De grote bedreiging voor Amerika, en voor de Amerikaanse Joden.

Of Trump nu wint of verliest in november, de radicalisering van de blanke progressieven, wat het hart van de chaos vormt, is de grootste bedreiging voor de sociale samenbinding in de Verenigde Staten.

 

 

Caroline Glick - 7 juni 2020

Verspreid over de duizenden gsm-video's, die plunderingen en vernielingen in de straten van de grootste steden van Amerika in beeld brengen, zijn er ook clips van een ander soort. In deze korte video's zien we massa's blanken op hun knieën, die buigen voor zwarte mensen en om vergeving vragen voor hun "blanke voorrecht" en het "structurele racisme" in dit betreurenswaardige, onherstelbare Verenigde Staten van Amerika.

Eerder deze week omhelsde de vermoedelijk genomineerde Democratische presidentiële voormalig Vice President Joe Biden symbolisch deze onderwerpende aanklachten van "blanke voorrechten" als het officiële standpunt van de Democratische Partij. Biden had zichzelf gefotografeerd met gebogen knie samen met een groep Afrikaanse Amerikanen die zich achter hem bevonden tijdens een bezoek aan een kerk in Wilmington, Delaware.

Deze video's wijzen op een sociaal-politiek fenomeen dat de rellen in het hele land heeft aangewakkerd na de brute dood van George Floyd door toedoen van een politieagent uit Minneapolis. Ze maken ook duidelijk dat de liberale media in de Verenigde Staten de protesten blijven steunen, ondanks het feit dat er vanaf het begin sprake is geweest van grootschalig geweld, vernielingen en plunderingen.

In tegenstelling tot het verhaal dat door de media en de Amerikaanse elites wordt gepusht, zijn de rellen geen gevolg van het toegenomen politiegeweld tegen de Afrikaanse Amerikanen. Zoals Heather McDonald deze week in The Wall Street Journal documenteerde, is het politiegeweld tegen zwarte mensen de afgelopen jaren aanzienlijk afgenomen.

Het geweld dat we zien is een gevolg van de steile radicalisering van progressieve blanke Amerikanen. Biden gaf afgelopen zomer een stem aan deze radicalisering toen hij tijdens een campagneoptreden in Iowa zei: "We kiezen voor de waarheid boven de feiten".

Vorig jaar publiceerde politicoloog Zach Goldberg een artikel in het Tablet Online magazine, waarin hij statistische gegevens presenteerde die de diepte en breedte van de radicalisering van blanke progressieven in de afgelopen 10 jaar aantonen. Goldberg onthulde dat van 2010-2019, blanke progressieven de enige demografische groep in de Amerikaanse geschiedenis waren die aan de belangen van andere groepen prioriteit gaf boven hun eigen belangen. Blanke progressieven geven voorrang aan de bevordering van de belangen van minderheden en immigranten boven hun eigen belangen en boven die van de Amerikaanse samenleving als geheel. Bovendien zijn, zoals Goldberg heeft laten zien, de blanke progressieve standpunten over ras en immigratie extremer dan de standpunten die zwarte Latino en Aziatische progressieven innemen over deze kwesties.

Goldberg stelt dat de massale toename van het internetgebruik door blanke progressieven in het afgelopen decennium verantwoordelijk is voor de radicalisering. Online platforms hebben een informatiebubbel gecreëerd die een verwrongen voorstelling van de werkelijkheid heeft gegeven aan de mensen die zich in die luchtbel bevinden. In deze verwrongen werkelijkheid zijn de rassenverhoudingen veel slechter dan ze in de werkelijkheid zijn. Vandaar dat degenen die in deze luchtbel wonen, de voorkeur geven aan de "waarheid" zoals die in de luchtbel wordt gepresenteerd, boven de feiten.

Goldberg heeft ongetwijfeld gelijk, dat hoe meer tijd mensen in hun internetbel doorbrengen, hoe meer ze verwijderd raken van de objectieve realiteit. Maar het internet is niet de enige bron van de radicalisering. Het Obama-presidentschap was ook een factor.

Toen Barack Obama in 2008 de presidentiële race won, geloofden veel Amerikanen dat zijn overwinning het bewijs was dat de Verenigde Staten hun racistische verleden hadden overwonnen. Obama steunde deze opvatting echter niet. Gedurende zijn ambtstermijn gebruikte Obama de kracht van zijn positie om posities over ras te resoneren en te legitimeren die tot dan toe waren afgezakt naar de linkse marges van de Amerikaanse politiek.

Obama cultiveerde de opvatting dat Amerika verre van een post-raciale samenleving is en dat Amerikaans racisme van nature racistisch is, dat wil zeggen, dat het is ingebakken en onmogelijk om te overwinnen. Obama gaf daarmee geloof aan de valse claim die aan de basis ligt van de rellen: dat zwarte Amerikanen onder voortdurende, existentiële dreiging staan van de staat als geheel en van wetshandhavingsinstanties in de eerste plaats. Oproepen van Hollywood-beroemdheden en regerings-alumni van Obama om de politie te ontduiken, brengen deze zienswijze tot een logisch eindpunt.

Een derde oorzaak van de radicalisering van blanke progressieven is het hoger onderwijs. Hoe meer geradicaliseerd de campussen zijn, hoe meer geradicaliseerd de afgestudeerden.

De radicalisering van de blanke progressieve politiek heeft zijn meest dramatische uitdrukking gekregen in de weigering van progressieve burgemeesters en gouverneurs om ronduit te handelen om een einde te maken aan het geweld in hun straten. In plaats daarvan gingen mensen als burgemeester Bill DeBlasio van New York (wiens dochter werd gearresteerd voor deelname aan de chaos) achter de mensen staan die zijn stad in brand staken.

In een brief aan de sergeanten van de New Yorkse politie gaf Ed Mullen, voorzitter van de Sergeants Benevolent Association, uiting aan het leed van de New Yorkse politieagenten. "Ik weet dat we onze stad verliezen," schreef Mullen.

"We hebben geen leiderschap, geen richting, en geen plan. Ik weet dat jullie worden tegengehouden en gebruikt als pionnen," ging hij verder.

Hij vroeg de sergeanten om de teugels vast te houden.

"Onthoud," voegde hij eraan toe, "je werkt voor een hogere autoriteit."

Voor Amerikaanse Joden vormen de gewelddadige rellen een uitdaging op verschillende niveaus. Ten eerste is er de uitdaging om hun politieke identiteit samen te nemen met hun Joodse identiteit. Zoals het onderzoek van Pew uit 2014 naar Amerikaanse Joden aantoonde, identificeert ongeveer de helft van de Amerikaanse Joden zich als progressief. Als progressieven delen veel Amerikaanse Joden de mening van hun niet-joodse progressieve tegenhangers over de noodzaak om voorrang te geven aan de belangen van minderheidsgemeenschappen boven hun eigen belangen.

Maar de progressieve wens van de Joden om zich in te zetten voor degenen die voor de Afro-Amerikanen demonstreren, plaatst hun politieke identiteit op een ramkoers met hun Joodse identiteit. Black Lives Matter, de radicale groep die de demonstraties leidt, is een antisemitische organisatie. BLM is in 2014 ontstaan uit een fusie van activisten uit de antisemitische Natie van de Islam, de antisemitische Black Panthers en Dream Catchers. In 2016 publiceerde BLM een platform dat sindsdien van hun website is verwijderd. Het platform beschuldigde Israël van het plegen van "genocide" en noemde de Joodse staat een "apartheidsstaat".

Het platform beschuldigde Israël en zijn aanhangers ervan dat ze de Verenigde Staten in de oorlogen in het Midden-Oosten hebben geduwd. Het platform sloot zich ook officieel aan bij de antisemitische BDS-campagne van BLM om Israël te boycotten, af te stoten en te sanctioneren. BDS-campagneleider Omar Barghouti erkende deze week dat het doel van de BDS-campagne is om Israël te vernietigen. BDS-campagnes op Amerikaanse campussen worden gekenmerkt door onverdraagzaamheid en discriminatie van Joodse studenten.

De publicatie van het BLM-platform werd door Joodse organisaties uit het hele politieke spectrum in totaliteit veroordeelt. Maar vandaag de dag is het voor Joodse progressieven moeilijk om de groep de rug toe te keren, ondanks het antisemitisme. Als blanke progressieven geloven zij dat zij het "structurele racisme" van Amerika moeten bestrijden, zelfs ten koste van het versterken van sociale krachten die hun burgerrechten als Joods verwerpen. Als Joden vinden zij dat hun rechten beschermd moeten worden. Een progressieve Jood probeerde de cirkel te doorbreken door in de Los Angeles Jewish Journal te schrijven: "Vandaag moeten Joden Black Lives Matter steunen; morgen kunnen we het over Israël hebben".

Terwijl blanke progressieven radicaliseerden in de afgelopen tien jaar, bouwden radicale Joodse progressieven een formidabel Joods organisatorisch kader op, met als missie de progressieve revolutie te bevorderen. Ze hebben gewerkt aan de herziening van het jodendom zelf als de apotheose van de progressieve revolutionaire idealen. onder de vlag van "tikkun olam".

Vorige week publiceerde Tablet een 20.000 woorden tellend essay, getiteld "Buig de Joden" op "Bend the Arc", de vlaggenschip-organisatie die door deze inspanningen is ontstaan.

Bend the Arc kwam voor het eerst onder de aandacht van het grote publiek in 2018 na het bloedbad van de aanbidders in de Tree of Live synagoge in Pittsburgh. De organisatie legde snel een verklaring af waarin ze president Donald Trump de schuld gaven van het bloedbad. Toen Trump naar de congregaties kwam om zijn respect te betuigen, organiseerde Bend the Arc demonstraties tegen hem.

Bend the Arc mag dan geen leden hebben, maar heeft een jaarlijks budget van tientallen miljoenen dollars. 28 miljoen dollar van zijn budget komt van drie niet-joodse stichtingen die geen enkele voet aan de grond hebben in het Joodse organisatieleven. Aan de andere kant staat een van de financiers, de Rockefeller Foundation, bekend om zijn genereuze steun aan radicale anti-Israël en BDS-groepen.

Om haar doel te bereiken om onder andere het wereldbeeld van de Amerikaanse Joden te veranderen, leidt Bend the Arc conservatieve, hervormingsgezinde en reconstructieve rabbinale studenten op. Ook betaalt het de salarissen van geassocieerde rabbijnen in verschillende gemeenschappen. Met veel synagogen die lang in een financiële crisis zaten door het afnemende aantal leden, gaf het de mogelijkheid aan Bend the Arc om rabbijnen te betalen in haar betrokkenheid bij het huren van een synagoge tot een aantrekkelijke optie voor veel communiteiten. Dit geldt dubbel voor synagogen waarvan de leden vooruitstrevend zijn.

Nu de progressieve politiek de Joden verlamt in het optreden tegen antisemieten in hun politieke kamp, neemt het antisemitische sentiment onder blanke progressieven toe. Zoals Goldberg meldde, radicaliseerden blanke progressieven in kwesties met betrekking tot minderheden en immigratie en keerden zij zich ook tegen Israël. Vandaag de dag zijn blanke progressieven vijandig tegenover Israël. En Goldberg betoogde dat, terwijl zij hun steun aan de Joden uitspreken, "hun sympathie voor en bezorgdheid over de Joden voorwaardelijker is geworden".

Waarop is het gebaseerd? Dat de Joden niet worden bestreden door zwarten of andere minderheden die door blanke progressieven als minder bevoorrecht worden beschouwd dan de Joden.

In de brandende straten van Amerika is de linkse Jodenhaat duidelijk zichtbaar. Hoewel de New Yorkse burgemeester Bill DeBlasio heeft voorkomen dat de politie van New York stevig optreedt tegen plunderaars en brandstichters, heeft hij hen wel geïnstrueerd om al het nodige geweld te gebruiken om te voorkomen dat ultra-orthodoxe Joodse kinderen naar school gaan. Eerder deze week heeft de politie in Brooklyn een groep Hassidische kinderen en hun moeders van een speelplaats in Williamsburg verjaagd.

Erger nog, in New York en Los Angeles zijn synagogen vernield. Volgens Yeshiva World News is 75 procent van de Joodse winkels in een orthodoxe enclave van Beverly Hills afgelopen weekend geplunderd. Graffiti in Los Angeles maakte duidelijk dat de bedrijven en buurten opzettelijk het doelwit waren omdat ze Joods zijn.

Tussen de oprichting van BLM in 2014 en de publicatie van het platform in 2016 hebben anti-Israëlische activisten zich tot het uiterste ingespannen om een volstrekt valse koppeling tussen de Palestijnen en de Afro-Amerikanen tot stand te brengen. Vandaag de dag hebben anti-Israëlische activisten in de Verenigde Staten hun inspanningen opgevoerd om te profiteren van de rellen. Anti-Israëlische activisten in Bethlehem schilderden een beeld van George Floyd met een khaffiyeh en een Palestijnse vlag op de scheidingsmuur. De foto's van het beeld worden sterk gepromoot op de sociale media.

De democraten geloven dat de rellen de hoop van president Trump op herverkiezing zullen verpesten. Opiniepeilingen deze week geven aan dat de onrust in ieder geval op korte termijn de kansen van Trump om herkozen te worden schaadt. Maar nogmaals, het is ook mogelijk dat de chaos in de straten de publieke steun voor president Trump zal versterken, omdat de kiezers hem kunnen zien als het laatste bolwerk dat hen scheidt van de nationale verwoesting.

Of Trump nu wint of verliest in november, de radicalisering van blanke progressieven in het hart van de chaos vormt de grootste bedreiging voor de sociale samenhang in Amerika op de korte en lange termijn. Het vormt ook de grootste bedreiging voor de gemeenschappelijke toekomst van het Amerikaanse Jodendom, en voor de betrekkingen tussen de Amerikaans-Joodse gemeenschap en de rest van de Joodse wereld, en voor de betrekkingen tussen de VS en Israël.

Caroline Glick is een met een bekroond columnist en auteur van "The Israeli Solution": Een éénstatensplan voor vrede in het Midden-Oosten."

Voor meer zie The great threat to America, and to American Jewry - JNS.org