De sleutels tot het Koninkrijk

Er zijn een aantal grote groepen en denominaties binnen het Christendom die de vervulling van de Bijbelse profetieën met betrekking tot een letterlijk eindtijdkoninkrijk op aarde, dat door Christus wordt geregeerd, ontkennen, en deze groepen worden gewoonlijk op één hoop gegooid onder de algemene noemer van het amillennialisme (d.w.z. geen duizendjarig koninkrijk). Het zou gaan om de rooms-katholieke kerk, de oosters-orthodoxe kerk, de anglicanen, de methodisten, de lutheranen en een aantal andere kerken. Deze groepen hebben de neiging te geloven dat het "koninkrijk" waarover in het Nieuwe Testament wordt gesproken, niets anders is dan dat Christus in de huidige tijd in de harten van de gelovigen "regeert", of iets in die richting.

In de gedachten van deze mensen grenst het aan ketterij om de Bijbel zo letterlijk te nemen als het gezond verstand en de context toelaten en er schaamteloos vanuit te gaan dat God werkelijk zegt wat Hij bedoelt en wat Hij zegt. Als gevolg hiervan hebben alle dingen die eschatologisch zijn de neiging om veilig te worden geallegoriseerd tot een smakelijke puree die gegarandeerd niet zal laten schrikken of beledigen, en het leven gaat als normaal door zonder al die eindtijdwaanzin die de pretribulationele premillenniale dispensationalisten binnensmokkelen (en met zo'n etiket, wie kan het hen kwalijk nemen dat ze zo naar zulke mensen kijken).

Er zijn echter veel andere groepen die wel een aards koninkrijk zien dat door Christus wordt geregeerd in onze toekomst, maar die het idee hebben gecultiveerd dat in plaats van dat Christus terugkeert om dat koninkrijk helemaal te zullen vestigen, Hij de Kerk nodig heeft om op aarde te blijven werken om het zo voor Hem te vestigen.

Wij zijn immers het 'zout en licht', nietwaar?

Zij zijn ervan overtuigd dat de gelovigen in het kerkelijk tijdperk de wereld zo voor Christus moeten gaan beïnvloeden dat ze deze gevallen, zondige wereld een echte christelijke make-over moeten geven. Zij geloven dat pas wanneer we deze gebroken wereld hebben opgevoed om alle belangrijke aspecten van de samenleving op te snuiven en te verchristelijken, en als datgene wat zij noemen de Zeven Bergen van onderwijs - religie, familie, bedrijfsleven, overheid, kunst en de media - overwinnen, dat Christus dan kan en zal terugkeren als Koning en dat we dat koninkrijk met trots aan Hem kunnen overdragen om te regeren.

Dit soort eschatologisch denken wordt meestal aangeduid als Dominionisme, en hoewel er andere termen zijn zoals Kingdom Now theologie die rondgaat, zal ik niet de moeite nemen om alle varianten af te bakenen, omdat ze allemaal even verkeerd zijn om meestal dezelfde redenen.

Ik heb al eerder geschreven over de fouten van het Dominionisme of de Kingdom Now-theologie, maar onlangs heeft de Heer mij een aantal dingen in de Schrift laten zien die ik nooit bewust op die specifieke manier had overwogen. Ze kwamen er specifiek op neer dat het de taak van de Kerk is om op aarde te blijven om de samenleving te kerstenen, totdat die geschikt is voor Christus om terug te keren en te regeren. Met andere woorden, Hij liet me een aantal van wat ik graag de 'sleutels tot het koninkrijk' noem, of kernpunten, zien, die effectief uit de Schrift aantonen dat het alleen Christus is die zijn koninkrijk zal vestigen, en dat het niet afhangt van het feit of de Kerk erop uitgaat om enige vorm van 'bergen' te veroveren.

Er zijn talrijke leerstellingen in de Schrift die, als we ze samen nemen, het nauwelijks duidelijker kunnen maken dat Christus op een bepaald moment in de toekomst zal terugkeren om zijn letterlijke, fysieke koninkrijk op aarde te vestigen. Om precies te zijn, na een zeven jaar durende periode van oordeel, bekend als de Verdrukking, waarin God een gelovig overblijfsel van Israël zal verzamelen en beschermen en de volken van de wereld zal oordelen die hen hebben vervolgd en zijn genade en barmhartigheid hebben afgezworen. Nadat dit oordeel is uitgestort, zal Christus fysiek terugkeren naar de aarde met de Kerk achter zich aan om Zijn letterlijk koninkrijk gedurende duizend jaren te vestigen. En de verheerlijkte Gemeente zal helpen bij het bestuur van dat koninkrijk, samen met de herrezen heiligen uit het Oude Testament.

Ik heb de laatste tijd gelezen hoe het dominionisme in de Verenigde Staten snel aan kracht wint, vooral onder conservatieve Republikeinen (en vooral in de staat Texas). Een groeiend aantal prominente politieke leiders, waaronder Lt. Governor of Texas Dan Patrick, Sen. Ted Cruz (R-TX), voormalig Texasgouverneur Rick Perry, Rep. Michelle Bachmann (R-MN) en anderen behoren tot de Dominionistische gelederen.

De ware aard van wat zulke spraakmakende gelovigen zoeken, zou voor alle gelovigen verontrustend moeten zijn, want dat is wereldse macht. En dat is een probleem.

Vergis je niet: Wanneer de Kerk op zoek is naar wereldse macht, wordt zij weggelokt van haar primaire missie om het evangelie te verkondigen en om te proberen iets te doen waartoe zij noch geordend, noch gemachtigd is.

En de afwijkende, Schriftuurlijke, evangelie-verstikkende resultaten kunnen in één enkel vierletterig woord worden gevangen:

In dit artikel wil ik drie Schriftuurlijke punten bespreken die ik nog nooit in dit bijzondere licht had gezien, en die elk voor zich het idee ontkrachten dat de Gemeente op aarde zal blijven zodat ze de Zeven Bergen van de maatschappij kan gaan veroveren, of op een of andere manier het koninkrijk van Christus voor Hem kan vestigen, terwijl Christus dan terugkeert om dat koninkrijk van ons te ontvangen, om pas te regeren nadat wij dat hebben gedaan.

Ik geef je een eerlijke waarschuwing: Ik ga dit punt eerst bespreken omdat je het misschien een klein beetje een slogan vindt. Maar hou vol, ik denk dat je het er uiteindelijk mee eens bent dat het de moeite waard was.

In het boek Genesis maakt God een onvoorwaardelijk verbond met Abram (later veranderd in Abraham). Dat wil zeggen, het hangt af van Gods getrouwheid alleen als een verbondsonderhoudende God en het hangt niet af van de gehoorzaamheid of het gedrag van Abraham of zijn zaad. Het Abrahamitische Verbond omvat beloften van land (Gen. 15:18-21), zaad (Gen. 15:4-5; 22:17), en zegeningen (Gen. 15:1).

Het Land-Verbond, door sommigen het Palestijnse Verbond genoemd (sorry, ik kan het niet), is eigenlijk een apart verbond op zich volgens Deuteronomium 29:1. Het Land-Verbond belooft aan Israël een landstreek die zich uitstrekt van Egypte tot Irak, en het wordt in Deuteronomium 29-30 opnieuw versterkt.

In die hoofdstukken wordt gesproken over de toekomstige verspreiding van Israël naar de vier hoeken van de wereld, en over hun eschatologische samenkomen terug in het land dat God hen beloofd heeft als ze met heel hun hart naar Hem zouden terugkeren (wat duidelijk nog niet gebeurd is). Dit komt overeen met het gelovige Joodse overblijfsel (Zijn "uitverkorenen", wat eenvoudigweg "uitverkorenen" betekent en niet altijd uitsluitend naar de Gemeente verwijst), dat bij de Wederkomst terug naar Israël zal worden verzameld om in het koninkrijk te worden ingevoerd. Deze eindtijd-bijeenvergadering van Israël vanuit "de vier windstreken" waar God hen heen zou verstrooien, wordt herhaaldelijk geprofeteerd in het Oude Testament (Deut. 30:3-4; Ezech. 11:13-21; Jes. 10:20-22; 11:11-12; 27:12-13; 43:5-10; Hosea 3:5), en Jezus beschrijft de directe vervulling ervan bij de Tweede Wederkomst in Mattheüs 24:29-31.

Voor de zoveelste keer: Jezus kan ons geen grafische beschrijving van de Opname geven in Matteüs 24:29-31. Als dat wel zo was, dan zou het Paulus tot een leugenaar maken omdat hij bijna 20 jaar later de Opname als een 'musterion' introduceerde (1 Kor.15:51). Dat betekent "mysterie/verborgenheid", en in het Nieuwe Testament is een "verborgenheid" iets dat nog nooit eerder is geopenbaard en nu pas door God wordt geopenbaard.

De zaad-beloften omvatten niet alleen talloze nakomelingen van Abraham, maar ook één bepaald zaad (Gen. 3:15; Gal. 3:16) dat uiteindelijk alle beloofde zegeningen aan Israël zou inluiden, evenals zegeningen voor de hele wereld. Dat zou de Messias zijn, de Christus. Dit deel van de belofte wordt later herbewerkt in de vorm van het Davidische Verbond (2 Sam. 7; 1 Kron. 17), en God belooft dat één bepaalde toekomstige nakomeling van David een koninkrijk zou regeren dat zonder einde zou zijn. De belofte dat er uiteindelijk een fysieke nakomeling van koning David zou opstaan die zou leveren wat aan Abraham en zijn zaad en aan David zelf was beloofd, wordt in het Oude Testament vele malen bevestigd (Ps. 89; Jes. 7:14; 9:6-7; Ezech. 34:23; 37:24; Hosea 3:5; Amos 9:11).

De beloften van zegening worden iets verderop uitgewerkt in het Nieuwe Verbond (Jer. 31:31-34), en God belooft dat Hij Zijn wetten in de harten van de Joden zal schrijven, en dat dit verbond een geestelijke wedergeboorte en een universele geestelijke kennis zal voortbrengen, in het Duizendjarige Rijk.

Nu, één ding dat duidelijk moet worden begrepen over het Abrahamitisch Verbond is dat, hoewel het onvoorwaardelijk is, het tot op de dag van vandaag onvervuld is gebleven. Israël heeft eigenlijk nooit al het land bezeten dat God hen beloofd heeft. De meeste schriftgeleerden zijn het erover eens dat er het dichtste bij gekomen zijn onder Salomo, en zelfs toen hadden ze nog niet alles in bezit. En zegeningen? Uhm... ze zijn tweeduizend jaar geleden uit hun land verdreven en naar de vier hoeken van de aarde verspreid vanwege het verwerpen van hun Messias, en zijn sindsdien onder een gedeeltelijke verharding gebleven.

Het enige deel van het Abrahamisch Verbond dat daadwerkelijk is nagekomen is de zaadbelofte, althans in nationale zin. De natie Israël bestaat wel degelijk en bestaat uit miljoenen van de genoemde zaden. In eerste instantie zou men zich kunnen afvragen:

"Onvervuld?! Hoe kan dat? Als dit verbond onvoorwaardelijk is, waarom is het dan niet nagekomen? Slaapt God over dit werk, of wat...? Of misschien werd het van Israël weggenomen en aan 'geestelijk Israël' gegeven en wordt het op een geestelijke manier vervuld door de Kerk. Denk je?

En dominionisten staan als eerste in de rij om dit kleine juweeltje te onderschrijven (of misschien moet ik zeggen als tweede in de rij... vlak achter de rooms-katholieke kerk).

Maar wacht, niet zo snel. Tot nu toe hebben we het Abrahamitische en Davidische Verbonden, die Abraham ontelbare nakomelingen beloofden, en een specifiek gebied voor die nakomelingen om te erven, zegeningen voor de natie Israël en de hele wereld, en een toekomstige nakomeling van David die een letterlijk, fysiek koninkrijk zou regeren waarin de natie Israël en de hele wereld uiteindelijk van deze zegeningen zouden genieten. En met uitzondering van de zaadbelofte blijven de Abraham- en Davidconvenanten onvervuld.

Voordat we verder gaan, moet je één belangrijk aspect van deze verbonden begrijpen, en dat is het onderscheid tussen eigendom en bezit. Het idee is vrij eenvoudig:

Je kunt het volledige, onbetwistbare eigendom van een verbond hebben, maar nog niet volledig genieten van het onvoorwaardelijke bezit van wat het belooft.

Met andere woorden, je kunt een belang hebben in een vakantiewoning, maar het te druk hebben om op vakantie te gaan. De Abrahamitische en Davidische Verbonden zijn onvoorwaardelijk in de zin dat het behoud van het eigendom van de verbonden alleen afhankelijk is van Gods trouw en niet van de prestaties van Israël. Deze verbonden kunnen nooit worden herroepen of van Israël worden afgenomen. Ze kunnen nooit worden herroepen of overgedragen aan een andere partij, want dat zou van God een leugenaar maken. Maar het bezitten en uiteindelijk genieten van de zegeningen die in die verbonden zijn beloofd, is een brandende struik van een andere kleur.

Nadat Hij Mozes had gestuurd om Zijn volk te bevrijden van vier eeuwen slavernij in Egypte, gaf God Israël een ander verbond op de berg Sinaï (Exodus 19-24). In tegenstelling tot het Abrahamitische en Davidisch Verbond is het Mozaïsche Verbond echter voorwaardelijk. God beloofde het volk Israël op alle mogelijke manieren te zegenen als zij Hem zouden gehoorzamen en zich aan de voorwaarden van het Mozaïsche verbond zouden houden. Het Mozaïsche verbond is een "als, dan"-stelling, helemaal:

Met andere woorden, Israël is volledig eigenaar van de Abrahamitische en Davidische Verbonden; maar als zij verwachten ooit volledig bezit te nemen van de beloofde zegeningen in die verbonden en deze te genieten, moeten zij voldoen aan de voorwaarden van het Mozaïsche verbond, ook wel de Wet van Mozes genoemd.

Zoals u ongetwijfeld weet, waren er perioden in het Oude Testament waarin Israël God moedwillig ongehoorzaam was en geestelijk hoererij-gedrag beging dat uiteindelijk resulteerde in de Babylonische gevangenschap in de zesde eeuw voor Christus. Tegen de tijd dat Christus kwam bij het Eerste Advent, waren zij echter al meer dan 500 jaar plichtsgetrouw de Wet van Mozes aan het volgen. Toegegeven, ze zijn er misschien in geslaagd om er een moeras van hypocriet legalisme van te maken, maar ze hadden het tenminste niet opgegeven zoals ze dat in het verleden hadden gedaan.

Maar er is nog een andere eis die in het Mozaïsche verbond wordt gesteld en die door veel studenten van de Bijbel vaak over het hoofd wordt gezien:

Natuurlijk gold dit al vroeg voor Saul en daarna voor David. Maar veel mensen, zelfs veel gerespecteerde commentatoren, lijken te missen dat het ook voor Christus geldt.

...veel mensen gaan ervan uit dat Hij alleen maar refereert aan zaken wanneer Mozes zegt dat God hen in de toekomst een profeet als hem zou sturen (Deut. 18:15-18), wat zeker waar is. Maar vergeet niet dat Mozes hier sprak over Christus en dat de toekomstige koning van God ervoor koos dat Israël verantwoordelijk zou zijn om in gehoorzaamheid aan de voorwaarden van een zeer voorwaardelijk Mozaïsche verbond te gehoorzamen.

Het volle pond: Het is eigenlijk volkomen logisch dat het Mozaïsche verbond voorwaardelijk is, want toen Israël bijeenkwam bij de berg Sinaï om de Wet van Mozes te ontvangen, had God op dat moment alles gedaan wat denkbaar was om zijn volk te laten vertrouwen en geloof in Hem te laten hebben. Hij had hen net op miraculeuze wijze verlost van de slavernij in Egypte; Hij had net de Rode Zee gescheiden om hen op miraculeuze wijze te bevrijden van hun vijanden. God had hen het volle pond gegeven, en op een gegeven moment moesten ze bereid zijn om de HEER hun God te vertrouwen. Net zoals Hij dat vandaag de dag doet, eist God geloof van ons - we komen nergens met God zonder geloof (Hebreeën 11:6). Door hun deel te doen om de voorwaarden van het Mozaïsche verbond te vervullen en te handhaven, stelde God eisen om hun geloof in Hem te laten zien. En Hij beloofde hen te zegenen als ze dat deden, en hen te vervloeken als ze dat niet deden.

Maar heeft Israël tweeduizend jaar geleden Christus gekroond als hun Messias-koning? Nou, niet echt. In plaats daarvan overtuigden zij hun Romeinse meesters ervan om Hem te executeren als een gewone crimineel, als nep, en pompten beschuldigingen van godslastering op (voor het spreken van de waarheid). Maar wanneer het gelovige Joodse overblijfsel dat tot geloof in Christus als hun echte Messias is gekomen, en Hem dan smeekt om hen te redden op het hoogtepunt van de Grote Verdrukking, dan zal Hij dat doen. Hij zal fysiek terugkeren, hun tegenstanders doden, een wereld oordelen die Zijn volk heeft vervolgd en de genade en barmhartigheid van Zijn Vader heeft afgewezen, en dan en alleen dan zal Israël uiteindelijk voldoen aan de voorwaarden van het Mozaïsche verbond:

OK, dus wat zegt dit ons over het idee dat de Kerk op aarde blijft om het koninkrijk te vestigen door onze eigen inspanningen, zodat wanneer we die dingen opgezet en voor elkaar krijgen, Christus terug kan keren om over dat koninkrijk te heersen?

Laten we eerst even recapituleren: Christus kwam tweeduizend jaar geleden om het beloofde koninkrijk aan Israël te geven, en Hij heeft de messiaanse profetie ruimschoots vervuld om te bevestigen dat Hij de keuze van Zijn Vader was om de Troon van David aan te nemen en over dat koninkrijk te heersen. Maar in plaats van Hem als Koning te tronen volgens het Mozaïsche verbond om de beloofde zegeningen te ontvangen, kruisigden zij Hem en haalden zij de beloofde vervloekingen over zich. Het resultaat? Het koninkrijk werd vertraagd, Israël werd aan de kant gezet, de Joden werden verspreid over de hele wereld, zoals voorspeld, en de Kerk werd verwekt. Na de Wederkomst, zeven plus jaren nadat de Kerk allang verdwenen is, zal Israël eindelijk Christus als zijn Koning kronen in gehoorzaamheid aan de voorwaarden van het Mozaïsche verbond, en als gevolg daarvan zal Israëls Koning het langverwachte koninkrijk stichten, zoals God had beloofd.

Nou, dat zie ik gewoon niet, en dat is het hele punt: Dit heeft absoluut niets te maken met de kerk.

Puur en simpel, gesneden en gedroogd. Zoals je misschien al geraden hebt, is de enige denkbare manier om dit alles te forceren door Israël uit de Bijbel af te schrijven en te vervangen door de Kerk, en dan te leren dat alle beloften van God aan Israël nu aan de Kerk (de goede, in ieder geval) worden gegeven en vervuld. Er is geen andere manier, en zelfs dan heeft het een industriële tang nodig om het te laten werken.

Overigens zullen dominionisten en andere gelijkgestemde personen steevast naar Matteüs 21:43 wijzen als het rokende geweer dat hun ketterij ondersteunt:

Maar die rook verdwijnt snel met een klein beetje goed onderscheid. Ik zal het hier niet opnieuw plaatsen, maar ik heb dit punt in een eerder artikel uitvoerig besproken, en in dat artikel laat ik zien dat dit vers niet betekent wat de dominionisten kortzichtig geloven en wanhopig wensen.

In het eerste hoofdstuk van het boek Handelingen zien we dat de discipelen hun laatste gesprek met de Heer voeren voordat hij terugkeert naar de hemel:

De discipelen waren absoluut zeker van één ding: Jezus was de beloofde Messias en zij wisten uit het Oude Testament heel goed dat God het beloofde koninkrijk door de Messias zou brengen. Maar waar ze niet zo zeker van waren, was hoe de dingen zouden verlopen. Dus vragen ze Jezus eenvoudig of Hij het koninkrijk op dat moment gaat vestigen, en Hij vertelt hen gewoon dat het niet aan hen is om de timing van zulke gebeurtenissen te weten, omdat de Vader deze dingen onder Zijn eigen gezag heeft geplaatst.

De discipelen wisten zonder twijfel dat het Jezus was die zijn letterlijke, fysieke koninkrijk op aarde zou vestigen, met het hoofdkwartier in Jeruzalem en vanuit de tempel - niet zij. De taak die hen was opgelegd was om het evangelie van dat koninkrijk te verkondigen aan een verloren en stervende wereld - een taak die uiteindelijk ontelbare miljoenen mensen in dat koninkrijk zou insluiten. Het volgende vers maakt dit glashelder:

Niet om het voor de hand liggende te bekritiseren, maar dit zijn niet dezelfde dingen. Hun taak betrof alleen de vooruitgang van het geestelijke aspect van het koninkrijk - niet de fysieke vestiging van het letterlijke, aardse koninkrijk dat na de Wederkomst zal worden opgezet. De vraag van de discipelen maakt het volkomen duidelijk dat zij begrepen dat het Jezus was die het fysieke koninkrijk zou vestigen... hun enige vraag was: wanneer. Het enige wat de discipelen wilden weten was of Jezus het toen zou doen of in de toekomst.

En merk op dat dit precies is hoe Jezus hun vraag beantwoordde. Zijn antwoord in vers 7 gaat over de timing van deze en de aanverwante gebeurtenissen... of in ieder geval het feit dat de timing niet hun belang was.

Laten we even aannemen dat
de Dominionisten gelijk hebben. Doe
een stapje terug en zeg hallo tegen de
olifant die net de kamer binnenkwam.

Nu willen de dominionisten ons laten geloven dat Christus de bedoeling had dat de discipelen het koninkrijk door hun eigen inspanningen zouden gaan vestigen, en als ze erin geslaagd waren om een gevallen wereld in voldoende mate te kerstenen, en Hij dan zou Hij terugkomen en zij dat koninkrijk met trots aan Hem zouden kunnen overdragen om te regeren.

Hoewel de vraag van de discipelen het overweldigend duidelijk maakt dat ze dat niet dachten en dat ze veronderstelden dat het Jezus was die het koninkrijk zou stichten, laten we er toch eens vanuit gaan dat het eigenlijk Christus' bedoeling was om de discipelen het koninkrijk door hun eigen inspanningen te laten stichten. Laten we aannemen dat Hij echt wilde dat ze de maatschappij in zouden gaan en de Zeven Bergen zouden veroveren en de wereld zouden verchristelijken, en dat Hij niet zou terugkeren om een koninkrijk van hen te ontvangen voordat ze een adequaat werk hadden gedaan en de wereld een volwaardige christelijke make-over hadden gegeven. Met andere woorden...

Ga een stapje terug en zeg hallo tegen de olifant die net de kamer binnenkwam.

Als Jezus de bedoeling had, dat de discipelen het letterlijke, fysieke koninkrijk op aarde zouden vestigen door hun eigen inspanningen, zodat Hij kon terugkeren om het te regeren als ze klaar waren, en de discipelen de indruk hadden dat het Christus was die het koninkrijk zou vestigen (mogelijk op dit moment), dan heeft de olifant een vraag:

"Wacht, jullie hebben het helemaal mis! Het vestigen van het koninkrijk is jullie taak! Je bedoelt dat je de laatste drie en een half jaar met mij hebt doorgebracht, en dat je dat hebt gemist?! Man, hier ben ik, klaar om op te stijgen naar de Vader, en nu kom ik erachter dat jullie geen idee hebben?! Nou, nu heb ik tenminste een kans om jullie domheid recht te zetten voordat ik ga." -- Ga ÍK het koninkrijk oprichten?! Waar hebben jullie het over?! Dat is jullie werk, jongens!! --

De dominionistische doctrine maakt van de scène tijdens de Hemelvaart een eerste eeuwse versie van het spel "Wie het eerst?". Er zijn een aantal gevallen in de Evangeliën waarbij Jezus misverstanden van de discipelen over iets moet rechtzetten, en deze hier zou een van de grootste zijn geweest. Jezus zou grof nalatig zijn geweest... nee, het zou zelfs uiterst onverantwoordelijk zijn geweest als Hij de fout in het denken van Zijn discipelen over iets dat zo fundamenteel belangrijk is als het toekomstige koninkrijk, waar zij deel van zouden uitmaken, en wat de aard van hun aardse zending betreft, niet had gecorrigeerd.

In Openbaring 19 krijgen we een grafische beschrijving van de terugkeer van Christus bij de Wederkomst, samen met een nogal bloederige beschrijving van enkele dingen die Hij gaat doen als Hij hier komt:

Dit laatste punt is het gemakkelijkste van alle omdat het positief van de pagina's van de Schrift afspringt.

Dus wat zien we hier? Zien we een zegevierende Kerk die met vreugde Christus de Koning verwelkomt en trots de teugels van een glimmende, gekerstende wereld overdraagt, waar ze zo hard aan gewerkt hebben om het in goede conditie op te leveren, zodat Hij het kan regeren?

Nou, niet precies. In plaats daarvan zien we Hem met kleren gedrenkt in bloed, en een zwaard dat uit Zijn mond komt om de naties te verslaan - naties die Hij op het punt staat te vertreden in de wijnpers van de toorn van de Almachtige God en te regeren met een ijzeren staf. We zien Hem de Antichrist en de Valse Profeet levend in de vuurzee werpen, en we zien Hem de volken doden die zich hebben verzameld om oorlog tegen Hem te voeren op het hoogtepunt van de Grote Verdrukking, en we zien het gevogelte van de lucht zich tegoed doen aan hun vlees.

Met andere woorden, als Jezus terugkeert, opent Hij een laatste blik van kick-butt-take-namen op een gevallen wereld die Zijn volk heeft vervolgd en Hem volledig heeft afgewezen, en de genade en barmhartigheid van Zijn Vader heeft afgezworen.

Oh, maar wacht eens even... waar is dit glimmende koninkrijk waar de Kerk zo lang aan heeft gewerkt voor Hem om zich te vestigen? Waar zijn de Zeven Bergen van de samenleving die de Kerk in Zijn naam heeft veroverd en voor Hem geschikt heeft gemaakt om te regeren? Waar is de vreugdevolle presentatie van de Kerk van het koninkrijk aan onze geliefde Heer en Koning die nu eindelijk een koninkrijk heeft dat voor Hem geschikt is om te regeren? Waar is de Kerk eigenlijk?

(Hint: Wij zullen hier niet zíjn... wij keren met Hem terug in onze verheerlijkte lichamen).

Een heleboel discussie verder: Het punt is dat als de Kerk op aarde is gebleven om de wereld te verchristelijken zodat Christus terugkeert om erover te regeren, wat betekent dan in hemelsnaam al dat bloed, de ingewanden en gevechten? Wat is er met al het slaan van de naties, het gevogelte van de lucht dat zich vult met hun vlees, enzovoorts? Dat is niet bepaald mijn idee van een vreugdevol feest.

Sorry, maar het klopt niet. Het enige wat ik kan zeggen is dat als de Dominionisten gelijk hebben, Openbaring 19 over een andere planeet moet gaan. Ik zeg dat omdat het vrij duidelijk is dat wat de Dominionisten onderwijzen, lichtjaren verwijderd is van wat duidelijk in Gods Woord staat.

En de laatste keer dat ik keek, was Gods Woord van toepassing op deze planeet.

Niet déze sleutels.

Natuurlijk, de titel van dit artikel klinkt een beetje vreemd, want "sleutels" tot het begrijpen van de aard van het koninkrijk is (en niet is), en hoe het gaat en wordt vastgesteld, is helemaal niet datgene wat de "sleutels tot het koninkrijk" betekent. Zoals u zich wellicht herinnert, wordt de zinsnede "de sleutels tot/van het koninkrijk" genoemd in het Evangelie van Matteüs:

Dus de echte sleutels tot het koninkrijk gaan over het betreden van het koninkrijk, niet over het begrijpen ervan.

Dit wat betreft het idee van een Kerk die op aarde blijft, totdat we er met succes op uit zijn gegaan en het koninkrijk hebben gevestigd, zodat Christus kan terugkeren om er te heersen...

Het kan me niet schelen hoe populair het ook wordt. Het kan me niet schelen hoeveel gouverneurs of luitenant-gouverneurs of congresleden hun gewicht in de schaal leggen. Het kan me niet schelen hoeveel rechtse conservatieven, die ik oprecht bewonder, het publiekelijk of privé omhelzen. Het kan me niet schelen hoeveel kerkgenootschappen het verkondigen of hoeveel dominees het prediken. En de reden dat het me niet kan schelen is omdat het in strijd is met Gods Woord, waarvan de integriteit het belangrijkste is waar ik om geef.

De reden is dat deze doctrine gevaarlijk en schadelijk is voor het lichaam van Christus. Ik kan het niet duidelijker zeggen. Dominionisme is gruwelijk verkeerd, tot op het bot, en dit zijn slechts drie punten uit de Schrift die misschien minder bekend zijn en minder vaak worden onderwezen, maar die dat feit duidelijk ondersteunen.

Geloof me, er zijn nog manden vol met andere.

De leugens van het dominionisme hebben nooit iets bereikt, en zullen dat ook nooit doen, behalve wat ik de vijf D's noem in het artikel waar ik eerder naar verwees:

1. De kerk afleiden van haar primaire doel
2. De Kerk onttrekken aan haar macht en zegen.
3. De kerk brengen in partnerschappen met de wereld.
4. De kerk verdoven met betrekking tot de eindtijdprofetie.
5. De Kerk voorbereiden op de heerschappij van de Antichrist.

Tenslotte heb ik een bekentenis te doen: Ik weet dat het gek klinkt, maar ik kan niet wachten om de blik te zien op de gezichten van de dominionisten na de opname, als ze zich realiseren dat ze verstrikt zijn geraakt in een of andere slechte leer die hen deed geloven dat ze de wereld in de naam van de Heer zouden moeten gaan overnemen om Zijn koninkrijk voor Hem te stichten.

Ik heb het gevoel dat ze een blik van verlichting op hun gezicht zullen krijgen, omdat ze er zachtjes aan herinnerd worden dat Gods manier van doen oneindig veel beter is dan die van de mens. Op ieder en elk moment.

Net als alle andere wedergeboren gelovigen zullen ze natuurlijk dolgelukkig zijn dat ze de sleutel bezitten om het koninkrijk van Christus binnen te gaan, wat de eenvoudige handeling is om het evangelie te geloven en nederig op Christus te vertrouwen voor iemands verlossing.

Maar ik denk dat ze zullen wensen dat ze tijdens hun aardse leven gebruik hadden gemaakt van een aantal van deze sleutels tot het koninkrijk en als gevolg daarvan een goed, bijbels onderbouwd begrip gekregen hadden van hoe het koninkrijk waar ze nu deel van uitmaken, tot stand is gekomen.

Ik ben echter blij te kunnen melden dat ik het geen van hen ooit moeilijk zal maken, en dat zeg ik om twee redenen:

1. Ik zal geen zondige natuur meer hebben.
2. We zouden wel eens duizend jaar lang buren kunnen blijken te zijn.

1. Oude sleutels Pixabay
2. Aangepast van 3a-3d:
2a. Dan Patrick Texas door Redwhiteandboujee (gecoupeerd, verkleind), [CC BY-SA 4.0].
2b. U.S. Senate Photographic Studio, Ted Cruz officieel 116th portret (cropped, resized), gemarkeerd als publiek domein [PD], meer details op Wikimedia Commons
2c Rick Perry 3 © Gage Skidmore (bijgesneden, verkleind), [CC BY-SA 2.0].
2d. Michelle Bachmann © Gage Skidmore (gecoupeerd, aangepast), [CC BY-SA 2.0].
3. Mozes komt van de berg Sinaï door Gustave Doré, gemarkeerd als publiek domein [PD], meer details op Wikimedia Commons

De sleutels tot het Koninkrijk

Niet déze sleutels.