verwerping van de rechtvaardiging door het geloof tijdens de Middeleeuwen begon niet met het allegoriseren van de relevante passages in Romeinen en Efeziërs. Nee, het begon met Augustinus en de profetische teksten die betrekking hadden op Israël en Jezus' toekomstige duizendjarige heerschappij. Hij zei dat het idee van een millennium "niet verwerpelijk zou zijn" als "de aard van het duizendjarig rijk eerder een 'geestelijk' dan een fysiek rijk zou zijn."[i] Omdat hij deze profetische passages verwerpelijk vond voor zijn door Plato geïnspireerde kijk op de werkelijkheid, verbond hij symboliek aan deze teksten.[ii] Het amillennialisme, dat begon met Augustinus' bezwaren tegen de ongeestelijke aard van het millennium, domineerde de kerk vele eeuwen.

Tegen de tijd van de Reformatie hadden katholieke theologen het Evangelie verdraaid met dezelfde allegorische methodologie die Augustinus toepaste op de profetie. Zowel Luther als Calvijn erkenden de grote schade die de allegorie had toegebracht aan de zuiverheid van het Evangelie. Calvijn karakteriseerde de allegorische interpretatie van Gods Woord als "satanisch" omdat het mensen wegleidde van de waarheid van de Schrift.[iii] Luther sloot zich aan bij Calvijn in het krachtig veroordelen van het gebruik van symboliek als een manier om Gods Woord te interpreteren.

Helaas, ondanks hun veroordeling van allegorische interpretaties van de Schrift met betrekking tot het Evangelie, slaagden de Reformatoren er niet in hun overtuigingen toe te passen op profetische passages. Echter, de Sola Scriptura en Schrift interpreteert Schrift-principes die door de Reformatoren werden verdedigd, hebben wel de opkomst en latere dominantie van het premillennialisme aangewakkerd.

Dr. William Watson schreef een uitstekend artikel dat documenteert hoe de volgende generatie na de Reformatoren de Schrift - de met nadruk Johannes Calvijn en Maarten Luther dit begonnen toe te passen op de profetische Schrift en als gevolg daarvan kwam het premillennialisme weer tot leven.[iv]

Vandaag de dag drijven allegorische interpretaties van de bijbelse profetie de kerk opnieuw weg van de zuiverheid van het Evangelie en doen in feite de "gezegende hoop" van Titus 2:13 teniet. In dit artikel behandel ik de gevolgen van het allegoriseren van profetieën die betrekking hebben op onze glorierijke hoop. In mijn volgende bericht zal ik de schade bespreken die dit toebrengt aan de doctrine van rechtvaardiging.

PETRUS WAARSCHUWT ONS TEGEN DE EIGEN INTERPRETATIES VAN BIJBELSE PROFETIE

Let op de woorden van de apostel Petrus in 2 Petrus 1:20-21: "Dit moet u allereerst weten, dat geen enkele profetie van de Schrift een eigenmachtige uitleg toelaat; want de profetie is destijds niet voortgebracht door de wil van een mens, maar heilige mensen van God, door de Heilige Geest gedreven, hebben gesproken." Zoals de profeten van weleer niet vanuit hun eigen inzicht spraken, zo moeten wij ook niet onze eigen particuliere "interpretaties" toepassen op wat zij schreven; wij moeten de woorden voor zichzelf laten spreken.

Het Griekse woord voor "sprak" in vers 21 is laleo. Volgens Trench in zijn boek Synoniemen van het Nieuwe Testament, is het "prominente begrip" van dit werkwoord "het feit van het uitspreken van gearticuleerde spraak... het zijn de woorden die geuit worden, en dat deze overeenkomen met redelijke gedachten . ."[v] Bijbelse profeten, zowel in het Oude als in het Nieuwe Testament, drukten waarheden uit in woorden zoals God hen gaf door de Heilige Geest (zie 2 Tim. 3:16; Spreuken 2:6). Zij spraken niet in raadselen of symbolen die alleen de wijzen onder ons kunnen onderscheiden; nee, zij spraken door God geopenbaarde woorden die de objectieve waarheden mededeelden.

De instructies van de Heer aan Jeremia bevestigen deze nadruk op de plaats van de woorden bij het overbrengen van duidelijke en objectieve werkelijkheden: "Toen stak de HEER zijn hand uit en raakte mijn mond aan. En de HERE zeide tot mij: 'Zie, Ik heb mijn woorden in uw mond gelegd'" (Jer. 1:9).

Natuurlijk gebruikt God symbolen en metaforen om Zijn boodschap aan ons over te brengen; maar veel van de Bijbelse profetie komt tot ons in de vorm van objectieve uitspraken waarin de bedoeling van de auteur duidelijk is. Het is wanneer leraren en voorgangers allegorische interpretaties toepassen op dit laatste, dat zij mensen wegleiden van de waarheid van Gods Woord met hun "privé"-interpretaties die geen verband houden met de woorden die er staan.

De afval van de Donkere Middeleeuwen begon met Augustinus' minachting over de ongeestelijke aard van het millennium en zijn gebruik van allegorie om passages over Jezus' toekomstige heerschappij te veranderen in iets wat meer in overeenstemming is met zijn menselijke redenering. Vandaag de dag zien we dat de geschiedenis zich in een alarmerend tempo herhaalt.

VALSE LERINGEN DIE VOORTKOMEN UIT HET AMILLENNIALISME

Veel leerstellige dwalingen komen voort uit allegorische interpretaties van de bijbelse profetie, die profetische teksten voorzien van betekenissen die vreemd waren aan de schrijvers van de Schrift in de tijd dat zij deze schreven. Hieronder noem ik een paar voorbeelden van populaire valse leerstellingen die in feite onze hoop op Jezus' spoedige verschijning en onze heerschappij met Hem tijdens het millennium teniet doen.

Preterisme begint met amillennialisme en maakt deze fout nog groter door te beweren dat Jezus in 70 na Christus naar de aarde terugkeerde. Preteristen beweren dat Jezus alle overgebleven bijbelse profetie vervulde met Zijn late verschijning in de eerste eeuw na Christus. De extreme vorm van preterisme beschouwt ons huidige bestaan als de eeuwige staat. De mildere verschijning van deze valse leer beschouwt sommige gedeelten van Openbaring 21-22 nog als toekomstig.

Een tweede valse leer die voortkomt uit de allegorisatie van profetieën met betrekking tot Israël is die van de Heerschappij-theologie (Kingdom Now). Zij die deze visie aanhangen maken de fout van het allegoriseren van profetie nog groter door nieuwe apostelen en profeten toe te voegen waarvan zij beweren dat zij nieuwe openbaringen ontvangen. Deze nieuwe boodschappen stellen dat de kerk op een dag zal zegevieren en het millennium tot stand zal brengen voordat de Here Jezus wederkomt.

Zodra men de objectieve profetieën van de Schrift over Israëls toekomst en Jezus' toekomstige duizendjarige heerschappij verwerpt, wordt iemands interpretatie van toekomstige gebeurtenissen net zo goed als die van een ander. Maar het afglijden van de Bijbelse waarheid stopt niet met zaken die betrekking hebben op onze "gezegende hoop".

DE DWALING VAN HET AMILLENNIALISME VERSPREIDT ZICH VERDER DAN DIE VAN DE TOEKOMSTIGE DINGEN

De kerk in het Verenigd Koninkrijk is een voorbeeld van hoe het amillennialisme in de loop van de tijd uitgroeit tot een nog grotere en nog ernstiger dwaling. Veel leiders en voorgangers in de Kerk van Engeland hebben al lang geleden het premillennialisme verlaten ten gunste van doctrines die het toekomstig herstel van Israël ontkennen, evenals de profetische betekenis van haar bestaan vandaag.

In januari van 2020 hebben kerken in Schotland en Engeland Franklin Graham afgewezen om daar te spreken vanwege zijn opvattingen over de LBGTQ agenda. Volgens nieuwsberichten die ik toen las, zei Bryan Kerr, een voorganger van de Church of Scotland in Lanark: "Franklin Graham is niet de stem van het Christendom."[vi] De weg naar zo'n flagrante veronachtzaming van Schriftuurlijke normen begon met het amillennialisme, dat vele decennia later veranderde in de bewering dat Franklin Graham geen geldige Christelijke overtuigingen vertegenwoordigde.

Weet dat ik niet zeg dat alle leerstellige dwalingen en verdraaiingen van de Schrift voortkomen uit het amillennialisme en het gebruik van allegorie. Wat ik zeg is dat als men eenmaal leert dat objectieve uitspraken over de toekomst van Israël en het millennium niet werkelijk betekenen wat de woorden zeggen, men ook andere passages van de Bijbel openstelt voor eigen interpretatie als een manier om ze minder verwerpelijk te maken.

Is dat niet de weg die Augustinus insloeg op zijn desastreuze ontkenning van het premillennialisme? Hij vond passages over het millennium aanstootgevend en zocht naar een manier om hun betekenis te veranderen.

Ik weet dat amillennialisten me zeker zullen aanvallen omdat ik zeg dat hun afwijzing van Jezus' duizendjarige heerschappij over een glorieus hersteld Israël in feite onze "gezegende hoop" tenietdoet. Ik realiseer me dat zij deze woorden ook toepassen op de verre wederkomst van Jezus aan het einde van de eeuw, wanneer Hij de eeuwige staat vestigt. In hun ogen doen zij en de andere standpunten die voortkomen uit het amillennialisme geen afbreuk aan deze hoop.

Maar voor mij bestaat de "gezegende hoop" van Titus 2:13 uit de op handen zijnde "verschijning van de heerlijkheid van onze grote God en Heiland Jezus Christus". Als iemand eenmaal deze verlangende verwachting wegneemt, samen met onze toekomstige verwachting van het regeren met Jezus tijdens het millennium, dan geloof ik dat hij reeds belangrijke aspecten van onze glorieuze Evangelie hoop heeft uitgewist.

Ik geloof dat de Opname onze "gezegende hoop" vertegenwoordigt, of op zijn minst het begin ervan. De nieuwtestamentische verwachting is Jezus' spoedige verschijning en de glorieuze nieuwe lichamen die Hij ons bij die gelegenheid zal geven.

Maar er staat veel meer op het spel bij onze pogingen om de allegorisering van de bijbelse profetie te weerstaan.

Vandaag de dag zien we dat deze praktijk zich ook uitbreidt naar andere passages die predikanten verwerpelijk vinden. Niet alleen wijken veel kerken af van het geloof in de Opname, de Duizendjarige regering van Jezus, en onze hoop om in het Nieuwe Jeruzalem te wonen, maar zij volgen ook de trend die zich in de donkere middeleeuwen voordeed. Zij verwijderen zich ook van het stevige fundament van rechtvaardiging door geloof alleen, en in het geval van veel andere kerken, zij verlaten de duidelijke leringen van Gods Woord.

Ik zal hier meer over zeggen in mijn volgende post. Blijf op de hoogte!

Eindnoten:

[i] D. Matthew Allen, Theology Adrift: The Early Church Fathers and Their Views of Eschatology, A paper published on the Bible.org website.

[ii] Thomas Williams, Augustine and the Platonists, A lecture given to the Freshman Program of Christ College, the Honors College of Valparaiso University, 23 October 2003. In this lecture, Williams discusses the influence of Plato upon Augustine.

[iii] Bernard Ramm, Protestant Biblical Interpretation (Grand Rapids: Baker Book House 1970), p. 58.

[iv] William Watson, The Rise of Philo-Semitism and Premillennialism During the Seventeenth and Eighteenth Centuries, on the Pre-Tribulation Research Center website @ https://www.pre-trib.org/articles/all-articles

[v] Richard C. Trench, Synonyms of the New Testament (Grand Rapids: Wm. B. Eerdmans Publishing Company, 1975), p. 287).

[vi] Taken from news accounts during the time the churches in the UK refused to let Franklin Graham speak.

Bron: https://www.jonathanbrentner.com