Zal de echte kerk binnenkort ondergronds worden gedreven?

[Opmerking vertaler; Niet het hele artikel is vertaald, met name niet de verdere experimenten, die geen toegevoegde waarde hebben. Wie dat toch wil lezen kan dit doen in het Engelstalige bronartikel.]

Dr. Thomas Horn onderzoekt het meest verbazingwekkende element dat de meeste profetie-onderwijzers niet zien.

Afgelopen vrijdag trok een artikel van Scott Lively mijn aandacht. Het was getiteld 'It's not too early to prepare for the underground church' [Het is niet te vroeg om je voor te bereiden voor de ondergrondse kerk] waarin de auteur het volgende duidelijk maakte: "Waar ik het over heb is niet alleen het uitbreiden van de 'huiskerk'-beweging, maar te anticiperen op de behoefte aan een 'ondergrondse kerk'". Hij voegde daaraan toe: "Waarschijnlijk zal de Bruid van Christus eerder vroeg dan laat behoefte hebben aan een 'off the grid' [buiten het rooster] communicatie- en gemeenschapsnetwerk dat niet gemakkelijk kan worden geïdentificeerd en gevolgd.

Lively kwam tot deze verontrustende conclusies, grotendeels gebaseerd op zijn overtuiging dat hier in Amerika onder de huidige Covid-19 lockdown, kerkelijke bijeenkomsten een belangrijk doelwit zijn van onderdrukking door de overheid, en hij verwacht dat deze trend gestaag zal groeien en verergeren, direct nadat de beschutte plaats is geëindigd.

Terwijl veel van wat Lively naar voren brengt zeker mogelijk is - en indien progressieven de presidentsverkiezingen in november winnen, kun je ervan op aan dat zijn verontrustende voorspellingen bijna onmiddellijk zouden kunnen beginnen vruchten af te werpen -

zou ik een zeer belangrijk element willen toevoegen dat hij, net als vele anderen, over het hoofd heeft gezien; een dreigende eschatologische realiteit die de basis vormde voor mijn bestseller Bloed op het altaar (zie het aanbod hier) met een merkwaardige profetische opmaat naar een opkomende periode in de geschiedenis waarin de ware gelovigen "onthoofd zullen worden voor het getuigenis van Jezus, en voor het woord van God..." (Openb. 20:4). Bij het analyseren van dit specifieke eindtijdsscenario van de Openbaring - vooral het onderwerp van rigoureuze vervolging - is de rol die religieuze "christenen" tegenwoordig spelen tegen het ware lichaam van Christus, wat vaak onopgemerkt blijft. Zelfs de ondertitel van mijn Bloed op het Altaar en het concept van een komende oorlog tussen 'christenen' zouden als goedgelovigheid kunnen lijken, ware het niet iets wat de geïnspireerde teksten zelf overbrengen. Jezus voorspelde een tijd waarin "wie u doodt, zal denken dat hij God dient" (Johannes 16:2), en in Matteüs 24 vertelde Hij zijn discipelen:

’Dan zullen zij u overleveren aan verdrukking en u doden, en u zult door alle volken gehaat worden omwille van Mijn Naam. En dan zullen er velen struikelen en zij zullen elkaar overleveren en elkaar haten. En er zullen veel valse profeten opstaan en die zullen er velen misleiden. En doordat de wetteloosheid zal toenemen, zal de liefde van velen verkillen.’ (Matteüs 24:9-12)

Elders in de Bijbel staat bij de beschrijving van dit komende tijdperk van de Grote Verdrukking dat de Antichrist in staat zal zijn "oorlog te voeren met de heiligen en hen te overwinnen" (Openb. 13:7; zie ook Dan. 7:21). Onmiddellijk na deze verzen komt de beschrijving van een tweede beest dat te voorschijn komt met "twee hoorns als een lam", die spreekt "als een draak" (Openb. 13:11). De meeste evangelische leraren identificeren dit tweede "beest" als de leider van de eindtijd-religieuze instelling die onder de controle van Satan zal staan. De uitdrukking "als een lam" geeft aan dat hij zal doen alsof hij het Lam van God is en de christelijke kerk vertegenwoordigt, terwijl de uitdrukking "spreekt als een draak" de duivelse bron van zijn gezag en macht identificeert. Deze laatste, wereldwijde, superkerkerkelijke leider zal een moordenaar zijn die niet ongelijk is aan de Antichrist en zal ervoor zorgen "dat velen die het beeld van het beest niet zullen aanbidden, gedood worden" (Openb. 13:15).

Zo schetst het boek Openbaring hoe de politieke figuur van de Antichrist ultranationale dominantie ontleent aan de religieuze gelovigen van de wereld door de invloed van een kerkelijke leider (ook wel de Valse Profeet genoemd) die niet zal aarzelen om te zwemmen in het bloed van de echte heiligen van God.

In de dagen tussen nu en het moment dat deze mannen van zonde worden geïdentificeerd, deze realiteit - die de kerkgangers in het laatste tijdperk snel zullen geloven dat ze het koninkrijk van God dienen door deel te nemen aan of in te stemmen met de dood van de conservatieve christenen - is geen concept voor alle hedendaagse kerkgangers die verloren gaan. Er zijn mensen die zien dat er zelfs nu al een oorlog aan de gang is die uiteindelijk de religieuze "christenen" tegen de echte leden van het lichaam van Christus zal opzetten. De aartsbisschop van Canterbury en de hoogste bisschop van de Kerk van Engeland, Justin Welby, hebben bijvoorbeeld nog niet zo lang geleden verklaard dat de "moderne christenen" weldra "geroepen zullen zijn te lijden en zelfs te sterven voor het geloof" in een nieuw tijdperk "van martelaarschap."[i] Maar een verhelderend document dat niet openbaar gemaakt zou worden en dat geschreven is door een senior adviseur van Welby's voorganger, geeft aan hoe zo'n tijd van grote vervolging eraan komt, want ware gelovigen zullen volgens de brief ondergronds worden gedreven door liberale christenen en zullen een dissidente vereniging worden die vergelijkbaar is met verzetsbewegingen tijdens de Tweede Wereldoorlog.[ii] Dr. J. Vernon McGee, een van Amerika's meest geliefde Bijbelleraren van de afgelopen eeuw, leerde hetzelfde en verduidelijkte dat deze ware Bijbelgelovigen uiteindelijk "ondergronds" zouden worden gedreven door niemand minder dan de hedendaagse confessionele kerken. Een ander van de meest scherpzinnige schrijvers van de twintigste eeuw was dominee en schrijver A. W. Tozer (die gewoonlijk niet aan prognose werd onderworpen), die eveneens schreef:

Laat me een beetje op een been gaan staan en profeteren. Ik zie de tijd komen dat alle heiligen wier ogen door de Heilige Geest zijn geopend, één voor één zullen deserteren van de wereldse evangelisatie. Het huis [institutioneel christendom] zal verlaten worden en er zal geen man van God zijn, een man in wie de Heilige Geest woont, onder hen.[iii]

Deze van Heilige Geest verstoken kerkbezoekers zullen zich binnenkort aansluiten bij de internettrollen en andere "religieuze types" om de afvallige religieuze en politieke orde van de Antichrist te vormen (verbonden met "Mystery Babylon" in Openbaring 17) en, hoe ondoorgrondelijk het ook mag klinken, zullen proberen om misschien wel de meest schandelijke rang te formuleren onder de Mens der Zonde's Gestapo-leden in hun voorkeur voor het vernietigen van de hedendaagse, echt-wedergeboren gelovigen.

Onmogelijk, zouden sommigen kunnen zeggen? Vertel dat aan de treinladingen Joden die verdwenen zijn onder de wreedheid van de nazi-Duitse leden die tegelijk hun protestantse geloof in stand hielden; of aan de honderdduizenden mannen, vrouwen en kinderen die zijn gestorven sinds de dagen van de kruisiging van Christus en het martelaarschap van zijn discipelen, door toedoen van de institutionele kerkelijke autoriteiten en heilige tempelleiders. De Europese godsdienstoorlogen (in de zestiende en zeventiende eeuw) zijn nog meer voorbeelden van een dergelijke chaos door zeer religieuze mensen. Maar zo kunnen ook de moslimveroveringen (in de zevende tot negentiende eeuw) bezien worden, de kruistochten (elfde tot dertiende eeuw), de Spaanse Reconquista (achtste tot vijftiende eeuw), de Ottomaanse oorlogen in Europa (vijftiende tot negentiende eeuw) en de inquisitie van de rooms-katholieke kerk (twaalfde tot veertiende eeuw) kunnen worden beschouwd.

"Degenen die zich het verleden niet kunnen herinneren, zijn veroordeeld om het te herhalen." - George Santayana

Maar nu, wat oud was, is weer nieuw; en nu waait een militante geest van kwaad door de kerkelijke sluier in de richting van een laatste bovennatuurlijk conflict, en nu zijn de gewelddadige botsingen over geloofskwesties weer aan het opborrelen over de hele wereld met een ziedende haat tegen conservatieve christenen, welke ook in Amerika aanzwellen. Bijgevolg zal de brutaliteit van de laatste Antichrist en zijn eindtijd-'christelijke' moordenaars de gecombineerde verdorvenheid van de hierboven genoemde oorlogen al snel kinderspel laten lijken. Wanneer hij zijn vuist opheft "in godslastering tegen God, om zijn naam en zijn tabernakel te godslasteren, en hen die in de hemel wonen" (Openb. 13:5-6), zullen aan zijn rechterhand de toegewijde aanbidders staan die in het laatste boek van de Bijbel levendig worden beschreven als "dronken van het bloed van de heiligen en van de martelaren van Jezus" (Openb. 17:6), terwijl ze dansen en zingen "in de geest" van hun mega-kerkelijke "woonplaats van demonen, en in de greep van elke vuile geest" (Openb. 18:2).

Hoe zou een dergelijke nachtmerrieachtige realiteit zich kunnen ontwikkelen in de moderne tijd en binnen de geavanceerde samenleving? Een deel van het antwoord omvat een unieke, zo niet verontrustende, studie in de menselijke psychologie, herhaaldelijk geverifieerd in universitaire en militaire experimenten, die we nu kort zullen bespreken.

Misschien onbekend voor sommige lezers is een zeer berucht experiment dat meer dan veertig jaar geleden in Amerika plaatsvond. In 1971 nam een groep studenten deel aan een studie aan de Stanford University, waar ze werden geïnstrueerd om de rol van gedetineerden en bewakers in een provisorische gevangenis in de kelder van de school uit te voeren. Het resultaat van de test was een onverwachte en bijna onmiddellijke ineenstorting van het normatieve sociale gedrag, dat zo'n verbazingwekkende wreedheid van de deelnemers illustreerde dat het snel werd stilgelegd, wat de organisator en directeur, professor Philip Zimbardo, ertoe bracht een grotere ontdekkingsreis te beginnen over hoe "de meerderheid van ons kan worden verleid tot gedrag dat totaal atypisch is voor wat we denken dat we zijn".[iv] Het programma illustreerde grafisch, dat gezien de juiste omstandigheden, een meerderheid van de mensen in staat is tot een monsterlijke onmenselijkheid ten opzichte van anderen. Het Wikipedia-artikel over het Stanford-gevangenisexperiment legt uit wat er is gebeurd:

De deelnemers werden gerekruteerd en kregen te horen dat ze zouden deelnemen aan een twee weken durende gevangenissimulatie. Uit 70 respondenten selecteerden Zimbardo en zijn team de 24 mannen die zij het meest psychologisch stabiel en gezond achtten. Deze deelnemers waren overwegend blank en middenklasse. De groep werd bewust geselecteerd om mensen met een criminele achtergrond, psychische beperkingen of medische problemen uit te sluiten. Ze gingen allemaal akkoord om deel te nemen in een periode van 7-14 dagen en ontvingen $15 per dag (wat ruwweg gelijk was aan $85 in 2012).

Het experiment werd uitgevoerd in de kelder van Jordan Hall (het psychologiegebouw van Stanford). Twaalf van de vierentwintig deelnemers kregen de rol van gevangene toegewezen (negen, plus drie plaatsvervangers), terwijl de andere twaalf de rol van bewaker kregen toegewezen (ook negen plus drie plaatsvervangers). Zimbardo nam de rol van superintendent op zich, en een undergraduate onderzoeksassistent de rol van bewaker. Zimbardo ontwierp het experiment om desoriëntatie, depersonalisatie en de-individualisatie bij de deelnemers te bewerkstelligen.

De onderzoekers hielden de dag voor het experiment een oriëntatiesessie voor de bewakers, waarbij ze hen instrueerden om de gevangenen niet fysiek te beschadigen. In de beelden van het onderzoek is Zimbardo te zien in gesprek met de bewakers: "Je kunt in de gevangenen gevoelens van verveling creëren, een gevoel van angst tot op zekere hoogte, je kunt een idee van willekeur creëren dat hun leven volledig wordt gecontroleerd door ons, door het systeem, jij, ik, en ze zullen geen privacy hebben... We gaan hun individualiteit op verschillende manieren wegnemen. In het algemeen leidt dit alles tot een gevoel van machteloosheid. Dat wil zeggen, in deze situatie hebben wij alle macht en zij niets."

De onderzoekers voorzagen de bewakers van houten knuppels om hun status te bepalen, kleding die vergelijkbaar is met die van een echte gevangenisbewaker (kaki shirt en broek van een lokale militaire overtolligheidswinkel), en een gespiegelde zonnebril om oogcontact te voorkomen. Gevangenen droegen ongemakkelijke, slecht passende kousen en mutsen, en een ketting rond een enkel. Bewakers kregen de opdracht om de gevangenen te roepen met hun toegewezen nummers, die op hun uniformen waren genaaid, in plaats van met hun naam.

De gevangenen werden thuis gearresteerd en beschuldigd van gewapende overvallen. De plaatselijke politie van Palo Alto assisteerde Zimbardo bij de arrestaties en voerde volledige boekingsprocedures uit voor de gevangenen, waaronder het nemen van vingerafdrukken en het maken van gevangenisfoto's. Ze werden vanuit het politiebureau naar de nepgevangenis getransporteerd, waar ze werden gefouilleerd en van hun nieuwe identiteit werden voorzien.

De kleine nepgevangeniscellen werden ingericht om elk drie gevangenen vast te houden. Er was een kleine ruimte voor het gevangenisplein, eenzame opsluiting en een grotere ruimte tegenover de gevangenen voor de div. bewakers. De gevangenen zouden de hele dag en nacht in hun cel blijven tot het einde van de studie. De bewakers werkten in teams van drie in diensten van acht uur. De bewakers hoefden na hun dienst niet ter plaatse te blijven.

Na een relatief onbewogen eerste dag blokkeerden de gevangenen in cel 1 op de tweede dag hun celdeur met hun bed en namen ze hun mutsen af, terwijl ze weigerden naar buiten te komen of de instructies van de bewakers op te volgen. Bewakers van andere ploegen hebben zich vrijwillig aangemeld om extra uren te werken om de opstand te helpen onderdrukken en vielen vervolgens de gevangenen aan met brandblussers, zonder dat ze door het onderzoekspersoneel werden begeleid. Toen ze ontdekten dat het moeilijk was om negen celgenoten met slechts drie bewakers per dienst aan te pakken, stelde een van de bewakers voor om psychologische tactieken te gebruiken om ze onder controle te houden. Ze zetten een 'bevoorrechte cel' op waarin gevangenen die niet betrokken waren bij de rellen werden behandeld met speciale beloningen, zoals maaltijden van hogere kwaliteit. De "bevoorrechte" gevangenen kozen ervoor om de maaltijd niet te eten om in eenheid te blijven met hun medegevangenen. Na slechts 36 uur begon een gevangene zich "gek" te gedragen, zoals Zimbardo beschreef: "8612 begon zich toen gek te gedragen, te schreeuwen, te vloeken, in een razernij te gaan die uit de hand leek te lopen. Het duurde een hele tijd voordat we ervan overtuigd waren dat hij echt leed en dat we hem moesten vrijlaten."

Bewakers dwongen de gevangenen hun toegewezen nummers te herhalen om het idee te versterken dat dit hun nieuwe identiteit was. Bewakers gebruikten deze gevangenentellingen al snel om de gevangenen te treiteren, met behulp van fysieke straffen zoals langdurige oefening voor fouten in de gevangenentelling. De sanitaire omstandigheden namen snel af, wat nog werd verergerd door de weigering van de bewakers om sommige gevangenen toe te staan te plassen of te poepen op een andere plaats dan in een emmer die in hun cel werd geplaatst. Als straf lieten de bewakers de gevangenen de emmer met sanitaire voorzieningen niet leegmaken. Matrassen waren een gewaardeerd voorwerp in de gevangenis, dus de bewakers straften de gevangenen door hun matrassen te verwijderen en ze op beton te laten slapen. Sommige gevangenen werden gedwongen om naakt te zijn als een methode van vernedering. Verscheidene bewakers werden steeds wreder naarmate het experiment vorderde; experimentators meldden dat ongeveer een derde van de bewakers echte sadistische neigingen vertoonde [dingen doen die we hier niet zullen publiceren]. De meeste bewakers waren overstuur toen het experiment al na zes dagen werd afgesloten...

Zimbardo betoogde dat de gevangenen zich hun rol hadden eigen gemaakt, want hoewel sommigen hadden verklaard dat ze "pardon" zouden accepteren, zelfs als dat zou betekenen dat ze hun loon zouden verliezen, gaven ze niet op toen hun pardonverzoeken allemaal werden afgewezen. Zimbardo betoogde dat zij geen reden hadden om aan het experiment te blijven deelnemen nadat zij alle geldelijke compensatie hadden verloren, maar dat zij dat wel hadden gedaan, omdat zijzich de identiteit van de gevangene hadden eigen gemaakt.

Gevangene nr. 416, een nieuw toegelaten ex-gevangene, uitte zijn bezorgdheid over de behandeling van de andere gevangenen. De bewakers reageerden met meer misbruik. Toen hij weigerde zijn worsten op te eten en zei dat hij in hongerstaking was, beperkten de bewakers hem in een "eenzame opsluiting", een donkere kast: "De bewakers instrueerden de andere gevangenen om herhaaldelijk op de deur te slaan terwijl ze schreeuwden om 416." De bewakers verklaarden dat hij alleen uit eenzame opsluiting zou worden vrijgelaten als de gevangenen hun dekens opgaven en op hun kale matrassen sliepen, wat op één na allemaal weigerden te doen.

Zimbardo heeft het experiment vroegtijdig afgebroken toen Christina Maslach, een gediplomeerde studente psychologie waarmee hij afspraakjes maakte (en later trouwde), bezwaar maakte tegen de omstandigheden in de gevangenis nadat zij aan het experiment was toegevoegd om interviews af te nemen. Zimbardo merkte op dat van de meer dan vijftig mensen die aan het experiment hadden deelgenomen, Maslach de enige was die de moraal ervan in twijfel trok. Na slechts zes dagen van de geplande twee weken werd het Stanford-gevangenisexperiment stopgezet.[v]

[i] John Bingham, “Christians Called to ‘Martyrdom’ Says Welby,” The Telegraph, January 14, 2014, http://www.telegraph.co.uk/news/religion/10572539/Christians-called-to-martyrdom-says-Welby.html.

[ii] Ruth Gledhill, “Church Faces Implosion and Life Underground,” Virtue Online, December 10, 2004, http://www.virtueonline.org/portal/modules/news/article.php?storyid=1782#.UvFfmvldXKc.

[iii] A. W. Tozer, The Dangers of a Shallow Faith: Awakening from Spiritual Lethargy (Gospel Light Publications, 2012) Google eBook, 14–15.

[iv] Alastair Leithead, “Stanford Prison Experiment Continues to Shock,” BBC News, August 17, 2011, http://www.bbc.co.uk/news/world-us-canada-14564182.

[v] “Stanford Prison Experiment,” Wikipedia, http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Stanford_prison_experiment&oldid=605102500 (accessed April 21, 2014).

ZAL DE ECHTE KERK BINNENKORT ONDERGRONDS WORDEN GEDREVEN?