www.wimjongman.nl
Het vasten in de Vijfde Maand - Tishah B'Av*
29 juli 2020 - door Orna Grinman
Vandaag is de negende dag van de maand Av - Tisha B'Av. Door onze geschiedenis heen de slechtste datum in het Joodse collectieve denken, omdat een aantal van de meest gruwelijke gebeurtenissen op die dag plaatsvonden (nou ja, volgens de traditie gebeurde dat tenminste op deze dag, hoewel er geen echte manier is om het te bewijzen).
Op deze dag in:
∴ circa 1312 v.C.: verklaarde God dat de Israëlieten 40 jaar lang in de woestijn zouden blijven, omdat ze ervoor kozen het verslag van de 10 spionnen te geloven, en niet Zijn beloften
∴ 586 vC: werd de Eerste Tempel vernietigd door de Babyloniërs. Het boek Klaagliederen beschrijft hoe Jeruzalem werd veranderd van een plaats van schoonheid in een verlaten weduwe.
∴ 70 nC: werd de Tweede Tempel vernietigd door Titus de Romein.
∴ 135 nC: werd de stad Beitar veroverd door de Romeinen, wat het einde van de Bar Kochva-opstand aangaf; Jeruzalem werd met de grond gelijk gemaakt, om de totale vernietiging ervan te symboliseren.
∴ 1290 nC: Edward, koning van Engeland, beval het doden van vele Joden in zijn koninkrijk en verjoeg de rest.
∴ 1492 nC: De beruchte deportatie van de Spaanse Joden
∴ 1942: De massadeportatie van de Joden van Warschau naar het vernietigingskamp Treblinka
∴ 2005: De gedwongen evacuatie van Gush Katif, een voormalige groep van Joodse nederzettingen die aan de zuidwestelijke rand van Gaza grensde.
Normaal gesproken overspoelen de orthodoxe Joden op deze dag hun plaatselijke synagogen en de Westelijke Muur. Ze zitten op de grond, lezen klaagzangen en vasten - dit is het vasten van de 5e maand waarover Zacharia (8:19) spreekt. Echter, vanwege de Corona-beperkingen, zullen ze het dit jaar niet doen. Toch kunnen we nog steeds bidden dat, terwijl ze nadenken over alles wat onze natie in de loop der jaren heeft geleden, God in hen een oprecht verlangen moge opwekken om Hem te leren kennen.
vasten en bidden bij de Westelijke Muur
Ik ontdekte iets heel interessants over dit vasten. Blijkbaar komen aan het einde van het vasten, orthodoxe vrouwen (meestal sefardische Joden) terug uit de synagoge en beginnen hun huizen ijverig schoon te maken, te poetsen en zelfs de muren opnieuw te schilderen. Waarom? Omdat de natie in het aangezicht van de verwoesting altijd op zoek is naar iets van hoop. En deze vrouwen hopen op de "komst van de Messias", zeggen ze. Ze maken hun huizen schoon ter voorbereiding op Hem, voor het geval dat Hij komt opdagen. Er is zelfs een Talmoedische traditie (tractaat Berachot) die spreekt over de Messias die op die dag wordt geboren.
Veel Joden rouwen om het weduwschap van onze natie (hoewel zij deze term niet gebruiken om de troosteloosheid en verwoesting te beschrijven die wij hebben geleden, is Israël een weduwe, zoals door Klaagliederen 1:1 en Jes. 54:4 beschreven), en eindigen het met een straal van hoop voor de komst van de Messias, niet beseffend dat Hij al in ons midden is.
Ze rouwen, maar ik ben er niet zeker van dat ze het volledig in verband brengen met de reden die deze straf over ons bracht. En ik weet niet zeker of ze werkelijk zijn aangezicht zoeken. Maar ik bid dat iets ouds zich diep in onze nationale slome geest zal roeren, en dat het zal ontwaken. Dat we zullen verlangen om Zijn Joodse Gezicht te zien, zodat dit vasten van de negende van Av inderdaad zal veranderen in vreugde en blijdschap.
Als Israël op uw hart ligt en u uw gebeden namens Israël wilt verrijken, bent u welkom om zich bij ons aan te sluiten terwijl we het volgende bidden:
∴ Dat de weduwe haar man zal willen zien.
∴ Dat onze natie de gerechtigheid zal nastreven en Hem alleen zal aanbidden. De rampen die ons overkomen zijn geen toeval. God heeft heel duidelijk gemaakt dat dit zal gebeuren als we nalaten om rechtvaardig en eerlijk te handelen en anderen aanbidden naast Hem. We hebben ons doof gehouden, dus Hij heeft Zijn gezicht en Zijn beschermende hand van ons afgewend.
∴ Dat het fysieke herstel van de weduwe Israël zal leiden tot haar geestelijke herstel, dat we ons zullen realiseren dat we een man hebben, en dat we op Hem kunnen leunen voor bevoorrading en veiligheid.
∴ Dat de natie de schaamte van haar jeugd zal vergeten en zich het verwijt van ons weduwschap niet meer zal herinneren, maar de naam van onze Echtgenoot en Maker - de Heer der Hoeders, haar Verlosser - zal aanroepen (Jes. 54: 4-8).
[Opmerking vertaler: het tweestammenrijk is nog steeds de vrouw van God, er is geen scheidingsbrief Jes.50:1. Wel een verstoten vrouw.]