www.wimjongman.nl

(homepagina)


Gaza herbouwen - waarom?

Door Abraham H. Miller - 1 juli 2021

Bijna iedereen die de gebeurtenissen in het Midden-Oosten volgt, gelooft dat het staakt-het-vuren dat door de regering Biden aan Israël is opgelegd, niet langer dan drie of vier jaar zal duren; als het al zo lang duurt voordat de Iraanse raketten van Hamas weer vanuit Gaza worden gelanceerd.

Dus waarom zou Amerika moeten opdraaien voor de wederopbouw van Gaza als de volgende ronde van willekeurige raketaanvallen door Hamas en de reactie van Israël met tactische luchtaanvallen onvermijdelijk is?

Sinds Israël Gaza in 2005 verliet, zijn er bijna elk jaar ofwel grote gevechten geweest, ofwel kleine schermutselingen. Het patroon is bekend. Hamas vuurt lukraak Qassam-raketten af op Israël, ontvoert Israëlische soldaten, of organiseert een militaire aanval aan de grens, en Israël antwoordt met artillerie, luchtaanvallen, of grondaanvallen, en soms alle drie.

De daaropvolgende wapenstilstanden "fragiel" noemen is een understatement. Het meest recente staakt-het-vuren zal in het geheel niet anders zijn.

Israël stemde in met het huidige staakt-het-vuren onder druk van de regering Biden. Het is geen geheim dat Israël de gevechtscapaciteiten van Hamas verder wilde aantasten, maar daarvan werd weerhouden.

Iran zal raketten leveren aan Hamas, waaruit blijkt dat de wens van Hamas om de Israëli's het leven zuur te maken en het belang van Iran om voet aan de grond te krijgen in de regio samenvallen.

Zij die naïef Iran als sjiitisch en Hamas als soennitisch beschouwen, begrijpen niet welke antipathie de Iraniërs tegen de Israëli's koesteren. De vijand van mijn vijand, zo luidt het spreekwoord in het Midden-Oosten, is mijn vriend.

Maar het klassieke geval van naïviteit gaat naar de regering Biden, want wat gebouwd wordt zal niet alleen vernietigd worden; er is ook geen enkele manier waarop de Amerikanen kunnen garanderen dat bouwmaterialen voor humanitaire doeleinden niet zullen worden omgeleid naar de oorlogsmachine van Hamas. Per slot van rekening hebben de Israëli's lange tijd toegestaan dat konvooien geladen met draad en beton Gaza binnenkwamen, slechts om als resultaat te zien dat een netwerk van tunnels werd ontworpen om Israël te infiltreren en haar burgers te ontvoeren of te vermoorden.

Het "idiote idee" van de regering-Biden om Gaza weer op te bouwen, roept ook een aantal diepgaande binnenlandse problemen op. Zijn er in onze eigen grote steden geen gebieden waar armoede en dakloosheid heersen en die dringend herbouwd moeten worden?

Schattingen van het aantal daklozen zijn moeilijk te verkrijgen, maar het Department of Housing and Urban Development schatte in 2019 zo'n 630.000 daklozen, waarvan zo'n tien procent veteranen waren, mannen en vrouwen die zich voor dit land hebben opgeofferd.

Californië trekt, vanwege haar warme klimaat daklozen aan, en de meeste dakloze veteranen. De verspreiding van daklozen langs de Interstate 80, die van Oakland naar Berkeley loopt, is zo prominent dat het op het kruispunt van University Avenue zelfs een naam heeft - het Seabreeze-kampement.

De gemeenschap bestaat uit geïmproviseerde schuilplaatsen en dunne tenten. Het genereert tonnen afval en is een broedplaats voor ziektes.

De creatieve mensen van Berkeley hebben gesproken over de bouw van een permanente schuilplaats daar met kwaliteitstenten, stromend water, toiletvoorzieningen en vuilniscontainers. Het is geen oplossing, maar het zou een drastische verbetering zijn.

Dit alles kost geld, en hoewel er geen twijfel bestaat over de goede bedoelingen van de burgers van Berkeley, is er niets gebeurd, behalve wat periodieke schoonmaakbeurten van het terrein.

Ten zuiden van het Seabreeze-kampement in het naburige Oakland, niet ver van waar Kamala Harris als kind woonde, is een grote populatie daklozen, voornamelijk zwarten, waarvan een aanzienlijk deel ontheemd is geraakt door de hoge huren omdat huizen duurder werden. Oakland pakt dit aan door de daklozen op gezette tijden op te jagen en de schamele bezittingen en het onderdak dat ze hebben te vernietigen. Naarmate het aantal daklozen in Oakland is toegenomen, is de stad minder tolerant geworden.

Omdat het in Californië te duur is geworden om mensen blijvend op te sluiten, kunnen die mensen na hun vrijlating vaak nergens anders heen dan naar plaatsen als de straten van Oakland en Seabreeze.

Als de regering-Biden iets opnieuw wil opbouwen, is er genoeg behoefte in Amerikaanse steden wat de komende drie tot vier jaar niet zal worden verwoest.