Wat probeert God te zeggen door deze pandemie?

Door Chava Stein - 15 maart 2020

Het is moeilijk te geloven dat de meesten van ons nog maar een paar weken geleden door ons dagelijks leven gingen, zoals we dat al vele jaren doen, zonder na te denken over de vrijheden en privileges die zo vanzelfsprekend zijn - naar een winkelcentrum gaan, een film kijken, uit eten gaan, een feestje bijwonen of naar onze wekelijkse kerkdienst gaan.

Het leven zoals wij dat kennen, is zonder waarschuwing en zonder rekening te houden met onze werkverplichtingen, gezinsverantwoordelijkheden of reisplannen, tot stilstand gekomen. Het eindigde allemaal abrupt met de boodschap dat we onze plannen en beslissingen niet meer in de hand hadden. Het was in veel opzichten een onverwachte stomp in de maag.

Elke dag leek er meer onheilspellend nieuws te komen met nieuwe beperkingen en regels. Alleen in onze wildste fantasieën zouden we soms een tijd overwegen, ver in de toekomst, waarin er misschien voedseltekorten zouden zijn, beperking van de bewegingsvrijheid, angst voor de dood en het einde van ons geluksleven.

Welnu, de verre toekomst heeft ons nu ingehaald. Maart 2020 heeft de aanval van een dodelijke plaag in onze tijd - het Coronavirus - de nieuwe pandemie gebracht. Zo'n wereldwijde ernstige dreiging is in ons leven niet eerder gezien, en de gevolgen ervan voor ieder mens op de planeet aarde moeten de aandacht van de meesten van ons hebben getrokken.

Het heeft zeker de mijne getroffen. Het zou één ding zijn geweest als het slechts een bepaalde bevolkingsgroep of een bepaald land had getroffen, maar het feit dat deze plaag zich heeft verspreid naar elk land en elke taal geeft ons een pauze om te proberen te begrijpen waar God in dit alles is en of Hij al dan niet probeert iets te zeggen wat van vitaal belang is.

Als ik me zo voel, zoek ik meteen in de Schriften naar antwoorden, en deze keer was dat niet anders. Mijn zoektocht leidde me naar het apocalyptische boek Openbaring, omdat alles wat we hebben meegemaakt zo ongekend leek en zo veel van de profetische eindtijdgebeurtenissen had.

Tegen de tijd dat ik bij hoofdstuk 3 kwam, kon ik het niet laten om de tranen uit mijn ogen te vegen. Daar zag ik een griezelig portret van mezelf - iemand die ooit zo ijverig en uitbundig was geweest over mijn geloof, die vrijelijk de boodschap van verlossing deelde waar ik ook ging, die een integraal deel van mijn gemeente was met onvermoeibare pogingen om te helpen op welke manier dan ook, waarbij ik vaker bad en het woord las dan dat ik naar de televisie keek of teksten en e-mails las. Ik zag de verwaterde persoon die ik was geworden, drijvend op de vele zorgen van het leven en trendy rages die onze dagelijkse routines hebben overgenomen.

Ik kon het niet helpen dat ik de woorden "Luister, Luister," steeds weer herhaalde in elk van deze drie hoofdstukken - bijna om te zeggen alsof we helemaal niet hebben geluisterd. Het was jaren geleden dat ik voor het laatst het boek Openbaring las, en dus ontnuchterde de toon en de stemming me meteen tot een plaats waar ik een duidelijker perspectief op de dingen kon krijgen.

Heeft God deze pandemie naar de wereld gestuurd of was het gewoon het resultaat van een door de mens gemaakte fout? Als niemand van ons het antwoord op die vraag weet, doet het er dan wel toe? Ik denk het niet.

Wat wel van belang is, is het feit dat ieder van ons een ruw ontwaken heeft gehad dat we niet de meesters over ons leven zijn zoals we misschien dachten. We maken ons lot niet zoals ons is verteld. We plannen niet wat er gaat gebeuren! Iemand die groter is, heeft ervoor gezorgd dat de schokkende gebeurtenissen een diepe blik hebben geworpen op de richting die we zijn ingeslagen en of het "business as usual" zal zijn nadat deze pandemie onder controle is, waardoor het grote publiek weer terug kan keren naar zijn of haar dagelijkse routine.

Hoewel we misschien nog wel een paar jaar voor de boeg hebben voordat we aan het einde van dit tijdperk komen, is het waarschijnlijk veilig om te zeggen dat velen van ons, als gelovigen, een groot deel van onze hartstocht voor het geloof hebben verloren. Het kan komen doordat een andere gelovige, een gemeente of haar leiding, een echtgenoot die ons heeft weggesleept, een overdreven behoefte aan succes en macht of een verlangen om zich in te passen en te conformeren aan een wereld die God als weinig belangrijk ziet. Wat het ook is, het heeft de woorden van Matteüs 24:10 in vervulling doen gaan - "Op dat moment zullen velen struikelen." (HSV) "Voor vele anderen zal de overweldigende verspreiding van het kwaad hen misleiden." (MSG)

Hoe eerlijk willen we zijn over onze eigen geestelijke toestand? Zijn we tot aan de afgrond gekomen van weg te vallen? Misschien gaan we naar onze wekelijkse gemeentelijke bijeenkomsten, maar zijn we nog wel enthousiast over ons geloof, over het geven van liefde aan elkaar of over het feit dat we het beste voorbeeld zijn van een gelovige die we kunnen zijn? Waarschijnlijk niet!

Elk jaar, tijdens Yom Kippur, moeten we deze dag gebruiken als een moment van bezinning, een moment om persoonlijk de balans op te maken van waar we geweest zijn en waar we naartoe gaan. Weinigen van ons doen dat waarschijnlijk, want de 24-uursperiode is snel voorbij, en we zijn weer terug bij de dagelijkse routine van het leven, maar deze Coronaviruspandemie is niet beperkt tot een periode van 24 uur. Het is lang, diep en volledig ingrijpend in elk deel van ons leven. Het dreigt weken, mogelijk maanden te duren en wie weet nog meer.

Eerst en vooral is het een tijd om te begrijpen dat er nieuwe en ongekende gebeurtenissen plaatsvinden. Dat is op zich al een tweede blik waard. Zoiets is nog nooit eerder gebeurd. We bevinden ons letterlijk in onbekend water.

Ten tweede hebben we geen controle meer over ons leven. Vrijheden zijn verloren gegaan en kunnen nog steeds meer verloren gaan. Het is de moeite waard om dit te zien als de voorzienigheid, want het enige wat we weten is dat niets God verrast. Hij gebruikt alles voor Zijn doeleinden - zelfs het kwaad, en een pandemie valt zeker in die categorie.

Probeert God ons dus iets te zeggen door middel van deze rampzalige gebeurtenis die de hele wereld in zijn greep heeft? Misschien probeert Hij ons er gewoon aan te herinneren dat Hij hier is - wachtend op ons, in de hoop dat we onze dagelijkse routine zullen veranderen ten gunste van een nieuwe, die Hem meer omvat, die Hem meer erkent en die Hem meer liefheeft. Zou het niet geweldig zijn als die nieuwe routine er verantwoordelijk voor zou zijn dat we dichter bij het gelijkvormige beeld komen van Degene die genoeg van ons hield om in onze plaats te sterven? En wat als dat nieuwe beeld de wereld op een grotere manier zou kunnen beïnvloeden? Zou het niet Gods manier zijn om ons er barmhartig aan te herinneren waarom we hier zijn en dat ons leven niet echt meer van ons is - aangezien het gekocht is met een prijs! Als dat Zijn boodschap is, dan gebruikt Hij werkelijk het kwaad voor Zijn goede doeleinden! Spreuken 16:4

We hebben nu veel tijd om over zoveel van deze dingen na te denken. Als we het nu niet doen, wanneer dan wel?

Update 16 maart 2020

Vanavond nog hebben we op het nieuws gehoord dat wat begon als een gezondheidscrisis nu is veranderd in een economische crisis met 150.000 Israëli's die plotseling voor minimaal een maand, zo niet langer, werkloos zijn. Veel van deze mensen leven van loonstrookje tot loonstrookje, dus de situatie is triest voor hen. We moeten, met alle ernst, de Heer zoeken en in de bres staan voor deze mensen, voor onze natie en voor de mensheid. We moeten letterlijk smeken om Gods barmhartigheid en Hem smeken om ons te redden van deze dodelijke dreiging in onze tijd.

Bron: What is God Trying to Say Through This Pandemic » Kehila News Israel