Waarom de Palestijnen geen vrede kunnen sluiten met Israël

door Khaled Abu Toameh - 20 oktober 2021

• De Palestijnse Autoriteit, die grotendeels wordt gefinancierd met geld van Amerikaanse en Europese belastingbetalers, zet Palestijnen gevangen omdat ze zelfs maar proberen om vastgoeddeals met Joden te sluiten.


• Het Palestijnse publiek lijkt over het algemeen de doodvonnissen en buitengerechtelijke executies van verdachte "landhandelaren" en informanten te steunen. Zelfs Palestijnse mensenrechtenorganisaties lijken uiterst voorzichtig te zijn wanneer zij over dergelijke kwesties spreken.


• Voor Hamas en veel Palestijnen is vrede met Israël of enige vorm van "samenwerking" met de "zionistische vijand" een daad van verraad die met de dood wordt bestraft.


• Mahmoud Abbas wordt er reeds van beschuldigd een verrader te zijn vanwege de veiligheidscoördinatie tussen de veiligheidstroepen van de PA en de Israëlische autoriteiten op de Westelijke Jordaanoever.


• Zolang de PA en Hamas Palestijnen straffen die samenwerken met Israël of bereid zijn onroerend goed te verkopen aan Israëlische Joden - vaak door veroordelingen tot dwangarbeid of de doodstraf - is de hoop om het "vredesproces" nieuw leven in te blazen, helaas een jammerlijke verspilling van tijd en moeite.


• De vonnissen tegen de "landhandelaars" op de Westelijke Jordaanoever en de vermoedelijke "collaborateurs" in de Gazastrook tonen aan dat de Palestijnen nog steeds ver verwijderd zijn van de aanvaarding van Israël, laat staan dat zij er vrede mee willen sluiten.


• De vonnissen zijn het zoveelste bewijs van hoe de Palestijnse leiders hun volk blijven radicaliseren tegen Israël - tot het punt dat geen enkele Palestijn die in leven wil blijven ooit zou beweren dat hij of zij vrede wil sluiten met Israël of het hele land wil erkennen als iets anders dan in alle opzichten volledig Palestijns.

De Palestijnse Autoriteit (PA) en Hamas hebben opnieuw aangetoond dat vrede met Israël niet alleen uiterst onverstandig en hoogstwaarschijnlijk gedoemd is vanaf het begin, maar ook kritisch gevaarlijk is. De twee Palestijnse partijen, zowel de PA als Hamas, willen niet dat Palestijnen vastgoedtransacties aangaan met Israëlische Joden; ze willen ook niet dat Palestijnen Israël helpen in de oorlog tegen het terrorisme.

Door zich te verzetten tegen de verkoop van eigendommen aan Israëlische Joden en tegen "samenwerking" met Israël, sturen de PA en Hamas een boodschap naar het Palestijnse publiek dat ondanks al het gepraat over een "tweestatenoplossing" en de mogelijke hervatting van het "vredesproces", Israël de doodsvijand van de Palestijnen blijft.

Deze boodschap voorspelt niet veel goeds voor de wens van de regering-Biden om het Israëlisch-Palestijnse conflict op te lossen door naast Israël een onafhankelijke Palestijnse staat te stichten.

Twee Palestijnse gerechtelijke vonnissen van 17 oktober leveren het concrete bewijs dat de PA op de Westelijke Jordaanoever en Hamas in de Gazastrook Israël en de Joden blijven beschouwen als een eeuwige vijand.

In het eerste geval veroordeelde een PA-rechtbank in Bethlehem twee Palestijnse mannen tot 15 jaar gevangenisstraf met dwangarbeid wegens een poging om land te verkopen aan Israëlische Joden.

Het vonnis werd gepubliceerd door het officiële persbureau van de PA, Wafa; rechter Jamal Shadid zou de rechtbank hebben voorgezeten. Het agentschap noemde de namen van de beklaagden niet. Het zei dat ze werden veroordeeld voor poging tot "het afsnijden van een deel van het Palestijnse land om het bij een vreemd land te voegen" - de code die door de PA wordt gebruikt om vastgoedtransacties tussen Palestijnen en Israëlische Joden te beschrijven.

Volgens Wafa was de uitspraak gebaseerd op het "bewijsmateriaal" dat werd gepresenteerd door de openbare aanklager Eyad Abdo en nadat de veiligheidstroepen van de PA de "noodzakelijke onderzoeken" hadden uitgevoerd.

Dit is niet de eerste keer dat de PA, onder leiding van president Mahmoud Abbas, Palestijnen straft voor het verkopen of proberen te verkopen van hun land of huizen aan Israëlische Joden.

In juni veroordeelde een PA-rechtbank in Ramallah een man tot zeven jaar gevangenisstraf met dwangarbeid omdat hij had geprobeerd land te verkopen aan de Israëlische "vijand".

In mei veroordeelde een andere PA-rechtbank in de stad Nablus twee andere mannen tot vijf jaar gevangenisstraf met dwangarbeid nadat zij schuldig waren bevonden aan een poging om land te verkopen aan Israëlische Joden.

Vorig jaar werden drie Palestijnen door een PA-rechtbank in Nablus veroordeeld op dezelfde beschuldiging. Zij werden elk veroordeeld tot vijf jaar gevangenisstraf met dwangarbeid.

In 2018 veroordeelde een PA-rechtbank in Ramallah Essam Aqel, een Palestijns-Amerikaan, tot levenslange gevangenisstraf omdat hij een huis zou hebben verkocht aan Joden in de Oude Stad van Jeruzalem. Aqel werd later onder druk van de Amerikaanse regering vrijgelaten.

De PA, die grotendeels wordt gefinancierd met geld van de Amerikaanse en Europese belastingbetalers, sluit Palestijnen op die zelfs maar proberen om vastgoedovereenkomsten met Joden te sluiten. Hamas vaardigt doodvonnissen uit tegen Palestijnen op beschuldiging van "collaboratie" met Israël.

Op dezelfde dag dat de twee Palestijnen werden veroordeeld tot 15 jaar gevangenisstraf omdat zij zouden hebben geprobeerd land te verkopen aan Israëlische Joden, onthulde een mensenrechtengroep dat een rechtbank in de door Hamas bestuurde Gazastrook de executie van twee mannen door ophanging heeft bevolen wegens "collaboratie" met Israël. De twee verdachten, van wie de namen niet werden vrijgegeven, zijn afkomstig uit de steden Khan Yunis en Rafah in de zuidelijke Gazastrook.

De mannen - 43 en 30 jaar oud - werden schuldig bevonden aan "collaboratie met buitenlandse partijen", een verwijzing naar Israël. Palestijnen gebruiken het woord "collaboratie" om elke Palestijn te beschrijven (en soms te vermoorden) die naar verluidt de Israëli's tips geeft over terroristen of terreuraanslagen.

In de afgelopen decennia zijn vele Palestijnen die verdacht werden van "collaboratie" met Israël of van het verkopen van eigendommen aan Israëlische Joden, geëxecuteerd of buitengerechtelijk gedood door mede-Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever en in de Gazastrook.

Het Palestijnse publiek lijkt over het algemeen achter de doodvonnissen en buitengerechtelijke executies van vermoedelijke "landhandelaars" en informanten te staan. Zelfs Palestijnse mensenrechtenorganisaties lijken uiterst voorzichtig te zijn wanneer zij over dergelijke kwesties spreken.

Nadat de doodvonnissen waren uitgesproken door de Hamas rechtbank, zei het Palestijnse Centrum voor Mensenrechten (PCHR) in een verklaring dat, hoewel het "zijn veroordeling van de misdaden van communicatie met de bezetting bevestigt, het het gebruik van de doodstraf afwijst". De PCHR wees erop dat de Hamas-rechtbanken 14 doodvonnissen hebben uitgesproken sinds het begin van het jaar. Niet alle vonnissen hielden verband met "collaboratie" met Israël.

Te oordelen naar de reactie van de PCHR, is zij niet tegen bestraffing van Palestijnen die Israël helpen. Zij is alleen geen voorstander van de doodstraf.

De regering-Biden heeft besloten de financiële hulp aan de Palestijnen te hervatten, in de hoop dat zij naar de onderhandelingstafel met Israël terugkeren. Maar hoe kan Mahmoud Abbas terugkeren naar de onderhandelingstafel met Israël als hij Palestijnen naar de gevangenis stuurt omdat ze land of huizen aan Joden proberen te verkopen?

In het quixotische scenario dat Abbas of een andere Palestijnse leider ooit een vredesverdrag met Israël zou ondertekenen, zou hij door veel Palestijnen ervan worden beschuldigd een verrader te zijn, waarop de doodstraf staat, wegens "uitverkoop" aan de Joden. Abbas zou ook van verraad worden beschuldigd omdat hij de Palestijnse droom zou hebben opgegeven om "heel Palestina te bevrijden, van de Jordaan tot aan de Middellandse Zee". Bovendien, wee hem bij zijn aankomst in de Gazastrook, waar hij zonder twijfel terecht zou staan wegens "collaboratie" met Israël.

Zoals gezegd, voor Hamas en veel Palestijnen is vrede met Israël of enige vorm van "samenwerking" met de "zionistische vijand" een daad van verraad die met de dood wordt bestraft.

Abbas wordt er reeds van beschuldigd een verrader te zijn vanwege de veiligheidscoördinatie tussen de veiligheidstroepen van de Palestijnse Autoriteit en de Israëlische autoriteiten op de Westelijke Jordaanoever.

Zolang de PA en Hamas Palestijnen straffen die samenwerken met Israël of bereid zijn onroerend goed te verkopen aan Israëlische joden - vaak door veroordelingen tot dwangarbeid of de doodstraf - zou de hoop om het "vredesproces" nieuw leven in te blazen, helaas een jammerlijke verspilling van tijd en moeite zijn.

De vonnissen tegen de "landhandelaars" op de Westelijke Jordaanoever en de vermoedelijke "collaborateurs" in de Gazastrook tonen aan dat de Palestijnen nog steeds ver verwijderd zijn van de aanvaarding van Israël, laat staan dat zij er vrede mee willen sluiten.

De vonnissen zijn het zoveelste bewijs van hoe de Palestijnse leiders hun volk blijven radicaliseren tegen Israël - tot het punt dat geen enkele Palestijn die in leven wil blijven ooit zou beweren dat hij of zij vrede wil sluiten met Israël of het hele land wil erkennen als iets anders dan in alle opzichten volledig Palestijns.

Khaled Abu Toameh is een bekroond journalist, gevestigd in Jeruzalem.

Vertaling door W.J. Jongman en H. Sleijster

© 2021 Gatestone Institute. Alle rechten voorbehouden. De artikelen hier afgedrukt geven niet noodzakelijkerwijs de standpunten weer van de vertalers of van Gatestone Institute.

Bron: Why Palestinians Cannot Make Peace with Israel :: Gatestone Institute