Dit is hoe de conservatieven van het internet worden gewist

En dit is hoe we het kunnen veranderen.

Door Daniel Greenfield - 13 jan. 2021

Twee bedrijven, Google en Apple, hebben elk ongeveer de helft van de smartphonemarkt in handen. Dus toen de twee bedrijven een zet deden tegen Parler, het conservatieve social media-alternatief, heeft dit de app effectief uit zijn bestaan gewist. Een derde lid van het FAANG Big Tech consortium, Amazon, dat Parler van de Amazon Web Services (AWS) heeft gedeplatformeerd, was ook van de partij.

AWS controleert een derde van de cloudmarkt. Microsoft en Google staan op de 2e en 3e plaats.

Het blokkeren van een app doodt een sociale netwerkdienst niet permanent, hoewel het een structureel nadeel is, maar Apple en Google kunnen sites als onveilig markeren via hun browsers.

Google's Chrome beheerst 45% van de browsermarkt in Amerika, terwijl Apple's Safari iets minder dan 40% heeft. Hoewel browser-markeringen op dit moment nog kunnen worden omzeild, zou dit toch een verder structureel nadeel opleveren, waardoor mensen minder geneigd zouden zijn om de dienst te gebruiken, en er is niets dat Apple en Google ervan weerhoudt om de toegang tot een conservatieve site permanent te blokkeren.

Er zijn andere browsers, maar Google en Apple kunnen elke browser uit hun app stores schoppen die niet voldoet aan een bloklijst van 'onveilige' sites, waardoor de potentiële browseropties nog verder worden beperkt.

Met desktops en laptops kunnen Microsoft en Apple de toegang tot sites op het niveau van het besturingssysteem blokkeren met behulp van hun ingebouwde antivirussoftware. Dat kan ook worden uitgeschakeld. Voorlopig.

Google controleert meer dan 80% van het zoekverkeer. Facebook controleert zo'n 80% van de sociale media. Het kan voor elke site die probeert nieuwe gebruikers aan te trekken, bijna fataal zijn om van de lijst te worden geschrapt en te worden gedeplatformeerd.

Sommige conservatieven hebben de illusie van alternatieven door kleinere bedrijven, maar in de oligarchie zijn kleinere bedrijven meestal direct of indirect afhankelijk van diensten van Big Tech.

DuckDuckGo levert bijvoorbeeld zoekopdrachten van Microsofts Bing. Ook veel kleinere alternatieve bedrijven zijn afhankelijk van Big Tech-spelers. De kleine bedrijven waar de conservatieven hun toevlucht toe nemen zijn nog steeds afhankelijk van de infrastructuur van de grote spelers en kunnen gemakkelijk onder druk gezet worden om zich aan te sluiten bij hun boycot of hun eigen diensten te laten afsluiten door de Big Tech-oligarchie.

Er zijn omleidingen voor dit alles, maar bij een bezoek aan een conservatieve site verandert dit in het equivalent van het gaan naar een clandestine partij, waardoor een groot deel van de potentiële gebruikersbasis wordt geëlimineerd.

Sites kunnen ook worden verpletterd op het niveau van het domein, waardoor ze naar het duistere web worden verbannen.

Als conservatieven die informatie verspreiden net zo bezwaarlijk worden als de Chinese politieke dissidenten die de Grote Firewall omzeilen, wat blijft er dan over van de conservatieve beweging online?

Er zullen meer gefabriceerde noodsituaties nodig zijn om sommige van deze opties te ontsluiten, maar er zou weinig twijfel over moeten bestaan dat dit het geval zal zijn. De Democraten en hun mediabondgenoten hebben de dreiging van "desinformatie" uit het niets uitgevonden en kunnen nog steeds niet goed uitleggen wat het betekent. Maar ze hebben het met succes gebruikt om hun politieke tegenstanders massaal online te zuiveren.

Een gewelddadige botsing of een willekeurige schietpartij door een onstabiele man zal een ander censuurniveau ontgrendelen. Maar het kan net zo goed een andere conservatieve politicus zijn die wint als hij zou moeten verliezen.

Directe deplatformering is slechts het grofste middel. Krachtige campagnes hebben doelgerichte reclame- en betaalmogelijkheden voor conservatieve sites. Google, nogmaals, controleert 37% van de digitale advertentiemarkt. Betalingsopties aan de top worden gecontroleerd door hetzelfde oude team van spelers. Dat is wat er gebeurde toen het David Horowitz Freedom Center werd afgesneden door Visa en Mastercard.

De 'killer app' zal echter geen directe internetcensuur zijn, maar een bedrijfscultuur van annuleren.

In plaats van dat Facebook je post verwijdert, word je verhinderd je post te plaatsen. Als je een klein bedrijf hebt, zullen grotere leveranciers en bedrijven niet meer met je werken. Als je lid bent van een beroepsvereniging, word je ontslagen. Als je bedrijf een licentie nodig heeft, verlies je die.

Dit is geen paranoïde fantasie. Het gebeurt nu.

In november schreef ik over hoe de National Association of Makelaars in Onroerend Goed haar regels had aangepast om leden uit de zaken te dwingen te berichten vanwege hun social media.

"Betekent dit niet dat als ik mijn mening online plaats en iemand is het er niet mee eens, dat ik mijn lidmaatschap kan verliezen en uit het bedrijf kan worden gezet?" vraagt de NAR FAQ.

Dat is niet een geïsoleerd beleid. Soortgelijke bewegingen zijn aan de gang in verschillende beroepsverenigingen die politiek incorrecte opvattingen als een schending van professionele verplichtingen behandelen. Annuleringscultuur is geen nieuw fenomeen, maar dit is de industrialisering van de annuleringscultuur die het van een geïsoleerd fenomeen naar een collectief systeem van handhaving brengt, zoals China's sociale kredietscore.

Dit omvat het monitoren van sociale-mediaprofielen en het markeren van werknemers, huurders of bedrijven met conservatieve opvattingen als een potentieel risico.

Yelp heeft reeds een gelijksoortig programma geïmplementeerd voor enkele eetgelegenheden. Hij is niet alleen.

De Big Tech censuur is een symptoom van een veel groter probleem, namelijk de criminalisering van conservatieve opvattingen binnen de bedrijfswereld. Het FAANG-blok heeft het voortouw genomen, maar de grote bedrijven zijn langzaam naar links gekanteld. De gigantische multinationals zijn de ergste overtreders, althans als het gaat om publieke deugdzaamheidsignalen, en ze hebben een groot deel van de economie in handen.

De conservatieven hebben de bedrijven nooit gevraagd om hun politieke standpunten over te nemen. De linkse partijen hebben het verplicht gesteld en hebben van buitenaf en van binnenuit druk uitgeoefend om het te laten gebeuren.

Daarom hebben ze gewonnen. Daarom verliezen de conservatieven.

De linkse partijen namen de academische wereld en de culturele industrie over door netwerken van binnenuit te organiseren en vervolgens hun eigen leiderschap en institutionele ideologieën op te leggen die hun opvattingen verplicht stelden en geen ruimte lieten voor meningsverschillen, terwijl de conservatieven er niet in slaagden om een gemeenschappelijk front tegen hen te organiseren.

De naamgeving van grote conservatieve musici en filmsterren was eenvoudig. Noem er nu een. Onder de 40.

Dezelfde overname gebeurt in een langzamer tempo binnen de bedrijfswereld, gesteund door diversiteitsquota en sociale verantwoordelijkheidsverklaringen. Ik heb hier uitvoerig over geschreven in mijn Freedom Center pamflet, Thought Control, Inc, en internetcensuur is een symptoom van die dreiging.

De hele dreiging zal de conservatieven uit het internet en uit het openbare leven wissen.

Kunnen de conservatieven onder deze omstandigheden invloed uitoefenen, campagne voeren en verkiezingen winnen? Het eindspel hier is het elimineren van conservatieven als een zinvolle politieke kracht in Amerika.

Dat is de omvang van de dreiging. De conservatieven hebben het te lang genegeerd. En zelfs nu onderschatten ze de omvang van de strategie om hen uit de markt van de ideeën te halen.

Maar Big Tech is niet zo krachtig als het lijkt. Het is kwetsbaar en het maakt zich zorgen.

Daarom wachtte Big Tech tot het zeker was dat de Senaat in de handen van de Democraten zou zijn voordat het zijn grote stap tegen Trump maakte. Dat is zwakte, geen kracht.

President Trump dwingen was een prioriteit voor Big Tech, niet alleen om politieke, maar ook om economische redenen. De Trump-regering was de eerste die agressief achter Google en Facebook aanging op antitrust-gronden. Het is geen toeval dat Google een donor is van het Biden Inauguratie Committee.

President Trump was de eerste GOP-president die stopte met het zijn van een goedkope deelnemer. Republikeinen, zelfs sommigen in de MAGA-klasse, zijn gelukkig met gunstige wetgeving voor bijdragen met economische belangen, van Big Tech tot aan de media, die de conservatieven haten.

De handel in wetgeving van de Democraten voor deze bijdragen, daarvoor eisen ze ook politieke trouw.

Wanneer de bedrijven werknemers van de Democraten inhuren, krijgen zij lobbyisten voor hun bedrijfsbelangen die de nog linksere politieke agenda's doorduwen, maar wanneer de bedrijven Republikeinen inhuren, is alles wat zij krijgen lobbyisten die het feit negeren dat de belangen die zij vertegenwoordigen slecht zijn voor conservatieven.

De linkerzijde begreep dat het bedrijfsbeleid nationaal beleid is. Hun leden keurden conservatieve boycots van bedrijven goed die zich immoreel gedragen, net toen de conservatieven besloten om ze in de steek te laten. Links koos voor merken op basis van hun politiek, terwijl de conservatieven geen idee hadden wat de politiek van hun kabelmaatschappij of ontbijtgranen was. Daarom werd de ondernemingspolitiek links.

Gekozen ambtenaren van de Democraten helpen bedrijven die hun mening delen en kwetsen degenen die dat niet doen. Republikeinen helpen bedrijven die hen geld geven, zelfs als ze ondertussen de conservatieven verpletteren.

En als dat niet verandert, zullen er minder Republikeinen en veel minder conservatieven zijn.

De enige manier waarop het gaat veranderen is als de conservatieven ophouden met aandacht te besteden aan wat hun gekozen ambtenaren zeggen en beginnen met aandacht te besteden aan wat ze doen namens de lobbyisten.

De strijd om het bedrijf is, in tegenstelling tot de academische wereld en de media, geen verloren zaak. Maar het moet eigenlijk nog gevochten worden. En één van de beste instrumenten voor die strijd is het dupliceren van de infrastructuur van de linkerzijde voor het monitoren van de interacties tussen politici en bedrijfsbelangen, en het eisen dat de politici conservatieven vertegenwoordigen, niet alleen hun campagne-schatkist, met bedrijven.

De conservatieven zien het gemeenschappelijke landschap als een vormeloze vrije markt, terwijl links vriendelijke en onvriendelijke bedrijven ziet. Na generaties van dit alles is de markt veel linkser en veel minder vrij geworden. De conservatieven hebben een beter antwoord nodig op deze crisis dan de oude beweringen over hun inzet voor een vrij systeem dat in de academische wereld en de media heeft gefaald.

In plaats daarvan moeten de conservatieven misschien op dezelfde manier naar de bedrijven gaan kijken, door de politieke macht te gebruiken om bedrijven onder druk te zetten om conservatieve standpunten in te nemen, conservatieve prioriteiten te financieren en de burgerrechten van de conservatieven te beschermen, terwijl ze de zakelijke belangen van bedrijven die dienen als de belangrijkste financiers van linkse agenda's en de conservatieve burgerrechten ontkennen, verlammen.

Stel je voor dat Republikeinse wetgevers daadwerkelijk gebruik maken van overheidscontracten, copyrightwetgeving en regulerend toezicht om zinvolle culturele concessies te verkrijgen, in plaats van alleen maar campagnebijdragen krijgen, van AT&T, Disney en Facebook: om maar een paar voorbeelden te noemen.

Als je je een land wilt voorstellen waar conservatieven niet alleen vechten in een achterhoedegevecht tegen een opgaande radicale beweging die alles overneemt, dan is dat de plek om te beginnen.

Dit kan sommige vrijemarktfundamentalisten als een anathema beschouwen, maar een beter woord is overleven.

Er is niets vrijs aan een markt die gecontroleerd wordt door een Big Tech oligarchie, een handvol multinationals en ketengiganten, en collectieve fronten voor Chinese zakelijke belangen.

De enige manier om de markt te 'bevrijden' is om deze opener te maken door de oligarchie af te breken.

Facebook- en Twittercensuur is misschien wat de conservatieven meteen zien, maar het grote plaatje is het wegvagen van het conservatisme als een beweging uit Amerika.

Dat hoefde niet te gebeuren. Nog steeds niet.

De conservatieven hebben hun greep op veel belangrijke instellingen verloren, maar ze hebben nog steeds voet aan de grond in de politieke macht. De vraag is of ze het willen gebruiken voordat ze dat ook verliezen.

Bron: This Is How Conservatives Get Erased From the Internet | Frontpagemag