Oorlogen - zichtbaar en onzichtbaar, deel 3

Dit is het laatste deel van een driedelige serie. Zie deel I: HIER en deel 2: HIER.]

In het midden van een oorlog met een onzichtbaar virus dat in staat is om de hele natie neer te halen, wordt de Amerikaanse opperbevelhebber geconfronteerd met een achterhoedegevecht om zijn gezag te ondermijnen, hem af te schilderen als een vijand, en zijn inspanningen te verlammen om ons te verdedigen tegen de aanval. Deze tweede oorlog wordt uitgevoerd door de leiders van de Democratische Partij, die de afgelopen drie jaar het presidentschap van Trump hebben gesaboteerd en zijn verwijdering hebben beraamd.

De belangrijkste focus in deze campagnes was de retoriek en het karakter van de president, die hem demoniseerde als "ongeschikt voor het ambt," "racistisch," "incompetent" en een "bedreiging voor de nationale veiligheid". Terwijl deze en andere wilde klachten onmisbare wapens zijn in de pogingen hem te vernietigen, legt hun inzit in de oorlog tegen het virus een veel diepere breuklijn bloot in het politieke lichaam, één die de toekomst van de natie bedreigt.

Mark Cuban is een zeer succesvol ondernemer en was in 2016 een groot voorstander van Hillary Clinton en tegenstander van Trump. Een week voor de verkiezingen noemde hij Trump "een bedreiging voor de aandelenmarkt" en binnen enkele maanden na zijn presidentschap verklaarde hij dat Trump "geen leiderschapskwaliteiten" had. Maar blijkbaar heeft Trumps prestatie hem ertoe aangezet om zijn beoordeling te veranderen. In het midden van de coronavirus epidemie gaf de Cuban een interview aan The Daily Caller waarin hij zei dat Trump "al het krediet in de wereld" moest krijgen voor zijn behandeling van de pandemie.

Niet zo de Cubans kandidaat, Hillary Clinton, die bezig was met het aan de kaak stellen van Trump als een racist en alle lof toezwaaiend aan de communistische dictatuur van China voor haar gedrag. Of presidentskandidaat Joe Biden, die hem aanviel als een hysterische xenofoob voor het verbieden van het inreizen vanuit China, en hem vertelde om "te zwijgen" d.w.z., stil te zijn in het midden van de strijd omdat hij zo onwetend en incompetent was.

En ook niet zo als de Machiavellistische leider van de impeachment-campagne, Nancy Pelosi, die Trump beschuldigde van het doden van mensen door naar verluidt het gevaar van het virus te ontkennen en vervolgens te falen in het leveren van vitale medische apparatuur. Ze besloot haar aanval door niet zo subtiel te dreigen met het heropenen van een aanklacht om hem te straffen voor zijn misdaden.

De achterbakse aanvallen van deze figuren en hun progressieve bondgenoten en de Democratische leiding, kwamen voort uit een veel diepere bron van vijandigheid tegen Trump en zijn volgelingen dan de bezwaren tegen taal of manieren, of andere vermeende karakterfouten zouden kunnen opleveren. Die bron was het feit dat Trump zich het symbool had gemaakt van een Amerika dat de Democratische Partij was gaan verachten. Deze anti-Amerikaanse vijandschap werd volledig uitgedrukt door Beto O'Rourke bij een van de primaire debatten van de Democraten, die niet werd aangevochten door een van de negen andere top kandidaten van de Democraten:

Racisme in Amerika is endemisch. Het is fundamenteel. We kunnen de oprichting van dit land niet op 4 juli 1776 markeren, maar op 20 augustus 1619, toen de eerste gekidnapte Afrikaan tegen zijn wil naar dit land werd gebracht. En in slavernij, en als slaaf, bouwde hij de grootsheid en het succes en de rijkdom op waar noch hij, noch zijn nakomelingen ooit ten volle aan zouden kunnen deelnemen en van zouden kunnen genieten.

Niet alleen werd deze reeks van historisch ongeletterde laster niet aangevochten door een van de Democratische leiders op het podium, het was ontleend aan The New York Times' "1619 Project", een sinister schema gesteund door de redactie van de Times, en het geesteskind van een racistische, pro-Castro Times stafmedewerker. Het project was duidelijk ontworpen om Amerika met pek en veren te besmeuren als een "blanke suprematie"-natie die gebaseerd is op slavernij, en om haar traditionele inspirerende erfgoed als een natie die toegewijd is aan het bereiken van gelijkheid en vrijheid, wat het zeer zeker deed, te vervangen. Dankzij de transformatie van de Amerikaanse K-12 scholen in indoctrinatiecentra voor links - een speerpunt van de Democratische lerarenvakbonden - is dit verachtelijke leerplan goedgekeurd en al in 3500 klaslokalen verspreid over alle vijftig staten.

De haat van de Democraten tegen Trump is in de kern een haat tegen zijn patriottisme - dat door de Democraten als "wit nationalisme" wordt bespot. Het is haat voor zijn trots op Amerika, zijn belofte om de Amerikaanse grootsheid te herstellen en Amerika op de eerste plaats te zetten in zijn prioriteiten als Amerika's opperbevelhebber. Het wordt weerspiegeld in de tolerantie van de Democratische Partij voor anti-Amerikaanse, levenslange aanhangers van communistische dictators en communistische doelen zoals Bernie Sanders, in hun aanvallen op Amerikaanse bedrijven en miljardairs, in hun veronachtzaming van de Amerikaanse veiligheid aan de grenzen, en in hun bereidheid om Amerika-hatende, terrorist-ondersteunende antisemieten zoals Ilhan Omar te omarmen en haar de hoogste veiligheidsmachtigingen te geven, en in hun verlangen naar communistische plannen om hele industrieën te nationaliseren en/of te vernietigen, en om een totale overheidscontrole van de gezondheidszorg op te zetten die elke Amerikaan onder de duim van Washington plaatst.

Maar nog veelzeggender dan hun destructieve en gevaarlijke beleidsvoorstellen, is hun bereidheid om een wettig gekozen president te ondermijnen en te dwarsbomen, hun allianties met haatdragende radicalen als Sanders, O'Rourke, Harris, Booker en Warren, is hun aanval op de constitutionele pijlers van de Amerikaanse democratie.

De politieke orde van Amerika is gebaseerd op individuele identiteit, verantwoordelijkheid en vrijheid. Dit is de hoeksteen van de Amerikaanse gelijkheid: dat individuen moeten worden beoordeeld op hun verdiensten en niet op hun geslacht of de kleur van hun huid. Identiteitspolitiek is de tegenpool van dit waardensysteem. Identiteitspolitiek is collectivistisch en racistisch. Het is zo ingebed in de mentaliteit van de Democratische Partij dat Senator Elizabeth Warren tijdens een presidentieel primary-debat, zonder enig zelfbewustzijn, of uitdaging van haar collega's zou kunnen zeggen: "We kunnen niet zomaar zeggen dat het strafrecht de enige keer is dat we over ras willen praten. We hebben rasbewuste wetten nodig."

Het zou moeilijk zijn om een meer anti-Amerikaans sentiment te vinden dan dat. Warren is ook een senaatsleider in de campagne om het kiescollege uit te schakelen, een fundamentele pijler van de wens van de stichter om een "republiek" te vestigen in plaats van een directe democratie. Wat de stichters het meest vreesden was de verdeling van het land in partijgroeperingen en dat de emoties en illusies van het electoraat eraan ten prooi zouden vallen, en zo een tirannie van de meerderheid zou creëren die de minderheid met voeten zou treden - een vrij nauwkeurige samenvatting van de nu al drie jaar durende campagne van de Democraten om een door 63 miljoen Amerikanen gekozen president te weerstaan, te dwarsbomen en te elimineren.

Het kiescollege was een instelling die door de oprichters in het leven was geroepen om compromissen en hoffelijkheid af te dwingen - precies het tegenovergestelde van wat de verdeeldheid zaaiende partij van Pelosi, Schumer en Schiff wilde bereiken, eerst met hun "verzet" tegen Trump, en vervolgens met hun poging - die doet denken aan de heksenprocessen in Salem - om een verkiezing teniet te doen.

De democratische voorstellen om het Hooggerechtshof met links vol te pakken om hun partijbelangen te dienen, om het kiescollege en de Senaat af te schaffen omdat ze "ondemocratisch" en "racistisch" zijn, dat zijn rode vlaggen die we op eigen risico negeren. Samen met de inspanningen van de Democraten om de kiezerswetten uit te schakelen, het onderscheid tussen burgers en niet-burgers te doen vervagen en zo de kiezersfraude aan te moedigen, zijn dit aanvallen op het constitutionele kader dat de oprichters hebben geconstrueerd.

Zo is ook met hun socialistische ambities. In Federalist 10 waarschuwde de hoofdarchitect van de grondwet, James Madison, voor de gevaren van radicale groeperingen en legde uit dat het plan van de oprichters was om hen te dwarsbomen en de nieuwe natie te beschermen tegen "een woede tegen papiergeld, voor de afschaffing van schulden, voor een gelijke verdeling van eigendom, of voor elk ander ongepast of slecht project" - wat vrij goed de agenda's van de Democratische Partij van vandaag samenvat. Daarom haten de Democraten Trump en zijn ze in het midden van de Amerikaanse oorlogen, zowel zichtbaar als onzichtbaar, bereid om de vijanden van Amerika te helpen in binnen- en buitenland.

Oorlogen - zichtbaar en onzichtbaar, deel III