Reuzen, goden en draken (deel 3): Oostelijk van Eden

De oudste beschaving vergeleken met de onze

27 oktober 2020 - door SkyWatch Editor Tom Horn

 

Deel 1 - Deel 2

Ondanks alle vooroordelen over God, zijn de meeste geleerden het erover eens dat de menselijke beschaving ontstond in de Vruchtbare Halve Maan, het land tussen de rivieren Tigris en Eufraat, rond 10.000 v.Chr. (We gebruiken data die algemeen geaccepteerd worden door geleerden, zodat we niet blijven ruziën over een tijdlijn.) Landbouw, steden, schrijven, handel, wetenschap en georganiseerde religie ontwikkelden zich allemaal in een brede boog die zich uitstrekte van Egypte door de Levant naar Mesopotamië.

Vreemd genoeg ondersteunt het tot nu toe gevonden bewijs het idee dat Adam en Eva, en later Kaïn, naar het oosten van Eden reisden om daar hun leven te beginnen. (Opmerking: We plaatsen de Hof van Eden in de buurt van Jeruzalem.) Als zodanig verschijnt het eerste bewijs van beschaving in Sumerië, het huidige Zuidoost-Irak, waar het volledig lijkt te zijn gevormd zonder voorafgaande stappen.

Enkele geleerden speculeren dat eerdere pogingen om wat wij "beschaving" noemen te organiseren, zou liggen op de bodem van de Perzische Golf. De theorie gaat dan dat Eden, waar alle mensen vandaan kwamen, in de "Golf Oasis" stond, een weelderige vallei bewaterd door de Tigris en Eufraat, evenals de Karun rivier uit Iran en de Wadi Batin uit Saoedi-Arabië. De Perzische Golf steeg snel tussen 6000 en 5000 v.Chr., tijdens de Neolithische natte fase, en toen de Golf naar het noorden uitbreidde, gingen de mensen daaraan vooruit en lieten het bewijs achter van hun eerdere nederzettingen, verborgen onder de golven van de Golf.

Geleerden noemen deze Mesopotamische beschaving de Ubaid-cultuur. Natuurlijk is dat niet hoe de mensen die erin leefden zichzelf noemden; we kennen hun juiste naam niet omdat ze het schrijven nooit uitvonden. De Ubaid beschaving krijgt zijn naam van Tell al-'Ubaid, een kleine nederzetting in Zuidoost-Irak waar twee bekende archeologen, Henry Hall en Sir Leonard Woolley, voor het eerst stukjes aardewerk van Ubaid opgroeven tussen 1919 en 1924.

KIJK WEEK #1 IN DE NIEUWE ONDERZOEKSREEKS! REUZEN, GODEN EN DRAKEN

Zegt de Bijbel dat ze echt waren en dat ze terugkomen??

Archeologen die de Ubaid-cultuur bestuderen, zijn het erover eens dat haar invloed zich verspreidde vanuit Eridu in Zuidoost-Irak, uiteindelijk tot wat nu Noordwest-Iran, Noord-Syrië, Zuid-Turkije en de Levant is (Syrië, Libanon, Jordanië en Israël).

Wat het meest interessant is aan Eridu is dat, naast dat het de oudste stad in Sumerië was, het de thuisbasis was van de oudste en grootste ziggurat (trap pyramide) in Mesopotamië — en naar wij geloven, de werkelijke Toren van Babel (zie hoofdstuk 3 van Dereks boek The Great Inception of lees hoofdstuk 18 van ons vorige boek Veneration voor het bewijs). Dit was de tempel van een van de belangrijkste goden van het Oude Nabije Oosten, genaamd Enki door de Sumeriërs, en Ea door de latere Akkadiërs en Babyloniërs. Enki was de god van de zoete wateren, die nodig waren voor het leven. Om dit te illustreren werd hij afgebeeld met twee stromen water die van zijn schouders stromen om de rivieren Tigris en Eufraat te vertegenwoordigen, de belangrijkste bronnen van zoet water in Mesopotamië.

Enki was de god van magie, vakmanschap en wijsheid. Hoewel Enlil de koning van de goden was (voor de opkomst van Babylon in de tijd van Abraham en Isaac, toen Enlil aan de top van het pantheon werd vervangen door Marduk), was Enki de houder van de mes (klinkt als "mezz"). De mes waren decreten van de goden die de fundamentele concepten en gaven van de beschaving vormden — alles van de religieuze praktijken tot sociale interactie tot de muziek toe.

De Babylonische scheppingsmythe, de Enuma Elish, beschrijft hoe alles op aarde ontstond nadat Marduk de chaos versloeg in de vorm van de monsterlijke draak, Tiamat. (Ja, dit is weer een andere leugen uit het gevallen rijk.) Marduk, de hoofdgod van Babylon, was de zoon van Enki. Het oudere Soemerische verhaal zegt dat Enki leven geeft aan alle dingen, inclusief de mensheid, en noemt Enlil de moordenaar van Tiamat.

Blijkbaar ruziet het gevallen rijk over wie de eer krijgt voor het stelen van Gods ideeën.

Er is nog een aspect in het leven in het Oude Nabije Oosten dat we graag onder uw aandacht willen brengen. Het is iets waar we alleen over horen van pseudo-geleerden die voor het fenomeen de verantwoording leggen bij buitenaardsen. (Denk aan 'groot haar'.) Geleerden, dat wil zeggen archeologen en sociologen, hebben ten minste sinds de late jaren 1940 geweten dat voordat de mensen van Mesopotamië leerden schrijven, ze begonnen met het veranderen van hun kinderen in 'coneheads' [konische schedels].

Gebaseerd op menselijke resten van ongeveer 10.000 voor Christus tot 3500 voor Christus, lijkt het erop dat schedelvervorming wijdverbreid was in de Ubaid-cultuur, en in Eridu, 's werelds eerste stad. Indien Kaïn of zijn zoon de stad Eridu stichtte (de kleinzoon van Kaïn heette Irad,[1] etymologisch vergelijkbaar met Eridu), dan kunnen wij hen op ground zero plaatsen voor wat betreft het wereldwijde fenomeen van schedel-vervorming.

Een archeologische opgraving in Eridu net na de Tweede Wereldoorlog onthulde ongeveer duizend lichamen die waren begraven tijdens de Ubaid periode. Van de 206 sets van overblijfselen die de archeologen opgroeven, "waren alle schedels op de een of andere manier misvormd."[2]

Hebt u dat opgemerkt? 206 van de 206. Niet een paar, en niet alleen de elite, maar elke persoon uit elke laag van de Eridu-cultuur had een misvormde schedel.

Er is bewijs gevonden van schedel-vervorming op locaties in heel Irak, Zuidwest-Iran, Oost-Turkije, de valleien van de Zagros bergen, en de westelijke kusten van de Perzische Golf, gedateerd van 7500 v.Chr. tot ongeveer 4000 v. Chr. Daarna lijkt de praktijk te verdwijnen.[3]

Hier zijn nog wat gegevens om op te kauwen: op Eridu en in nabijgelegen plaatsen in de pre-zondvloed in zuidelijk Sumerië, en alleen daar, hebben archeologen ongeveer 120 Terracotta beeldjes gevonden die geleerden ophidiaan noemen, wat "slangenachtig" betekent."Deze beeldjes zijn slanke tweevoeters, versierd met knopachtige uitsteeksels, vaker vrouwelijk dan mannelijk, en vaak in poses die uitsluitend van zoogdieren zijn; bijvoorbeeld een vrouwelijke figuur die een baby zoogt.

Welnu, oude astronaut-evangelisten op TV beweren dat deze reptielenmoeders onze ruimte-voorouders waren, de Anunnaki, die van de sterren kwamen om de mensheid te creëren door te knutselen met apen-DNA.

Ze denken in de juiste richting, maar door het bovennatuurlijke te negeren, missen ze het meest waarschijnlijke antwoord.

We zullen nooit zeker weten waarom dit gebeurde, maar we kunnen speculeren. Misschien kopieerden de mensen die de eerste menselijke beschavingen vormden, een uiterlijk dat iemand ergens had gezien, en besloten zij dat dit het fysieke ideaal was. Wij doen dit nog steeds. Moderne tieners kopiëren haarstijlen en mode uit tijdschriften en televisie, en mannen imiteren de nieuwste Marvel hunk, toch? Behalve dat de ophidische stijl van de schedel-vervormingsmode niet veranderde met seizoenen; het lijkt te zijn gedragen door bijna iedereen in het Oude Nabije Oosten gedurende meer dan zesduizend jaar!

Om zo lang te kunnen duren, moet het een voordeel hebben opgeleverd voor degenen die het beoefend hebben. Denk terug aan wat we bespraken over de slangachtige nachash en Serafim, en denk eraan dat ten minste één van hen in opstand kwam tegen Yahweh. Is het mogelijk dat de burgers van het prehistorische Nabije Oosten probeerden in de gunst te komen van een god?

Zoals eerder vermeld, wordt Eridu beschouwd als het centrum van de Ubaid-cultuur. De Ubaid-periode wordt gedefinieerd als de beschaving in het Oude Nabije Oosten net voor de tijd van Nimrod en de toren van Babel, ruwweg tussen 6500 v.Chr. en 3800 v.Chr. Het zou zijn begonnen niet lang nadat Adam en Eva uit de tuin werden verdreven.

Welnu, weet je ook nog dat God wilde dat de mensheid "heerschappij zou hebben over de vissen van de zee en over de vogels van de hemelen en over alle levende dingen die zich op de aarde bewegen"?[4] Hij stuurde de mensheid niet weg om zich te vervormen in gelaagde groepen, met één persoon boven aan de sociale piramide. We zouden niet elkaar overheersen. Zoals ook Jezus aan Zijn discipelen duizenden jaren later vertelde: "Je weet dat de heersers van de niet-Joden over hen heersen, en hun groot gezag uitoefenen over hen. Zo zal het niet zijn onder jullie."[5]

Adam en Eva werden geschapen om het land te bewerken. God creëerde mensen om zelfvoorzienend te zijn - ons eigen voedsel te kweken, onze eigen kuddes te verzorgen, en elkaar te helpen wanneer en hoe we nodig zijn. Als je zo'n leven leidt, heb je het te druk om je buren te domineren. En omdat je niet afhankelijk bent van aalmoezen voor het dagelijks brood van je familie, kan de overheid je niet dicteren. Het is logisch dat Israël geleid werd door richters in tijden van moeilijkheden in haar vroege jaren, maar een koning maakte geen deel uit van het oorspronkelijke plan — hoewel God, die het einde vanaf het begin kent, zeker zag wat er zou komen, en liet de Hebreeërs toch Saul tot koning maken.

Welnu, archeologen en sociologen hebben twee andere aspecten van die beschaving opgemerkt, wat begon tijdens de Ubaid-periode: ten eerste, de overgang van een platteland naar een stedelijke samenleving, en ten tweede, hun samenleving wordt steeds meer gelaagd. Het bewijs (voornamelijk graf-goederen) geeft aan dat, toen mensen van het land naar de stad verhuisden, de rijken rijker werden en de armen armer. Net als vandaag.

De Ubaid-periode zag ook de bouw van de eerste tempels in Mesopotamië. Elk van hun steden aanbad een "stadsgod" voor wie de lokale bevolking een tempel bouwde. En elk van deze tempels had een graanschuur voor het verzamelen van de offers van de gewone mensen. Dit vereiste natuurlijk dat iemand toezicht moest houden op het aanbod en de opslag van de waren, maar ook op de registratie van wie het offer leverde en hoeveel er werd gegeven — een soort grootboek, wat een nieuwe vaardigheid vereist: schrijven. Archeologen en sociologen denken dat dit leidde tot een elite klasse van erfelijke leiders en priesters die bepaalden welke mensen verdienden om graan te ontvangen van uit deze graanschuren in tijden van hongersnood. Vervang "inkomstenbelasting" en "sociale zekerheidsinhouding" door graanaanbod, en het is duidelijk dat de dingen niet zoveel veranderd zijn in de laatste achtduizend jaar.

We kunnen alleen maar speculeren hoe zo'n systeem is ontstaan. Logischerwijs is het een vrij goede gok dat de rebellen-entiteiten die in dit vroege stadium tegen Yahweh in opstand waren gekomen, zichzelf als deze stadsgoden hadden aangesteld. Het is ook denkbaar, gebaseerd op wat we weten over engelen uit de Bijbel, dat een of meer van hen verschenen aan de pre-Sumeriërs (mogelijk zelfs Kaïn) en werd uitgelegd dat, als zijnde goden, 1) ze elk een huis of tempel nodig hadden, en 2) elke tempel een priester-koning nodig had om de offers te overzien en ervoor te zorgen dat alle stadsgoden tevreden waren. Het resultaat? De hogere klassen — koningen, priesters en schriftgeleerden — leefden in toenemende mate in luxe, terwijl de boeren het land bewerken om hen te ondersteunen. Er was geen middenklasse.

Vanuit het gezichtspunt van het Gevallen Rijk, was het vernietigen van de wereld veel makkelijker als je alleen een handvol nuttige idioten moest manipuleren om dan de rest van de mensen te overtuigen om de dingen op jouw manier te doen. Als bewijs hebben archeologen geconcludeerd dat de Ubaid-periode een tijd van toenemende ongelijkheid tussen de klassen was,[6] maar ze missen de verborgen waarheid omdat ze het bewijs niet door een spirituele lens onderzoeken. In plaats daarvan ontleden ze meer tastbare gegevens, zoals klimaat, technologie en artistieke expressie (dat wil zeggen, die ofidiaanse beeldjes). Zij missen blindelings de mogelijkheid dat het onzichtbare rijk deze culturele veranderingen heeft geleid — men zou kunnen zeggen dat zij de mensheid geheime kennis hebben gegeven. En het werd gedaan om de mensheid te corrumperen en ongeschikt te maken voor Gods doeleinden.

De lange oorlog ligt aan de kern van alle geschiedenis. Maar als Christenen blind blijven en niet toegeven aan deze waarheden, dan kunnen we zeker zijn dat seculiere historici, archeologen en antropologen zeker niet de moeite zullen nemen om die "spirituele bril op te zetten".

Notities

[1] Genesis 4:18.

[2] C.S. Coon. “The Eridu Crania: A Preliminary Report,” Sumer 5, 1949, p. 103.

[3] Kirsi O. Lorentz. “Ubaid Headshaping: Negotiations of Identity Through Physical Appearance?” in Beyond the Ubaid: Transformation and Integration in the Late Prehistoric Societies of the Middle East, Robert A. Carter and Graham Philip eds. (Chicago: University of Chicago Oriental Institute, 2010), pp. 141–142.

[4] Genesis 1:28.

[5] Matthew 20:25–26a.

[6] Gil Stein. “Economy, Ritual, and Power in Ubaid Mesopotamia,” in Chiefdoms and Early States in the Near East: The Organizational Dynamics of Complexity, Gil Stein and Mitchell Rothman eds. (Madison, WI: Prehistory Press, 1994), pp. 35–46.

Bron: Giants, Gods, and Dragons (Part 3): East of Eden » SkyWatchTV